- 23 Ağustos 2012
- 49.927
- 1
- 231.775
- 798
Sevgiliniz dürüst davranmak icin keske 3 sene beklemeseymis, ben buna uzulurdum, bu cok hayati bir konu, paylasmak icin iliskinin ilk birkac ayi en uygunu. Bana cocuk konusundan daha cok ilişkinizi tartiyormusta sizede kapi araliyormus gibi geldi. Cocuk konusunu actigindan bu yana huyunda suyunda sizi sasirtan degisiklikler olduysa ayriliga kosuyor olabilirsiniz.
Bu kadar hayati bir şeyi üçüncü senede söylemesi sevgilinizin bencil bir karakter olduğunu düşündürttü bana. Çünkü bunu söylemek için üç sene çok çok geç! Ben çocukları hiç sevmem,çocuklu insanlarla görüşmem mecbur kalmazsam tahammül edemediğim için çocuklarına. Ama düşünün çocuk fobisi olan ben bile bazen doğursam mı kendi evladım başka olur ya da acaba nasıl bi duygu diyorum merak ediyorum artık hormonsal mı fıtrat mı bilmiyorum sebebini ama etrafımda net olanlar da var asla istemem deyip yapmayan kordon bağlatan genç arkadaşım var.Net değilseniz acabalar varsa sizde bu konuda dürüst davranın sevgilinize. Ona göre yol çizersiniz karşılıklı ama ben olsam çocuk istesem de istemesem de bunu 3 sene sonra söylediği için net ayrılırım aşırı geçerli bi sebeb ayrılmak için. Evlenince de beşinci senede annemle yaşayacağız der bu:)
Valla ksnka ben bu adamı hiç begenmedim içime böyle dogdu. Sen seviyor musun , sence nasıl bir insan? Bence ayrılmalısin
Offf bu konu zor çoook zor.Herkese merhaba,
Neredeyse 31 yaşındayım. Hayatımda hiç bir zaman çocuğum olsun diye diye hayaller kurmadım. Hayallerimde hep dünyayı gezmek, yeni insanlar tanımak, değişik deneyimler yaşamak vardı. 3 senedir bir ilişkim var. Erkek arkadaşım kesinlikle çocuk istemediğini ve istemeyeceğini, eğer bir çocuk istiyorsam düşünüp taşınmam gerektiğini, çocuk istemediğimi düşünüyorsam belki onu sevip ondan etkilendiğim için böyle düşünüyor olabileceğimi ve isteklerimi tartmamı istedi. Eğer ileride çocuk istiyorsam hayatımdan çıkacağını benim çok iyi bir insan olduğumu bu hakkı benden almak istemediğini her kadının çocuk isteyeceğini vs söyledi. Bu konulara da çevremizdeki kişilerin çocuk yapmaya başlamasıyla girdik bir süredir konuşuyoruz. Ben çocuk isteyip istemediğimi bilmiyorum. İleride pişman olmak istemiyorum. 35 yaşından sonra daha zor diyorlar; vaktim daralmaya başlamış gibi artık bu konuda fikirlerimi oturtmaya başlamam gerekiyormuş gibi geliyor. Çocuk yapmaya karar vermek nasıl oluyor bu kararı nasıl verebilirim? Bu konuları konuşabileceğim bir annem yok maalesef o yüzden sizden değerli yorumlarınızı bekliyorumteşekkür ederim.
Neden cocuk istemiyormus?Daha önce ikimiz de bu konuları konuşmadık hep akışına bırakarak yaşadık hep odağımızda başka konular oldu. Onun kardeşi, benim kuzenim çok yakında doğum yaptı buralardan açıldı konu ister istemez. O da yeni yeni karar verdi istemediğine son 1 senedir istemediğini net bir şekilde söylüyor ben de istemediğimi düşünüyorum daha hayata doymamışım yapmak istediklerimi yapamamışım gibi geliyor kendimden fedakarlık yapmak zorunda olacak olmak beni boğuyor. Ama işte ben ömürlük bir karar olarak çocuk isteyip istemediğimi bilmiyorum. :)
BElki o da kararsızdı ve net kararını şimdi verdi.Sevgiliniz dürüst davranmak icin keske 3 sene beklemeseymis, ben buna uzulurdum, bu cok hayati bir konu, paylasmak icin iliskinin ilk birkac ayi en uygunu. Bana cocuk konusundan daha cok ilişkinizi tartiyormusta sizede kapi araliyormus gibi geldi. Cocuk konusunu actigindan bu yana huyunda suyunda sizi sasirtan degisiklikler olduysa ayriliga kosuyor olabilirsiniz.
