Çocuktan sonra kaybedilenler

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Ben çocuk yetiştirmekten anlamam da tek öğrendiğim konu her evlat ana babadaki tüm elektriği çekiyor. Siz her ne kadar O hissetmiyor deseniz de yeni doğan bebek dahi sizdeki pozitif/negatif elektriği alıp aynısını hatta bazen 3 katını size yansıtıyor.

Allahım yardımcınız olsun inşallah. Zor hatta çok zor bir yavru belli.

Benim tek tavsiyem naçizane ana baba olarak psikolojik destek almalısınız. Siz ikiniz de iyi değilsiniz. Hem birbirinize karşı hem de bebenize karşı. Siz iyi olursanız inşallah yavrunuz da iyi olur.

Allahım kolaylık versin inşallah.
 
samantha .!.:
Fark ettim basta zaten baya akıllı olduğunu o yuzden garipsedim böyle bir cocugun atkidan sapkadan babasini taniyamamasini. Degisik ve komplike bir beyin yapısı var bu hissediliyor ve bence sorun normal denilen insanlarda nasi herkes tekduze sakin basit olabiliyor ben bipolar kafamla bunu anlayamıyorum yermek için söylemedim normal degil lafini yani. Özel ilgi gerektiren bi yapısı var evliligin icine düşmüş bi bomba olarak görme diye dedim. Bu tarz cocuklara gereken ilgiyi verirsen cok baska insanlar cikar. Normal insanlardan da bi cacık olmaz tam tersi. Bos konuşur dururlar.

Ben de tam 9 aylikken konusmaya basladim. 2 yasinda cok iyi yüzüyordum. 4 yasinda okuyordum. 1 yasimdan itibaren de her detayı hatirliyorum anne baba kavgalarini onlarin make up sevismelerini yan odada çıkan seslere kadar lanet gibi. Hatirlamaz o kadarini diye dusunmeyin :) asla misafirlige gitmek istemez yasitlarimla oynamak istemezdim. Bi otele tatile gitmemiz bile sorun olurdu oyun oyna oyuncak oyna bizle oturma derlerdi. Yabancilardan korkar kendimi asla sevdirmezdim. Krese 1 ay zar zor yolladılar ben 2.5 yasindayken her gun eve gelir koltugun arkasina saklanir yatana kadar ağlar ve kuserdim. Annem aksam çıkışa geldiginde sarilacakmis gibi koşar dibine geldigimde yüzüne bi tane patlatir sen cok kotu bi annesin beni buraya biraktin gittin derdim. 20 gun anca gittim ve her gunu hatirliyorum sabahlari ictigim ihlamurdan oglen yedigim kofteye uyutmaya calistiklari nevresimin desenine kadar. Sonuc olarak babannem buyuttu beni. Baskasina gitmezdim. 19 yasinda da ilk mani atagimi yasadim. Geriye dönüp baktigimda cocukken normal olmadigimi görüyorum. Bir kac sene önce intihar eden bi bipolar arkadasim da 8 yasindayken balkon demirlerine tutunup ben atlamak istiyorum derdi. Anlamsiz gelirdi o zaman sonra oturdu taslar yerine tabi. Bu tarz mental hastaliklarin cocukken tanısı cok zor ama imkansiz degil. Klinik calismalarda işler cirkinlesmedikce tanı alamazsin zaten kolay kolay. Ama ergenlik oncesi hala incelenen bi alan çünkü genetik veya fiziki yatkinliga ışık tutuyor. Sayica az olsa da manik atak geciren, halusunatif sanrilar gorup siddet egilimi cok artan okul öncesi çocuklar var. Sadece tani konmuyor. Illa adinin da konmasi gerekmiyor cocukta normal dışı bi beyin varsa bana kalirsa. Çünkü himm terrible two dan dolayi yapiyo ya bu geçer demektense benim cocugum biraz özel diye düşünmek lazim bence. Ilerde ne olacagi belli olmuyor çünkü. Hicbir doktor da bi kac kere görmeyle bi cocugu çözemez cok bariz bi sıkıntısı yoksa. Yetiskinlerde bile zor bu işler. Anca yaşayan bilen insanlar geçmişi düşünüp evet persembenin gelişi çarşambadan belliymis aslinda diyebilir.
Genişletmek için tıkla...
samanta ben de sizin gibi düsünüyorum.Cocugun algilari yüksek, düsünce yapisi farkli.Bana göre iyi bir cocuk psikiyatristine gitmesi lazim.Kardesim bipolar.Söylediklerinizin bir cogu bana tanidik geliyor.Cocuklarda bu tür seyler cogu zaman tanisiz kaliyor.
 
