- 1 Nisan 2010
- 14.774
- 678
-
- Konu Sahibi labellevie
- #201
edanaz arkadaşım,dün mükemmel bir annesin derken bu gün daha farklı bir ruh hali içinde yaklaştığını gördüm bana...herneyse yazmayayım topiğe artık..öpüyorum :)
halen konu sahibi suç sende diyorsunuz ama bu doğru değil annem de zamanında babamların kardeşlerin yardım etmek istedi ama babam engelledi bu tür erkeklerde var hak ve haksızlık bilen ,Ablacım Allah sabırını versin ama suç sende oldugunu sende farkındasn sanırım
bu kadar taviz neden verdinki elinde meslegn var paran var :S
halen konu sahibi suç sende diyorsunuz ama bu doğru değil annem de zamanında babamların kardeşlerin yardım etmek istedi ama babam engelledi bu tür erkeklerde var hak ve haksızlık bilen ,
Siz evlenmeden mi onlarla birlikte kaldınız öyleyse eğer en büyük hatanız ,neden daha evlilik yokken kartınızı verdiniz ki evlilik olsa bile ben kartın verilmesi taraftarı değilim ,birde üstüne ailesini maddi anlamda görmeniz çok mantıksız ..Biz kadınlar aşık olmayalım ya aklımızı kaybediyoruz mantıklı davranamıyoruz maalesef..
Bak arkadaşım, burda bir arkadaş derdini yazmış, herkes kendi deneyimlerinden yapıcı olarak bişeyler yazıyor. Ben kendimle ilgili düşüncemi yazdım, eleştri yapacağım diye o arkadaşın konusunu hiçe sayıp sadece benle yazıştın akşam. Kimse seninle aynı düşünceleri paylaşmak zorunda değil, insanlar olaylara karşı yaşadıkları ve karşısındaki insanlara göre tepki verir. Ne güzel senin hayatın günlük güneşlik demek ki, ama insanlara fikir verirken yada eleştirirken hassas noktalarından yakalayıp acı vermek hoş bişey değil.
kate bir noktada sözlerine katılmıyorum canım gerekirse oğlumu görmem babasıyla birlikte olsun diye demişsin ya o baba onu hak etmiyorsa dünyaya getirmekle babalık aynı değil çocuğunu sevmiyor ilgilenmiyorsa görse ne olur görmese ne olur öyle babayı ne kazandırır ona evet annelik çok fedakarlık istiyor ama bunu gerektirmiyor
kate bir noktada sözlerine katılmıyorum canım gerekirse oğlumu görmem babasıyla birlikte olsun diye demişsin ya o baba onu hak etmiyorsa dünyaya getirmekle babalık aynı değil çocuğunu sevmiyor ilgilenmiyorsa görse ne olur görmese ne olur öyle babayı ne kazandırır ona evet annelik çok fedakarlık istiyor ama bunu gerektirmiyor
canım tam okumamışsın
yada ben artık herkes forumda benim konumu biliyor sanıyorum :)
kendi kayınvalideme atıfta bulundum..
bir kayınvalide ve anne olarak 60 yaşıma geldiğimde gerektiğinde oğlumu görmem yeter ki torunum babasından ayrı kalmasın diye yazdım..
yoksa kocam manasın da demedim...
mesajı beğenenler ona göre beğensin..
