• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çocuk yapmak ya da yapmamak

Aynısinı yazacaktım, kadın istemiyorsa tamamen anlarım. Amma velakin erkeksen, kadın zaten doğurmayı emzirmeyi büyutmeyi her şeyi yaparken bir bebeğe de günde 1 saat veremeyeceksen erkek değil ibişsin kardeşim . Baba olmak istemeyen erkek bana da güven vermiyor, zora gelemeyen birini adam yeribe koyup koca edinmezdim.
Dur su yorumunun alnından opeyim bi 🧿

Eee böyle artık zamane erkekleri sorumluluk almayayım, zora gelmeyeyim, yiyip içeyip yatayım...babalarımızın dedelerimizin zamanındaki gibi aile babası olayım, coluk çocuğa sahip çıkayım diyen erkek çok az artık. Normal bir zamane erkeği işte, özel bir durumu yok.

Sorumluluktan kacan ibistir, daha fazlasi degil. Neyse en azindan uremeyi birakiyorlarda soylari kuruyor yavas yavas.
 
Annelik benim bu hayatta basima gelen en zor ama en mukemmel sey. Su an evladimin olmadigini dusunemiyorum annelik cidden cok ama cok garip bi his esim bebek istemese herhalde ayrilirdim eger cocuk istemediginizden yizde yuz emin degilseniz yuzde 1 bile isteme ihtimaliniz varsa ayrilin bu arada erkek arkadasinizinda bu durustlugu gostermek icin 3 sene beklemesi abes olmus biraz
 
Hayir, sadece ben cocuk istemiyorum demek akilci bir sebep degil, ben istemiyorum sen cocuk istiyorsan yollarimizi ayiralim demek, benle olmak istiyorsan cocuk isteginden kesin vazgececeksin diye bencilce baski kurmaktir.

O yuzden evet ben boyle bi adami yuzustu birakir, daha bu egoist cümleleri kurarken arkami donerdim kendisine, haliyle hayatıma onunla ve cocuksuz devam edeceksem hakli bir gerekce isterim, ben hayatimi onun istegine gore duzenleyeceksem benden bunu bekliyorsa bana bu aciklamayi borcludur.


Biraz sert dille yazdim ama size karşı degil bu, konu sahibinin erkek arkadasini bencil bulduğum icin kizdim.💕

Ben bir kadın bir anne olarak bir kadının anne olmak istememesini anlayabilirim. Ama bir adamın baba olmak istememesini anlayamam. Kabul de edemem. Merhametsiz gelir bana.

Aynısinı yazacaktım, kadın istemiyorsa tamamen anlarım. Amma velakin erkeksen, kadın zaten doğurmayı emzirmeyi büyutmeyi her şeyi yaparken bir bebeğe de günde 1 saat veremeyeceksen erkek değil ibişsin kardeşim . Baba olmak istemeyen erkek bana da güven vermiyor, zora gelemeyen birini adam yerine koyup koca edinmezdim.

Dur su yorumunun alnından opeyim bi 🧿



Sorumluluktan kacan ibistir, daha fazlasi degil. Neyse en azindan uremeyi birakiyorlarda soylari kuruyor yavas yavas.

Aslında sorumluluk almak istememek falan değil mesele. Ben bir çocuğum olursa kafayı yerim geceleri nefes alıyor mu diye başında beklerim yaşamaktan vazgeçer kendimi ona adarım ne yapsam yeterli hissetmem, 38 yaşındayım geldim 40 yaşına ne kadar yaşayacağım belli değil ben babasız çok kötü şartlarda büyüdüm hayatımdan çok vazgeçtim bu yaştan sonra tekrar bunları yaşamak istemiyorum hayatım biter diyor. Durumum çok iyi değilse de yapmam mesele çocuk yapmak değil ona çok iyi şartlar sağlayabilmek diyor. Ayrıca dünyada savaş çıktı çıkacak napacağız o çocuk ne olacak falan diye düşünüyor. Aslında videolar izliyorum çok hoşuma gidiyor ama bu düşüncelerden kendimi alamıyorum diyor.
 
