cocuk sahibi olmadanda cok mutlu hayatini yasayan kadinlar :)))

Ben aksine çocukları çok seviyorum ancak kendimi çocuk sahibi olmuş olarak düşünemiyorum. Sanırım daha evliliğe ve eşe alışma süresi, yaşımın genç oluşu... Belki zamanla durum değişir. Not:1 yılı aşkındır evliyim, 25 yaşındayım :)
 
Etrafımdaki insanlar çok korkutuyor. Rahat günleriniz, çocuk çok zor gibi sözleri o kadar çok duyuyorum ki. Herkes bu kadar şikayetçiyse neden çocuk yapayım ki diye düşünüyorum.
Al benden de o kadar ama içimde arzu var mı? var.
 
ben de çocuk sahibi olmayı düşünmüyorum hem o çocuğa bana sağlanan şartları ve hatta çok daha iyisini verebilecek miyim bundan emin değilim hem de pek çocuk,bebek seven bir insan olamadım. herkes gibi bir kadınım insan ilişkilerim iyi, ailem ve çok sevdiğim dostlarım yanımda, aşık olduğum bir erkek arkadaşım da var. ama bu hayatımın içine çocuk istemiyorum nedense.
annem de benim gibiymiş bu yüzden 32 yaşında evlenmesine rağmen 36 yaşında babamın zoruyla beni doğurmuş benim zorumla da 41 yaşındayken kız kardeşimi doğurdu. hiç çocuk sevmemesine rağmen iki evladına taptığına göre insanın kendi çocuğu başka oluyor demek ki diye düşünüp avunuyorum ben de. kendi doğurduğumu severim yani :)
yine de çocuk istense bile, yapmak istediğiniz her şeyi gerçekleştirmeden çocuk yapılmamalı bence. arkadaşlarla, sevgiliyle gezin tozun, yurt dışına çıkın, değişik hobilerle uğraşın, kendinize yatırım yapın sonra yaparsınız :)
 
Turkuazkelebek dilerimki hersey gönlünce olur, zira insan kendisini hazir hissetmeden sadece esinin ve ailesinin cocuk istemesi gercekten zor bir durum.
Onların baskısı nedeniyle çocuk sahibi olmam asla ama yaşım nedeniyle 1 sene içinde düşünmem gerekir. Okul öncesi öğretmeniyim çocukları çok seviyorum ve bir gün anne olmak istiyorum ama henuz o sorumlulugu almaya hazır değilim. Şu andaki hayatım çok güzel. Eşimle kafamıza göre takiliyoruz ama çocuk olsa bütün hayatımız çocuğa göre şekillenecek ve bu gerçekten zor ve korkutucu. Bu noktada 2 secenek var önümde ya hiç çocuk yapmayacağım ya da bunlara katlanıp çocuk sahibi olacağım. Ben 2. Yi seçtim ama hala hazır değilim. Çocuk sahibi olmaktan korkan biri olarak sizi cok iyi anlıyorum. Mesleğim okul öncesi ogretmenligi olmasa muhtemelen sizin gibi düşünürdum. Ama o kadar çocuğun için çocuk istememek mümkün değil Her zaman derim hayat tam tersini dayatsada her insan evlenmek zorunda deGil, evlenen her ciftte çocuk sahibi olmak zorunda değil. Ama bunları söylediğiniz de bile insanlar uzaylı görmüş gibi bakıyorlar. Çünkü onun doğrusu hayırlı koca bulup boy boy çocuk yapmak o kalibin disina çıkamıyor. Seçimlerinizi doya doya yaşayıp mutlu olmanız dilegiyle
 
Bence güzel yasamak, mutlu olmak aslinda cok kolay bu hayatta. Sadece bir kac önemli noktalara dikkat edeceksin. Bunlar ilk önce kendine yatirim yapmakla baslar, yani egitimine önem vermekle, kültürünü genisletmekle, okumak, bilgi edinmek, meslegini eline almakla, kendi parasini kazanmakla, hedeflerini gerceklestirmekle ve global düsünmekle...
Bunlara sahip oldugun zaman, yani bilgi, egitim, kültür, meslek, kisacasi alt tabani saglamlastirdiktan sonra Hayat iste o Zaman güzel olmaya basliyor. Bir kere ne istedigini cok iyi biliyorsun, kendini seviyorsun, kendine saygin olusuyor, emin oluyorsun, özgüvenini yansitiyorsun etrafa ve tabiki bunlar senin hayatina pozitif olarak geri dönüyor...Mutluluk zaten ic tatminlikdir benim icin, eeeee bunada ulasmak icin, mecbur caba göstermelisin. Mutluluk kendiliginden sana gelmez ve hic kimsede sana vermez...veremez...ne cocuklarin...nede kocan....
 
