Çocuk için tedaviye başlamak, ailelerin bilmesi doğru mu ?

Normalde bende ilk basta söylemezdim. Ama ve lakin: Esiniz zamaninda ciddi bir rahatsızlik gecririp ailesinin destegi ile atlatmis. Ailesinin manevi destegine ihtiyaci oldugunu belirtmis. Siz benden alsin yeter diye kavga ediyorsunuz, ama hic düsündünüz mü esinuz erkek olarak ondan kaynaklandigindan ne kadar üzüldügünü. Benim ablam da tedavi gördü. Kendine ilk basta cok yüklendi "niye normal hamile kalamiyorum" diye. Bunlari esinin yaninda söyleyemedi bile, ben moral verdim. Bazen en yakinlarimizin destegine ihtiyac duyariz. Bu esimizi kenara attigimiz anlamina gelmez. Ben mesela ablama bazi dertlerimi anlatiyorum esimden önce. Tepkiniz durumunuza göre fazla agir olmus. Bu sürec tek sizin icin yipratici degil, bunu unutmayin yoksa iliskiniz cok zarar görür
 
Ne kadar yanlis bir düşünce ya
sonrada kv kp kotu anlaşamıyoruz ne yapmaliyim diye konular acarsiniz.
Once ailesini kabullenseydiniz aile olmayi ogrenememissini henüz.
Bu konudaki düşüncemi uzun uzun yazıcam yine yanlış düşünüyorsam lütfen söyleyin düzeltirim kendimi. İlk test verip çocuğumuzun olmayacağını öğrendiğimizde çok arastirmalar yaptım türkce yabancı makaleler okudum hem evliliğimi oturtmaya çalışırken hem de bu problemle nasıl başa çıkarım diye çabaladım tedavi yöntemlerini arastırdım 1 senelik arastirmanın sonucunda belki de bir ürolog kadar bilgi sahibi oldum. Eşim bu konuda hiçbir şey bilmiyor hadi beraber öğrenelim dediğimde sen öğren ben sen ne dersen yaparım oldu. Tedavi surecini ben planladım doktorlarla konustum hic tanimadigim insanlarla arkadas oldum, bu sureci ben planladım. Kendi kendime destek oldum kendi kendimi iyilestirdim ben bu kadar çabalarken eşimin gelip benimle konuşmasından çok annesiyle dertlesmesi yaraladı beni. Tabi ki konuşmak isteyebilir ama sadece bir an için kendimi enayi gibi hissettim.. o cümle o yüzden cıktı ağzımdan yanlıstı biliyorum ama o an oyle ifade edebildim kendimi
 
Benim annem tüp bebeğin beni kanser edeceği düsüncesinde olduğu icin onla paylasmak istemiyorum. Ailesi destek olur biliyorum ama işte duygusal davrandım galiba haklısınız
 
Şuan gözümü açtınız sürekli empati yapan ben bu konuda yapamamışım sanırım
 
Annesine sizden habersiz demesi hoş olmamış ama vereceginiz tepkiyi bildigi için size soylememis. Onda bıraktığınız izlenimden bunu yapmayi tercoh etmiş. Annesi ile durumunu paylasmasi gayet normal bunun icin ona kızmayın.
Kendiniz demissiniz esim konusunda hassaslar diye bu konuda ummadiginz kadar destek olurlardi belki bastan soyleseydiniz eger.
Ama şunu unutmayın eş ailesinden soyutlamayin kendinizi de esiniizi de.
Mesafe koymak ayri yok saymak esinize annen yok ben varim demek ayri sorunlardan tartışma yaratmaktan baska bir ise yaramaz bunlar.
 