Aslında sorumluluk almak istememek falan değil mesele. Ben bir çocuğum olursa kafayı yerim geceleri nefes alıyor mu diye başında beklerim yaşamaktan vazgeçer kendimi ona adarım ne yapsam yeterli hissetmem, 38 yaşındayım geldim 40 yaşına ne kadar yaşayacağım belli değil ben babasız çok kötü şartlarda büyüdüm hayatımdan çok vazgeçtim bu yaştan sonra tekrar bunları yaşamak istemiyorum hayatım biter diyor. Durumum çok iyi değilse de yapmam mesele çocuk yapmak değil ona çok iyi şartlar sağlayabilmek diyor. Ayrıca dünyada savaş çıktı çıkacak napacağız o çocuk ne olacak falan diye düşünüyor. Aslında videolar izliyorum çok hoşuma gidiyor ama bu düşüncelerden kendimi alamıyorum diyor.
Kaygi bozuklugu yasiyor o zaman. Aynisi esimde ve bende de vardı, biz cok gec karar verdik evlat sahibi olmaya. Bunlari yazinca haksiz bulamadim sevgilinizi.


Esim 43 yasindaydi baba oldugunda, ona soyle soyleyin, annelik ve babalik oyle bir delilik hali ki, kaygi bozuklugu yasamasi oldukca doğal, bunca insan neden Avrupa'ya gitmeye çalışıyor zannediyorsunuz ki?
 
Bu çok hayati bir karar, her kadın anne olmak ister diye bir kural yok. Ben ki çocuklarla hiç ilgisi olmayan bir insan olarak anne olunca bambaşka birine dönüştüm.
Çocuk gibi ciddi bir karar ta en başından çok net verilemez diye düşünüyorum, tabi ki istisnalar olacaktır ama bugün istemiyorum dersiniz yarın istersiniz ya da tam tersi. İnsan değişen ve dönüşen bir varlık.
Çocuk bir evliliği taçlandırıp, neşelendiren, güçlendiren bir şey de olabilir. Mükemmel giden bir evliliğe yıldırım gibi de düşebilir. Bu yüzden aslında bu karar sizin hayat görüşünüz, eşiniz, eşinizle olan ilişkiniz, hayat şartlarınız gibi birçok unsuru barındırıyor.
Burada acaba ister miyim diye sormanızdan anladığım kadarıyla sizin de çocuk istememe kararınız kesin ve net değil, bu yüzden kendinizi tartın derim
 
Herkese merhaba,

Neredeyse 31 yaşındayım. Hayatımda hiç bir zaman çocuğum olsun diye diye hayaller kurmadım. Hayallerimde hep dünyayı gezmek, yeni insanlar tanımak, değişik deneyimler yaşamak vardı. 3 senedir bir ilişkim var. Erkek arkadaşım kesinlikle çocuk istemediğini ve istemeyeceğini, eğer bir çocuk istiyorsam düşünüp taşınmam gerektiğini, çocuk istemediğimi düşünüyorsam belki onu sevip ondan etkilendiğim için böyle düşünüyor olabileceğimi ve isteklerimi tartmamı istedi. Eğer ileride çocuk istiyorsam hayatımdan çıkacağını benim çok iyi bir insan olduğumu bu hakkı benden almak istemediğini her kadının çocuk isteyeceğini vs söyledi. Bu konulara da çevremizdeki kişilerin çocuk yapmaya başlamasıyla girdik bir süredir konuşuyoruz. Ben çocuk isteyip istemediğimi bilmiyorum. İleride pişman olmak istemiyorum. 35 yaşından sonra daha zor diyorlar; vaktim daralmaya başlamış gibi artık bu konuda fikirlerimi oturtmaya başlamam gerekiyormuş gibi geliyor. Çocuk yapmaya karar vermek nasıl oluyor bu kararı nasıl verebilirim? Bu konuları konuşabileceğim bir annem yok maalesef o yüzden sizden değerli yorumlarınızı bekliyorum 🥺 teşekkür ederim.
Nasıl bir ilişkiniz var bilmiyorum ilerde çocuk olayı evlilik dışı veya evlilikte olacaksa veya sen istiyorsan ki her kadın biraz olsun hayal kurar kurmasa bile düşünür acaba olsun mu diye şuan senin gibi .. ben olsam ayrılırım iki kişi de bir aile sayılır ilerde ne olacağı da belli olmaz ayrıca hamile kalmak herkes için kolay bir durum değil gerçekten olsaydı burası kaynamazdı problemlerle.. yıllarca mücadele veren kadınlar var bir sağlıklı evlat sahip olmak için. Ve bence hiç olmasa bile 1 tane olsa çok güzel bir şey .. herkes istemeyebilir bu durumda saygı duyup ayrılmak en güzeli onunda fikri değişebilir tabi belli olmaz .. istememesinin sebebini de söylüyor mu acaba ?🤔
 
