- 7 Ekim 2013
- 3.618
- 13.465
- 34
-
- Konu Sahibi ayssennurr
- #21
Tabi sonuçta kendi hayatınız. Ben manevi olarak bile başkalarından destek bekleyerek karar almanın çok kısıtlayıcı olduğunu düşünüyorum.
Tabi sonuçta kendi hayatınız. Ben manevi olarak bile başkalarından destek bekleyerek karar almanın çok kısıtlayıcı olduğunu düşünüyorum.Ben manevi desteği kastetmiştim. Böyle bir kararda ailenin yanında olması çok çok önemli bence. Yeterince yıprandım zaten bu evliliğin içinde kendimi yapayalnız hissediyorum ailemin biz her konuda senin arkandayız yeter ki sen mutlu ol demesine çok ihtiyacım vardı. Ayrıca şuan çalışmıyorum ve bir birikimim yok nasıl ayrı eve çıkarım tek başıma altından kalkabilir miyim diye endişe duymam gayet normal bence
Benim ailem akrabalarım bana destek olmadı boşanirken yalnız gittim mahkemeye.Ben manevi desteği kastetmiştim. Böyle bir kararda ailenin yanında olması çok çok önemli bence. Yeterince yıprandım zaten bu evliliğin içinde kendimi yapayalnız hissediyorum ailemin biz her konuda senin arkandayız yeter ki sen mutlu ol demesine çok ihtiyacım vardı. Ayrıca şuan çalışmıyorum ve bir birikimim yok nasıl ayrı eve çıkarım tek başıma altından kalkabilir miyim diye endişe duymam gayet normal bence
Ben şurasına takıldım sevdiğin ve güvendiğin birisi ile evlenmişsin. Ayrıldıktan sonra bile sevebilir miyim güvene bilir miyim diye tereddüt yaşıyorsunuz. Eşiniz size ne gibi bir güvensizlik yaşattı.Merhaba herkese benim bir derdim var ve ne yapacağım konusunda hiç bir şey bilmiyorum fikirlerinize ihtiyacım var 3 yıllık evliyim çocuğum yok eşimle severek evlendik evlilik öncesi 4 yıllık bir ilişkimiz oldu. Sevgiliyken ve nişanlıyken çok kavgalarımız oldu defalarca ayrılığın eşiğine geldik ama hep bir şekilde düzelttik evlendikten sonra da durum değişmedi evliliğin ilk 1 yılı kabus gibi geçti sürekli kavga tartışma. 1 yıldan sonra sanırım artık aynı evde yaşamaya alıştık birbirimizi alttan almaya başladık belki de yorulduk bilmiyorum kavgalar azaldı şuan rutin dışardan bakılınca sorunsuz eşime göre güzel giden bir evliliğimiz var ancak sorun şu ki ben eşimden çok soğudum. Ve sanırım artık onu sevmiyorum. Boşanmak istiyorum ama ailem arkamda değil babam çok sorunlu geri kafalı bir adam boşanmayı hoş karşılamaz o yüzden henüz ona bu kararımdan hiç bahsetmedim bile. Annemle paylaştım ama maalesef o da destek olmadı. Kim evliliğinde çok mutlu ki içkisi yok kumarı yok aldatma yok dayak yok maddi durumu iyi ne istersen alıyosun nereye istersen gidiyorsun daha ne istiyosun Allahtan belanı mı istiyosun dedi. Birinden boşanabilmek için illa dayak aldatma vs. mi olması gerekiyor. Mutsuzum sevmiyorum eşimden duygusal yakınlık görmüyorum işten eve gelir ya telefon ya televizyon yemek yerken bile telefon elinde video izler sohbet yok muhabbet yok. Cinselik dışında bana asla dokunmaz öpmez ilgi göstermez. İş için 1 haftalığına şehir dışına gitti o 1 haftalık süre içerisinde onu hiç özlemediğimi onsuz ve yalnızken çok daha mutlu huzurlu olduğumu fark ettim. Artık sevmediğimi de o gün anladım zaten. Sevmediğim biriyle bir ömür geçiremem yaşım 30 anne olmayı da çok istiyorum ancak ben bu kadar mutsuzken çocuğumu nasıl mutlu edebilirim ki. Bir yandan da acaba annem haklı mı diyorum yaşım geçiyo boşansam yeniden birini sevebilecek miyim güvenebilecek miyim ben hiç bir zaman anne olamayacak mıyım babamın evine de geri dönmek istemiyorum orda yapamam rahat edemem ama gidecek başka yerim de yok bu düşünceler beynimi kemirip duruyor. Sizce ne yapmalıyım nolur bana bi yol gösterin…
Böyle bir evlilik hayal etmemiştim. Özellikle evliliğimizin ilk aylarında çok sıkıntı çektim ailemden arkadaşlarımdan uzak hiç bilmediğim bir yere gelin geldim günlerce haftalarca evden çıkmadığım oldu eşim hiç destek olmadı beni asla anlamadı bütün gün evde bunalmışsındır hadi kalk bi dışarı çıkalım hava al demedi hiç bir zaman. İşten gelir yemek yer televizyon izler çay kahve hizmeti bekler sonra da döner sırtını uyur. Ne sevgi gösterir ne ilgi. Saatlerce mutfaktan çıkmasam gelip bi napıyosun yardıma ihtiyacın var mı diye sormaz. Evde hiç bir işin ucundan tutmaz. Hüngür hüngür ağladığımı gördüğü halde umursamaz hiç bir şey yokmuş gibi yatar uyur. Ama anneme göre bütün evlilikler böyle bütün erkekler ilgisiz ve odun bu boşanmak için geçerli bir neden değil. Bende bundan korkuyorum gerçekten bütün erkekler aynı mı yeniden biriyle birlikte olmak istesem aynı şeyleri tekrar yaşar mıyım acaba korkusu…Ben şurasına takıldım sevdiğin ve güvendiğin birisi ile evlenmişsin. Ayrıldıktan sonra bile sevebilir miyim güvene bilir miyim diye tereddüt yaşıyorsunuz. Eşiniz size ne gibi bir güvensizlik yaşattı.
