Merhabalar,
Bir konuda fikrinizi almaya ihtiyacım var. Ben 26 yaşında işi gücü olan, bu zamana kadar hep kendine bakabilmiş, okumuş, bir çok alanda kendini geliştirmiş bir kızım. Fakat bu zamana kadar kendimi geliştiremediğim bir durum var ki o da gönül işleri, flört mevzuları...
Bu zamana kadar hep beni beğenenleri ben beğenmedim, benim beğendiklerim ise beni beğenmeyince gönül işlerim platonikten öteye gidemedi. Hiç ilişki yaşamamış olmanın getirdiği tecrübesizlik ise korkuya dönüştü ve şimdi biri bana ilgi duyunca içimde nedenini bilemediğim bir korku duyuyorum.
Olaya gelecek olursam bundan bir buçuk yıl önce arkadaşım ve arkadaşımın sevgilisi aracılığıyla biriyle tanıştım. İlk olarak hoşuma gitmediği için benim açımdan olumsuzdu ve bu kişi açısından da olumsuz olmuş olacak ki olumlu bir duyum almadım karşı taraftan. Hatta karşı tarafın bu bir buçuk yıl içinde bir ilişkisi de oldu fakat aylar önce ayrıldılar. Uzun bir ilişki değildi. Üç ay önce yine ben, arkadaşım, arkadaşımın sevgilisi ve bu çocuk buluştuk ve bir buçuk yıl önceki hallerinden daha iyi görünüyordu. Bu buluşmadan sonra bir kere daha dörtlü buluşmamız oldu ve bunun sonrasında çocuk, arkadaşıma melenies iyi bir kız onu tanımak isterim gibi bir yorum yapmış ve daha sonra bana mesaj attı.
Bu kişi ile ortak hiç bir konumuz olmadığı için, günlük konuşmalarımız nasılsın, napıyorsundan ileri gidemedi. Ortak konuşacak hiç konumuz yoktu. Bu süreçte hep ilk mesajı ve aramaları bu çocuk yaptı ama ben de soğuk cevaplar vermedim. Ve en nihayetinde buluşmaya karar verdik. Ramazanın ilk günü olduğu için çocuk oruçluydu ve o kahve içemedi. Neden buluştuk daha sonra buluşurduk dediğimde ise, senin vaktin olmadığı için, vakit bulmuşken buluşalım istedim dedi. Her ne kadar kendi başıma kahve içmiş olsam da bu davranışını ince buldum. Buluşma boyunca havadan sudan iki arkadaş gibi muhabbet ettik. Hesabı öderken o ödedi ve benim ama sen hiçbir şey yiyip içmedin ki dememe olsun yeriz bir gün diye karşılık verince, ben yine buluşuruz diye düşünmüştüm. Fakat daha sonra çocuk bana yazmadı. Arkadaşımın sevgilisine dediği şey ise; Melenies istemiyor, bunu her şekilde belli etti. Ben onunla buluşacağım diye tüm işimi ona göre planladım, yerime birini buldum, sabah kalkıp traş olmaya gittim ama o kuzeninden gelmiş, ve daha sonra da planı varmış. Diğer ortak buluşmalarımızda bile daha şıktı.
Anksiyetem yüzünden bir ilişkiye başlamak ve karşı cins beni hep korkutmuştur ve davranışlarımda ister istemez bu şekilde evrilmiştir belki fakat daha sonra düşününce saygısızlık mı yaptım diye bir şey içimi kurcaladı. Asla böyle bir insan değilim ve asla böyle görülmek istemem. Ayrıca buluşmada kıyafetlerim, saçım vs. gayet temizdi. Sadece üstümde kot pantolon crop tişörtüm vardı. Normalde de takı takmam ve aşırı makyaj yapmam. Belki de beni tanımadığı için böyle düşündü. Ama dediğim gibi belki de en büyük engel korkularımdı.
Şimdi düşünüyorum ki, bu zamana kadar kimseye fırsat vermedim, istemedim, benim beğendiklerim de beni beğenmedi, bu çocukla korkularımı yenmeye çalışmak için mesaj atsam ya da arkadaşımdan tekrar buluşmak için fırsat yaratmasını mı istesem? Evet çocuğu çok beğenmiyorum ama kendi kurulu düzeni, kendi işi, evi, arabası ve düzgün bir ailesi var. Kültürel ve entelektüel bilgi açısından farklıyız fakat olabilir mi bilmiyorum.
Sizce mesaj atıp, bir adım atmalı mıyım? Yoksa önüme bakıp halime mi yanmalıyım?