Herkese merhaba,

Neredeyse 31 yaşındayım. Hayatımda hiç bir zaman çocuğum olsun diye diye hayaller kurmadım. Hayallerimde hep dünyayı gezmek, yeni insanlar tanımak, değişik deneyimler yaşamak vardı. 3 senedir bir ilişkim var. Erkek arkadaşım kesinlikle çocuk istemediğini ve istemeyeceğini, eğer bir çocuk istiyorsam düşünüp taşınmam gerektiğini, çocuk istemediğimi düşünüyorsam belki onu sevip ondan etkilendiğim için böyle düşünüyor olabileceğimi ve isteklerimi tartmamı istedi. Eğer ileride çocuk istiyorsam hayatımdan çıkacağını benim çok iyi bir insan olduğumu bu hakkı benden almak istemediğini her kadının çocuk isteyeceğini vs söyledi. Bu konulara da çevremizdeki kişilerin çocuk yapmaya başlamasıyla girdik bir süredir konuşuyoruz. Ben çocuk isteyip istemediğimi bilmiyorum. İleride pişman olmak istemiyorum. 35 yaşından sonra daha zor diyorlar; vaktim daralmaya başlamış gibi artık bu konuda fikirlerimi oturtmaya başlamam gerekiyormuş gibi geliyor. Çocuk yapmaya karar vermek nasıl oluyor bu kararı nasıl verebilirim? Bu konuları konuşabileceğim bir annem yok maalesef o yüzden sizden değerli yorumlarınızı bekliyorum 🥺 teşekkür ederim.

Bu ilişkiye 28 yaşında başlamışsınız. Neden bu konuşma şimdi? Evlilik yoluna yeni mi girdiniz?
Çocuk yapmamaya meyilli insanlar vardır ama kesinlikle çocuk yapmayacağım demek uç bir karar ve karşımdaki insan bu konuda çok netse durabilirdim.
Böyle bir karar yok.
Karşında baba olmaya uygun bir aday varsa geliyor bir şekilde o periler.
Ben 33 yaşımda doğum yaptım. Çocuk delisi bir insan olmadım hiç ve hayatım çok değişti. İstemeyen bir insanın da geçebileceği bir süreç değil/
 
valla bu devirde çocuk yapmak mantıklı düşünen, artısını eksisini tartan bir insan için akıl karı değil. çünkü işin içine mantık girince bu fikirden soğuyor insan. ülkenin hali ortada, tünelin ucunda ışık yok, maddi manevi büyük yük. dünyanın en güzel duygusu evet ama hiç anne olmayan biri bunun eksikliğini hissetmeyecektir. biraz duygusal bir insansanız, çevreden etkileniyor, annelik hissini merak ediyorsanız anca anne olmak istenir. yoksa ebeveyn olma kararını vermek bence çok zor- tabii bilinçli insanlardan bahsediyorum.
 