Sadece anne baba ile kalan çocuklarda böyle tepkilere denk geliyorum, çocuk iyi poliste istiyor şımarmak istiyor anne babadan farklı alanlar istiyor şu an nasıl iletişim kuracağını bilmiyor olabilir ayrıca hissetmiyor hissetmemesi için uğraşıyoruz diyorsunuz ya hayır imkansız bakisinizdan anlar çocuklar sünger gibidir sizin tecrübe ile basedemediginiz durumu o 3 4 yillik tecrübesi ile yaşıyor ne yapacağını bilmiyor ki
 
tivoli26 .!.:
Kızım neredeyse 3 yaşına girecek. Eşimle dönüşümlü bakıyoruz.Eşim sabah gidiyor okula ,ben öğleden sonra. Geceleri çok sık olmasada uyanıyor kızım Özellikle hastaysa sabahlıyoruz .Eşim sabah erken okula gittiği için ayrı odada uyuyor. Uyanınca zor uykuya dalıyor ve oldukça gergin oluyor. Aynı odada yatmak çok sıkıntı oldu.Cocuk ağlarsa diye kapıları açık bıraksam eşim de uyanıyor, yanından kalkıp çocuğa baksam yine uyanıyor. Bu defa sürekli bağırıp ortamı daha çok geriyor. Çocuk daha fazla ağlıyor. Gün içinde de akşam 5 ten sonra üçümüz bir araya geliyoruz.Cocukla kaliteli zaman geçiriyoruz.Esim de güzel etkinlikler yapıyor vs.Cocuk uyuduktan sonra bize 2 saat kalıyor ama o 2 saatte benim eşim yok.Kulakligi takıyor ya dizi izliyor yada güldür güldür falan.her gece bu böyle .sonra kalkıp gidip yatıyor.Birkac defa farklı konular açtım sohbet olsun diye,dinledi,bitti mi dedi bitti dediğimde kulaklığı geri taktı.Hayatjmda kendimi hiç bu kadar yalnız sevgisiz hissetmemiştim.Az önce yaz için onların koy evine lazım olan bir tadilattan konu açtım. Laminant falan buldum İnternette.Yine Bi bakar mısın guzelmisler dedim.Ne yapayım g. Sokayım dedi.Geri kulaklığını taktı. O kadar mallaştim ki anlatamam. Hissedemiyorum artık.
Genişletmek için tıkla...

tivoli26 .!.:
Bizim bu duruma gelmemizin nedeni çocuk. Ne o ne de ben tek başına bakmayız çünkü şu anda çocuğa.Ikj kişi delirdik,tek kişi kesinlikle intihar ederiz ya da katil oluruz
Genişletmek için tıkla...
neden sürekli çocugunuzu suçluyorsunuz? evlilikten beklentiniz eşinizin beklentileri farklı diye çocugun bir suçu olabilir mi?eşler yapışık ikiz değillerdir. Adamcağız biraz kafa dinlemek istiyor olabilir sizde kendinize meşgale bulun . neden bunaltıyorsunuz bir düşünme sürecine girmiş eşiniz belli bırakın düşünsün , eşinizin ailesinin köy evinin tadilatına sizin kadar önem vermiyorsa sizde o konu ile ilgilenmeyin. belki adam ciddi ciddi boşanmauı düşünüyor. sıkmayın bunaltmayın.
 
