Çocuk için tedaviye başlamak, ailelerin bilmesi doğru mu ?

Amanita .!.:

Ne kadar yanlis bir düşünce ya
sonrada kv kp kotu anlaşamıyoruz ne yapmaliyim diye konular acarsiniz.
Once ailesini kabullenseydiniz aile olmayi ogrenememissini henüz.

Genişletmek için tıkla...

Merve .!.:

Ben de tüp bebek yaptırdım. Tüm sürece ve strese hakimim. Bu yollarda gitmelerde gelmelerde hayır duaya ihtiyacımız var. Biraz annesiyle empati yapın. Sizin çocuğunuz evlendi diye artık gelininizin mi olacak. Adam demek ki en büyük desteği annesinden alacağını düşünmüş ve onu tercih etmiş. Siz belki de sadece destek teselli bekleyen olmuşsunuzdur. Hormonları biz alıyoruz ama eşler de büyük sorumlulukta. Sonuçta onların da stressiz olması kaliteli spermler verebilmesi önemli.

Genişletmek için tıkla...

Pamukannesi83 .!.:

Normalde bende ilk basta söylemezdim. Ama ve lakin: Esiniz zamaninda ciddi bir rahatsızlik gecririp ailesinin destegi ile atlatmis. Ailesinin manevi destegine ihtiyaci oldugunu belirtmis. Siz benden alsin yeter diye kavga ediyorsunuz, ama hic düsündünüz mü esinuz erkek olarak ondan kaynaklandigindan ne kadar üzüldügünü. Benim ablam da tedavi gördü. Kendine ilk basta cok yüklendi "niye normal hamile kalamiyorum" diye. Bunlari esinin yaninda söyleyemedi bile, ben moral verdim. Bazen en yakinlarimizin destegine ihtiyac duyariz. Bu esimizi kenara attigimiz anlamina gelmez. Ben mesela ablama bazi dertlerimi anlatiyorum esimden önce. Tepkiniz durumunuza göre fazla agir olmus. Bu sürec tek sizin icin yipratici degil, bunu unutmayin yoksa iliskiniz cok zarar görür

Genişletmek için tıkla...

minik kalp0753 .!.:

haha malesef bunu anlayacak insan sayısı çoooooooooook az malesef :)

Genişletmek için tıkla...

AlisVolatPropriis .!.:

Bu konudaki düşüncemi uzun uzun yazıcam yine yanlış düşünüyorsam lütfen söyleyin düzeltirim kendimi. İlk test verip çocuğumuzun olmayacağını öğrendiğimizde çok arastirmalar yaptım türkce yabancı makaleler okudum hem evliliğimi oturtmaya çalışırken hem de bu problemle nasıl başa çıkarım diye çabaladım tedavi yöntemlerini arastırdım 1 senelik arastirmanın sonucunda belki de bir ürolog kadar bilgi sahibi oldum. Eşim bu konuda hiçbir şey bilmiyor hadi beraber öğrenelim dediğimde sen öğren ben sen ne dersen yaparım oldu. Tedavi surecini ben planladım doktorlarla konustum hic tanimadigim insanlarla arkadas oldum, bu sureci ben planladım. Kendi kendime destek oldum kendi kendimi iyilestirdim ben bu kadar çabalarken eşimin gelip benimle konuşmasından çok annesiyle dertlesmesi yaraladı beni. Tabi ki konuşmak isteyebilir ama sadece bir an için kendimi enayi gibi hissettim.. o cümle o yüzden cıktı ağzımdan yanlıstı biliyorum ama o an oyle ifade edebildim kendimi

Genişletmek için tıkla...