Herkese merhaba,
Neredeyse 31 yaşındayım. Hayatımda hiç bir zaman çocuğum olsun diye diye hayaller kurmadım. Hayallerimde hep dünyayı gezmek, yeni insanlar tanımak, değişik deneyimler yaşamak vardı. 3 senedir bir ilişkim var. Erkek arkadaşım kesinlikle çocuk istemediğini ve istemeyeceğini, eğer bir çocuk istiyorsam düşünüp taşınmam gerektiğini, çocuk istemediğimi düşünüyorsam belki onu sevip ondan etkilendiğim için böyle düşünüyor olabileceğimi ve isteklerimi tartmamı istedi. Eğer ileride çocuk istiyorsam hayatımdan çıkacağını benim çok iyi bir insan olduğumu bu hakkı benden almak istemediğini her kadının çocuk isteyeceğini vs söyledi. Bu konulara da çevremizdeki kişilerin çocuk yapmaya başlamasıyla girdik bir süredir konuşuyoruz. Ben çocuk isteyip istemediğimi bilmiyorum. İleride pişman olmak istemiyorum. 35 yaşından sonra daha zor diyorlar; vaktim daralmaya başlamış gibi artık bu konuda fikirlerimi oturtmaya başlamam gerekiyormuş gibi geliyor. Çocuk yapmaya karar vermek nasıl oluyor bu kararı nasıl verebilirim? Bu konuları konuşabileceğim bir annem yok maalesef o yüzden sizden değerli yorumlarınızı bekliyorumteşekkür ederim.
Çocugum yok evlendım boşandım. Ama eğer uygun bırını bulursam ısterım. Büyük sorumluluk ama muhteşem oldunu sonuçları. Sevgılınız çok hoşmuş. Çok dürüst. Ama annelıgınde paha bıcılemez oldunu soluolarHerkese merhaba,
Neredeyse 31 yaşındayım. Hayatımda hiç bir zaman çocuğum olsun diye diye hayaller kurmadım. Hayallerimde hep dünyayı gezmek, yeni insanlar tanımak, değişik deneyimler yaşamak vardı. 3 senedir bir ilişkim var. Erkek arkadaşım kesinlikle çocuk istemediğini ve istemeyeceğini, eğer bir çocuk istiyorsam düşünüp taşınmam gerektiğini, çocuk istemediğimi düşünüyorsam belki onu sevip ondan etkilendiğim için böyle düşünüyor olabileceğimi ve isteklerimi tartmamı istedi. Eğer ileride çocuk istiyorsam hayatımdan çıkacağını benim çok iyi bir insan olduğumu bu hakkı benden almak istemediğini her kadının çocuk isteyeceğini vs söyledi. Bu konulara da çevremizdeki kişilerin çocuk yapmaya başlamasıyla girdik bir süredir konuşuyoruz. Ben çocuk isteyip istemediğimi bilmiyorum. İleride pişman olmak istemiyorum. 35 yaşından sonra daha zor diyorlar; vaktim daralmaya başlamış gibi artık bu konuda fikirlerimi oturtmaya başlamam gerekiyormuş gibi geliyor. Çocuk yapmaya karar vermek nasıl oluyor bu kararı nasıl verebilirim? Bu konuları konuşabileceğim bir annem yok maalesef o yüzden sizden değerli yorumlarınızı bekliyorumteşekkür ederim.
Olabilir tabi neden olmasin ama guven verici bulmadim bu karari, neden güzel giden bir ilişki icindeyken baba olmama karari aldi diye ister istemez sorgulardim ben. Yani bu durumu yasasam ben istemiyorumdan daha fazla akilci, mantikli bir neden duymak isterim.BElki o da kararsızdı ve net kararını şimdi verdi.
Yani şöyle ki baktı adam evliliğe gidiyo bu konuyu bi düşündü. Bir karar verdi ve söylüyor. Ben önce böyle düşündüm.Olabilir tabi neden olmasin ama guven verici bulmadim bu karari, neden güzel giden bir ilişki icindeyken baba olmama karari aldi diye ister istemez sorgulardim ben. Yani bu durumu yasasam ben istemiyorumdan daha fazla akilci, mantikli bir neden duymak isterim.
