Merhabalar arkadaşlar, zaman bulup okursanız, beni yönlendirirseniz sevinirim...
Ben yurtdışında yaşıyorum. Yabancı uyrukluyum. Eşim Türkiyeli.
Biz 2 sene önce ilk düğünü asıl düğünü nikahla birlikte burada yaptık. Ve buradaki düğünümüze eşimin ailesi de geldi. Annesi ve kardeşi var sadece. Hatta 2 ay kaldılar.
6 ay sonra bizimki türkiyede eşe dosta da düğün yapacağını söyledi. Ben çok söyledim, bak ailen de geldi, boşuna masraf etmeyelim. Ama beni dinlemedi yaptı. Altın,para, bana taktıklarını da hiç sormadan aldı ertesi gün satmaya götürdü.
Ben burda eşime, kendi evimi açtım. Dayalı döşeli, tabağı çanağı, bulaşık makinesinde kadar herşeyini yaptırdığım kendi evim var. Senelerce ev almak için yırtınıp,çalışıp didinip ev aldım çünkü. Evlenince benim evimde yaşamayı teklif ettim. Bizimki önce naz etse de, verme de, sağ cebime koy gibi davrandı zaten. Ev, canan tabak, masrafı da olmadı anlayacağınız. Bu durumda da, 6 ay sonra düğün masrafı düşünmüş oldu...
Kendini rahat hissetsin diye,hep bizim evimiz diye vurguladım. Kanepenin tv köşesini ona verdim. En sevdiğim köşeyi yani. Ama farklı şeyler bekledim.
Eşinin ihtiyaçlarını düşünen eşlik bekledim ondan. Normal bir şey yani... Ama olmadı.
Bırak sevgiyle evlenmişsin, sana bir arkadaşın ev açınca bile daha dikkatli davranırsın, değer verirsin ya. Bizimki asla öyle yapmadı. Son 2 senedir çalışmıyorum. İşlerim iyi gitmedi, bu da evlendiğim döneme denk geldi. Ama senelerce calısıp ev ve araba aldım. Suanda eşimle paylaşıyorum. Kira derdimiz yok. Bu benim eve katkım değil mi? Her fırsattabana para kazanmak için birşeyler ayarlamaya başladı. Borsa mı oynasan? Bilmem şunu mu yapsan diye... Ki, köyden alınan cahil biri değildim, senelerce calısmısım ve kazancımı senin gibi çar çur etmeden yatırım yapmışım... Ama hep değersiz modu. 6 ay kavgalarımız bitmedi.
Evlenmeden önce benim maaşımı sans vercem sen biriktirirsin diyen insan, evlenince 1 kuruş birikim için veremez oldu...
Evet, soğudum, ben de ailesinden de soğudum, onlara mı veriyor maaşını diyedüşündüm.
İlk aylarda tatlı dille soru sordum, askım, hani maaşını verecektin biriktirecektim. Öyle bir kabaladı ki beni... Sana ne, sen bana hesap mı soruyorsun dedi.... Bana, eşine, ailemiz için evimi, varımı herşeyimi paylaşan kadınına söyledi. İnsan bunu iyilik yapan arkadaşına bile söylemezken, aynı çatıyı paylaştığı kişiye böyle tepki verdi.
İlk günden bu yana, her sabah erkenden kalkıp kahvaltı yaptım, işe öyle gönderdim. Akşam gülen yüzle karşıladım. Özellikle insanların içinde daha dikkatli davrandım. Senelerce övdüm gaz verdim. Bunları yapabilmeyi de piskolok konuşmalarından öğrendim...
Sonuç... Hala birikim yok, 2 senedir, bak hayatım kira vermiyoruz, onun parasını bir köşeye atalım dedim. Yok. Para yok, durum kötü dedi... Ve 2 senedir sadece 1000 usd biriktirebildim. Adıma hesap açtım, hemen vekalet de istedi, o da zoruma gitti. Eşimsin, sen zaten bensin demedi, vekalet istedi. Verdim tabiki. Ben ailemiz için birikim yapalım demiştim zaten. Ve 2 senede sadece 1000 usd. Yine para yok, durum yok demeye başladı...
Çocuk yok, 2 defa aşılama yaptık olmadı, kendisinde sperm sayısı az ve haraketsiz cıkınca ilaç tedaviye başladı. Onu da zar zor gitti doktora. Gidince de problemi anladık...
Çok uzun yazdım, yanınızda sizi anlayan dediğiniz mantıklı kararları baş tacı eden eşiniz varsa, 2 elli yapışın...
Beni sorarsanız, soğukkanlı biri oldum. Para istemeye çekinirdim, eşimdir o verir derdim. Baktım olmuyor. Ne kıyafet soruyor, ne ihtiyac soruyor, kadınım özel ihtiyaçlarım var... Yok, ben de para istemeye başladım. İsteyince verdi tabiki.
Libidosu da düşük... Çocuğu da leylekverecek sanıyor..
O kadar rahat ve emin ki. Sağda 1000 usd dışında bişeyimiz yok, ama çok rahat.
Bir ara evimi satıp dahs büyük ev almak istedi. Krediyle borçla yani... Kabul etmedim. Tartıştı, kavga etti. Şimdi de arabamı satıp daha iyi araba alayım diyor. Adı benim, tadı kendinin olacak ya... Kabul etmedim. Ben arabamdan memnunum dedim.alacaksan kendine en güzelini al dedim.
İlk baştan onunla herşeyimi paylaştığımapişmanım. Kendim gibi sandım ve açık oldum. Evim var demeyecektim. Kira ev bulur kira öderdi zaten... Ama iş işten geçti tabiki.
Şimdi sorarsanız eşinin peki neyi var?