AlisVolatPropriis .!.:

Merhaba hanımlar sizden yine fikir almaya geldim. Eşimle çocuk için tedaviye başladık sürekli şehir dışına çıkmamız gerekiyor. Ailelerimiz çocuğumuzun olmadığından haberdar ama en azından tedaviye başladığımızı bilmesinler istiyorum. Bunu da eşimle konuştum ben iki tarafında bilmesini istemiyorum bu bizim ailemizin özeli kendi içimizde yaşayalım dedim. İlk şehirdışına çıktığımızda herkese gezmeye gidiyoruz dedik. İkinci çıktığımızda eşime sordum o da şimdi söylemedim ama söyleyeceğim çünkü bu sağlık konusu ailemin bilmesi gerektiğini düşünüyorum sende söylemelisin bu konuda manevi desteğe ihtiyacımız var dedi. (Eşim küçükken kanser atlatmış o yüzden sağlık konusunda hassaslar.) Bende artık annen yok eşin var bu bizim özelimiz herkesle paylaşamazsın diyerek kavga ettim. Neyse üstünden 1 hafta geçti dün annesi aradı biz evdeyken, telefonu da hoparlörde herşeyi duydum. Sonucumuzun ne çıktığını sordu, eşim lafı çevirmeye çalıştı. Meğersem söylemiş bile, o andan beri hiç konuşmadım ayrı yattım, içime oturdu. Bilmiyorum aşırı hassasım ondan mı böyle büyük tepkiler verecek şekilde davranıyorum bilmiyorum, normalde eşimin ailesiyle bir sorunum yok bana karşı çok iyiler, eşimde her konuyu ailesiyle paylaşmaz ama bu konuda anlaşamadık. Yol göstermenizi rica ediyorum nasıl davranmalıyım.

Genişletmek için tıkla...

AlisVolatPropriis .!.:

Merhaba hanımlar sizden yine fikir almaya geldim. Eşimle çocuk için tedaviye başladık sürekli şehir dışına çıkmamız gerekiyor. Ailelerimiz çocuğumuzun olmadığından haberdar ama en azından tedaviye başladığımızı bilmesinler istiyorum. Bunu da eşimle konuştum ben iki tarafında bilmesini istemiyorum bu bizim ailemizin özeli kendi içimizde yaşayalım dedim. İlk şehirdışına çıktığımızda herkese gezmeye gidiyoruz dedik. İkinci çıktığımızda eşime sordum o da şimdi söylemedim ama söyleyeceğim çünkü bu sağlık konusu ailemin bilmesi gerektiğini düşünüyorum sende söylemelisin bu konuda manevi desteğe ihtiyacımız var dedi. (Eşim küçükken kanser atlatmış o yüzden sağlık konusunda hassaslar.) Bende artık annen yok eşin var bu bizim özelimiz herkesle paylaşamazsın diyerek kavga ettim. Neyse üstünden 1 hafta geçti dün annesi aradı biz evdeyken, telefonu da hoparlörde herşeyi duydum. Sonucumuzun ne çıktığını sordu, eşim lafı çevirmeye çalıştı. Meğersem söylemiş bile, o andan beri hiç konuşmadım ayrı yattım, içime oturdu. Bilmiyorum aşırı hassasım ondan mı böyle büyük tepkiler verecek şekilde davranıyorum bilmiyorum, normalde eşimin ailesiyle bir sorunum yok bana karşı çok iyiler, eşimde her konuyu ailesiyle paylaşmaz ama bu konuda anlaşamadık. Yol göstermenizi rica ediyorum nasıl davranmalıyım.

Genişletmek için tıkla...

Amanita .!.:

Annesine sizden habersiz demesi hoş olmamış ama vereceginiz tepkiyi bildigi için size soylememis. Onda bıraktığınız izlenimden bunu yapmayi tercoh etmiş. Annesi ile durumunu paylasmasi gayet normal bunun icin ona kızmayın.
Kendiniz demissiniz esim konusunda hassaslar diye bu konuda ummadiginz kadar destek olurlardi belki bastan soyleseydiniz eger.
Ama şunu unutmayın eş ailesinden soyutlamayin kendinizi de esiniizi de.
Mesafe koymak ayri yok saymak esinize annen yok ben varim demek ayri sorunlardan tartışma yaratmaktan baska bir ise yaramaz bunlar.

