canım peki sen bu duyguyu çocukğundan beri mi taşıyorsun ? küçükken hep bebeklerle mi oynardın?hayatın boyunca hayalin mutlu bir yuva kurup çocuk sahibi olmakmıydı?çevren sana bunu mu öğretti ? üniversite okudun mu? baba evinden çıkıp eşinin evine mi gittin ?
Bu bahsettiklerinizde sorun o çocuklardan ziyade onlara yeterli terbiyeyi verememiş ,vermemiş olan anne-babalarında sorun bence...Fazla rahatlar sanırsam....çocuk istemeyenlerden birisiyim. doğduğumdan beri böyle değildi. hatta lisedeyken cinsiyetlerine göre isimleri bile hazırdı. lise dediysem 15-16 sanılmasın bildiğimiz reşittim hazırlık muhabbetinden. sonra evlendim, gerek komşuların gerekse arkadaşların çocuklarını gördükçe vazgeçtim önce, erteledim. şimdiyse tamamen rafa kaldırdım. istememe neden olan çocuklardır, aslında o çocukların aileleri yüzünden. karşılaştığımız, maruz kaldığımız çocuklardan azıcık örnek verebilirim.
arabasını çizdiğini gören çocuğa napıyorsun dediği için arkadaşım, gözüne taş yedi, gözündeki bilmem ne yırtılmış, sağ gözü görme işlemini hala sürdürüyor olsa da görme kaybı var. bu olayı gözleriyle gören annesi kızıp cezalandıracağına, çocuğun adı berk olsun mesela, "beeeeerk" dedi sadece. bağırma olarak değil. hani yaaaaaa deriz ya uzata uzata o şekil.
bir başkası o kadar illallah dedirten bir çocuktu ki, bir gün okula gitmeyip bizim buluşma saatimize çocuğunu getirildiği için "neden getirdin, neden okulda değil" diye memnuniyetsizliğini belli etti insanlar, açık açık gitmesini istediler.
bir başkası kahvemi içince kalkıcaz dediği çocuğu tarafından, kaynar haldeki kahve fincanı üstüne dökülerek yakıldı (yakan kişi çocuğu)
bir başkasına, yediği abur cuburdan köpeğime vermemesini söyledim (eşeğin aklına karpuz kabuğu düşürmedim, vermeye çalışıyordu zaten), sonuç olarak gecenin bir yarısı koca şehirde açık veteriner ararken bulduk kendimizi. röntgeni çekildi jelibon ve sakıza benzeyen şeyler bulundu köpeğimizin midesinde. örnekler çocuk maalesef.
hem bunları gördükçe hem de çocuğu olan ailelerin bizdeki kadar birbiriyle dolu muhabbeti olmadığını gördükçe, hayatlarının kısıtlı olduğunu anladıkça ben vaz geçtim, eşim de öyle.
insanların, çocuktur maruz görmek zorunda herkes düşünceleri yüzünden böyle. bakın eskiden eğitim sistemi bile daha güzeldi. öğrenciler öğretmenlerine saygı duyardı. şimdi öğretmen a dese, ertesi gün veli okulda. "sen çocuğuma nasıl a dersin, sen bilmem neyi nasıl yaparsın". baştan sonra yanlış yetiştiriyor çoğu insan ve ceremesini alakasız insanlar çekiyor. terbiye edip eğitmektense poh pohlayıp, ne derse he deyip geçiyorlar. kendi çocukluğumla kıyaslıyorum ve şimdikilerin %90 ını terbiyesiz buluyorum. ha yok mu düzgün yetişen çocuk, olmaz mı var, ama ev dışında, arkadaşlarına uyum sağlayabilmek adına, arkadaşlarının kendi hanım evladı, ana sözü dinleyen biri sanmaması adına farklı davranmak zorunda kalıyor. "benim çocuğum yapmaz" lafı da buradan geliyor. doğru, ev içinde, aile içinde, akrabalar arasında o çocuk düzgün, terbiyeli, efendi. ailesi nasıl yetiştirdiyse öyle davranıyor ta ki dışarı çıkıp kendi gibi yetiştirilmemiş arkadaşlarıyla buluşana kadar.
çok uzattım. bütün bunlar aslında insan doğuştan mı anne olmak ister, kimisinde doğuştan mı yoktur sorusuna vermeye çalıştığım cevaptı.
o zaman ne dıyelım Allah sadece ısteyenleree..sabırla geregınce bakabılenlere....bu duyguyu yasamayı yürekten ısteyenlere..arayıpta bulamayanlara..malını mulkunu varını yogunu cocuk sahıbı olmak ıcın hazırlayanlara..cocugu olmadıgı ıcın yuvası bozulanlara.. ve hakedenlere nasıp etsin..amın...
ya bisey sölicem banada cocuk dogurmak saçma gelıodoguran bır suru arkadasıma soruorum ınsan nıe cocuk dogurur kı dıe en son bır tanesı evlılıgın bıtınce renk gelsın ıstıosun dedı şok oldum onun dısında aldıgım cvp fıx kendı cocugun olunca anlarsın iide bir sürü evsizbarksız ac sefıl coluk cocuk varken onlara el atmak yerıne neden yenı bır tane üretelim ki?işin acı tarafıda ben 1yıllık evliyim eşimde cocuk istiyor...