Esila09 .!.:
Sadece anne baba ile kalan çocuklarda böyle tepkilere denk geliyorum, çocuk iyi poliste istiyor şımarmak istiyor anne babadan farklı alanlar istiyor şu an nasıl iletişim kuracağını bilmiyor olabilir ayrıca hissetmiyor hissetmemesi için uğraşıyoruz diyorsunuz ya hayır imkansız bakisinizdan anlar çocuklar sünger gibidir sizin tecrübe ile basedemediginiz durumu o 3 4 yillik tecrübesi ile yaşıyor ne yapacağını bilmiyor ki
Genişletmek için tıkla...
Şartlar öyleyse yapacak bir şey olmuyor ki maalesef.

Biz de sadece ikimiz büyütmeye çalışıyoruz. Haftada bir babaanne,dede,amca görüyor o kadar.

Bir de doktor kontrollerinde hastaneye gidiyoruz. Sağlık personellerini görüyor ayda 3,4 defa.

Belki de bizim bebeğimiz de o yaşa gelince bu şekilde davranacak… Bilemedim ki…
 
tivoli26 .!.:
Cocuk bunları hissetmiyor işte. Zaten o hissetmesin diye biz bittik.
Genişletmek için tıkla...
Çocuktan evliliğinize düşen bomba her şeyin sorumlusu diye bahsediyorsunuz sonra bunu hissetmiyor diyorsunuz böyle bir şey mümkün değil . Katil olurduk ya da intihar ederdik ne demek ya . Tövbe estağfurullah çocuğu pedigoga, eşinizle birlikte kendinizi de acil psikiyatri uzmanına götürün hiç iyi degilsiniz
 
MupiNNN .!.:
neden sürekli çocugunuzu suçluyorsunuz? evlilikten beklentiniz eşinizin beklentileri farklı diye çocugun bir suçu olabilir mi?eşler yapışık ikiz değillerdir. Adamcağız biraz kafa dinlemek istiyor olabilir sizde kendinize meşgale bulun . neden bunaltıyorsunuz bir düşünme sürecine girmiş eşiniz belli bırakın düşünsün , eşinizin ailesinin köy evinin tadilatına sizin kadar önem vermiyorsa sizde o konu ile ilgilenmeyin. belki adam ciddi ciddi boşanmauı düşünüyor. sıkmayın bunaltmayın.
Genişletmek için tıkla...
Çünkü otuz yaş üstü insanların suçu ustlenmesi demek bazı büyük kararlarin verilmesi demek olur (boşanma vs ) ama üç yaşındaki bir çocuga suç atılırsa o kendini savunamaz eh orman kanunu zayıf olani eliyor demek ki
 
Laale .!.:
Şartlar öyleyse yapacak bir şey olmuyor ki maalesef.

Biz de sadece ikimiz büyütmeye çalışıyoruz. Haftada bir babaanne,dede,amca görüyor o kadar.

Bir de doktor kontrollerinde hastaneye gidiyoruz. Sağlık personellerini görüyor ayda 3,4 defa.

Belki de bizim bebeğimiz de o yaşa gelince bu şekilde davranacak… Bilemedim ki…
Genişletmek için tıkla...


Yine sizde varmış haftada 1de yeterli burada hiç yok büyük ölçüde anne baba ile, tabiki herkes ister ama ben ufak bir sonuç olarak gözlemledim tüm tecrübeleri anne babadan alan çocuklar bazen tepki verebiliyor ayrica burada mutsuz 2 anne baba var
 
Esila09 .!.:
Yine sizde varmış haftada 1de yeterli burada hiç yok büyük ölçüde anne baba ile, tabiki herkes ister ama ben ufak bir sonuç olarak gözlemledim tüm tecrübeleri anne babadan alan çocuklar bazen tepki verebiliyor ayrica burada mutsuz 2 anne baba var
Genişletmek için tıkla...
İnşallah yeterlidir bilemedim.