Ani duygu değişimiyle alınmış bir karar değil bu yaklaşık 1 senedir aklımda olan yapmayı deli gibi istediğim ama cesaret edemediğim bir karar. İnanın gidecek yerim olsa 1 saniye durmam bu evde bu adamın yanında. O kadar büyük bir duygusal boşluğun içindeyim ki bi ara çocuk çok istedim yalnızlığıma iyi gelir bana arkadaş olur boşansam bile en azından anne olabilmek için biriyle yeniden evlenmek zorunda kalmam çocuğumla hayatıma devam ederim diye ama sonra bunun çok büyük bir bencillik olduğunu çocuğa haksızlık olacağını düşünüp vazgeçtimBence siz bosanmazsiniz o netliği göremedim sözde kendi ailenizi de bahane ediyorsunuz anı duygu degisimleriyle akliniza gelen bir düşünce bu madem eşiniz sevgi dışında her bakımdan size rahat bir hayat sunuyor o zaman birbirinizw olan sevgiyi tekrardan alevlendirmek için bir şeyler yapın terapi olur adamakıllı konuşmak kararlar almak tatile çıkmak birbirinize gerçekten vakit ayırmak vs hepsi olur ama bebek değil kesinlikle ve hala ateş sönmüş durumdaysa o zaman daha makul bir karar alabilirsiniz
Böyle bir evlilik hayal etmemiştim. Özellikle evliliğimizin ilk aylarında çok sıkıntı çektim ailemden arkadaşlarımdan uzak hiç bilmediğim bir yere gelin geldim günlerce haftalarca evden çıkmadığım oldu eşim hiç destek olmadı beni asla anlamadı bütün gün evde bunalmışsındır hadi kalk bi dışarı çıkalım hava al demedi hiç bir zaman. İşten gelir yemek yer televizyon izler çay kahve hizmeti bekler sonra da döner sırtını uyur. Ne sevgi gösterir ne ilgi. Saatlerce mutfaktan çıkmasam gelip bi napıyosun yardıma ihtiyacın var mı diye sormaz. Evde hiç bir işin ucundan tutmaz. Hüngür hüngür ağladığımı gördüğü halde umursamaz hiç bir şey yokmuş gibi yatar uyur. Ama anneme göre bütün evlilikler böyle bütün erkekler ilgisiz ve odun bu boşanmak için geçerli bir neden değil. Bende bundan korkuyorum gerçekten bütün erkekler aynı mı yeniden biriyle birlikte olmak istesem aynı şeyleri tekrar yaşar mıyım acaba korkusu…
İhtimal ile evlilik yapamazsınız. Bu kumar oynamaya benzer.Böyle bir evlilik hayal etmemiştim. Özellikle evliliğimizin ilk aylarında çok sıkıntı çektim ailemden arkadaşlarımdan uzak hiç bilmediğim bir yere gelin geldim günlerce haftalarca evden çıkmadığım oldu eşim hiç destek olmadı beni asla anlamadı bütün gün evde bunalmışsındır hadi kalk bi dışarı çıkalım hava al demedi hiç bir zaman. İşten gelir yemek yer televizyon izler çay kahve hizmeti bekler sonra da döner sırtını uyur. Ne sevgi gösterir ne ilgi. Saatlerce mutfaktan çıkmasam gelip bi napıyosun yardıma ihtiyacın var mı diye sormaz. Evde hiç bir işin ucundan tutmaz. Hüngür hüngür ağladığımı gördüğü halde umursamaz hiç bir şey yokmuş gibi yatar uyur. Ama anneme göre bütün evlilikler böyle bütün erkekler ilgisiz ve odun bu boşanmak için geçerli bir neden değil. Bende bundan korkuyorum gerçekten bütün erkekler aynı mı yeniden biriyle birlikte olmak istesem aynı şeyleri tekrar yaşar mıyım acaba korkusu…
Evet eşimin boşanmayı düşündüğümden haberi yok. Ona göre her şey normal her şey güllük gülistanlık. Çift terapisine gitmeyi de kabul etmez. Benim mutsuzluğumun farkında ama boşanmayı düşünecek kadar ciddi olduğunun farkında değil. Ona göre ben her şeyden şikayet eden hiç bir şeyden memnun olmayan mutlu olmayı bilmeyen biriyim. O çok normal bir eş sorun bende ben memnuniyetsizim. Hayatından sessizce çekip gitmek düşüncesi bile huzur veriyor bana.Bütün evlilikler böyle değil, ancak çoğu evlilik böyle evet. Erkek cinsi yamuklarla dolu, bir yerden ömür yiyecekler illa bence.
