bana hastalar gelir
sorunları çok önemlidir onlar için
bilmezler ki
içim kan ağlıyor
bilmezler ki
Buketcim seni çok iyi anlıyorum çünkü bende çok mutsuzum.Benimde eşimle sorunlarım var ve tam bi ızdırap gibi geçiyor günlerim ve ekstradan bi de yalnızım yani hiç arkadaşım yok ne benim tarafımdan ne eşimin tarafından kimse yok ve arkadaşımda yok hergün eşimleyim günün dolmasını beklioz hadi gidelim oturalım diyeceğimiz kimsemiz yok yada insanın canı sıkılır bi alo deyip birileriyle gezmek ister dimi ama bizde o da yok.bazen neden arkadaşım yok diye ağlıyorum ağlamaktan gözlerim şişiyor.
Canım benim
inan şu an benim de gözlerim şiş
benim de arkadaşım yok tayin olalı 3 yıl oldu
çok arkadaşım var ama anlatamam ki
çok kötüyüm ağlamaktan bitap düştüm
konu açacaktım açamadım utandım
KOnu başlığından çok alakasız yerlere gitmeyiz umarım ama iki mutsuz kadın görünce dayanamadım :teselli: Yakın bi arkadaş çok önemli gerçekten.Benzer geçmişten gelmiş, benzer kafa yapısına sahip, anlayışlı akıllı birinin olması çok önemli . kAdınlar iyi hoş okusun sonra da ekonomik gücü olsun çalışsın da, sonra işte zamanla böyle yalnızlaşıyorlar malesef. Mesai saatlerinin dışında ne kadar zaman kalıyor ki o zamanı arkadaşlığa, birbirini yakından tanımaya dostluğa harcayalım? İlişkiler ya sadece iş ilişkisi oluyor ya yüzeysel geyik muhabbetleri. Tabii her çalışan böyle diye birşey yok.Ama iş yerinizde uzuuun kahve molaları veremiyorsanız, yapı olarak da çok dışa dönük değil, ekstra ekstra edepli olmak nedeniyle de herşeyini herkesle konuşamayan bi insansanız zamanla yalnızlaşıyorsunuz. Benim en yakın arkadaşım eşim genelde, ondan daha iyi kimse anlamaz beni ama sorun onunla olduğu zamanlarda kilitlenip kalıyorum mesela. Zaten aramızdaki soruna tarafsız bakamayacagı için kendisiyle paylaşmanın anlamı yok, öyle zamanlarda ben de çok çaresiz hissediyorum. Bi de umarım adet öncesi döneminizdir de hormonların etkisi geçince normale dönersiniz hanımlar.
konu başlığından çok alakasız yerlere gitmeyiz umarım ama iki mutsuz kadın görünce dayanamadım :teselli: Yakın bi arkadaş çok önemli gerçekten.benzer geçmişten gelmiş, benzer kafa yapısına sahip, anlayışlı akıllı birinin olması çok önemli . Kadınlar iyi hoş okusun sonra da ekonomik gücü olsun çalışsın da, sonra işte zamanla böyle yalnızlaşıyorlar malesef. Mesai saatlerinin dışında ne kadar zaman kalıyor ki o zamanı arkadaşlığa, birbirini yakından tanımaya dostluğa harcayalım? Ilişkiler ya sadece iş ilişkisi oluyor ya yüzeysel geyik muhabbetleri. Tabii her çalışan böyle diye birşey yok.ama iş yerinizde uzuuun kahve molaları veremiyorsanız, yapı olarak da çok dışa dönük değil, ekstra ekstra edepli olmak nedeniyle de herşeyini herkesle konuşamayan bi insansanız zamanla yalnızlaşıyorsunuz. Benim en yakın arkadaşım eşim genelde, ondan daha iyi kimse anlamaz beni ama sorun onunla olduğu zamanlarda kilitlenip kalıyorum mesela. Zaten aramızdaki soruna tarafsız bakamayacagı için kendisiyle paylaşmanın anlamı yok, öyle zamanlarda ben de çok çaresiz hissediyorum. Bi de umarım adet öncesi döneminizdir de hormonların etkisi geçince normale dönersiniz hanımlar.
ben çocuk yapma hatasında bulundum.allah başımdan eksik etmesin onları çok seviyorum ama eşimle anlaşamıyoruz sürekli kavga gürültü istemeden büyük oğluma kötü davranıyorum çoğu zaman sonradan aklıma başıma geldiğindede vicdan azabından içim içimi yiyor.
