- 24 Eylül 2009
- 2.535
- 68
bende böyle düşünüyordum benden anne olmaz diyodum çocuk büyük sorumluluk diyordum ve şuan 1,5 yaşında dünya tatlısı bir kızım var.eski düşüncelerimin ne kadar dar çerçeveli olduğunu şimdi anlıyorum.kusura bakmayın sizin fikirlerinie saygım var elbette ama insan evladı olmadan önce çok başka olduktan sonra ise çok çok başka oluyor.çok olgunlaştırıyor insanı çocuk sahibi olmak ama zannettiğiniz gibi herşeyi o oluyor hayatı kısıtlanıyor falanda yaşlandığını hissettiği için olgunlaşıyor değil insan.sadece yaşamınız anlam kazanıyor.ben bu yaşa kadar ne kadar boş işlerle uğraşmışım ne kadar küçük şeylere takmışım kafamı diyorsunuz.ve onun bir gülümseyişiyle o gününüz hayatınızda yaşadığınız en güzel gününüz oluyor..insan en çok neyi arar bu dünyada?anlaşılmayı ve eleştirilmeden paylaşmayı...sadece şunu düşünün sizi bu dünyada en iyi anlayabilecek tek kişi sizin yetiştirdiğiniz ve sizden birşeyler alarak var olmuş bir kişidir.o da tabiki sizin çocuğunuzdur.
size tamamen katılıyorum...hic annelik duygusu gelismedi bendede.
Okudum, almanya gibi bir yerde dis hekimligini bitirdim. Hayatimda nereye el atsam basardim ve sunu cok iyi biliyorumki dogursaydim, cok iyi bir annede olabilirdim aynen burda cocuk istemiyorum diyen arkadaslardada emin oldugum gibi ama hic bir gün keskelerim olmadi.
Her zamanda iyiki yapmamisim diyorum. Herkese saygim büyük, herkes bir degil olmamalida ama demekki yanliz degilmisim buda beni biraz daha rahatlatti.
Cok hassas, mükemelliyetci ve hayati yasamayi cok seviyorum, onun icindirki bir gün bile eksikligini hissetmedim. Olmayan birseyin tabikide eksikligi olmaz, ama dünyaya gelirse tabikide cok sever ve canindan cikan cani korursun.
Dogrusunu söyliyeyim, kiz cocugu oldugum icin anne ve babadan hic ilgi görmedim, varsa yoksa hep ogullarini düsünen bir aileye sahiptim, belki buda bir faktördür belki, ikinciside kiyamiyorum böyle bir dünyaya cocuk getirmeye, kiyamiyorum elimde degil.
Allah`tan benim gibi düsünen bir esim var, ikimizde hayatin tadini cok iyi cikariyoruz, olaki gercekten bir gün cocuk özlemi olusa, evlat edinmekde cok güzel bir sey, kendim dogurmama gerek yok. Esimde ayni benim gibi düsünüyor.
Tabiki nerdeyse her gün neden cocugunuz yok, olmuyormu gibi sorularla karsilasiyorum ama o soran insanlarada kizamiyorum, herkesin hayata bakis acisi degisik, bende cocuksuz mutluyum.
ılk zamanlar olmuyor diyordum simdi artik istemiyoruz diyorum. Eksotmusuz gibi bakanlar cok, ne yapalim allah herkese annelik duygusu vermiyor belkide, yüce allahiminda bir bildigi vardir.
kızlar çocuk sahıbı olmak istememek ve toplumda kabul görmediği için sırf bu yüzden evlenmeyen biriyim.sizce çocuk istememek doğal değilmi?ve aranızda böle düşünenler lütfen hislerini yazın
cnm bende evlenmeden önce çocuk istemiodum ama merak etme evlendikten sonra bi şekilde istiyosun.Hatta çevrende o kadar çok bebeği olan insan oluyor ki sen kendini eksik hissediyosun ve benimde olsun diosun inan bana şuan ben çocuğum olsun istiyorum bakalım nasipse olur inşallah şimdilik yok bişey :hulya:
Canım sen bizim yazdıklarımızı hiç okumamışsın belli ki. Burada birçok evli insan da var, bas bas bağıran, çocuk istemiyorum diye, sen tutmuş kendini örnek veriyorsun halen, kendini eksik hissediyormuş da, evlendikten sonra bir şekilde isteniyormuş da. Ya biz uzaydayız, ya sen.Kusura bakma. :mymeka:
algida yanlis anlama canim, bu konu burada hadi cocuk istemeyenleri nasil cocuk istegi olusur diye tesvik etmek icin degilde, cocuk isteyemenlerin kendi aralarinda sohbet etmesi icin acildi. Ne mutlu sana, Insallah istegin gerceklesir ve cok mutlu olursun cocugunla.
Mesela ben, 10 senedir evli oldugum halde, hala esime asik olan ve halen yeni evlenmis gibi flört eden cift olmamiza ragmen, yinede onunla cocuk yapmak istemiyorum. Cünkü böyle cok daha güzel.
Tabiki arkadaslarimda evlendiler cocuk sahibi oldular, ama bir gün bile bir saniye aklimdan gecmedi, hicde bir gün eksikligini hissettirecek bos zamanim olmadi. Arkadaslarimi mutlu görünce onlar icin seviniyorum, ama o his hani benimde keske olsa YOK.
Eskiden bana cok kizanlar, simdi iyiki yapmadin, sen cok kurnaz kadinsin diyorlar, aslinda kurnazliklada alakasi yok. Sadece hayat o kadar güzel ama bir o kadarda zorki, bir mesluliyet daha alamam.
Ya gercekten dogursaydim, cocugumu kimseye birakamazdim, yani bu benim annem bile olsa birakamazdim, madem dogurdum ben bakmaliyim, kimsenin üzerine atamam cocugumu.
Bir cocugu evliligim iyi gitsin diye doguramazdim, benim cocugum arac olmamali buna.
Cocugumu dogurup, baska problemlerle ilgilenmezdim, cünkü o dogduktan sonra baslarim kayanana problemlerine, görümce problemlerine, benim icin cocugum ilk ve en önemlisi olurdu. vs. vs.vs.
bu böyle devam ediyor iste.
Anne olmak cok özel ve kutsal bir sey, Allah gercekten anne olmayi hak edene versin diyorum, ben ve benim gibi cocuk istemeyen arkadaslarim kesin bir bildiklerinin oldugunu düsünüyorum.