Herkese merhaba,

Neredeyse 31 yaşındayım. Hayatımda hiç bir zaman çocuğum olsun diye diye hayaller kurmadım. Hayallerimde hep dünyayı gezmek, yeni insanlar tanımak, değişik deneyimler yaşamak vardı. 3 senedir bir ilişkim var. Erkek arkadaşım kesinlikle çocuk istemediğini ve istemeyeceğini, eğer bir çocuk istiyorsam düşünüp taşınmam gerektiğini, çocuk istemediğimi düşünüyorsam belki onu sevip ondan etkilendiğim için böyle düşünüyor olabileceğimi ve isteklerimi tartmamı istedi. Eğer ileride çocuk istiyorsam hayatımdan çıkacağını benim çok iyi bir insan olduğumu bu hakkı benden almak istemediğini her kadının çocuk isteyeceğini vs söyledi. Bu konulara da çevremizdeki kişilerin çocuk yapmaya başlamasıyla girdik bir süredir konuşuyoruz. Ben çocuk isteyip istemediğimi bilmiyorum. İleride pişman olmak istemiyorum. 35 yaşından sonra daha zor diyorlar; vaktim daralmaya başlamış gibi artık bu konuda fikirlerimi oturtmaya başlamam gerekiyormuş gibi geliyor. Çocuk yapmaya karar vermek nasıl oluyor bu kararı nasıl verebilirim? Bu konuları konuşabileceğim bir annem yok maalesef o yüzden sizden değerli yorumlarınızı bekliyorum 🥺 teşekkür ederim.
Erkek arkadaşın haklı kararını vermen gerekiyor
 
Herkese merhaba,

Neredeyse 31 yaşındayım. Hayatımda hiç bir zaman çocuğum olsun diye diye hayaller kurmadım. Hayallerimde hep dünyayı gezmek, yeni insanlar tanımak, değişik deneyimler yaşamak vardı. 3 senedir bir ilişkim var. Erkek arkadaşım kesinlikle çocuk istemediğini ve istemeyeceğini, eğer bir çocuk istiyorsam düşünüp taşınmam gerektiğini, çocuk istemediğimi düşünüyorsam belki onu sevip ondan etkilendiğim için böyle düşünüyor olabileceğimi ve isteklerimi tartmamı istedi. Eğer ileride çocuk istiyorsam hayatımdan çıkacağını benim çok iyi bir insan olduğumu bu hakkı benden almak istemediğini her kadının çocuk isteyeceğini vs söyledi. Bu konulara da çevremizdeki kişilerin çocuk yapmaya başlamasıyla girdik bir süredir konuşuyoruz. Ben çocuk isteyip istemediğimi bilmiyorum. İleride pişman olmak istemiyorum. 35 yaşından sonra daha zor diyorlar; vaktim daralmaya başlamış gibi artık bu konuda fikirlerimi oturtmaya başlamam gerekiyormuş gibi geliyor. Çocuk yapmaya karar vermek nasıl oluyor bu kararı nasıl verebilirim? Bu konuları konuşabileceğim bir annem yok maalesef o yüzden sizden değerli yorumlarınızı bekliyorum 🥺 teşekkür ederim.
İllaki bir gün çocuk yapmak istersin, istemesen bile bu sana diretilmiş birşey gibi gelir tabuymuş gibi istemsizce acaba çocuğum olsa ne olurdu dersin. Bence ayrılın bu kişiden dürüstlüğü içinde teşekkür edin.
 
Çocuk sahibi olmak, dünyanın en güzel duygularını yaşatan, tek bir gülümsemesi ya da minicik bir öpücüğüyle sizi bambaşka hislere sürükleyen bir deneyim. Ancak aynı zamanda büyük bir sorumluluk. Dünya artık eskisi gibi değil; bizim çocukluğumuzdaki gibi sokaklarda özgürce oynayabilecekleri bir ortam maalesef kalmadı. Bir anne olarak onları korumak için sürekli bir çaba içinde oluyorsunuz ve bu, bazen insanı tüketebiliyor. Sorumluluk gerçekten tarif edilemez bir boyutta ağır.