Edanaz haklısın canım ben iki yılda yıprandım sen 9 yıl çekmişsin onları,Herkes kendi yaşadığını kendi bilir. Beni insan yerine koymayanlar benim evime de gelemezler. Ama öyle olmuyor. Ben gittiğimde bana yemeği ben yaptığım halde, mutfak masrafını ben yaptığım halde masa da yer olmuyorsa, gece yatarken sadece oğullarına yatak yapılıyor ben yokmuşum gibi davranılıyorsa. Bütün bulara rağmen benim evime yüzsüzce gelinmeye devam ediliyor ve benmim evimde misafirlerimin önünde üstüme yürünüp seni çatır çatır boşatacağım deniliyorsa, her geldiklerinde evimden bişeyler götürülüyorsa, cüzdanımdan para çalınıyorsa ki bunu ben de oğulları da gördü ve herşeye rağmen ben gene de onlar beni istemiyor sen git dediğimde eşim koşa koşa gidiyorsa ve ben bayramları yalnız geçiriyorsam, gitmekle kalmayıp mutfak masraflarını, kışlık odun kömür ihtiyaçlarını karşılıyorsa ve hala ben suçlu oluyorsam. Bebeğimi kaybederken ölümden döndüğüm halde hala gelin kısır deniliyorsa, gene de öyle bişey demeye hakkım yok öyle mi? Eski eşim bunlara fırsat vermeyecekti, bu saatten sonra ya onlar ya ben. Üstüne üstlük adam iş kurarken ben özel sigortamı bozup parasını veriyorsam, kredi çekiyorsam, yetmiyor diye senet imzalıyorsam, yetmeyince annem kredi çekiyorsa, annem evini ipoteklemeye kalkıyorsa sırf damadı iş kuruyor diye, eski eşimin benim ailem ile ilgili laf etmeye hakkı yoktur. Ve hala bunların ayrımına varamıyorsa eski eşim ona sadece seni kör şeytana havale ediyorum derim ben. Ben ona barışalım demedim, seni özledim demedim, pişmanım demedim. 9 yıl boyunca şart koşmamışım ama artık bitti demişim, yeni bir hayat kurmuşum şimdi herşeyi bırakıp o senin annen deyip aynı şeylere fırsat vermem. İşine gelmiyorsa gider, annesi yüzünden günaha giriyorsam o da atılan iftiralar yerine geçer. Doğurmakla ana olunmuyor.
Çok haklısın erkekleri rahata alıştırınca parayı biriktirmek yerine başka tarafları akıtıyorlar, eski topraklar gerçekten bu olayın sırrını çözmüş.şurda 1 saattır yazıp yazıp siliyorum ,,
yasadıklarınız gercekten çok uzucu... sizde suc dıyemıyorum cunku ozamanın kosulları onu gerektırmıs ozaman gercek yuzlerını gorememıssınız sonucta çok asıkmıssınız esınıze çok baglanmıssınız doğal olarak .. sadece ailesi sızın bu iyi niyetınızı çok güzel suistimal etmiş..eşinizde dünyanın onun etrafında dondugunu sanmıs ,cunku siz bi nevi tapmıssınız ona.. aşkın gözü kördür cunku çok dogru...
dediğiniz gibi kesinlikle mükemmel olmussunuz... anneannem derki evde iki bardak varsa tekini kıracaksın erkek o ikinci bardağa güvenmesin diye ,çalışıp çabalamayı sorumluluk almayı oğrensın dıyeymıs..sımdı anneannemın ne demek istediğini anlıyorum kendi hayatım olsun cevremdekiler ve kkda okuduklarımla.. ben çalısmıyorken tasarruf yapmaya calısırım aman eşim tek maasla gecınmesı zor olmasın dıye ama baktımkı ben kısıyorum ama k.validem gidiyor en pahalı temızlık urunlerı,kısısel bakım urunleri,3ayda bir tüller değişir iyi hoş ta bunlar hep eşimin cebınden gidiyor.. ve ben kısmama ragmen yıne masraf olurum cunku calısmıyorum eve para getırmıyorum haa para getırseydım ayda değiştirirdi tüllerini artık amaannnn kendi derdimi yazmayacaktım ,konuyu dagıtmayayım..
bu saatten sonra esınız değişir mi değişir bence ama sizde bu konuda tavrınızı koyacaksınız ortaya kesın bi şekılde.. bundan sonra kıstasa kıstas diyeceksınız ,işine gelirse bal gibi değişecek eli mahkum..işine gelmezse dicem ama bakın size ilgi alaka varsa bence bi deneyin derim sonradan içinizde keşkeler olmasın ... enazından denedim ama işe yaramadı demek daha kolay olsa gerek.. dicem ama sevıyorken vazgecmek cekip gitmek terketmek bilirim çok zor gercektenAllah yardımcınız olsun.. durumunuzu artı ve eksileriyle iyice dusunup ona göre karar verın derim..