Ben ne tatlı adam bu yaa, ömür uzatır dediğim çok az koca gördüm..
Onlari bulan kadınlar için de Kadir gecesi doğmuşlar diye düşünürüm.
Daha iyisini bulurum fikriyle hareket etmeyin. Zira bunu bilemeyiz. Daha iyi ihtimali daha kötüsünü bulma ihtimalinden daha düşük bu gerçek.
Buna bakıp mutsuzlugumuzu giyip oturacak da değiliz elbette.
Ben sizin eşinizin duygularınızdan haberi bile yok diye algıladım. Ayrılık fikrinizi bilse şok olur muhtemelen.
Önce bildirin, sessiz sessiz gitmeyi seçiyor gibisiniz ama bu kuş beyinliler anlamıyor oyle maalesef..
Belki bir çift terapisi iyi gelir denemeye değer..
Hiç komşum yok malesef binada oturanların çoğu yaşlı benim yaşıtım kimse yok. Bütün arkadaşlarımda uzakta arada sırada görüşebiliyoruz. Belki de haklısınız ben bu ilişkide sürekli sevgi ve ilgi dilenen biri oldum kendime olan saygımı kaybettim artık sadece kendime odaklanmalıyımBakın yabancı bir yere gelin geldim diyorsunuz ve anlaşılan adam sosyal değil e 3 yıldir oradasiniz tamam çalışmıyorsunuz ama elbette komsulariniz vardır kendinize bir arkadaş ortamı edinin hobi edinin hayatınızın merkeslzine eşinizi değil kendinizi koyun 3 yıldır oflayip puflayip ilgi bekleyen ama olmayinca mutsuz olmaya devam ederseniz adam takmaz kendinize odaklanın suslenin puslenin kurslara gidin yabda calisin adam ne oluyor bu kadına desin İstanbuldasiniz anladığım kadarıyla çok fazla avantajınız var çocukta yok kendinize odaklanın
Evet defalarca konuştuk ama malesef değişen bir şey olmadı. En son dün tartıştık YouTube’da komik videolar izliyodu işten geldikten sonra benimle hiç konuşmadı telefondan başını kaldırmadı en sonunda patladım yeter artık bırak şu telefonu elinden dedim bıraktı ama bıraktıktan 10 dk sonra koltukta uyuyakaldı. Sinirlerim boşaldı ağlamaya başladım sesime uyandı noldu neye ağlıyorsun dedi cevap vermedim çekti yatağa gitti ben hüngür hüngür ağlarken o huzurla uyuduEşinizle bu durumu konuştunuz mu? Yani size ilgi alaka göstermediğini ve bu durumdan dolayı rahatsız olduğunuzu üzüldüğünzü?