Eşimin bankaya bir sürü borç dışında hiçbirşeyi yok
Ben yurtdışında yaşıyorum. Yabancı uyrukluyum. Eşim Türkiyeli.
Biz 2 sene önce ilk düğünü asıl düğünü nikahla birlikte burada yaptık. Ve buradaki düğünümüze eşimin ailesi de geldi. Annesi ve kardeşi var sadece. Hatta 2 ay kaldılar.
6 ay sonra bizimki türkiyede eşe dosta da düğün yapacağını söyledi. Ben çok söyledim, bak ailen de geldi, boşuna masraf etmeyelim. Ama beni dinlemedi yaptı. Altın,para, bana taktıklarını da hiç sormadan aldı ertesi gün satmaya götürdü.
Ben burda eşime, kendi evimi açtım. Dayalı döşeli, tabağı çanağı, bulaşık makinesinde kadar herşeyini yaptırdığım kendi evim var. Senelerce ev almak için yırtınıp,çalışıp didinip ev aldım çünkü. Evlenince benim evimde yaşamayı teklif ettim. Bizimki önce naz etse de, verme de, sağ cebime koy gibi davrandı zaten. Ev, canan tabak, masrafı da olmadı anlayacağınız. Bu durumda da, 6 ay sonra düğün masrafı düşünmüş oldu...
Kendini rahat hissetsin diye,hep bizim evimiz diye vurguladım. Kanepenin tv köşesini ona verdim. En sevdiğim köşeyi yani. Ama farklı şeyler bekledim.
Eşinin ihtiyaçlarını düşünen eşlik bekledim ondan. Normal bir şey yani... Ama olmadı.
Bırak sevgiyle evlenmişsin, sana bir arkadaşın ev açınca bile daha dikkatli davranırsın, değer verirsin ya. Bizimki asla öyle yapmadı. Son 2 senedir çalışmıyorum. İşlerim iyi gitmedi, bu da evlendiğim döneme denk geldi. Ama senelerce calısıp ev ve araba aldım. Suanda eşimle paylaşıyorum. Kira derdimiz yok. Bu benim eve katkım değil mi? Her fırsattabana para kazanmak için birşeyler ayarlamaya başladı. Borsa mı oynasan? Bilmem şunu mu yapsan diye... Ki, köyden alınan cahil biri değildim, senelerce calısmısım ve kazancımı senin gibi çar çur etmeden yatırım yapmışım... Ama hep değersiz modu. 6 ay kavgalarımız bitmedi.
Evlenmeden önce benim maaşımı sans vercem sen biriktirirsin diyen insan, evlenince 1 kuruş birikim için veremez oldu...
Evet, soğudum, ben de ailesinden de soğudum, onlara mı veriyor maaşını diyedüşündüm.
İlk aylarda tatlı dille soru sordum, askım, hani maaşını verecektin biriktirecektim. Öyle bir kabaladı ki beni... Sana ne, sen bana hesap mı soruyorsun dedi.... Bana, eşine, ailemiz için evimi, varımı herşeyimi paylaşan kadınına söyledi. İnsan bunu iyilik yapan arkadaşına bile söylemezken, aynı çatıyı paylaştığı kişiye böyle tepki verdi.
İlk günden bu yana, her sabah erkenden kalkıp kahvaltı yaptım, işe öyle gönderdim. Akşam gülen yüzle karşıladım. Özellikle insanların içinde daha dikkatli davrandım. Senelerce övdüm gaz verdim. Bunları yapabilmeyi de piskolok konuşmalarından öğrendim...
Sonuç... Hala birikim yok, 2 senedir, bak hayatım kira vermiyoruz, onun parasını bir köşeye atalım dedim. Yok. Para yok, durum kötü dedi... Ve 2 senedir sadece 1000 usd biriktirebildim. Adıma hesap açtım, hemen vekalet de istedi, o da zoruma gitti. Eşimsin, sen zaten bensin demedi, vekalet istedi. Verdim tabiki. Ben ailemiz için birikim yapalım demiştim zaten. Ve 2 senede sadece 1000 usd. Yine para yok, durum yok demeye başladı...
Çocuk yok, 2 defa aşılama yaptık olmadı, kendisinde sperm sayısı az ve haraketsiz cıkınca ilaç tedaviye başladı. Onu da zar zor gitti doktora. Gidince de problemi anladık...
Çok uzun yazdım, yanınızda sizi anlayan dediğiniz mantıklı kararları baş tacı eden eşiniz varsa, 2 elli yapışın...
Beni sorarsanız, soğukkanlı biri oldum. Para istemeye çekinirdim, eşimdir o verir derdim. Baktım olmuyor. Ne kıyafet soruyor, ne ihtiyac soruyor, kadınım özel ihtiyaçlarım var... Yok, ben de para istemeye başladım. İsteyince verdi tabiki.
Libidosu da düşük... Çocuğu da leylekverecek sanıyor..
O kadar rahat ve emin ki. Sağda 1000 usd dışında bişeyimiz yok, ama çok rahat.
Bir ara evimi satıp dahs büyük ev almak istedi. Krediyle borçla yani... Kabul etmedim. Tartıştı, kavga etti. Şimdi de arabamı satıp daha iyi araba alayım diyor. Adı benim, tadı kendinin olacak ya... Kabul etmedim. Ben arabamdan memnunum dedim.alacaksan kendine en güzelini al dedim.
İlk baştan onunla herşeyimi paylaştığımapişmanım. Kendim gibi sandım ve açık oldum. Evim var demeyecektim. Kira ev bulur kira öderdi zaten... Ama iş işten geçti tabiki.
Şimdi sorarsanız eşinin peki neyi var?
Eşimin bankaya bir sürü borç dışında hiçbirşeyi yok