Elefera sen daha önceden biliyordun sıkıntılarımı, senin önceki konuna yazmıştım özelden de yazıştık, şaşırman normal çünkü ben de şaşırdım içimde bütün sevginin bittiğini hissettim ve bu beni çok şaşırttı, aslında iyi de oldu bu yap dediklerini gerçekten yapıyorum, önceliğim artık benim, eşim istediğini yapsın ben gerektiği gibi davranıcam, bir laf söylerlerse cevap vericem çünkü bunun icazetini eşimden aldım cevap ver ama surat asma dedi.Canım benım,
Bugun forumunu gordum, o kadar sasırdım kı!
Aslında nıcın sasırdıgımı da bılmıyorum.
Cunku benım ıcın gercekten cok zor olan bır seyı yasıyordun.
Sana daha once de soylemıstım, ben asla senın gıbı olamam.
Fedakarlık yaparım, yaptım da ama bır yere kadar.
Senın gıbı sınırlarımı zorlayamam, ıstesem de beceremem bunu.
Aldıgın karar senı ne kadar mutlu eder, bılmıyorum.
Cozum bu mudur, en dogru yol mudur? ınan bılemıyorum.
Esının senı cıddıye almadıgını soylemıssın, belkı ona ne kadar cıddı oldugunu gostermek ıcın bıraz ataga gecmelısın.
Ona, yasadıklarının senı ne kadar yordugunu, artık dayanacak gucun kalmadıgını gostermelısın.
Bır sure yalnız kalmak ıstıyorum dıyerek, Ankara ya gıdebılırsın, ama bu kesın bır ayrılık olmamalı.
Dınlenmeye ıhtıyacın oldugunu, esının ve aılesının senı ne kadar yordugunu,
bu yorgunlugu bıraz olsun uzerınden atmak ıcın zamana ıhtıyacın oldugunu hıssettırmelısın.
Bu zaman zarfı ıcınde hıc bır sekılde haberlesmek ıstemedıgını de bıldırebılırsın esıne.
Ama; dırekt kestırıp atmamalısın bence.
Bu, senı cok da mutlu etmez cunku.
Ayrılık kararını almak zor ama ınan uygulamak daha zordur.
Ben gecen sene denedım bılıyorsun, sımdı denedıgıme dahı pısmanım.
Nıcın aılesı ıcın ayrılmaya kalktım, nıcın evlılıgımızı yaraladım, nıcın daha mantıklı olamadım kı dıye kızıyorum kendıme.
Degısmeye calıs artık.
Bırak fedakar kadın olmayı, bıraz bencıl olmayı ogren.
Degıl esının aılesını, esını dahı kendınden once tutma.
Oncelıgın daıma kendı benlıgın olsun, senın menfaatlerın, senın huzurun olsun.
Onlarla ılgılı kendını yapmak zorunda hıssettıgın ama yaptıgında da mutlu olmadıgın her ne varsa, yapma.
Esın bu konuda sana baskı uygularsa da, bunun senı ne kadar mutsuz ettıgınden bahset.
Hemen ılk serzenısınde kabul etmeyecek, tartısacaksınız muhtemelen.
Ama an gelecek, yapman gerekenlerı dahı artık sana soylemeyecek.
Umarım hakkında hayırlısı olur.
Kendıne cok dıkkat et.
Allah a emanet ol.