Onun dısında bişeylerle ilgilenenin işe gitmek arkadaş ortamı edinmek herhangi bir kurs olur başka bir hayatınızda olabileceğini anlasınEvet defalarca konuştuk ama malesef değişen bir şey olmadı. En son dün tartıştık YouTube’da komik videolar izliyodu işten geldikten sonra benimle hiç konuşmadı telefondan başını kaldırmadı en sonunda patladım yeter artık bırak şu telefonu elinden dedim bıraktı ama bıraktıktan 10 dk sonra koltukta uyuyakaldı. Sinirlerim boşaldı ağlamaya başladım sesime uyandı noldu neye ağlıyorsun dedi cevap vermedim çekti yatağa gitti ben hüngür hüngür ağlarken o huzurla uyudu
Çalış canım ama çok zor degıl mı kolaya alışmışsınızMerhaba herkese benim bir derdim var ve ne yapacağım konusunda hiç bir şey bilmiyorum fikirlerinize ihtiyacım var 3 yıllık evliyim çocuğum yok eşimle severek evlendik evlilik öncesi 4 yıllık bir ilişkimiz oldu. Sevgiliyken ve nişanlıyken çok kavgalarımız oldu defalarca ayrılığın eşiğine geldik ama hep bir şekilde düzelttik evlendikten sonra da durum değişmedi evliliğin ilk 1 yılı kabus gibi geçti sürekli kavga tartışma. 1 yıldan sonra sanırım artık aynı evde yaşamaya alıştık birbirimizi alttan almaya başladık belki de yorulduk bilmiyorum kavgalar azaldı şuan rutin dışardan bakılınca sorunsuz eşime göre güzel giden bir evliliğimiz var ancak sorun şu ki ben eşimden çok soğudum. Ve sanırım artık onu sevmiyorum. Boşanmak istiyorum ama ailem arkamda değil babam çok sorunlu geri kafalı bir adam boşanmayı hoş karşılamaz o yüzden henüz ona bu kararımdan hiç bahsetmedim bile. Annemle paylaştım ama maalesef o da destek olmadı. Kim evliliğinde çok mutlu ki içkisi yok kumarı yok aldatma yok dayak yok maddi durumu iyi ne istersen alıyosun nereye istersen gidiyorsun daha ne istiyosun Allahtan belanı mı istiyosun dedi. Birinden boşanabilmek için illa dayak aldatma vs. mi olması gerekiyor. Mutsuzum sevmiyorum eşimden duygusal yakınlık görmüyorum işten eve gelir ya telefon ya televizyon yemek yerken bile telefon elinde video izler sohbet yok muhabbet yok. Cinselik dışında bana asla dokunmaz öpmez ilgi göstermez. İş için 1 haftalığına şehir dışına gitti o 1 haftalık süre içerisinde onu hiç özlemediğimi onsuz ve yalnızken çok daha mutlu huzurlu olduğumu fark ettim. Artık sevmediğimi de o gün anladım zaten. Sevmediğim biriyle bir ömür geçiremem yaşım 30 anne olmayı da çok istiyorum ancak ben bu kadar mutsuzken çocuğumu nasıl mutlu edebilirim ki. Bir yandan da acaba annem haklı mı diyorum yaşım geçiyo boşansam yeniden birini sevebilecek miyim güvenebilecek miyim ben hiç bir zaman anne olamayacak mıyım babamın evine de geri dönmek istemiyorum orda yapamam rahat edemem ama gidecek başka yerim de yok bu düşünceler beynimi kemirip duruyor. Sizce ne yapmalıyım nolur bana bi yol gösterin…
Ben çalışmaya 18 yaşında başlamış biriyim. Üniversite zamanlarımda çalışmaya başladım hem okudum hem çalıştım. Evlenene kadar da çalışıyordum evlenince iş yerim evime çok uzak olduğu için ayrılmak zorunda kaldım. Sonra da eşimle olan problemler ve sağlık sorunlarım nedeniyle bir süre çalışamadım. Eşimin maddi durumu çok iyi kolaya alışmış biri olsam şuan iş aramam evde oturur koca parası yerim. Çalışmayı zor gören veya kolaya alışmış biri değilim yani.Çalış canım ama çok zor degıl mı kolaya alışmışsınız
O kadar büyük bir duygusal boşluğun içindeyim ki bi ara çocuk çok istedim yalnızlığıma iyi gelir bana arkadaş olur boşansam bile en azından anne olabilmek için biriyle yeniden evlenmek zorunda kalmam çocuğumla hayatıma devam ederim diye ama sonra bunun çok büyük bir bencillik olduğunu çocuğa haksızlık olacağını düşünüp vazgeçtim
Başka bir konudan bahsederken annem durup birden bire eğer sen boşanıp gelsen evindeki rahatlığı sana vermem, benim evimde böyle rahat edemezsin demişti.Annemle paylaştım ama maalesef o da destek olmadı. Kim evliliğinde çok mutlu ki içkisi yok kumarı yok aldatma yok dayak yok maddi durumu iyi ne istersen alıyosun nereye istersen gidiyorsun daha ne istiyosun Allahtan belanı mı istiyosun dedi.
Anneniz ne kadar kaba bir laf etmiş. Kadınların anneleri böyle yaparsa el neler yapmaz.Başka bir konudan bahsederken annem durup birden bire eğer sen boşanıp gelsen evindeki rahatlığı sana vermem, benim evimde böyle rahat edemezsin demişti.
O günden beri ne zaman ben hep kızımın arkasındayım dese bana belli belirsiz bir gülme gelir.
Evlenirken herkes itiyor da, boşanmak isteyince hepsi bir yana kaçıyor işte.