Nebahat Çehre yarım bi mutluluk mu yaşamış? Cameron Diaz yarım bi mutluluk mu yaşamış ?
''Hamile kaldım ama iki taraflı istemediğimiz için aldırdım'' diyor Nehabat Çehre.

Yani istemeyen istemiyordur canım ben de hala istemiyorum.
 
Arada gelen çocuk yapma ( nasıl bir tamlama bu eheh) düşüncemi "bunlar hep soy devam ettirme güdüsü kanma be cognitive!!" diye ters yüz ediyorum.
Evlilik, aile, çocuk... Uzak, çok uzak...
 
Iste konu bu ya zaten, yani kendinizi hazir hissetmediginiz zaman, demekki zamani degilmis diye mesaj veriyor ic güdü insana. Mutlu anne, mutlu cocuklardir demek, ben kadinin gücüne ve rolüne cok inanirim.
Hic bir zaman yaramaz cocuk yoktur aslinda, sadece egitimsiz anneler vardir. Düsünsenize bir cocugun damak tadini bile anneler belirler, yani kücük yastan itibaren yani bebekliginde cocuguna tatliyi, sekeri vermemissen, bu cocuk büyüyüncede o tatli tadini aramayacaktir. Okuyan anneyi gören cocukda kitap okuyacaktir. Annesiyle kücükken bir klassik müzik konserine giden cocuk veya kücük yasta cocuklar icin yapilan tiyatroya giden cocuk veya müzeye giden cocuk büyüyüncede bunu yapmak isteyecektir. Kücük yasta spor yapan bir cocuk büyüyüncede ömür boyu yapmak isteyecektir. Kücük yasta enstruman calabilen bir cocuk ömür boyu müzige hassasiyeti olacaktir.
Hayvanlari seven, dogaya saygi göseteren ebevynlerin icinde büyüyen cocuk, aynisini büyüyünce kendiside bu davranisi sergileyecektir. Vs. vs....
Yani bir toplumu kadinlar belirler, eger bir ülkenin medeni ve kültürü zengin olmasini istiyorsan, ilk önce kadinlarini egiteceksin.
Onun icin ben ne yazikki kücüklügümde bunlarin hicbirini görmedim ve bunlara kavusabilmek icin cok zaman ve caba harcadim ve anladimki bu hayatima ancak ben sigabiliyorum.
 
olivia,
senin topiğini önceden de hatırlıyorum.
tekrar açman güzel olmuş.
aslında tek isteğin kendin gibi düşünen kadınlarla hoş bir dohbet ortamı yaratmak.
inşallah sabote edilmez ve topiğin istediğin seyirde ilerler.
beni de bir misafir kabul et:))
bir kere yorumlarının ayakları yere sağlam basıyor.
ne istediğini,ne istemediğini ve nedenlerini çok güzel ifade ediyorsun.
ben seninle aynı durumda değilim ama bu konularda geniş düşünürüm ve yargılamam.
en güzeli de gördüğüm kadarıyla halihazırda anne olan ve konuna misafir olanlara da yaklaşımın güzel ve anlayışlı.
önemli olan bu saygı çerçevesinde diyolog kurabilmek.
ne senin gibi düşünenler anneleri yargılasın ne de anneler gelip sizleri yargılasın.
yakın zamanda bir topikte çok tartışıldı benzer bir konu adı önemli değil.yalnız hareket noktası yanlıştı.
senden farklı olarak kendi içine ışık tutamamış,net fikirleri olmayan,olan fikirlerini de kendileri üzerinden değil de anneler üzerinden çevre üzerinden çıkarımlar yaparak doğrulama gayretinde olanlar sayesinde topik uçtu tabi.
ben ise açıkcası ortamdan rahatsız olduğum için uzun süre dahil olmadım.
kişiler üzerinden yapılan tartışma en nihayetinde hakaretlere dönüyor çünkü.
ama senin hareket noktan "sen"sin.sen istemiyorsun ve neden istemediğini berrak bir şekilde ifade edebiliyorsun.
işte önemli olan budur.
inşallah ta senin gibi düşünenlere ama ifade edemeyenlere örnek olursun.:))
 

Rica ederim iyi ki gelmişsiniz sizi yeniden burada görmek güzel. Kimler var kimler yok hiç bilmiyorum.O konuda sohbete katılanlardan değildim.Konuyu sadece uzaktan okuyordum özellikle sizin yazdıklarınızı kendime yakın buluyordum.Bu yüzden olmalı ki aklımda yer etmişsiniz unutmamışım sizi.Sizinle bu mevzu üzerine bir sohbetimiz olmamıştı.Bu konuyu tekrar gündeme getirmeniz önemli bence.Çünkü genelde karşıt görüşte olanlar 'bir 2 sene 5 sene sonrada böyle düşünecek misin bakalım büyük konuşma' tarzı yaklaşımları olabiliyor.Merakımı bağışlayın ama yaşınızı ve ne kadar senelik evli olduğunuzu sormak isterim.Yazdıklarınızı hep çok sağlam temelli, çok mantıklı ve çok doğru buluyorum.Çok görmüş geçirmiş birisiniz belli ki.Sizin gibi insanların olduğunu bilmek güzel gerçekten.
 