Evlat yetiştirmek çok zor. Sürekli bir emek. Başından sonuna kadar…


Allahım güç kuvvet versin inşallah hepimize…
 
Cocuktan once anne-baba arasındaki ilişkiyi duzenlemeniz lazim.
2 yas sendromunu bir kenara koyacagim. Cocuga zor tahammul ettiginizi anne baba olarak hissettiriyorsaniz, gerginseniz cocuk ayna gibi sizleri yansitiyor olabilir. evdeki gerginligi ve mutsuzlugu cok iyi anliyorlar. Yuz ifadesinden, ses tonundan.
Benim kuzenim sert bir 2 yas sendromu yasamadi bile. Annesi o kadar rahatti ki, yuzu asla asilmazdi. Cocuk agladikca gider sarilir, konusur, kucagina alir gezdirir, oyalar ve surekli ama surekli cocuga gulumserdi. Siz cocuga endise, nefret, tahammulsuzluk ile bakiyorsaniz cocuk ayni seyleri yapmaya devam ediyor.
 
Ayrica aglayarak istedigini yaptirma huyu bizde 5.ayda basladi. Yeri geliyor 6 7 yasindaki kocaman cocuklar bile aglayarak istedigini yaptirmaya calisiyor. 2-3 yasta bu durum artiyor. Biraz rahat mi olsaniz acaba? Sonucta o da bebek yani. Kotu duygularla, dusmanca hislerle hareket etmedigini kabullenseniz belki daha kolay olur sizin icin
 
tivoli26 .!.:
Kızım neredeyse 3 yaşına girecek. Eşimle dönüşümlü bakıyoruz.Eşim sabah gidiyor okula ,ben öğleden sonra. Geceleri çok sık olmasada uyanıyor kızım Özellikle hastaysa sabahlıyoruz .Eşim sabah erken okula gittiği için ayrı odada uyuyor. Uyanınca zor uykuya dalıyor ve oldukça gergin oluyor. Aynı odada yatmak çok sıkıntı oldu.Cocuk ağlarsa diye kapıları açık bıraksam eşim de uyanıyor, yanından kalkıp çocuğa baksam yine uyanıyor. Bu defa sürekli bağırıp ortamı daha çok geriyor. Çocuk daha fazla ağlıyor. Gün içinde de akşam 5 ten sonra üçümüz bir araya geliyoruz.Cocukla kaliteli zaman geçiriyoruz.Esim de güzel etkinlikler yapıyor vs.Cocuk uyuduktan sonra bize 2 saat kalıyor ama o 2 saatte benim eşim yok.Kulakligi takıyor ya dizi izliyor yada güldür güldür falan.her gece bu böyle .sonra kalkıp gidip yatıyor.Birkac defa farklı konular açtım sohbet olsun diye,dinledi,bitti mi dedi bitti dediğimde kulaklığı geri taktı.Hayatjmda kendimi hiç bu kadar yalnız sevgisiz hissetmemiştim.Az önce yaz için onların koy evine lazım olan bir tadilattan konu açtım. Laminant falan buldum İnternette.Yine Bi bakar mısın guzelmisler dedim.Ne yapayım g. Sokayım dedi.Geri kulaklığını taktı. O kadar mallaştim ki anlatamam. Hissedemiyorum artık.
Genişletmek için tıkla...
Çok saçma buldum gece eşimle yatıyoruz sabah uyanıyoruz yatakta beş kişiyiz çocuklarda sessizce yanımıza sokuluyor hiçte sorun etmiyoruz.Bence çocuk eşinizin bahanesi olmuş sizi sevmiyor çocuk ağlasa da onun çocuğu tahammül etmek zorunda erkekler kadınlar kadar sabırlı değildir ama yine size yardımcı olması lazım yatakları ayırmayı yanlış buldum bu evlilik böyle yürümez
 
Çocuklar daha anne karnında sevgisizliği bıkkınlığı bütün iyi kötü duygularımızı özellikle anne ile olan her duyguyu hissederler.
En büyük sebebi bu bence çocuğunuzun hırçınlığının.
Benim kızımda 5 yaşına kadar asla uyumadı geceleri tabiki bende uyuyamadım zombi gibi dolaştım.
Tek farkı ağlamazdı hiç ama uyumazdıda kendini sallatırdı bana falan keyifci:)
Düzenli uykuya geçmemiz 5 yılımızı aldı.annelik kolay değil.
Dünyaya gelmeyi ve bizi ebeveyn olarak onlar seçmedi.
Bizim sorumluluğumuz ve ömür boyu bitmeyecek bir sorumluluk bu.yaşları kaç olursa olsun.
 