Cok kisisel bir karar. Hayatta herkesin beklentileri, karakteri farkli. Ben 40 yasindayim. Sizin gibi cocuk sahibi olmamayi secmis iki arkadasim var. Birine bu hafta yazdim, gecen ay japonyadalarmis, 3 haftada pek cok sehir gezmisler. Gecen peru’ya gitmeyi dusunuyoruz dedim, meger gitmisler, yazdi tavsiyelerini. Ama biz peruya gidemiyoruz cunku kucuk 3 yasindayim ve tam bir izdirap onbasiHerkese merhaba,
Neredeyse 31 yaşındayım. Hayatımda hiç bir zaman çocuğum olsun diye diye hayaller kurmadım. Hayallerimde hep dünyayı gezmek, yeni insanlar tanımak, değişik deneyimler yaşamak vardı. 3 senedir bir ilişkim var. Erkek arkadaşım kesinlikle çocuk istemediğini ve istemeyeceğini, eğer bir çocuk istiyorsam düşünüp taşınmam gerektiğini, çocuk istemediğimi düşünüyorsam belki onu sevip ondan etkilendiğim için böyle düşünüyor olabileceğimi ve isteklerimi tartmamı istedi. Eğer ileride çocuk istiyorsam hayatımdan çıkacağını benim çok iyi bir insan olduğumu bu hakkı benden almak istemediğini her kadının çocuk isteyeceğini vs söyledi. Bu konulara da çevremizdeki kişilerin çocuk yapmaya başlamasıyla girdik bir süredir konuşuyoruz. Ben çocuk isteyip istemediğimi bilmiyorum. İleride pişman olmak istemiyorum. 35 yaşından sonra daha zor diyorlar; vaktim daralmaya başlamış gibi artık bu konuda fikirlerimi oturtmaya başlamam gerekiyormuş gibi geliyor. Çocuk yapmaya karar vermek nasıl oluyor bu kararı nasıl verebilirim? Bu konuları konuşabileceğim bir annem yok maalesef o yüzden sizden değerli yorumlarınızı bekliyorumteşekkür ederim.
Kendimden şöyle örnek vereyim. Abla oldum, kardeş oldum, eş oldum. Ama evlat Anne olmak bambaşka yarım yamalak anne deyişiHerkese merhaba,
Neredeyse 31 yaşındayım. Hayatımda hiç bir zaman çocuğum olsun diye diye hayaller kurmadım. Hayallerimde hep dünyayı gezmek, yeni insanlar tanımak, değişik deneyimler yaşamak vardı. 3 senedir bir ilişkim var. Erkek arkadaşım kesinlikle çocuk istemediğini ve istemeyeceğini, eğer bir çocuk istiyorsam düşünüp taşınmam gerektiğini, çocuk istemediğimi düşünüyorsam belki onu sevip ondan etkilendiğim için böyle düşünüyor olabileceğimi ve isteklerimi tartmamı istedi. Eğer ileride çocuk istiyorsam hayatımdan çıkacağını benim çok iyi bir insan olduğumu bu hakkı benden almak istemediğini her kadının çocuk isteyeceğini vs söyledi. Bu konulara da çevremizdeki kişilerin çocuk yapmaya başlamasıyla girdik bir süredir konuşuyoruz. Ben çocuk isteyip istemediğimi bilmiyorum. İleride pişman olmak istemiyorum. 35 yaşından sonra daha zor diyorlar; vaktim daralmaya başlamış gibi artık bu konuda fikirlerimi oturtmaya başlamam gerekiyormuş gibi geliyor. Çocuk yapmaya karar vermek nasıl oluyor bu kararı nasıl verebilirim? Bu konuları konuşabileceğim bir annem yok maalesef o yüzden sizden değerli yorumlarınızı bekliyorumteşekkür ederim.
Yeterince akılcı mantıklı bi sebep değil mi ama? Bu ayrılmak için geçerli bi sebep bence. Adam öyle ya da böyle asla çocuk istemiyorsa ayrılabilir yani. Var böyle insanlar. Arkadaşım da sevgilisinden bu sebepten ayrılmıştı, ayrılmak zorunda kaldı. Evlenebiliriz ama asla çocuk istemiyorum diye belirtmişti sevgilisi. Sonu ayrılık olduOlabilir tabi neden olmasin ama guven verici bulmadim bu karari, neden güzel giden bir ilişki icindeyken baba olmama karari aldi diye ister istemez sorgulardim ben. Yani bu durumu yasasam ben istemiyorumdan daha fazla akilci, mantikli bir neden duymak isterim.