Bütün mesajları henüz okumadım ama bende nacizane görüşlerimi paylaşmak isterim. Çocuk büyütmek ile çocuk yetiştirmenin iki farklı olgu olduğunu düşünüyorum. Herkes çocuk büyütür ama herkes çocuk yetiştiremez. Günümüz dünyasına bir çocuk getirmek, bir çocuk yetiştirmek, bu topluma bir değer kazandırmak çok büyük bir mesuliyet.Bence dünyanın en zor işi çocuk yetiştirmek. Önce anne ve baba kendini çok iyi yetiştirmiş olacak ki çocuğunu da yetiştirebilsin. Benim her görüşe saygım vardır kimisi bu hayatta çok geniş bir aile sahibi olmanın hayalini kurar kimininse çok başka hayalleri vardır.

Ben 26 yaşındayım ve bekarım.Evliliğe belki gözüyle bakıyorum karşımdakinin doğru insan olduğunu hissedersem olursa olur olmazsa olmaz.Evlilik, çocuk bunlar çok çok önemli kararlar.Hiçkimsenin sözüyle veya baskısıyla verilecek kararlar değil. Çocuk sahibi olmayı düşünmeyenlerdenim.Bebeklerle aram çok iyi değildir ama 2-6 yaş çocuklarını seven ve onlarla vakit geçirmekten hoşnut olan birisiyim.Ama kendimi anne olarak düşünemedim bugüne kadar.Özgürlükçü bir yapım var. Kendime çok düşkün biriyim.Bu hayatta yapmak istediğim çok ama çok şey var.Hayallerim, hedeflerim var.Ama bütün hayatımı bir kenara koyup bir çocuk yetiştirme gibi bir düşüncem yok.

Bu hayatta yalnız kalma korkumda yoktur. Çocuklarının olması yalnız olmayacağın anlamına gelmediğini bir olay üzerine anlamıştım.Bir gün bir huzurevinin önünden geçerken bir dede gideceği yere kadar bırakmak için arabamıza binmişti. 5 çocuğu olduğunu ve hiçbirinin ona bakmadığını maddi durumununda iyi olduğunu söylemişti. Nedense anne babalarda yaşlanınca bana kim bakacak çocuklarım bana bakar mı düşüncesi oluyor. İnsanlar olaya şu açıdan bakmıyorlar; ben gençliğimde orta yaşlarımda kendime iyi bakayım ki yaşlılığıma yatırım yapayım kimseye muhtaç olmadan kendi ihtiyaçlarımı kendim gidereyim diye düşünmüyorlar hiç. (Tabi ciddi sağlık sorunları olmadığında geçerli bu söylediklerim)

Çevremde çocuk sahibi olmuş yada olacak hemcinslerimi iyi gözlemlemeye çalışıyorum. Hem anlattıkları hemde gördüklerimle çok zor bir hayat gibi geliyor. Belki bilenleriniz izleyenleriniz vardır .Youtube'da yabancılarda Shaytards ve Sacconejolys Türklerde ise Gurbetçi Ailenin Günlük Hayatı kanalları var. Bu insanlar aile hayatlarını 15-20 dklık günlük videolarla kayda alıp youtube'da insanlarla paylaşıyorlar. Gurbetçi aileyi arada izliyorum izlememin nedeni de merak.Çünkü çevremden yaptığım gözlem sadece belli gün ve saatler ile kısıtlı. Acaba bir çocukla bir gün nasıl geçiyor? bunu merak ediyorum. İzledikçe çocuk sahibi olmamak ile görüşlerimde doğru olduğumu düşünüyorum hep.Sizlerden izleyenler varsa ne düşünüyorsunuz merak ediyorum.

Tekrar konu başlığına dönersem çocuk sahibi olmadan da çok mutlu olacağı fikri bence kulağa çok hoş geliyor. İnsan kendi mutluluğunu sadece bir çocuğa bir eşe endekslemek doğru değil bence. İnsan önce kendiyle mutlu olacak ki başkaları olacaksa da mutluluğunu katlayabilsin..
 