tivoli26 .!.:
Bizim bu duruma gelmemizin nedeni çocuk. Ne o ne de ben tek başına bakmayız çünkü şu anda çocuğa.Ikj kişi delirdik,tek kişi kesinlikle intihar ederiz ya da katil oluruz
Genişletmek için tıkla...
şaka gibisiniz gerçekten. kendi iletişim bozukluğunuzun suçlusunu çocuk ilan etmişsiniz. hayal dünyasından çıkıp problemlerinizin sorumluluğunu alın bence. ufacık bir çocuğu buna sebep göstermek resmen şuursuz bir hareket.
 
Arkadaşlar demiş ama tekrar yazmakta fayda var. Siz ayrı terapiye çocuk ayrı terspiye gitsin. Siz be kadar yansıtmıyoruz desenizde yazıdan bize bile yansıttınız. Çocuğu problem olarak görüyorsunuz. Çocuk da bu enerjinizi hissedip iyice huysuzlanıyordur. Eşinizle konuşun ve acil terapiye gidin ailecek. Çocuk böyle anne babasının başına “bir problem” olduğunu sezerek büyürse ileride hayatında çeşitli problemleri oluşur. Bunu yapmaya hakkınız yok takdir edersiniz ki.

Umarım problemlerinizi çözer ve normale dönersiniz.
 
oğlum 5 yaşında bazen gelip bana vurup bağırıyor canım acıdığı için suratım düşüyor. Onu bile anlayıp özür dilerim anne küsme diye ağlıyor pişman olup. Çocuklar söylemesek de yüzümüzden anlıyor duyguyu. Çocuğunuzun yabancılarla durumaması sizin onu bırakacağınızı düşünmesidir belki de. Annesinin babasının koşulsuz sevgisini hissetmeden büyüyor.
Sizin çift olarak psikoloğa ihtiyacınız çocuktan daha çok.
Çocuk normal siz çift olarak normal değilsiniz. Her konunuza yazdık bunu
 
tivoli26 .!.:
Bizim bu duruma gelmemizin nedeni çocuk. Ne o ne de ben tek başına bakmayız çünkü şu anda çocuğa.Ikj kişi delirdik,tek kişi kesinlikle intihar ederiz ya da katil oluruz
Genişletmek için tıkla...
Bence çocuk normal ama siz değilsiniz. Çok değişik şeyleri kafaya takip sürekli konular açıyorsunuz. Çocuk olması gerekeni yapıyor. Kimse size kolay olacak demedi değil mi? Siz de bir zamanlar cocuktunuz. Sanki direkt böyle yetişkin yaratılmış gibi davranıyorsunuz. Çocuk hastayken sabahlamaktan kastiniz eminim 15 dakikaya bir ateş ölçümü içindir. Yoksa telefonunu kurarsın 2 saate bir uyanır bakarsın.
Tuvalet eğitiminde ne yaptınız çok merak ettim bak simdi:KK64:
 
Çocuk yetiştirmek sizin için uygun bir eylem değilmiş ama olmuş ve artık bunu değiştiremeyiz. Ama başlığınız bile net bir şekilde çocuğun suçluyor. Çocuk olunca değişen hayatımız veya anne olunca yaşanan zorluklar değil mesela çocuktan sonra kaybedilenler. Çocuk bunu tabi ki hissediyor. Anne babalar en çok bu konuda yanılıyor bana kalırsa, yanında tartışma olmayınca çocuk anlamıyor sanıyorsunuz ama anlıyor. Saksı çiçeği bile evdeki negatifliği anlayıp soluyor da sizin çocuğunuz annedeki mutsuzluğu, huzursuzluğu; babadaki gerginliği anlamıyor mu sanıyorsunuz.

bence siz bir profesyonele gidip çocuğunuzu ve çocuklu hayatı kabullenin. Bunu kabullenmedikçe her şeyi çocuğa yansıtmasanız da size fazlalık ve zor gelecek. Çocuk hayatı değiştirir, ilk dönemler zorlaştırır bu net. Bunları kabul ederseniz kendinizi teselli etmeniz kolay olur.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X