Sorumluluktan korkuyor o halde, bu da bir red flag zaten... degil mi?Yani şöyle ki baktı adam evliliğe gidiyo bu konuyu bi düşündü. Bir karar verdi ve söylüyor. Ben önce böyle düşündüm.
En ufak bir acaban varsa bu iş olmaz. Kadınların belli yaştan sonra çocuk sahibi olma isteği artıyor. Kendisinden bir parça olsun istiyor. Çocuk istemeyen bir adam ile de bu durumda evlenmemelisin.Herkese merhaba,
Neredeyse 31 yaşındayım. Hayatımda hiç bir zaman çocuğum olsun diye diye hayaller kurmadım. Hayallerimde hep dünyayı gezmek, yeni insanlar tanımak, değişik deneyimler yaşamak vardı. 3 senedir bir ilişkim var. Erkek arkadaşım kesinlikle çocuk istemediğini ve istemeyeceğini, eğer bir çocuk istiyorsam düşünüp taşınmam gerektiğini, çocuk istemediğimi düşünüyorsam belki onu sevip ondan etkilendiğim için böyle düşünüyor olabileceğimi ve isteklerimi tartmamı istedi. Eğer ileride çocuk istiyorsam hayatımdan çıkacağını benim çok iyi bir insan olduğumu bu hakkı benden almak istemediğini her kadının çocuk isteyeceğini vs söyledi. Bu konulara da çevremizdeki kişilerin çocuk yapmaya başlamasıyla girdik bir süredir konuşuyoruz. Ben çocuk isteyip istemediğimi bilmiyorum. İleride pişman olmak istemiyorum. 35 yaşından sonra daha zor diyorlar; vaktim daralmaya başlamış gibi artık bu konuda fikirlerimi oturtmaya başlamam gerekiyormuş gibi geliyor. Çocuk yapmaya karar vermek nasıl oluyor bu kararı nasıl verebilirim? Bu konuları konuşabileceğim bir annem yok maalesef o yüzden sizden değerli yorumlarınızı bekliyorumteşekkür ederim.
Hayir, sadece ben cocuk istemiyorum demek akilci bir sebep degil, ben istemiyorum sen cocuk istiyorsan yollarimizi ayiralim demek, benle olmak istiyorsan cocuk isteginden kesin vazgececeksin diye bencilce baski kurmaktir.Yeterince akılcı mantıklı bi sebep değil mi ama? Bu ayrılmak için geçerli bi sebep bence. Adam öyle ya da böyle asla çocuk istemiyorsa ayrılabilir yani. Var böyle insanlar. Arkadaşım da sevgilisinden bu sebepten ayrılmıştı, ayrılmak zorunda kaldı. Evlenebiliriz ama asla çocuk istemiyorum diye belirtmişti sevgilisi. Sonu ayrılık oldu
Ben bir kadın bir anne olarak bir kadının anne olmak istememesini anlayabilirim. Ama bir adamın baba olmak istememesini anlayamam. Kabul de edemem. Merhametsiz gelir bana.Sorumluluktan korkuyor o halde, bu da bir red flag zaten... degil mi?
Olabilir tabi neden olmasin ama guven verici bulmadim bu karari, neden güzel giden bir ilişki icindeyken baba olmama karari aldi diye ister istemez sorgulardim ben. Yani bu durumu yasasam ben istemiyorumdan daha fazla akilci, mantikli bir neden duymak isterim.
Ben bir kadın bir anne olarak bir kadının anne olmak istememesini anlayabilirim. Ama bir adamın baba olmak istememesini anlayamam. Kabul de edemem. Merhametsiz gelir bana.
Ya zaten yuzde 80-85'inin babaliktan anladigi maddi olanak saglamak (ki bu Turk halkina gore super babalik) sanki bana 7/24 cocugun sorumlulugunun en azindan bir kismini ustleniyorlarmis gibi "bin cicik istimiyirim" demiyorlar mi deli oluyorum.Ben bir kadın bir anne olarak bir kadının anne olmak istememesini anlayabilirim. Ama bir adamın baba olmak istememesini anlayamam. Kabul de edemem. Merhametsiz gelir bana.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?