Genişletmek için tıkla...

AlisVolatPropriis .!.:

Şuan gözümü açtınız sürekli empati yapan ben bu konuda yapamamışım sanırım

Genişletmek için tıkla...

Leame .!.:

Kuzenim de sakladı her şeyi tüm tedavilerini sakladı, çocuğu olmadi maalesef , ve cocuklari olmadiklari icin boşanıyorlar.
Olayların nerelere gideceğini düşünmelisiniz. Bu iş sadece eşinizin sırsızligi mi yoksa ailesine söylemesi onlardan maddi destek beklemesinden mi kaynaklı
Nedir ya bu söyleme arzusu yana yana .

Genişletmek için tıkla...

Pamukannesi83 .!.:

Ikinizde stres altindasiniz. Süreci ablamda yakindan takip ettigim icin sizi de cok iyi anliyorum..bence esinizle aranizi düzeltin, asiri tepki verdiginizin farkinda oldugunuzu da belirtin..sizinki de aslinda ailelere karsi bir tepki degil, ama zaten korkuyorsunuz ne olacak diye. Baskalari bilince hersey daha da gercek oluyor. Kendinizi de üzüp fazla yipratmayin. Hepimizin ilislimizde böyle hatalari olabilir. Önemli olan hep birbirimizin gönlüne giden yolu kaybetmemek. Insallah Allah tez vakit size evlat nasip eder. Benim ablamin da simdi iki cocugu var. ❤

Genişletmek için tıkla...

AlisVolatPropriis .!.:

Merhaba hanımlar sizden yine fikir almaya geldim. Eşimle çocuk için tedaviye başladık sürekli şehir dışına çıkmamız gerekiyor. Ailelerimiz çocuğumuzun olmadığından haberdar ama en azından tedaviye başladığımızı bilmesinler istiyorum. Bunu da eşimle konuştum ben iki tarafında bilmesini istemiyorum bu bizim ailemizin özeli kendi içimizde yaşayalım dedim. İlk şehirdışına çıktığımızda herkese gezmeye gidiyoruz dedik. İkinci çıktığımızda eşime sordum o da şimdi söylemedim ama söyleyeceğim çünkü bu sağlık konusu ailemin bilmesi gerektiğini düşünüyorum sende söylemelisin bu konuda manevi desteğe ihtiyacımız var dedi. (Eşim küçükken kanser atlatmış o yüzden sağlık konusunda hassaslar.) Bende artık annen yok eşin var bu bizim özelimiz herkesle paylaşamazsın diyerek kavga ettim. Neyse üstünden 1 hafta geçti dün annesi aradı biz evdeyken, telefonu da hoparlörde herşeyi duydum. Sonucumuzun ne çıktığını sordu, eşim lafı çevirmeye çalıştı. Meğersem söylemiş bile, o andan beri hiç konuşmadım ayrı yattım, içime oturdu. Bilmiyorum aşırı hassasım ondan mı böyle büyük tepkiler verecek şekilde davranıyorum bilmiyorum, normalde eşimin ailesiyle bir sorunum yok bana karşı çok iyiler, eşimde her konuyu ailesiyle paylaşmaz ama bu konuda anlaşamadık. Yol göstermenizi rica ediyorum nasıl davranmalıyım.

Genişletmek için tıkla...