Bana göre kesinlikle siz haklısınız bu konular çok özel hassas konular biz de tedavi görüyoruz ve aileler bilmiyor. Bilmemelide onlardan alacağınız manevi desteğin yanında gireceğiniz stres, acıma, sürekli kurcalama sıfır kalır. Ben su olayı da anlamıyorum siz artık birlikte iki kişi bi ailesiniz diğer aileler geri planda kalmalı ve sizin söyleme dediğiniz bir şeyi söylemesi hiç doğru değil
 
Herkesin yapısı farklı eşiniz bu konuda ailesel destek almak istemiş olabilir bunun için onu suçlayamayiz. Her insanın karakteri farklıdır kimisi içinde yaşar kimisi paylaşır destek bekler. Ki önceden de rahatsızlık atlatmış çok geçmiş olsun. Zaten zor bir süreç bu süreci birbiriniz ile tartışarak daha da zor hale getirmenin anlamı yok. Zaten öğrenmişler bırakın eşiniz bu konuyu ailesiyle konuşsun destek alsin psikolik olarak, size soran eden olmaz ise siz de rahatsızlık duymazsınız diye düşünüyorum. İlerde anne baba olduğumuzda çocuklarımızın sıkıntılarını bilmek destek olmak istemez miyiz o şekilde düşünün kendinizi ilerde anne baba olarak hayal edin empati kurun yani. Rabbim tedavi sürecinde yar ve yardımcınız olsun bol bol dua okuyun büyüklerinizden de dua isteyin
 
Kuzenim de sakladı her şeyi tüm tedavilerini sakladı, çocuğu olmadi maalesef , ve cocuklari olmadiklari icin boşanıyorlar.
Olayların nerelere gideceğini düşünmelisiniz. Bu iş sadece eşinizin sırsızligi mi yoksa ailesine söylemesi onlardan maddi destek beklemesinden mi kaynaklı
Nedir ya bu söyleme arzusu yana yana .
 
Sürekli herşeyi kontrol etmeye çalışıyorum ve yoruluyorum biraz salmam gerektiğinin farkındayım. Dedikleriniz çercevesinde eşimle konuşacağım bu konuyu. Desteğiniz için çoook teşekkür ederim benim icin cok değerli
 
Şuan gözümü açtınız sürekli empati yapan ben bu konuda yapamamışım sanırım

Ikinizde stres altindasiniz. Süreci ablamda yakindan takip ettigim icin sizi de cok iyi anliyorum..bence esinizle aranizi düzeltin, asiri tepki verdiginizin farkinda oldugunuzu da belirtin..sizinki de aslinda ailelere karsi bir tepki degil, ama zaten korkuyorsunuz ne olacak diye. Baskalari bilince hersey daha da gercek oluyor. Kendinizi de üzüp fazla yipratmayin. Hepimizin ilislimizde böyle hatalari olabilir. Önemli olan hep birbirimizin gönlüne giden yolu kaybetmemek. Insallah Allah tez vakit size evlat nasip eder. Benim ablamin da simdi iki cocugu var. ❤
 
Yok maddi destek beklemez asla evlenirken kendi yaptı herşeyi Allaha şükür maddi sıkıntımız yok şuan için. Manevi destek için söylemiş
 
Allahım o güzellikleri ablanıza bağışlasın. Desteğiniz için coook ama cook tesekkür ederim
 