Kizilajanxx bu yasta böyle güzel bir yorum, bayildim sana. Bu hislerin ve düsüncelerinle sen hayatinda herseyi basarirsin buna eminim. Inan burda insanlari tereddüte sokmak istemem, kattiyen, sadece daha hassas olmalarini diliyorum. Ama sen inanilmaz bir görüs acisiyla, yasinin üstündesin, yazdigin bu yorum beni cok mutlu etti. Hep böyle kal.
 
Çok teşekkür ederim utandırdınız beni. Tabi ki sizin etkilemek gibi bir niyetiniz olmadığını biliyorum. Zaten kendi içinde bu mevzuyu çözmüş, istemediğini bilen birisi sizin yazdıklarınızdan güç alabilir anca. Sizi bu düşüncelerimin zaten var olduğu ama henüz tam oturmadığı zaman okumuştum ve sizi iyi bir örnek olarak görmüştüm.Benimde istemiyorum gibi bir cümle kurmam kendi içimde nedenlerini çözmem baya zamanımı aldı.Bu konudaki düşüncelerinizi paylaşacak, çevrenizde sizi anlayabilecek kimse olmayınca tabir-i caizse çirkin ördek yavrusu gibi hissediyorsunuz.Bu yüzden bu tarz konuları önemsiyorum ve destekliyorum.
 
Evet cok haklisin Kizilajan, bende kendimi uzayli gibi hissetmistim zamaninda . Birde düsünsene, ben senin yaslarindayken internet bu kadar yaygin degildi ve o zamanlar böyle birsey düsünülemezdi bile. Yani bilgi alisverisi bu zaman gibi bol degildi.
Zaten nedense ben hep toplumdan daha degisiktim, arkadaslarim Kerime Nadir okurdu, ben Duygu Asena mesela. Ha birde cocukluguma baktigimda, hayatimda hic bir zaman evcilik oynamadim, daha cok bisiklet sürmeyi ögrenmekle mesguldum. Ve hic bir zaman bebeklerim olmadi, onlarin yerine ayiciklarim vardi herseyden cok sevdigim.
O zamanlar bile anne rolünü sevmedim hic. Ya cok egoistim yada cok hassas. Bir yandan yasamayi cok sevdigim icin cocuk özgürlügümü elimden alir diye yapmak istemedim, öte yandan kiyamadim bu kirli dünyaya cocuk getirmeye...
 
Çok sert konuşmak istemiyorum umarım başarılı olurum. Şimdi efendim ben 30 yaşındayım ve 5 yıldır evliyim. Öncelikle yeni gittiğim bir yerde alakalı alakasız bu durumu duyan herkes OLMUYOR MUUUUUU? diye feryat figan ediyor. Yok efendim, düşünmüyoruz dediğimde ya algılayamıyorlar, ya da kısır olup, çocuk sahibi olamadığımı, bu yüzden de yalan söylediğimi düşünüyorlar. İlk başlarda çok takmıyordum ama artık gerçekten sinirime dokunuyor. Eşim, "biz kısırız diyelim, millet peşimizi bıraksın" diyor

Es kaza bu konuyu okuyan çocuk sahibi olmaya aşık arkadaşlar varsa lütfen bizim gibi insanlar olduğunu kabul edin ve üzerimize gelmeyin, yadırgamayın. İki ablam var, ikisinin de 2'şer çocuğu var. Nasıl bir şey olduğunu biliyorum, 4 çocuğun büyümesine şahit oldum. Ve çocukları gerçekten çok seviyorum. Hepsi apayrı, biricik varlıklar. Ama benim hayatımın amacı çocuk yetiştirmek değil çünkü böyle bir zorunluluk yok ve çünkü benim hayatım dopdolu.

ilerde pişman olursunuuuuuuuz, yalnız kalırsınııııııııız diyen sabotajcı arkadaşlar ne kadar büyük bir çelişkide olduklarının farkındalar mı acaba?... Çocuk sahibi olup da pişman olan, yalnız kalan da çok..... Böyle bir sağlama olamaz, öptüm sizi

Konuyu açan arkadaşa teşekkürler Oh be rahatladım
 
LadyInGray cok tatlisin gercekten, yorumuna cok sevindim ve beni cok güldürdün. Buraya renk kattigin icin asil ben sana cok tesekkür ediyorum. Farkindayim rengarenk insanlarla doluyor burasi yavas yavas.
 
Bayılırım kendinden haberdar olan kadınlara
Yani eğer, çocuk sahibi olmak isteseydin ve olmasaydı, yine de kendini böyle motive çalışsaydın da
bu motivasyon için saygı duyardım.
Çünkü:
Bir hatun için, çok değişken, çok hassas, çok alıngan, çok hayalperest, çok karmaşık istek ve karar...
 
(Yanlışlıkla olan birden fazla alıntı)
 
Son düzenleme:
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…