Ablacım Allah sabırını versin ama suç sende oldugunu sende farkındasn sanırım
bu kadar taviz neden verdinki elinde meslegn var paran var :S
Haklısın biz söylenince ailesi daha kıymetli oluyor, bırakalım kendileri artık yeter desin. Ben bunu yaptım eşim kendisi söylenmeye başladı ben de onlar ailen hayatım yapacaksın dedim. Benim eşimin kültürü çok farklı, ben de aileme çok bağlıyım ama beni çok üzseler resti çekerim ama eşim yapamaz eşim ailesine karşı gelebilecek hele abisine hayır diyebilecek bir insan değil. Umarım senin eşin bir süre sonra bunu yapabilir.labellive nasıl canım biraz daha düzeldi mi evde işler yaptığın bu kadar fedakarlığa bakılırsa eşini çok seviyorsun kızkardeşlerinin yaptıkları seni eşinden soğutmasın insanın canı sıkılıyor biliyorum aslında kendi ailemizin paraya ihtiyacı olsa yardım etmek isteriz ama söz konusu eşinin ailesiyse gözümüzde büyüyor görmezden gel mutluluğun için erkekler biraz yaşlandıkça eşine çocuklarına daha düşkün oluyorlar kendi babamdan biliyorum o da ailesinin yaptıklarını zamanla gördü soğudu onlardan yardımlarını kesti ben de eşime çok kızıyordum düşünsene oy kullanmaya bile eşimi çağırdılar gel bizi arabayla götür geri eve bırak diye sürekli söyleniyordum ama bu işe yaramıyor sen kızdıkça yapma etme dedikçe o daha çok ailesine yaklaşıyor yapmayacaksa bile yapası geliyor en güzeli umursamamak yeri gelince ben de aileme maddi yardım ediyorum ihtiyaçları oluyor zor durumda oluyorlar
Teşekkür ederim konuyu açtığım günden ve öncesinden çok daha iyiyim, gelişmeleri yukarda yazdım.labelville iyi misin gelişme var mı
Gerçekten eşimin yaptıklarını düşününce nefret ediyorum ondan, soğudum ondan eskisi gibi değilim ama bazen içim ısınıyor çünkü eşim normalde kötü bir eş değil, bir konuda olumlu olumsuz yönlerini yazmıştım buraya kopyalarım bir ara eş olarak çok iyi bizim en büyük sorunumuz ailesiyle alakalı.Labellevie, bazı arkadaşlar biraz acımasızca seni suçlamış bence, "hata sende bu kadar taviz vermeseydin" anlamında yorumlar yapmış. Ben böyle düşünmüyorum. Senin yaptığın onca fedakarlık eşini zamanında çok sevmiş olmandan kaynaklanıyor. Biz kadınlar sevip aşık olunca gözümüze perde iniyor, gerçekleri göremiyoruz. Mantıklı insanlar olsak da aşık olunca mantık gidiyor sanki kör oluyoruz. Senin yaptıkların hem sevginden hem de "ya herşey düzelir, yoluna girerse" umudundan kaynaklanmış. O umut hiç bitmemiş ki, sen hep yaptıklarının karşılığını görmeyi beklemişsin.
Şu an için ayrılıp ayrılmama konusundaki kararı sadece sen verebilirsin. biz burada sadece yardımcı olabiliriz sana ama önce senin kendi hislerini iyice değerlendirmen gerek. Kendine iki soru sor: Eşinden soğuduğunu artık eskisi gibi sevemediğini yazmışsın, ben en çok buna takıldım. Eğer gerçekten böyle hissediyorsan belki de ayrılık en doğrusu. Çünkü sevgin bittiyse eskisi gibi hissetmen zor. Sor kendine, gerçekten sevgin tükendi mi yoksa diğer şartlar yüzünden mi böyle hissediyorsun, yani herşey düzelse ailevi sorunlar kalmasa yine de eşine karşı sevgin azaldı mı? İkinci sorman gereken soru da şu bence; hangi seçim seni daha mutlu edecek? Yani iki senaryo kur, bu şekilde devam etmek ve belki gün gelip bazı şartların düzelmesini beklemek mi (ki böyle bir umut her zaman var)? Yoksa yeterince yıprandığını yorulduğunu düşünüp evliliği bitirip yeni bir hayat kurmak mı? Şu an hangisi seni daha mutlu eder? Bu sorunun cevabını bulduğunda belki kafan biraz netleşmiş olur.
