- 2 Temmuz 2015
- 3.973
- 3.452
- 83
- 36
inanın çok daha güzel olur
size birde yardımcı tutarsınız
yanınızda gözünüzün önünde olur
inanın çok daha güzel olurben kendi firmamızda calısıyorum
belkı 2 ay kadar doğum izni bile alamayacağım
olursa eger kvalidem baska sehırde bana gelıp bakmasına tahammul edemem:)
annemin de bazı hastalıkları var ona da kıyamıyorum
odama getirip burada kendım bakmayı düşünuyorum :))
burayı bebek için uygun bi ortama getirip :)
ne mutlu sana sevındım senın adınaaslında çok yoktu ece, çünkü ben benim olan her şeyi severim diyordum kendime hepşimdi kucağımda 1 yaşındaki limon yeğenimle yazıyorum, ağladığı için sümükleri elime akıyor ama zerre iğrenmiyorum.. oysa ben bebeklerin kafalarındaki olan kepekleri bile annesinin pisliğine bağlardım eskiden benimkilerde olmasın diye her gün zeytinyağı sürdüm, mis gibi gelirdi bana.. ama kuzenimin bebeği oldu "cınııım ni tıtlı" dedim öyle diyim yanaklarını sıkarak öptüğüm 4 bebek oldu hayatımda, ikisi oğluşlarım ikisi de kızlarım yani yeğenlerim.. adım gibi eminim sende kendininkilere aşık olacaksın ama diğerleri senin için yine çok bir şey ifade etmeyecek :)
Canım benden yaşça büyüksün.ben 25 yaşındayım.20 yaşında anne oldum.şuan 2.bebeğimi doğurdum 6 aylık.bana dünyanın en zor ama en güzel şeyi nedir diye sorsalar annelik derim.evet gerçekten çok zor.ben evlenir evlenmez hamile kaldım.ilk hamileliğim çok sorunlu geçti her bakımdan.yani evliliğim boyunca öyle eşle canının istediği gibi gezmek istediğin saatte yatıp öğlene kadar uyumak sonra kalkıp dışarıya çıkmak hiç yaşamadım böyle şeyleri.evet çocuk karınına düşer düşmez hayatında bişeyler değişmeye başlıyo.eski düzenin olmuyo.herşeyini onlara göre ayarlıyosun.canının istediği zaman istediğini yapamıyosun.ama bu geçici bi süreç.bigün onlarda büyüycek ve yetişkin birer birey olcak.kızım şimdi 5 yaşında ve benim küçük arkadaşım.öyle alışamam filan diye düşünme.yüzünü gördüğün an hayatın ondan önce ne kadar anlamsız olduğunu anlıyosun ve bu hayattaki herkesten herşeyden çok seviyosun o minik şeyi.onun bi gülüşü tüm yorgunluğunu alıp götürüyo.inşallah tatmak isteyen herkese tattırsın rabbim evlat sevgisini.bende hep mutlu evliliğimin mutsuzluga donusecegı korkuusu var
sankı bakamayacakmısım cocuktan sıkılacakmısım, evımızde yabancı bı ınsan olacakmıs hıslerıne kapılıyorum
aslında bu hıslerım yersiz insan kendı cocugundan sıkılır mı bilemıyorum
eşimle basbasa evımız oyle guzel ki
ama anneliği de yasamak ıstıyorum bazen
Canim bende cok cocuk heveslisi degildim once korunduk sonra istedik uzunca bi sure olmadi ama cocugum olduktan sonra keske daha once ugrassaymisim zaman kaybetmeseymisim dedim inanilmaz anlatilamayacak kadar guzel bisey rabbim bekleyen isteyen herkese nasipetsin insallah kolay degildi ilk baslarda ama degerHerkese selam;
Bir konuda fikir almak istiyorum.
36 yaşındayım , 3 senelik evliyim.
Evde bir kedimiz var ,4 yıldır bizimle yasıyor ve ben ona resmen aşığım , çocuğum gbi seviyorum ilgileniyorum.
Eskiden çocukları çok sever iken , kedimiz gelince benim cocuklara olan ilgim , sevgim azaldı bakıs acım değişti.
3 yıldır hiç korunmadık ve çcouk da çok istemedık eşimle.
Zaten çocugumuz olmadı, ya aşılama ya da tüp bebek yöntemi ile olabilecek gibii görünüyor.
Bir yandan cocugu olanlara özenirken , bir yandan da çocugum olmadığı için nasıl bir rahatlığın içindeyim buna sevınıyorum.
Eşimle aramız çok iyi, eşim de ben de duygusal merhametli, aile bagları güçlü olan evcimen insanlarız.
Eşim de benimle yaşıt , o da bana ve evine çok bağlı.
Çocuk konusunu kendı aramızda bile çok gündeme getirmedik , onun da bende oldugu gbi korkular vardı sanırım.
Bu hafta sonu benimle konustu ve artık bizim de cocugumuz olmasını istediğini, evde pıtır pıtır bir yavrunun dolanmasını görmek istediğini belirtti.