Bir konuda fikrinizi almaya ihtiyacım var. Ben 26 yaşında işi gücü olan, bu zamana kadar hep kendine bakabilmiş, okumuş, bir çok alanda kendini geliştirmiş bir kızım. Fakat bu zamana kadar kendimi geliştiremediğim bir durum var ki o da gönül işleri, flört mevzuları...
Bu zamana kadar hep beni beğenenleri ben beğenmedim, benim beğendiklerim ise beni beğenmeyince gönül işlerim platonikten öteye gidemedi. Hiç ilişki yaşamamış olmanın getirdiği tecrübesizlik ise korkuya dönüştü ve şimdi biri bana ilgi duyunca içimde nedenini bilemediğim bir korku duyuyorum.
Olaya gelecek olursam bundan bir buçuk yıl önce arkadaşım ve arkadaşımın sevgilisi aracılığıyla biriyle tanıştım. İlk olarak hoşuma gitmediği için benim açımdan olumsuzdu ve bu kişi açısından da olumsuz olmuş olacak ki olumlu bir duyum almadım karşı taraftan. Hatta karşı tarafın bu bir buçuk yıl içinde bir ilişkisi de oldu fakat aylar önce ayrıldılar. Uzun bir ilişki değildi. Üç ay önce yine ben, arkadaşım, arkadaşımın sevgilisi ve bu çocuk buluştuk ve bir buçuk yıl önceki hallerinden daha iyi görünüyordu. Bu buluşmadan sonra bir kere daha dörtlü buluşmamız oldu ve bunun sonrasında çocuk, arkadaşıma melenies iyi bir kız onu tanımak isterim gibi bir yorum yapmış ve daha sonra bana mesaj attı.
Bu kişi ile ortak hiç bir konumuz olmadığı için, günlük konuşmalarımız nasılsın, napıyorsundan ileri gidemedi. Ortak konuşacak hiç konumuz yoktu. Bu süreçte hep ilk mesajı ve aramaları bu çocuk yaptı ama ben de soğuk cevaplar vermedim. Ve en nihayetinde buluşmaya karar verdik. Ramazanın ilk günü olduğu için çocuk oruçluydu ve o kahve içemedi. Neden buluştuk daha sonra buluşurduk dediğimde ise, senin vaktin olmadığı için, vakit bulmuşken buluşalım istedim dedi. Her ne kadar kendi başıma kahve içmiş olsam da bu davranışını ince buldum. Buluşma boyunca havadan sudan iki arkadaş gibi muhabbet ettik. Hesabı öderken o ödedi ve benim ama sen hiçbir şey yiyip içmedin ki dememe olsun yeriz bir gün diye karşılık verince, ben yine buluşuruz diye düşünmüştüm. Fakat daha sonra çocuk bana yazmadı. Arkadaşımın sevgilisine dediği şey ise; Melenies istemiyor, bunu her şekilde belli etti. Ben onunla buluşacağım diye tüm işimi ona göre planladım, yerime birini buldum, sabah kalkıp traş olmaya gittim ama o kuzeninden gelmiş, ve daha sonra da planı varmış. Diğer ortak buluşmalarımızda bile daha şıktı.
Anksiyetem yüzünden bir ilişkiye başlamak ve karşı cins beni hep korkutmuştur ve davranışlarımda ister istemez bu şekilde evrilmiştir belki fakat daha sonra düşününce saygısızlık mı yaptım diye bir şey içimi kurcaladı. Asla böyle bir insan değilim ve asla böyle görülmek istemem. Ayrıca buluşmada kıyafetlerim, saçım vs. gayet temizdi. Sadece üstümde kot pantolon crop tişörtüm vardı. Normalde de takı takmam ve aşırı makyaj yapmam. Belki de beni tanımadığı için böyle düşündü. Ama dediğim gibi belki de en büyük engel korkularımdı.
Şimdi düşünüyorum ki, bu zamana kadar kimseye fırsat vermedim, istemedim, benim beğendiklerim de beni beğenmedi, bu çocukla korkularımı yenmeye çalışmak için mesaj atsam ya da arkadaşımdan tekrar buluşmak için fırsat yaratmasını mı istesem? Evet çocuğu çok beğenmiyorum ama kendi kurulu düzeni, kendi işi, evi, arabası ve düzgün bir ailesi var. Kültürel ve entelektüel bilgi açısından farklıyız fakat olabilir mi bilmiyorum.
Sizce mesaj atıp, bir adım atmalı mıyım? Yoksa önüme bakıp halime mi yanmalıyım?