Beni merak eden soran arkadaşlara çok teşekkür ederim. Son olayları anlatayım. Haftasonu taşınmak için hazırlıklarla geçti, dün de taşındık, bugün eşyaları yerleştirmeye çalışıyorum izinliyim iki gündür. Foruma bugün ancak girebildim okudum bütün yorumları.
Öncelikle edanaz'ın yaşadığı sıkıntıların belki de 10 da 1'ini yaşadım, bizde evde kovma, hastayken aramama gibi olaylar olmadı o yüzden ben ya ailen ya ben diyemem ama onun yaşadıklarını yaşamış olsaydım bilemiyorum bir de 9 yıl dile kolay ben iki yıldır onların içindeyim bu noktaya geldim 9 yılda kimbilir ne sıkıntılar çekti. Tabi ki merhametli bir insan aileni sil diyemez Alminacinar da o niyetle yaklaştı, onunla özelden görüştük beni suçlayan üzen bir yorum yapmadı asla, herkesi kendisi gibi gördüğü için eşini ailesiyle görüştürmeme olayını eleştirdi, ben büyük konuşmayayım eşimin annesi hayat kadını bile olsa onunla görüşme demem sanırım o da bu görüşte olduğu için yanlış anlaşılma yaşandı. Herkes kendi yaşadığını kendisi bilir kimseyi suçlayamayız ben de edanazın yaşadıklarını yaşasam ve eşim ailesiyle her görüştüğünde değişecekse istemem görüşmesini. Biri olumsuz bir yorum yapmış, banlanmış hemen başka yorum yapamamış, aslında bazı kızlar var evlenince hemen ailesiyle bağlarını koparmak isteyen, daha tanımadan görüşmem evime gelmesinler vs diyen, eşini ailesinden uzaklaştırmaya çalışan, tabi bu tipler var ama konumda anlattıklarımdan benim öyle bir kız olmadığım anlaşılır. Aslında burda kimse haksız değil, erkeklerin bir denge kuramaması yüzünden tartışıyoruz, umarım herkes birbine anlayış gösterir bu insanlar yüzünden lütfen birbirimizi kırmayalım.
Lifeistooshirt, annenle babanın hayatını film izler gibi okudum, umarım o kötü günlerinizi atlatmışsınızdır şuanda, işte böyle aileler de var bu durumda kimse eşinin ailesiyle görüşmesini istemezdi sanırım çünkü burda hem kendi evladını kapıya koyma, hem hastalandığında arayıp sormama, hem iyi günde yanında olup kötü gününde uzaklaşma var. Erkekler malesef çok geç farkına varıyor olayların, bu olayı okuyunca daha da umutsuzluğa kapıldım çünkü balık hafıza var erkeklerde yapılanları çok çabuk unutuyorlar. Baban en başında farkına varsaydı belki bu kadar taviz vermicekti ve bu kötü olaylar da yaşanmıcaktı.
Bu arada eşyaları toparlamaya kızkardeşleri ve annesi geldi, ilk başta abisi de geldi o yüzden ben üzerime bir şeyler giymek için yatak odasına gittim çünkü üzerimde şort ve askılı bluz vardı o şekilde giremeyeceğim için giyinmek istedim eşim yanıma geldi niye hoşgeldin demiyorsun diye bağırdı, burdan onun da tepkili olduğunu anladım belki de onlar benim için bize güler yüz göstermiyor hoşgeldin demiyor diye eşime şikayet ediyorlar bilemiyorum.
