6 yıllık evliliğimi bitirdim, boşandık.
Bu evlilikten 2 tane nur topu gibi oğlum var.
Evliliğimin bitmesi için çok ciddi sebeplerim vardı; yöneten kayınvalide sendromu, uyarılara rağmen yanlış işler yaparak sürekli icralık olan bir eş, bitmeyen ve nerden ortaya çıktığı belli olmayan borçlar, ilgisizlik, sevgisizlik, hiçe saymalar, evden kovmalar, sürekli kesilen elektrikler, sular, doğalgazlar ve en sonunda bi kadınla aşşırı samimi telefon konuşma kaydı.. (yakalamasaydım belki aldatmaya bile gidebilirdi)
Aldatma, fiziksel şiddet, kumar bilmem ne yok, çok net.
Ama psikolojik şiddetin daniskasını yaşadım.
Neyse bi gün oturduk konuştuk ve bu evliliği devam ettirmek istemiyorum deyip ertesi gün evi terkettim.
Ciddiye bile almadı, "eşek gibi döneceksin" dedi, "beni boşayamazsın 2 çocukla" dedi..
Boşadım.
Bu süre içerisinde bir ev tuttum, bi işe girdim, çocuklarımla annem ilgilendi ve ben kendime pürüpak bir hayat kurdum.Mesleğimi yapmak, çalışmak bana çok iyi geldi kısa zamanda toparladım.
Boşanmadan 3 ay öncesi itibariyle başlayıp, bugün hala süren "tekrar birleşelim, ayrılmayalım, bu ayrılık çok saçma, beni terketmen için yeterli ne yaşamış olabiliriz ki!!!?" gibi bir sürü soru cümlesi kurup, yalvarırım dön geri.. lerle konuyu kapatıyoruz.
Bu konuda ki ısrarı, yakarışı bitmiyor.
Allah var, boşandıktan bugüne kadar hiçbir konuda çirkinleşmedik, saygısızlık etmedik, ikimizde görev ve sorumluluklarımıza göre davrandık.
Ama ben bu evliliği o evden çıktığım gün bitirmiştim zaten, blöf değildi, burun sürttürme planları değildi.
Nettim, bitti dedim çıktım.
Şimdi kuş da tutsa bana çekici gelmiyor hiçbir şeyi.
Bir de şöyle bir konu var;
Bir süredir bi iş projesi sebebiyle tanıştığım, Rabbimin ilahi adaletine beni inandıran, çok anlayışlı, çok kibar, bugüne kadar eksikliğini duyduğum herşeyin ama herşeyin onda bulunduğu (fiziki kastetmiorum) bi adam çıktı karşıma.Çok zeki, anlayışlı, aklıbaşında bir eğitimci, herşeyi tartışabiliyorum, konuşabiliyorum fikir alabiliyorum vs.. Kısacası gelecekte değerlendirmemek için hiçbir sebebim yok, oldukça da hoşlanıyorum.
Dün eski eşim yine "geri dön" minvalinde mesajlar atarken, çocuklar konusunda çok çok çok pişman olacağımı, bigün sırf bu kadar ısrara rağmen geri dönmediğim için kafamı çok taşlara vuracağımı, bu şekilde çocukların hayatına kasıtlı olarak mutsuzluk getirdiğimi, onların geleceğini, hayatını duygularını düşünmediğimi, eğer çocuklarımı biraz olsun seviyorsam bu evliliği sürdürmem gerektiğini anlatan uzunca bir mesaj yazdı.Mutlu olamacaksın, hiçbir zaman dedi.
Çocuklarını hiç mi düşünmüyorsun dedi.
Cevap bile vermedim yazdıklarına ama sabaha kadar düşündüm.
Benim yıllarca bu adamdan yana yaşamadığım sıkıntı kalmadı, yalvardım düzelmesi için, ağladım üzerimden atlayıp kendine bir bardak çay doldurup "eşkiya dünyaya hükümdar olmaz" izlemeye gitti.
Yapma dedim, bitiyoruz dedim beni ciddiye bile almadı.
Ona karşı zerre kadar ne sevgim ne güvenim yok.
Ben gerçekten mutlu olamaz mıyım?
Bunu artık haketmedim mi?
Çocuklarıma kötülük mü yapıyorum evliliğine dön diyen ama evliliğini bitirmek için elinden gelen herşeyi yapan adamı dinlemediğim için?
Kafam çok karışık, yanlış bişey yapmak istemiyorum.
Lütfen biri bana çocuklarım için eski evliliğime devam etmemem konusunda kafa atsın, tokatlasın.
