Çok Mutsuzum Ama Boşanamıyorum

ayssennurr .!.:

Böyle bir evlilik hayal etmemiştim. Özellikle evliliğimizin ilk aylarında çok sıkıntı çektim ailemden arkadaşlarımdan uzak hiç bilmediğim bir yere gelin geldim günlerce haftalarca evden çıkmadığım oldu eşim hiç destek olmadı beni asla anlamadı bütün gün evde bunalmışsındır hadi kalk bi dışarı çıkalım hava al demedi hiç bir zaman. İşten gelir yemek yer televizyon izler çay kahve hizmeti bekler sonra da döner sırtını uyur. Ne sevgi gösterir ne ilgi. Saatlerce mutfaktan çıkmasam gelip bi napıyosun yardıma ihtiyacın var mı diye sormaz. Evde hiç bir işin ucundan tutmaz. Hüngür hüngür ağladığımı gördüğü halde umursamaz hiç bir şey yokmuş gibi yatar uyur. Ama anneme göre bütün evlilikler böyle bütün erkekler ilgisiz ve odun bu boşanmak için geçerli bir neden değil. Bende bundan korkuyorum gerçekten bütün erkekler aynı mı yeniden biriyle birlikte olmak istesem aynı şeyleri tekrar yaşar mıyım acaba korkusu…

Genişletmek için tıkla...

Busrapink .!.:

Seni çok iyi anlıyorum. Sadece cinselliğe okey onun dışında nasıl olduğun, ne düşündüğün önemli değil eşin için dimi. Problem çıkarsan, bı problemini söylesen sen suçlu olursun. Bende 4 yılı geçkin süredir evliyim yazdığım gibi aynı. Asla beni anlamaz. Kendini anlatır beni suçlar. Bende 30 yaşındayım ve çocuk istiyorum. Dışardan bakıldığında alkolü sigarasi dışarı hayatı yok aynı dediğin gibi.. Ama mutsuzluk... Sürekli kavga gürültü. Ne psikolog psikiyatrilere gittim. Aynen devam...

Genişletmek için tıkla...

ayssennurr .!.:

Böyle bir evlilik hayal etmemiştim. Özellikle evliliğimizin ilk aylarında çok sıkıntı çektim ailemden arkadaşlarımdan uzak hiç bilmediğim bir yere gelin geldim günlerce haftalarca evden çıkmadığım oldu eşim hiç destek olmadı beni asla anlamadı bütün gün evde bunalmışsındır hadi kalk bi dışarı çıkalım hava al demedi hiç bir zaman. İşten gelir yemek yer televizyon izler çay kahve hizmeti bekler sonra da döner sırtını uyur. Ne sevgi gösterir ne ilgi. Saatlerce mutfaktan çıkmasam gelip bi napıyosun yardıma ihtiyacın var mı diye sormaz. Evde hiç bir işin ucundan tutmaz. Hüngür hüngür ağladığımı gördüğü halde umursamaz hiç bir şey yokmuş gibi yatar uyur. Ama anneme göre bütün evlilikler böyle bütün erkekler ilgisiz ve odun bu boşanmak için geçerli bir neden değil. Bende bundan korkuyorum gerçekten bütün erkekler aynı mı yeniden biriyle birlikte olmak istesem aynı şeyleri tekrar yaşar mıyım acaba korkusu…

Genişletmek için tıkla...

ayssennurr .!.:

Merhaba herkese benim bir derdim var ve ne yapacağım konusunda hiç bir şey bilmiyorum fikirlerinize ihtiyacım var 3 yıllık evliyim çocuğum yok eşimle severek evlendik evlilik öncesi 4 yıllık bir ilişkimiz oldu. Sevgiliyken ve nişanlıyken çok kavgalarımız oldu defalarca ayrılığın eşiğine geldik ama hep bir şekilde düzelttik evlendikten sonra da durum değişmedi evliliğin ilk 1 yılı kabus gibi geçti sürekli kavga tartışma. 1 yıldan sonra sanırım artık aynı evde yaşamaya alıştık birbirimizi alttan almaya başladık belki de yorulduk bilmiyorum kavgalar azaldı şuan rutin dışardan bakılınca sorunsuz eşime göre güzel giden bir evliliğimiz var ancak sorun şu ki ben eşimden çok soğudum. Ve sanırım artık onu sevmiyorum. Boşanmak istiyorum ama ailem arkamda değil babam çok sorunlu geri kafalı bir adam boşanmayı hoş karşılamaz o yüzden henüz ona bu kararımdan hiç bahsetmedim bile. Annemle paylaştım ama maalesef o da destek olmadı. Kim evliliğinde çok mutlu ki içkisi yok kumarı yok aldatma yok dayak yok maddi durumu iyi ne istersen alıyosun nereye istersen gidiyorsun daha ne istiyosun Allahtan belanı mı istiyosun dedi. Birinden boşanabilmek için illa dayak aldatma vs. mi olması gerekiyor. Mutsuzum sevmiyorum eşimden duygusal yakınlık görmüyorum işten eve gelir ya telefon ya televizyon yemek yerken bile telefon elinde video izler sohbet yok muhabbet yok. Cinselik dışında bana asla dokunmaz öpmez ilgi göstermez. İş için 1 haftalığına şehir dışına gitti o 1 haftalık süre içerisinde onu hiç özlemediğimi onsuz ve yalnızken çok daha mutlu huzurlu olduğumu fark ettim. Artık sevmediğimi de o gün anladım zaten. Sevmediğim biriyle bir ömür geçiremem yaşım 30 anne olmayı da çok istiyorum ancak ben bu kadar mutsuzken çocuğumu nasıl mutlu edebilirim ki. Bir yandan da acaba annem haklı mı diyorum yaşım geçiyo boşansam yeniden birini sevebilecek miyim güvenebilecek miyim ben hiç bir zaman anne olamayacak mıyım babamın evine de geri dönmek istemiyorum orda yapamam rahat edemem ama gidecek başka yerim de yok bu düşünceler beynimi kemirip duruyor. Sizce ne yapmalıyım nolur bana bi yol gösterin…

Genişletmek için tıkla...

ayssennurr .!.:

Merhaba herkese benim bir derdim var ve ne yapacağım konusunda hiç bir şey bilmiyorum fikirlerinize ihtiyacım var 3 yıllık evliyim çocuğum yok eşimle severek evlendik evlilik öncesi 4 yıllık bir ilişkimiz oldu. Sevgiliyken ve nişanlıyken çok kavgalarımız oldu defalarca ayrılığın eşiğine geldik ama hep bir şekilde düzelttik evlendikten sonra da durum değişmedi evliliğin ilk 1 yılı kabus gibi geçti sürekli kavga tartışma. 1 yıldan sonra sanırım artık aynı evde yaşamaya alıştık birbirimizi alttan almaya başladık belki de yorulduk bilmiyorum kavgalar azaldı şuan rutin dışardan bakılınca sorunsuz eşime göre güzel giden bir evliliğimiz var ancak sorun şu ki ben eşimden çok soğudum. Ve sanırım artık onu sevmiyorum. Boşanmak istiyorum ama ailem arkamda değil babam çok sorunlu geri kafalı bir adam boşanmayı hoş karşılamaz o yüzden henüz ona bu kararımdan hiç bahsetmedim bile. Annemle paylaştım ama maalesef o da destek olmadı. Kim evliliğinde çok mutlu ki içkisi yok kumarı yok aldatma yok dayak yok maddi durumu iyi ne istersen alıyosun nereye istersen gidiyorsun daha ne istiyosun Allahtan belanı mı istiyosun dedi. Birinden boşanabilmek için illa dayak aldatma vs. mi olması gerekiyor. Mutsuzum sevmiyorum eşimden duygusal yakınlık görmüyorum işten eve gelir ya telefon ya televizyon yemek yerken bile telefon elinde video izler sohbet yok muhabbet yok. Cinselik dışında bana asla dokunmaz öpmez ilgi göstermez. İş için 1 haftalığına şehir dışına gitti o 1 haftalık süre içerisinde onu hiç özlemediğimi onsuz ve yalnızken çok daha mutlu huzurlu olduğumu fark ettim. Artık sevmediğimi de o gün anladım zaten. Sevmediğim biriyle bir ömür geçiremem yaşım 30 anne olmayı da çok istiyorum ancak ben bu kadar mutsuzken çocuğumu nasıl mutlu edebilirim ki. Bir yandan da acaba annem haklı mı diyorum yaşım geçiyo boşansam yeniden birini sevebilecek miyim güvenebilecek miyim ben hiç bir zaman anne olamayacak mıyım babamın evine de geri dönmek istemiyorum orda yapamam rahat edemem ama gidecek başka yerim de yok bu düşünceler beynimi kemirip duruyor. Sizce ne yapmalıyım nolur bana bi yol gösterin…

Genişletmek için tıkla...