İlk başta suratları asıktı, sonra düzeldiler yani ben onlara evimize geldiklerinde asla asık suratlı davranmıyorum hatta ne ikram edeceğimi şaşırıyorum çünkü çok sık gelmiyorlar, hatta gelirken parça parça gelirler önce kızlar, sonra annesiylı ablası en son da abisi ben her birine tek tek derim hoşgeldiniz diye, sonradan gelene demeye unutursam diye korkarım takip ederim, onlara gittiğimde kızgınsam belki suratım asık olabilir o da eşimin beni zorla götürdüğü için yalan söyleyemem. Her neyse biz mutfak vs topladık bitti kıyafetlerimiz kalmıştı ve ufak tefek şeyler, eşim ablasını bıraktı önce, gitti gelmiyor aradım bana siz kıyafetleri toplayın ben abimle bir görüşme yapıyoruz dedi, ne görüşmesi dedim abisinin işi ile alakalı birşeymiş, bu arada annesi uyuklamaya başladı, bizim buzdolabının dondurucu kısmında onların yiyecekleri vardı onları poşetlere koymuştuk buzdolabının fişini çektik, onlar eriyor sonuçta, neyse söyledim abisini cafede bıraktı geldi bizi aldı cafenin yakınıda durduk abisini alıp onlara gidicez, abisi işim bitmedi bir 10 dakika bekleyin dedi, biz bekledik neyse çok durmadı geldi gittik evlerine, burda beni sinir eden biz daha gidicez kıyafetlerimizi toparlıcaz ama abisinin keyfini bekliyoruz yani şehirde taksi diye birşey var bin taksiye, bizi niye bekletiyorsun belki küçük birşey ama batıyor artık bana, onlara gittik bir çay için dediler neyse çay içip döndük eve sabah 4.30 da yattık 6.30 da kalktık nakliyeciler geldi. Bu arada benim arkadaşlarım toplanmaya yardıma gelceklerdi onlar kalabalık gelince gelmeyin dedim, dün de arkadaşım işten çıkınca yemek getircem size dedi, eşime söyledim annemlere gidicez dedi, ben yine ortada kaldım, bana x ler gelmesin annemlere gidecez yemeğe diyor, ben bir insana nasıl gelme diyebilirim düşünmüş geliyor, artık arkadaşıma sen yemek için uğraşma siz gelirsiniz dışarda yeriz dedim amacım onlar gidince annesigile gitmekti, neyse sonra aradı kızkardeşini biz arkadaşlarla yicez yemeğe gelmicez dedi.
Bu olayların öncesinde de tartıştık düzelme yok eşimde fikri sabit onlar senden çekindiği için yardıma gelmiyorlar, çocuk olunca da bakmayız demelerinin sebebi sensin senden çekiniyorlar diyor. Halbuki ilk geldiğim zaman aramız gayet iyiydi ama o zaman da bana yardımcı olacak şeyleri yapmıyorlardı, kendi kızkardeşleri bencil farkında değil, belki şuanda benden çekiniyor olabilirler ama nedeni ben onların davranışlarını görünce tavır aldım biraz mesafeli davranıyorum yani değişen benim onlar değil.
Sorunlar tam anlamıyla çözülmedi, yeni evin bir telaşı var taşınma yerleşme gibi bu evi ben istemiştim eşimin tutalım dediği evi beğenmedim bilmiyorum hala çözemedim eşimi, bir ev vardı boşalınca orayı tutucaz demişti o evin boşalması ağustosa kalmış o yüzden mi tuttu bu evi yoksa ben istedim diye mi bilmiyorum.
Edanaz haklısın canım ben iki yılda yıprandım sen 9 yıl çekmişsin onları,
Çok haklısın erkekleri rahata alıştırınca parayı biriktirmek yerine başka tarafları akıtıyorlar, eski topraklar gerçekten bu olayın sırrını çözmüş.