yanlış insan,yanlış zaman
Buketcim seni çok iyi anlıyorum çünkü bende çok mutsuzum.Benimde eşimle sorunlarım var ve tam bi ızdırap gibi geçiyor günlerim ve ekstradan bi de yalnızım yani hiç arkadaşım yok ne benim tarafımdan ne eşimin tarafından kimse yok ve arkadaşımda yok hergün eşimleyim günün dolmasını beklioz hadi gidelim oturalım diyeceğimiz kimsemiz yok yada insanın canı sıkılır bi alo deyip birileriyle gezmek ister dimi ama bizde o da yok.bazen neden arkadaşım yok diye ağlıyorum ağlamaktan gözlerim şişiyor.[/QUOTE
aynı şartlar içinde bende bulunmaktayım.bide üzerine çocuk bilemiyorum ne kadar doğru olur.bazen istiyorum ama genellikle korkuyorum...anne babam bir olmasına rağmen yalnız büyüyen bir çocuktum.eşimle sorunlarım olduğu zaman daha olmayan çocuğuma üzülüyorum...ya olsaydı şuan ne yapardık diye.ortada sıkıntı yaşayan o olurdu..3 yıllık evliyim ama hala bekleme taraftarıyım.neyi bekliyorum neyin olması lazım çocuk için onuda bilmiyorum ama bildiğim sırf sevmek için çocuk yapılamayacağı.hatta bazen eşim ısrar eder olsun diye bende şakasına hani siz kadınları hep sınıflandırırsınız ya evlenilecek ,eğlenilecek kadın diye.bana görede çocuk verilecek adam çocuk verilmeyecek adam var sen verilmeyecek olansın diyorum..:))))tabi genel yapım öyle olduğu için hiç alınmıyo yanlış düşünmüyo bende şakasına derim..iyi bir baba olabilir bende iyi bi anne ama ikimizin bir arada olmama korkusu çocuk yapmamıda engelliyor.ya bir gün herşey altüst olursa diye..
Ben daha 15 yaşındayım ;
bende çocuk kesinlikle düşünmüyorum.ama daha küçüksün fikrin ilerde değişir diyolar
ama ben öyle olacağnı hiç sanmıyorum çevremde çocuk doğuranlar çok sıkıntı çektiler onla bi ilgisi varmı psikolojikmi bilmiyorum ama sanırım ilerde çocuk doğurmayacağımı kabullenen bir eş bulmada çok zorlanacağımı biliyorum . .:1closedeyes:
hep ilerde fikrin değişir derler de her zaman olmaz o benim değişmedi mesela değişmesinde kaydirigubbakcemile3
bende hiç istemiyorum anne olmak ta küçüklükten beri böyle hatta çok oyuncak bebeğim falan da yoktu benim pek ilgimi çekmezdi.ama anne olmak normalse olmamakta normal bi anormallik yok bana göre a.s
kaydirigubbakcemile5 ben erkek arkadaşımla daha ilk aylarda bu konuyu konuşmuştum, ilkin bana uyum göstereceğini, bu konuda sorun yaşamayacağımızı belirtmişti bir süre sonra ise istemediğine emin olduğunu söyledi. bence ilişkilerin başında konuşulması gereken bir konu, iki taraf için de haksızlık olmaması adına. o ve ailem anlıyor beni de bir tek bu konuda, zaten en önemlisi onunla aynı fikirde olmamız. opuyorumnanaktanbende sizdenim kızlar .......hiç anne olmak istemiyorum yaşımda 30 yaklaşıyo içimde bişey yok sanki ...bide bu dünya ya çocuk getirmekte pek mantık işi değil baksanıza herşey ne kadar zor ..kötü
eşimde de çocuk isteği yok Allah'tan tutturmuyo yani ozaman zor olurdu...biz üremek için evlenmedikki olmazsa olmasın diyo ...ailemde biliyo onlarda sen ne istersen öyle olsun diyo ..bi süre bende sorunmu var dedim ama bu benim hayatım ve benim kararım sadece beni ilgilendirir diyorum...çocuk sevmiyomuyum ?seviyorum ama başkasında seviyorum ....:delphin:Allah çok isteyenlere nasip etsin inşallah ama ben böyle devam edicem heralde ..laelaelaelaelae
acı olan bu konuya pek kimse istemıyoruz diye yazmadı,yanı ne kadar azınlığız,insan bencil olmammalı,sırf gelenek göreneklere uymak adına,çocuk yapıp,bide kardeş,falan dememeli,Çocuk insanın asla ama asla değiştiremeyeceği bir gerçek,ömrünün sonuna kadar,saçınını sarıya boyatırsın,olmadı değiş,ev alırsın,olmadı değiş,ya çocuk ölemi??olayın hem dini hemde dünyevi yanına bakıyorum ben,ikisindede çocuk çok büyük risk,
