Başka değil işte küçüklükten gelen yetiştirilme hatası bu ; sonuç olarak aileye de kızılsa çocuk da sevimsiz geliyor insanın gözüne. Bu çocuk kendi kardeşim dahi olsa saygısız tavırları anlayışla karşılamam, karşılamıyorum. İşte benim kardeşim de 2 yaşında ağlayıp tepinen ve çocuk diye es geçilen bir tipti. O zamandan belliydi büyüyünce ne olacağı ve nitekim öyle de oldu. Bir çocuğa döktüğü oyuncakları toplamak küçük yaşlardan itibaren öğretilmezse o çocuk büyüyünce kendi odasını da toplamak istemez. Örnekler çoğaltılabilir... sonuç olarak bu çocuklar 15 yaşında bir anda saygısız çocuklar oluvermiyorlar, zaman içinde aileler bu şekilde yetiştiriyor çoğu yapılanların sonucunu dahi bilmeden.
Elbette ki yetişkinler gibi olgunluk beklenemez onlardan ama saygı sınırlarını bilmeleri beklenir. 3 yaşındaki bir çocuk etrafa zarar vermemesi gerektiğini bilir, kötü konuşmaması gerektiğini bilir ve eğer öğretilirse her istediğini elde edemeyeceğini de bilir. Bizim komşu çocuğu var... 2 yaşındayken anne mama baba harici bir şey konuşamıyordu ama bir şey istediğinde, gösterdiğinde "hayır" dendiğinde vazgeçmesini biliyordu. Çocuğun yapısı falan değil bu aile uzun ve zorlu bir süreçten sonra bu davranışı kazandırdı ona. Şimdi büyüdü artık konuşabiliyor, isteklerini çok güzel anlatıyor. Geçen gün bize geldi çikolata istedi, hayır diyince direk başka şeylere yöneldi. Yani seneler önce kazandırılmış davranış sürüyor. Ailesiyle sürekli konuşuyorum çünkü yetiştirme şekillerine hayranım. O ailenin 2. Sınıfta bir çocukları daha var o da aynı şekilde inanılmaz saygılı ve asla dağıttığını toplamadan temizlemeden gitmez. Bakın dağıtmaz demiyorum, dağıttığını temizlemeden gitmez diyorum:)
Otobüs yolculuğunda sürekli ağlayan bir bebeğe kızamazsın laftan anlamaz aklı yetmez ama koridorda koşturup bağıran ve sürekli konuşan 3-5 yaşındaki bir çocuk batar bana. Ailesi uyarmazsa ben uyarırım yani 12 saat boyuca kimsenin gürültüsünü çekmek zorunda değilim çünkü. Çocuk dahi olsa benim sınırlarıma belirli ölçüde girebilir. Misafirlikte çocukların ev dağıtması kaçınılmaz olmakla birlikte anlayışla karşılanabilir ama o evin çekmecelerini karıştırmak, izinsiz eşyaları almak anlayışla karşılanamaz. Annelerin bu konuda daha hassas ve tahammülkar olduğunu farkediyorum ama ben değilim:) çocuk yetiştirmek gerçekten çok zor ve sorumluluk gerektiren bir iş ben açıkçası böyle çocukları ve aileleri göre göre gözüm korktu ve çocuk sahibi olmayı düşünmüyorum...
kardeşinin küçüklüğünden beri yetiştirlmesinde anne-babanın yaptığı hataları gözlemlemiş ve ayırdına varabilmişsin.tabi ki bu tür ciddi davranış bozukluğu gösteren çocuklar birden bire bu hale gelmiyorlar,bebekliklerinden beri yapılagelen yanlışların bir sonucu.
sen kardeşini sürekli gözlemlediğin için ,her davranışını gördüğün için yorumların daha tutarlı olacaktır haliyle.
ancak sağda solda hasbelkader karşılaştığımız bir çocuğun sadece o anki davranışına bakıp ta yargılamak doğru değil.
pek çok mesajda da bunu anlatmaya çalıştım,bu tür tekil anlık gözlemler üzerinden genelleme yapmak hatalı olur diye.
bir restorandasınızdır ailenin yanındaki çocuk bilinmeyen sebeple birden ağlama krizine girer,yıkar ortalığı vs.
siz sinirlenirsiniz misal,ama ben çoğunlukla acıyarak bakarım tüh yazık şimdi anne babaya,nasıl sakinleşecek bu yumurcak diye bakarım.
gün gelir apartmanda alt katımdaki çocuklar ortalığı yıkarlar,belli ki misafirleri vardır.valla sinirlenmiyorum neden çünkü benim oğlum da yapıyor bazen.insanlık hali deyip geçiyorum.
evlerinize gelen ve evinizi dağıtan çocuklar ile ilgili de o an müdahele edebilir veya kibarca annesini uyarabilrsiniz.
ayakta gezinen çocuğu oturtur-birşey yiyorsa bez serer oturturum.yapılmayacak bişey değil.
koltuklarınıza varana kadar çizdirip parçalatıp sonra sinir krizi geçirmektense o an müdahele edin.
bu tip hareketlere ben de kızarım haliyle.
ama genel olarak kişinin tahammül sınır ve algılama şekli ile alakalı bir durum bu.
ama şunu ekleyeyim ,işin işine küfür,şiddet gibi davranışlar girmişse ben de tepkili olurum ve tepkimi de gösteririm o ayrı.
bunları hoş görmem de savunmam da.
benimkisi daha çok masumane suçlarla alakalı:))
ben de bunların çoğunu olabilir -hallolur-insalık halidir gibilerinden yorumluyorum.
ama bunlar bir kısmımızın tahammül sınırlarını zorlayabiliyor.
biraz daha ılımlı olmayı tercih edin yoksa böyle hayat geçmez