Kadın çalışsa da çalışmasa da eşinin kazandığı ortaktır, anneler niye acımazlar çocuklarına bilmiyorum acaba gelin harcıcağına ben harcıyım diye mi düşünüyorlar. Aynı şeyler bizde de var, ben birşey alıcaksam lüsktür gereksizdir ama ailesi ne yaparsa yapsın normal.
Ben de bir şans vermek istiyorum ama eşim hala ben aileme bakmakla yükümlüyüm diyor, halbuki inanan bizden daha fazla evlerine gelir giriyor, abisi bekar eşimden daha fazla kazanıyor ve babalarından 3 ayda bir 3 bin küsür maaş alıyorlar annesiyle kızkardeşleri, biz de ben çalışıyorum. Yani gelirler hemen hemen eşit buna rağmen niye biz onlara bakmak zorundayız anlamıyorum.
Zaten benim için sorun bu değil, eşime daha önce de söyledim kendi paranda artarsa ver benim maaşıma dokunma dedim, bizde para dışında eşimin ailesine kul köle olma sorunu var, diyorum ya ben hastaneye gittiğimde operasyon geçirme nedeniyle gittim büyük birşey değildi ama hastane eşimin iş yerinin tam karşısında gelmedi yanıma ama annesigil bir misafirliğe gidecektir eşim işini bırakıp onları gideceği yere bırakır sonra alır.
Elefera sen daha önceden biliyordun sıkıntılarımı, senin önceki konuna yazmıştım özelden de yazıştık, şaşırman normal çünkü ben de şaşırdım içimde bütün sevginin bittiğini hissettim ve bu beni çok şaşırttı, aslında iyi de oldu bu yap dediklerini gerçekten yapıyorum, önceliğim artık benim, eşim istediğini yapsın ben gerektiği gibi davranıcam, bir laf söylerlerse cevap vericem çünkü bunun icazetini eşimden aldım cevap ver ama surat asma dedi.
O zaman işler tersine dönücek o zaman onlar beni suçlayacak eşime bakalım eşim o durumda kimden yana olucak.
Haklısın biz söylenince ailesi daha kıymetli oluyor, bırakalım kendileri artık yeter desin. Ben bunu yaptım eşim kendisi söylenmeye başladı ben de onlar ailen hayatım yapacaksın dedim. Benim eşimin kültürü çok farklı, ben de aileme çok bağlıyım ama beni çok üzseler resti çekerim ama eşim yapamaz eşim ailesine karşı gelebilecek hele abisine hayır diyebilecek bir insan değil. Umarım senin eşin bir süre sonra bunu yapabilir.
Ayrıca senin ailen benim ailem olmadı bizde, benim ailem sürekli talepte bulunan bir aile değil, ben çok nadir anneme para gönderirim kadın telefonda ağlar, ayrıca ben eşime söyledim o zaman aynı mikdarda sen kendi ailene ver ben kendi aileme dedim, hayır sen ailene bakmak zorunda değilsin ben aynı zamanda o evin de reisim bakmak zorundayım dedi. Yani senin ailen benim ailem olayını ben değil eşim yaptı.
Ben çok çok ihtiyaçları varsa her iki aileye de destek olunması gerektiğini düşünüyorum ama eşimin ailesinin buna ihtiyacı yok.
Teşekkür ederim konuyu açtığım günden ve öncesinden çok daha iyiyim, gelişmeleri yukarda yazdım.
Gerçekten eşimin yaptıklarını düşününce nefret ediyorum ondan, soğudum ondan eskisi gibi değilim ama bazen içim ısınıyor çünkü eşim normalde kötü bir eş değil, bir konuda olumlu olumsuz yönlerini yazmıştım buraya kopyalarım bir ara eş olarak çok iyi bizim en büyük sorunumuz ailesiyle alakalı.