ıstemek kadar ıSTEMEMEKTE doğal...çok önce bu tarz bu konu açmıştım bende..istemediğime dair..anne olan kişilerin yorumları akıllara zarar dı...sanki başları göğe erdi anne oldukları zaman..sen doğuruyorsun diye herkezde doğuracak diye bir şartmı var..kimi cennet kokulu diye başlar kimi olağanüstüymüş gibi doğumunu yazar v.sss yani çokta mathaf birşey değil çocuk yapmak..ASLA ıSTEMEDıM ıSTEMıYORUMDAAA
ben de istemiyorum
ama isteyenlere de istemeyenlere de saygı duyuyorum,
çocuk şart deyip beni zorlayanlara bunun bir tercih olduğunu anlatmaktan vazgeçtim
hayat ne garip ben çok isterken mewla doğuştan rahim yaratmadı bu yüzdende bir çok kere ewlenme eşiğinden döndüm şimdi bende sizler gibi istemeyen birini bekliyorum ama çok zor kendi istese bile aile istemiyo en çokta zoruma giden çoçuk için ewlilik yapmaları bu insan çok iyi çok merhametli çocuktan daha çok ömrüme ömür katacak bir ömür boyu yanımda olacak diye düşünen yok
Hayatımda ilk defa şu çocuk konusunda benim gibi düşünen bunca insanı bir arada görmenin mutluluğunu yaşıyorum şu anda, inanın hiç bukadar mutlu olduğumu hatırlamıyorum. Çünkü daha önce eşim dışında beni bu konuda destekleyen tek bir insanla karşılaşmamıştım. Gerçekten çok yalnız olduğumu düşündüm ama asla YALNIŞ olduğumu düşünmedim!!! Tüm dünya aksini savunsa da, ben de,tıpkı burda benim gibi düşünen sizler gibi,anneliğin tamamen bir tercih olduğunu, ve anne olunacaksa da TAM ANLAMIYLA, olunmalı diyorum!! Yapamayacaksan, o çocuğun günahına da girme diyorum!!! Hatta doğurmaktan sa yetim bir çocuğu evlat edinmenin çok daha sevap olduğuna inanıyorum.....
Limoncuğum ben aslında olaya biraz daha farklıbakıyorum... Hayatı çok da yaşanası bulmuyorum, yani bana sorulmuş olsaydı, ben gelmek istemezdim dünyaya, bakalım bizim çocuklar gelmek istiyorlar mı? Ben de bu dünyanın artık çığrından çıkmış, yaşanası bir dünya olmadığı için , böyle karamsar duygularla da bakıyorum olaya... acıyorum biraz o yavrulara... mutsuz bir gelecek bekliyor onları... hangi birimiz dolu dolu yaşoıyor hayatı? Hangi birimiz gerçekten mutluyuz?? Dünya.... iğrenç bir yer ....Neden doğurayım ki???Yazık olur....
herkesin fikrine saygı duyulmalı bence isteyen yapar isteyen yapmaz herkesin kendince haklı sebepleri var bütün kadınlar anne olmak zorunda değil ne kadar güzel yada kötü bi duygu olursa olsun her insan aynı olmaz olmamalı zaten kimse kimseye sen niye doğuruyorsun yada doğurmuyorsun demeye,zorlamaya hakkı yok.:1closedeyes:yasakkelime
ben 35 oldum bana hala istersin diyorlar
menapozda doğuracam sanırım
Hic annelik duygusu gelismedi bendede.
Okudum, Almanya gibi bir yerde dis hekimligini bitirdim. Hayatimda nereye el atsam basardim ve sunu cok iyi biliyorumki dogursaydim, cok iyi bir annede olabilirdim aynen burda cocuk istemiyorum diyen arkadaslardada emin oldugum gibi ama hic bir gün keskelerim olmadi.
Her zamanda iyiki yapmamisim diyorum. Herkese saygim büyük, herkes bir degil olmamalida ama demekki yanliz degilmisim buda beni biraz daha rahatlatti.Cok hassas, mükemelliyetci ve hayati yasamayi cok seviyorum, onun icindirki bir gün bile eksikligini hissetmedim. Olmayan birseyin tabikide eksikligi olmaz, ama dünyaya gelirse tabikide cok sever ve canindan cikan cani korursun.
Dogrusunu söyliyeyim, kiz cocugu oldugum icin anne ve babadan hic ilgi görmedim, varsa yoksa hep ogullarini düsünen bir aileye sahiptim, belki buda bir faktördür belki, ikinciside kiyamiyorum böyle bir dünyaya cocuk getirmeye, kiyamiyorum elimde degil.
Allah`tan benim gibi düsünen bir esim var, ikimizde hayatin tadini cok iyi cikariyoruz, olaki gercekten bir gün cocuk özlemi olusa, evlat edinmekde cok güzel bir sey, kendim dogurmama gerek yok. Esimde ayni benim gibi düsünüyor.