AlisVolatPropriis .!.:

Sürekli herşeyi kontrol etmeye çalışıyorum ve yoruluyorum biraz salmam gerektiğinin farkındayım. Dedikleriniz çercevesinde eşimle konuşacağım bu konuyu. Desteğiniz için çoook teşekkür ederim benim icin cok değerli

Genişletmek için tıkla...

gibigibiyim .!.:

Bence bu konu herkesin kendi hassasiyeti ve algısıyla ilgili olarak değişir. Mesela ben 3 defa tüp bebek tedavisi gördüm(sorun benden kaynaklıydı bu arada). Hepsinde de ailelerin, işyerlerimizdeki arkadaşlarımızın ve yakın arkadaşlarımızın haberi vardı. Hepsi de destek oldular. Tek sorun şu oldu benim için; olumsuz sonuçlanan tedavilerimizin sonrasında herkese açıklama yapmak zorunda olmak ekstra üzdü beni; işte "olmadı malesef", "yarım kaldı tedavi", "bebekleri kaybettik" gibi gibi.. Tabi hepsinin ardından neden-nasıl soruları, üzülme ve teselli cümleleri falan filan. Belki mevzuyu 3 günde unutacakken 3 ayda anca unutuyor insan sürekli konusu açılıyor bi şekilde çünkü. Sonra doğal gebeliklerim oldu ama herkes "tedaviyle mi oldu" diye sordu mesela. Bebekleri kaybettim "tedaviyle olmadı" dediklerim bi daha bi daha sordu "tedaviyle mi olmuştu". Şimdi 6 aylık bebeğim var. 9 ay boyunca yine aynı sorulara maruz kaldım. Bebek doğdu aynı sorular. Ya artık "kardeşim evet tedaviyle oldu ne farkeder" diye bağıracağım yani Çünkü "normal yolla oldu" diyosun. bu sefer "ay bak görüyomusun o kadar uğraştın olmadı bu pat diye oluverdi Allah'ın işine bak" falan filan. Yani ben çok takmıyorum ama takan biriysen bu konu bir türlü bitmiyor etrafındakiler bitirmene izin vermiyor. Sürekli aynı mevzular dönüp duruyor. İnsan bazen sıkılıyor yani. Çocuk 10 yaşına gelecek tedaviyle olduysa "tüp bebek bu" diyecekler, normal olduysa "mucize bu" diyecekler. Her türlü sana yaşadıklarını hatırlatacaklar. Biraz karmaşık bir konu.

Genişletmek için tıkla...

AlisVolatPropriis .!.:

İnsanların söylediklerini kontrol edemeyeceğimizi bildiğim için söylemek istemiyorum aslında tam da anlattıklarınız gibi olcak biliyorum. Takmıyorum aslında ama duymakta istemiyorum. Gerçekten karmaşık bir konu hassas bir konu ne olursa olsun olanların önüne geçemiyor insan kendinden bağımsız gelişiyor bizim de ayak uydurmaktan başka yapacağımız birşey olmuyor galiba..

Genişletmek için tıkla...

gibigibiyim .!.:

yani malesef öyle oluyor. Söylemesen yalnız kalacaksın çünkü desteğe ihtiyacın oluyor,morale ihtiyacın oluyor, en önemlisi hormonlar yüzünden gergin olunan ve fiziksel açıdan kendini yormaman gereken bi süreç olduğu için anlayışa ihtiyacın oluyor. Ayrıca işyeri için izin alman gerekiyor vs. o yüzden bi açıklama yapman gerekiyor. Yani şehir dışına çıkmanız gerekiyormuş mesela onun için sürekli yalan söylemeniz gerekecek falan... Bir sürü çevreye söylemek için sebep var aslında. Ama önceki yazımda anlattığım gibi söylememen için de çok sebep var. Sonuç itibariyle hangi seçim seni daha rahat hissettirecekse onu yapacaksın. Eşin de belki söyleyerek rahat hissedecek. Sonuçta bu sadece seni ilgilendiren bi konu değil onun da psikolojisi önemli. O yüzden seçimine saygı duymalısın diye düşünüyorum.

Genişletmek için tıkla...

giggles .!.:

Eşinizin ailesiyle iyiyseniz eşinizin manevi destek aramış olması bana normal geldi
Doğru hatırlıyorsam sizin aileniz sıkıntı olan taraftı
Asıl onu nasıl idare edeceksiniz onu düşünün bence

Genişletmek için tıkla...