Bu konuda daha sağlıklı bir karar verebilmeniz için size önerim, çevrenizdeki çocuklu aileleri ve özellikle anneleri gözlemlemeniz. Kendi annenize, sizin çocukluğunuzda kendine ne kadar zaman ayırabildiğini sorun. Bu size bir fikir verebilir.

Eğer sevgilinizle birlikte karar verecekseniz, ona biraz zaman tanıyın. Konuyu sık sık gündeme getirip baskı yaratmak yerine, birlikte düşünmeye ve tartmaya odaklanın. Çünkü çocuk sahibi olma kararı, doğrudan hayatınızı değiştiren bir karar. Ve dürüst olmak gerekirse, annelik ya da babalık, çocuk doğmadan tam anlamıyla anlaşılmayan bir duygu ve sorumluluk.

Bu yüzden iyice ölçüp tartın. Kararınızı aceleye getirmeyin önemli olan doğru zamanda, gerçekten isteyerek ve bilinçli bir şekilde bu adımı atmak.
 
Aslında sorumluluk almak istememek falan değil mesele. Ben bir çocuğum olursa kafayı yerim geceleri nefes alıyor mu diye başında beklerim yaşamaktan vazgeçer kendimi ona adarım ne yapsam yeterli hissetmem, 38 yaşındayım geldim 40 yaşına ne kadar yaşayacağım belli değil ben babasız çok kötü şartlarda büyüdüm hayatımdan çok vazgeçtim bu yaştan sonra tekrar bunları yaşamak istemiyorum hayatım biter diyor. Durumum çok iyi değilse de yapmam mesele çocuk yapmak değil ona çok iyi şartlar sağlayabilmek diyor. Ayrıca dünyada savaş çıktı çıkacak napacağız o çocuk ne olacak falan diye düşünüyor. Aslında videolar izliyorum çok hoşuma gidiyor ama bu düşüncelerden kendimi alamıyorum diyor.
Bu düşünceler sağlıklı değil yalnız onu belirteyim.
 
İllaki bir gün çocuk yapmak istersin, istemesen bile bu sana diretilmiş birşey gibi gelir tabuymuş gibi istemsizce acaba çocuğum olsa ne olurdu dersin. Bence ayrılın bu kişiden dürüstlüğü içinde teşekkür edin.
Ben arkadaşlara katılmıyorum. Bir erkek de çocuk istemeyebilir. Bu sadece sorumlulukla ilgili değil. Dünyanın binbir türlü hali var, çocuk sevmiyor olabilir, ömür boyu biriyle böylesine güçlü bir bağa sahip olmak istemiyor olabilir. Her şey olabilir. Erkek arkadaşınız çok dürüstmüş tebrik ederim.

Ben de çocuk düşünmeyenlerdenim. Biyolojik yaşı da kafaya takmıyorum. Zaten çocuk istemeyeceğim ama hiçbir şeye kesin diyemeyiz olur da çok istersem evlatlık fikri var aklımda. Dünyada bir sürü çocuk varken benim genim olsun diye erken yaşta zoraki bu kararı verip doğurmayı düşünmüyorum.

Ama bu alıntıladığım arkadaşın dediğine maalesef katılıyorum. Bu evlilikte hep acaba onun yüzünden mi çocuk işini istemedim, o olmasa hayatım nasıl olurdu diye birbirinizi suçlayabilir. İlişkinizi de bozabilirsiniz. O yüzden bu fikri iyicr düşünmelisiniz.
 