Günde 10 saat çalışıyorum , günde 2-3 saat yakın bir zamanım yolda geçiyor işe gidip gelirken,
Eve gidince yemekten snr keyfime bakıyorum , evimiz sessiz sakin , huzur verici.
Bebek bir yandan istiyorum , anneliği tatmak istiyorum , ikimizin bir parçası olan evladımız olsun istiyorum ama bir yandan da düzenımızın bozulacagı korkusu var içimde, rahatımız kaçaçak , artık hiç boş vakt,m olmayacak , sürekli bebekle ilgilenmek zorunda kalacağım , eşimle başbasa olan zamanlarımız kısıtlanacak ,gibi gibi gibi....
Bu düşünceler beynimi yiyiyor resmen.
Arkadaslarım kendı cocugun olursa seversın , alışırsın kediye bile bakıyorsun dıyorlar.
Bundan ben de eminim ama benim sormak istediğim şu; bu korkuları benım gbı yasayan kişiler anne olunca ne gibi duygular oluştu sizde.
Bu korkularınız geçti mi?
Bir de burada okuyorum çocuktan snr bazı eşler olumsuz anlamda çok fazla değişiyorlar, evden uzaklaşıyorlar , eşlerinden uzaklaşıyorlar,evde cocukların sesine , hastalığına , zor zamanlarına falan tahammül edemeyen erkekler var.
Bunlar da beni çok korkutuyor.
Fikirlerinizi alabilir miyim bu duygulara sahip olan anne olmuş kişilerden.
yaşıtız bizimde çocuğumuz yok farkımız bizim 6 yıllık evliliğimizde 2 aşılama,4 tüp yaptırıp yine de kavuşamamamız bebeğimize bir süre sonra sendeki duygulara kapılıyor insan galiba, yıllardır uğraşıp sonuç alamayıp çoook yıpranınca mı oluştu bu duygular acaba diye düşünürken konunu gördümdaha fazla erteleyecek zamanım kalmadı zaten
37 yasıma gireceğim :)
tek korkum bu
ben bundan 10 yıl evvel komşuların bebeklerını eve alır bakardım
o kadar cok severdım cocukları
yolda bır cocuk goreyım ılla konusacagım seveceğim yani o derece
şimdi cocuklara karsı cok tepkisizm hatta bazı cocuklara cok sınır oluyorum:)))
kediden snr çpk değişti benım fikirlerim
sadece çok uslu bebeklerı sevebılıyorum suanda onlar dıkkatımı cekıyor arada
Yemege cıkmıstım suanda yorumunu okuyunca gözlerim dolduçocuk iyi giden evlılıklerı daha iyi,kötü olan evlılıklerı daha kötü yapabılır,eşlerın arası zaten kotuyse çocugu bahane edıp kavgalarına yenı bır boyut katarlar,ama aksine iyi anlaşan çiftler bebeklerının sorumluluklarını paylaşıp tek tarafa yıkmadan daha güçlü bir aile olup devam ederler..
evet gelen bebekle birlikte şuanki düzenın degişecek,ama yenı bor düzen kurulacak..
hayat hep böyle degilmi zaten,hangi süreç,ya da hangi dönemde kurdugunuz düzen aynen devam etti??
çocukken gençken,bekarken ohh ıyıyım böyle dersın,evlenırsın hayda sil baştan yeni düzen kurarsın bu sefer ona alışırsın ohh bu iyi dersin,sonra çocuk gelir herşey tepetaklak olur,geceler gündüze döner,kişisel bakım azalır,sosyal hayat sıfırlanma derecesıne gelir...
amaaa..
sen bir insanın meleği olursun,onun gözlerine baktıgında her defasında nasıl yanı bu bebek benim mi,ben annemıyım sımdı dersın..
gün içinde bazen yorgun,bazen bir savaşçı kadar güçlü olursun,yavrun ağlasa ya da hasta olsa dagları yıkacak kadar güçlü bir savaşçıya dönüşürsün..kocanla birbirinize bakıp hangımıze daha çok benziyo,agzı sen,burnu aynı ben diye sohbetlere başlarsın..
iki kişilik gezmelere birde bebek arabası eklenir:)avmlerde bebek odası ararsın sık sık...:)
arkadaslarınla sohbetlerın,hele ki onlarında çocugu varsa,sürekli bebek üzerine olur..
ve daha niceleri...
kesınlıkle çocuk istemıyorum demedigin ve acabaların oldugu için sana bunu yazdım,,ileride hele ki biyolojık saat geçtikten sonra ya keske 4-5 sene once bi çocuk yapsaydım bak şimdiye büyümüş olurdu dememek için eşinle etraflıca oturup bir konuşun..
şu sakin relaks özgür hayatın kalmayacak,
ama eğlenceli,uykusuz,hareketli,daha güçlü,sevgi dolu bir hayatın olacak..
belki o hayatı daha çok seveceksın ve denemeden bilemezsın arkadaşım..
amma yazmışım he:)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?