Busrapink .!.:

Seni çok iyi anlıyorum. Sadece cinselliğe okey onun dışında nasıl olduğun, ne düşündüğün önemli değil eşin için dimi. Problem çıkarsan, bı problemini söylesen sen suçlu olursun. Bende 4 yılı geçkin süredir evliyim yazdığım gibi aynı. Asla beni anlamaz. Kendini anlatır beni suçlar. Bende 30 yaşındayım ve çocuk istiyorum. Dışardan bakıldığında alkolü sigarasi dışarı hayatı yok aynı dediğin gibi.. Ama mutsuzluk... Sürekli kavga gürültü. Ne psikolog psikiyatrilere gittim. Aynen devam...

Genişletmek için tıkla...

ayssennurr .!.:

Merhaba herkese benim bir derdim var ve ne yapacağım konusunda hiç bir şey bilmiyorum fikirlerinize ihtiyacım var 3 yıllık evliyim çocuğum yok eşimle severek evlendik evlilik öncesi 4 yıllık bir ilişkimiz oldu. Sevgiliyken ve nişanlıyken çok kavgalarımız oldu defalarca ayrılığın eşiğine geldik ama hep bir şekilde düzelttik evlendikten sonra da durum değişmedi evliliğin ilk 1 yılı kabus gibi geçti sürekli kavga tartışma. 1 yıldan sonra sanırım artık aynı evde yaşamaya alıştık birbirimizi alttan almaya başladık belki de yorulduk bilmiyorum kavgalar azaldı şuan rutin dışardan bakılınca sorunsuz eşime göre güzel giden bir evliliğimiz var ancak sorun şu ki ben eşimden çok soğudum. Ve sanırım artık onu sevmiyorum. Boşanmak istiyorum ama ailem arkamda değil babam çok sorunlu geri kafalı bir adam boşanmayı hoş karşılamaz o yüzden henüz ona bu kararımdan hiç bahsetmedim bile. Annemle paylaştım ama maalesef o da destek olmadı. Kim evliliğinde çok mutlu ki içkisi yok kumarı yok aldatma yok dayak yok maddi durumu iyi ne istersen alıyosun nereye istersen gidiyorsun daha ne istiyosun Allahtan belanı mı istiyosun dedi. Birinden boşanabilmek için illa dayak aldatma vs. mi olması gerekiyor. Mutsuzum sevmiyorum eşimden duygusal yakınlık görmüyorum işten eve gelir ya telefon ya televizyon yemek yerken bile telefon elinde video izler sohbet yok muhabbet yok. Cinselik dışında bana asla dokunmaz öpmez ilgi göstermez. İş için 1 haftalığına şehir dışına gitti o 1 haftalık süre içerisinde onu hiç özlemediğimi onsuz ve yalnızken çok daha mutlu huzurlu olduğumu fark ettim. Artık sevmediğimi de o gün anladım zaten. Sevmediğim biriyle bir ömür geçiremem yaşım 30 anne olmayı da çok istiyorum ancak ben bu kadar mutsuzken çocuğumu nasıl mutlu edebilirim ki. Bir yandan da acaba annem haklı mı diyorum yaşım geçiyo boşansam yeniden birini sevebilecek miyim güvenebilecek miyim ben hiç bir zaman anne olamayacak mıyım babamın evine de geri dönmek istemiyorum orda yapamam rahat edemem ama gidecek başka yerim de yok bu düşünceler beynimi kemirip duruyor. Sizce ne yapmalıyım nolur bana bi.

Genişletmek için tıkla...

WOLFROG .!.:

Evlenmeden önce ayrıl barış kavgalı giden bir ilişkiden sonra böyle bir evlilik sürpriz olmamalı.

İsterseniz boşanmayın ama bu evliliğe çocuk getirmenizi tavsiye etmem. Bu defa ailede iki tane mutsuz olacak. Ayrıca çocuk mevcut ilişkiyi daha da büyütüyor. Çok iyi anlaşan birbirini seven çiftler daha da bağlanıyor, anlaşamayan çiftler daha da kavga ediyor, kopuyor. Çocuk olunca artık birbirinizi sevmeye başlamayacaksınız, tam tersine birbirinize tahammülünüz kalmadığı için aranız daha da kötü olacak.

Genişletmek için tıkla...