Eşinizi evlatlık alıp bakmış olabilirler ama kendi iradeleri ile yaptıkları birşey kalkıp bunun vicdani sorumluluğunu yüklemeye hakları yok. Kv deniz tek bakamam diyor, bakıcı, kreş olmaz diyor taşınmanıza müsade etmiyor peki çözümü neymiş? Bana bunları söyleyen birinden mantıklı bir çözüm beklerim. Kusura bakmayın ama sizi ve çocuklarınızı değersiz görüyorlar onlar için eşiniz bile kıymetli değil sadece dertleri biz ona baktık sıra onda düşüncesi.
Kızlarımın kursu kapanınca eşim bana idari izin kullan çocuklara bak dedi, hayır dedim çocuklar tam öğrenme ve sosyalleşme çağında ben onlara birşey veremem, özel kreşle konuş anlaş oraya gitsinler tam gün yarım günde olmaz dedim. Çocuklarımız için çalışıyoruz daha kimin için harcama yapacağız dedim. Sebebini biliyorum aslında, eşimin ailesi de durumları olmasına rağmen sürekli beklenti içindeler, eşimde bana sormadan maddi sözler veriyor. Ben çocuklarımla eve kapanacağım, masraf yapmayacağım o da ailesini memnun edecek yok öyle kimse kusura bakmasın. Zaten açık açık dedim Doğumdan sonra da kreşe devam edecekler diye