gercekden mantıklı bır cevap ıstıorum ınsan sureır ıse vıklıvıkvıklayan altını kırleten butceyı sarsan bır varlıgı hayatına sokmak ıcın acı cekmeyı goze alırkı...yanlıs anlasılmasın dogum dogurmak ınsanların tercıhı ama ben mantıgımın almadıgı hıc bırseye casaret edemem...
rıca edıcem kızmadan olay cıkartmadan gercekden mantıklı cvplar verıcek ınsanlar yazsın kı bılgılenelım...
birde kendi doğurduğu çocuğu dünyanın merkezi yapanlar var o da ayrı bir sorun sanki tek onun çocuğu olur bu dünyada tek onun çocuğu akıllı tek onun çocuğu güzel tatlı vs vs.insan oğlunun doğası bu işte kendine ait herşey dünyada ki en mükemmel şey sanki.bide çocukluktan beri hayali evlenip çocuk sahibi olmak isteyen insanların düşüncesini çok merak ediyorum varsa içimizde açıklasınalr lütfen ? hayatta kendini geliştirmek kendine bir şeyler katmak varken neden evlenip çocuk sahibi olmayı tercih eder bi insan ? kendini garantiye alma isteğimi?ben yapamam çalışamam evleneyim kocam bana baksın bir de çocuk yapayım garantim olsun mudur olay nedir yani ?
kesınlıkle anlamıolardır ...ama ben gercekden esım ıstedıgı ıcın dogurmak zorundayım ve bu nefretten benı kurtarıcak akıllı cumlelere ıhtıyacım var...
Verdiğim cevaplarda mantık aramayın,sadece ben nice sebeler içinde kendimin neden bu kararı aldığını paylaşacağım.
33 yaşında 3 yaşında bir çocuk annesiyim.
İki kişilik gerçekten ''voltranı oluştuduğumuz'' tam kafa dengi denilecek bir evlilik içine;hemde klasik sayılmayacak bir evlilik içine k...mıza rahat mı battı da bir çocuk getirelim,viyak viyak ağlasın;bizi yerli yersiz uyandırsın,kafamıza estiği zaman seviştirmesin,istediğimiz yola çıkmamıza engel teşkil etsin vs vs dedik?
Tabiii ki de koskocaman bir yooooo.
Evet bazı şeylerin eskisi gibi olmayacağını göze aldık ama eskisinden çok daha güzel olacağını da göz ardı etmedik.
Neden bu kararı aldık?
Kendi hayatımıza o kadar güveniyorduk ki;bu şahane tablodan bir çocuğun mahrum kalmasını istemedik.
Düşünsenize,onca yetersiz,cehalet içinde insan sadece doğurabildiği için doğuruyorken ;ben yaradan tarafından o kadar bilinçliydim ki,oğluma bu dünyada bildiğim gördüğüm tüm tecrübeleri aktarabilecektim.
Ben yetiştirecektim ya;çirkinse benim çirkinnim,tembelse benim tembelim olacaktı;ben destek olacak,ben omuz verecektim ona.
Savunmasız gözleri muhtaç muhtaç bana baksın diye değil;beraber törpülenip büyüyelim diye...
Sadece çocukluk evresini düşünmekte yersiz.Eğer yaşamaya nasibimiz varsa koskoca bir insan olarak onunla dertleşmek isterim,gülüp eğlenmek isterim.
Neyse;
Sonuç olarak ben ne yazarsam yazayım siz kendinizi hazır hissetmediğini sürece belkide hiçbir vakit yazdıklarım size mantıklı gelmeyecektir,istediğiniz zaman ise mantık aramaktan vazgeçip işe koyulacaksınız kim bilir
Hayat boyu eşim ve ben kendimizi bir adım daha öteye götürecek tecrübeler yaşamaya gayret içindeyiz.
Kendimize katacaklarımızın sınırlarını kestiremiyoruz bile;eğitim,sosyal hayat,seyahat,ilgi alanları...hayatı dibine kadar yaşamayı tercih ediyoruz ve aynı zamanda da bizim gibi bir evlat yetiştirme , onu da bu mutluluğa dahil etme çabasındayız.
Yani bir tercih yapmamıza gerek yok,pek ala ikisi bir arada çokta keyifli yaşanıyor.
Diğer bahsi geçen mevzunuzda;ben klasik bir kız çocuğuda değildim.Hatırladığım ve anlatılan doğrultusunda...Çok küçükken çocukları sevmediğimi ve sırf bu sebeble öğretmen olup onları döveceğimi söylerdim.Büyüdükçe hayat bana fazla sorumlulukta vermedi;öyle kendimi hizmet etmeye endeksli bir kız modeli olarakta görmedim hiç.Gez toz eğlen;sabah ola hayrola döneminden çalış,gez,dinlen dönemime kadar hep özgürdüm hala da özgürüm...Oğlum kanatlarıma bir yük değil!