Bence bu konu herkesin kendi hassasiyeti ve algısıyla ilgili olarak değişir. Mesela ben 3 defa tüp bebek tedavisi gördüm(sorun benden kaynaklıydı bu arada). Hepsinde de ailelerin, işyerlerimizdeki arkadaşlarımızın ve yakın arkadaşlarımızın haberi vardı. Hepsi de destek oldular. Tek sorun şu oldu benim için; olumsuz sonuçlanan tedavilerimizin sonrasında herkese açıklama yapmak zorunda olmak ekstra üzdü beni; işte "olmadı malesef", "yarım kaldı tedavi", "bebekleri kaybettik" gibi gibi.. Tabi hepsinin ardından neden-nasıl soruları, üzülme ve teselli cümleleri falan filan. Belki mevzuyu 3 günde unutacakken 3 ayda anca unutuyor insan sürekli konusu açılıyor bi şekilde çünkü. Sonra doğal gebeliklerim oldu ama herkes "tedaviyle mi oldu" diye sordu mesela. Bebekleri kaybettim "tedaviyle olmadı" dediklerim bi daha bi daha sordu "tedaviyle mi olmuştu". Şimdi 6 aylık bebeğim var. 9 ay boyunca yine aynı sorulara maruz kaldım. Bebek doğdu aynı sorular. Ya artık "kardeşim evet tedaviyle oldu ne farkeder" diye bağıracağım yani Çünkü "normal yolla oldu" diyosun. bu sefer "ay bak görüyomusun o kadar uğraştın olmadı bu pat diye oluverdi Allah'ın işine bak" falan filan. Yani ben çok takmıyorum ama takan biriysen bu konu bir türlü bitmiyor etrafındakiler bitirmene izin vermiyor. Sürekli aynı mevzular dönüp duruyor. İnsan bazen sıkılıyor yani. Çocuk 10 yaşına gelecek tedaviyle olduysa "tüp bebek bu" diyecekler, normal olduysa "mucize bu" diyecekler. Her türlü sana yaşadıklarını hatırlatacaklar. Biraz karmaşık bir konu.
 
Aynen öyle biraz omuzlarinizdaki yükü hafifletin. Esinizle acik acik konuşunca göreceksiniz sizi anlayacaktir.
 
İnsanların söylediklerini kontrol edemeyeceğimizi bildiğim için söylemek istemiyorum aslında tam da anlattıklarınız gibi olcak biliyorum. Takmıyorum aslında ama duymakta istemiyorum. Gerçekten karmaşık bir konu hassas bir konu ne olursa olsun olanların önüne geçemiyor insan kendinden bağımsız gelişiyor bizim de ayak uydurmaktan başka yapacağımız birşey olmuyor galiba..
 
yani malesef öyle oluyor. Söylemesen yalnız kalacaksın çünkü desteğe ihtiyacın oluyor,morale ihtiyacın oluyor, en önemlisi hormonlar yüzünden gergin olunan ve fiziksel açıdan kendini yormaman gereken bi süreç olduğu için anlayışa ihtiyacın oluyor. Ayrıca işyeri için izin alman gerekiyor vs. o yüzden bi açıklama yapman gerekiyor. Yani şehir dışına çıkmanız gerekiyormuş mesela onun için sürekli yalan söylemeniz gerekecek falan... Bir sürü çevreye söylemek için sebep var aslında. Ama önceki yazımda anlattığım gibi söylememen için de çok sebep var. Sonuç itibariyle hangi seçim seni daha rahat hissettirecekse onu yapacaksın. Eşin de belki söyleyerek rahat hissedecek. Sonuçta bu sadece seni ilgilendiren bi konu değil onun da psikolojisi önemli. O yüzden seçimine saygı duymalısın diye düşünüyorum.
 
Eşinizin ailesiyle iyiyseniz eşinizin manevi destek aramış olması bana normal geldi
Doğru hatırlıyorsam sizin aileniz sıkıntı olan taraftı
Asıl onu nasıl idare edeceksiniz onu düşünün bence
 
Haklısınız işte her yaşanan tecrübe oluyor evlilikte ikili ilişkileri yönetmek zormuş evlenmeden önce bu kadar zorlancağımı bilmezdim
 
Eşinizin ailesiyle iyiyseniz eşinizin manevi destek aramış olması bana normal geldi
Doğru hatırlıyorsam sizin aileniz sıkıntı olan taraftı
Asıl onu nasıl idare edeceksiniz onu düşünün bence
Evet ben kendi ailemi idare etmeye çalışıyorum ama bu özel bir konu olduğu için ben sadece eşimin desteğiyle mücadele edebilirim diye düşünüyorum, eşimde benim gibi düşünsün istedim ama olmuyormuş
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…