Ben bir kadın bir anne olarak bir kadının anne olmak istememesini anlayabilirim. Ama bir adamın baba olmak istememesini anlayamam. Kabul de edemem. Merhametsiz gelir bana.
Ben de tam tersi aşırı merhametli olduğum için istemiyorum.ben istediğim hayatı tam olarak yaşayacak konumda değilsem çok büyük ihtimal o da bu konumda olmayacak.hayatı sürekli idare etmekle yetinmekle geçecek.ben 1 gün iyiysem 5 gün mutlu değilim.o bir gün de amann boşver hayat böyle dediğim içindir.şimdi istediği hayatı yaşayamayacak birini buraya getirip 70,80 sene yaşamaya zorlamanın anlamı ne? O sırf mücadele verecek diye benim de hayatım yıllarca ona bağımlı geçecek.bu mantıklı gelmiyor bana hiç.ben duygu yaşayacağım diye bütün bunlar mantıklı mı şimdi? Doğmamış bir canlının neresine merhamet edeceksin ki merhametsiz olsun adam.
 
Aynısinı yazacaktım, kadın istemiyorsa tamamen anlarım. Amma velakin erkeksen, kadın zaten doğurmayı emzirmeyi büyutmeyi her şeyi yaparken bir bebeğe de günde 1 saat veremeyeceksen erkek değil ibişsin kardeşim . Baba olmak istemeyen erkek bana da güven vermiyor, zora gelemeyen birini adam yerine koyup koca edinmezdim.
Canim.belki daha evrensel ve felsefi nedenleri var adamın.böyle bir ülkede pek sanmıyorum gerçi ama bir ihtimal.
 
Ben de tam tersi aşırı merhametli olduğum için istemiyorum.ben istediğim hayatı tam olarak yaşayacak konumda değilsem çok büyük ihtimal o da bu konumda olmayacak.hayatı sürekli idare etmekle yetinmekle geçecek.ben 1 gün iyiysem 5 gün mutlu değilim.o bir gün de amann boşver hayat böyle dediğim içindir.şimdi istediği hayatı yaşayamayacak birini buraya getirip 70,80 sene yaşamaya zorlamanın anlamı ne? O sırf mücadele verecek diye benim de hayatım yıllarca ona bağımlı geçecek.bu mantıklı gelmiyor bana hiç.ben duygu yaşayacağım diye bütün bunlar mantıklı mı şimdi? Doğmamış bir canlının neresine merhamet edeceksin ki merhametsiz olsun adam.
Aşkım bize birileri hayatın mükemmel bir şey olduğunu mu söyledi? Neden hep bu ennn ennn beklentisi? Üremek soyun devamlılığı kutsal bir duygu ve yok olmuş durumda o yüzden anlamayacaksın sen de ne kadar anlatsam da... Her şey tembelliğin yüceltilmesiyle başladı. Z kuşağı gerçekten korkunç değer yargılarına sahip.

Ben sanmıyorum Zübeyde Hanım'ın bu korkunç dünyaya çocuk getirmek istemiyorum dediğini. Üstelik Balkanlar tarihinin en karmaşık dönemlerindeydi. Ama onun Mustafa'sına bak. Mucizelerine bak.
 
Aşkım bize birileri hayatın mükemmel bir şey olduğunu mu söyledi? Neden hep bu ennn ennn beklentisi? Üremek soyun devamlılığı kutsal bir duygu ve yok olmuş durumda o yüzden anlamayacaksın sen de ne kadar anlatsam da... Her şey tembelliğin yüceltilmesiyle başladı. Z kuşağı gerçekten korkunç değer yargılarına sahip.

Ben sanmıyorum Zübeyde Hanım'ın bu korkunç dünyaya çocuk getirmek istemiyorum dediğini. Üstelik Balkanlar tarihinin en karmaşık dönemlerindeydi. Ama onun Mustafa'sına bak. Mucizelerine bak.
Sen de haklısın ne diyim.kendim çok yaşamayı sevmediğim için herkesin öyle olacağını düşünüyorum.belki o gamsız biri olacak.ya da ufacık şeylerle mutlu olacak.mesela ben böyleyim ama abim gamsızdır.hiçbir şeyi takmaz.karışık işler.
 
Back