Sadece günün birinde kendi kanatlarıyla uçacak olan bir yardımcı pilot yanımda benim.
NOT:Zaten bir anne olarak bu başlık altında benim yorum yazma sebebim bu ve benzeri yorumlardı.
Bizler anne olarak sanki tecrit odalarına kapatılmışız da başka hiçbir şeyden tad alamaz olmuşuz;bu düşünce çok sığ... hem de çok
Şahsım adına anlamıyor değilim sizi bir anne olarak.
Çocuk kararını bu kadar hassas olarak düşünmeniz ve gerçekten istekli ve hazır olduğunuz vakit gelirse yapmak istemeniz doğru olan.
Doğurgan özelliği olan her dişi canlı gibi yılın belli mevsimlerinde üreme yapmak zorunda değiliz.
Akıl yetimizi kullanıp tercih hakkımızı oluşturur ve karar veririz.
Sizde en doğru zamanda ; eşinizle karşılıklı istediğiniz vakit , bu kararı alırsınız.
cevaplar ıcın cok tesekkur ederım ama neden buyudugunde dertlesmek ıcın bu kdr sıkıntı cekeyım esırgeme kurumundan bır tane alsam onla dertlessem mesela yada bı arkadasımla dertlessem...
Tabiii ki de koskocaman bir yooooo.
Evet bazı şeylerin eskisi gibi olmayacağını göze aldık ama eskisinden çok daha güzel olacağını da göz ardı etmedik.
Neden bu kararı aldık?
Kendi hayatımıza o kadar güveniyorduk ki;bu şahane tablodan bir çocuğun mahrum kalmasını istemedik.Düşünsenize,onca yetersiz,cehalet içinde insan sadece doğurabildiği için doğuruyorken ;ben yaradan tarafından o kadar bilinçliydim ki,oğluma bu dünyada bildiğim gördüğüm tüm tecrübeleri aktarabilecektim.
Ben yetiştirecektim ya;çirkinse benim çirkinnim,tembelse benim tembelim olacaktı;ben destek olacak,ben omuz verecektim ona.
Savunmasız gözleri muhtaç muhtaç bana baksın diye değil;beraber törpülenip büyüyelim diye...
Sadece çocukluk evresini düşünmekte yersiz.Eğer yaşamaya nasibimiz varsa koskoca bir insan olarak onunla dertleşmek isterim,gülüp eğlenmek isterim.
Neyse;
Sonuç olarak ben ne yazarsam yazayım siz kendinizi hazır hissetmediğini sürece belkide hiçbir vakit yazdıklarım size mantıklı gelmeyecektir,istediğiniz zaman ise mantık aramaktan vazgeçip işe koyulacaksınız kim bilir
...............................................................................................
sanki içimden geçen cümleleri bir bir yazıya dökmüşsünüz..o kadar güzel ki sadece beğenip geçmek haksızlık olurdu bu yazı için..
herkesin anne olmak için,çocuk dünyaya getirmek için farklı nedenleri var tıpkı buradaki arkadaşların da çocuk istememe nedenleri farklı farklı oduğu gibi..
şu kırmızı ile çizdiğim kısım mükemmel anlatıyor bazı şeyleri..
cevaplar ıcın cok tesekkur ederım ama neden buyudugunde dertlesmek ıcın bu kdr sıkıntı cekeyım esırgeme kurumundan bır tane alsam onla dertlessem mesela yada bı arkadasımla dertlessem...
sanki içimden geçen cümleleri bir bir yazıya dökmüşsünüz..o kadar güzel ki sadece beğenip geçmek haksızlık olurdu bu yazı için..
herkesin anne olmak için,çocuk dünyaya getirmek için farklı nedenleri var tıpkı buradaki arkadaşların da çocuk istememe nedenleri farklı farklı oduğu gibi..
şu kırmızı ile çizdiğim kısım mükemmel anlatıyor bazı şeyleri..
Bu arada yüce Rabbim bana vermedigi duyguyu simdi insan kulu, bir kac anneler ögretecek ve asilayacak öylemi???
Bu arada yüce Rabbim bana vermedigi duyguyu simdi insan kulu, bir kac anneler ögretecek ve asilayacak öylemi???
Bu bölüm çocuk sahibi olmayı tercih etmeyen kadınların bölümü yerine çocuk yetiş tirmenin nasıl güzel ve zevkli olduğunu anlatan bir bölüm olmuş
gercekden mantıklı bır cevap ıstıorum ınsan sureır ıse vıklıvıkvıklayan altını kırleten butceyı sarsan bır varlıgı hayatına sokmak ıcın acı cekmeyı goze alırkı...yanlıs anlasılmasın dogum dogurmak ınsanların tercıhı ama ben mantıgımın almadıgı hıc bırseye casaret edemem...
rıca edıcem kızmadan olay cıkartmadan gercekden mantıklı cvplar verıcek ınsanlar yazsın kı bılgılenelım...