Tabiki nerdeyse her gün neden cocugunuz yok, olmuyormu gibi sorularla karsilasiyorum ama o soran insanlarada kizamiyorum, herkesin hayata bakis acisi degisik, bende cocuksuz mutluyum.
Ilk zamanlar olmuyor diyordum simdi artik istemiyoruz diyorum. Eksotmusuz gibi bakanlar cok, ne yapalim Allah herkese annelik duygusu vermiyor belkide, yüce Allahiminda bir bildigi vardir.
Evet canım ben de aynen katılıyorum, biliyorumusun biz gerçekten çok ama çok şanslıyız ki bizim gibi düşünen eşlere sahibiz... Düşünsenize ya bu fikrimize saygı duymaya erkeklerle karşılaşsaydık? Hoş o zaman büyük ihtimalle evli olmayacaktık ya...
Buna benzer başka başlıkla bir konu açılmıştı geçmiş zamanlarda.Bir arkadaş şuna benzer şeyler söylüyordu.
"Ben kimseyi sadece insan olduğu için sevmedim bugune kadar. Yaradılanı yaratandan ötürü sevme meziyetim olmadı, sevdiklerimin mutlaka elle tutulu gözle görülü, ya da hissedilir bir yönü olmalı. Ya akıllı olmalı, ya güzel olmalı, ya zeki olmalı, ya birlikte çok eğlenmeliyiz vs. Eğer benim çocugum olacak kişide de benim seveceğim özellikler yoksa, ya da sevmediğim davranışlar oluşursa, ben yine de o benim çocugum diye sevemem. ılla ki benim sevdiğim arkadaşlık etmek isteyebilecegim tarzda bir insan olmalı. Onun da garantisini veremeyecegime göre, ben çocuk yapıp sevmeyecegim davranışlara sahip bir insana anne olma zorunluluğunun riskine girmek istemiyorum"
Bu da anlaşılır geliyor mesela benim açımdan. Bi çok anne bu arkadaşı taşa mı tutmuştu, kedide köpekte bile varolan ama onda olmayan (!) annelik duygusundan mı bahsetmişti tam hatırlamıyorum ama, ben bu arkadaşa çok katılıyorum. Kendi annem için bile çok dediğim olmuştur, annem değil de bi arkadaşım olsaydı, kesinlikle ilişkimi bitirirdim dediğim. Şimdi rolleri değişip aynı şeyleri düşünmekten de çok korkuyorum açıkçası.
Tabiki arkadaslarimda evlendiler cocuk sahibi oldular, ama bir gün bile bir saniye aklimdan gecmedi, hicde bir gün eksikligini hissettirecek bos zamanim olmadi. Arkadaslarimi mutlu görünce onlar icin seviniyorum, ama o his hani benimde keske olsa YOK.
Eskiden bana cok kizanlar, simdi iyiki yapmadin, sen cok kurnaz kadinsin diyorlar, aslinda kurnazliklada alakasi yok. Sadece hayat o kadar güzel ama bir o kadarda zorki, bir mesluliyet daha alamam.
Ya gercekten dogursaydim, cocugumu kimseye birakamazdim, yani bu benim annem bile olsa birakamazdim, madem dogurdum ben bakmaliyim, kimsenin üzerine atamam cocugumu.
Bir cocugu evliligim iyi gitsin diye doguramazdim, benim cocugum arac olmamali buna.
Cocugumu dogurup, baska problemlerle ilgilenmezdim, cünkü o dogduktan sonra baslarim kayanana problemlerine, görümce problemlerine, benim icin cocugum ilk ve en önemlisi olurdu. vs. vs.vs.
bu böyle devam ediyor iste.
Anne olmak cok özel ve kutsal bir sey, Allah gercekten anne olmayi hak edene versin diyorum, ben ve benim gibi cocuk istemeyen arkadaslarim kesin bir bildiklerinin oldugunu düsünüyorum.
ya tatlım çok güzel yazmışşında,sorun senın eşin gibi düşünen erkeklerın tr de bulunmaması:)çok mutlu ol,daha akşam annem ablm komşu konuşuyoduk,bana beddua eder gibi kadın ellerini açtı,allah sana çocuk versin gör falan gibilerınde,ha bırde evli mutlu çocujları olna herkes benı kıskanıyo,en iyisi sensın diyor,sakın evlenme doğurma diyor,ama kendılerı dönüp tekrar doğuruyor:)bu çelişkiyi anlyamadım kızlar ben:)
ben 35 oldum bana hala istersin diyorlar
menapozda doğuracam sanırım
yorgun savaşçı rep için teşekkürler genelde bu tür konulardan eksi rep alırdım şimdi artı rep aldım çok sağol a.s.bu forumda ne zaman çocuk yapmayın,falan denildiğinde tuhaf karşılanıyorum yada eksi alıyorum halbuki ayıp yada günah değil çocuk yapmamak