Çocuk için tedaviye başlamak, ailelerin bilmesi doğru mu ?

Canım söylememek en iyisi. Ama bu uzun bir süreç. Sürekli yalan söylemek zor. Onu da anla. Annesi ile paylaşmakak istemiş olabilir. Bence huzurunuzu bozma bunlar için. Stres olmuşsun. Ondan büyümüş. Uzatmayın derim.
 
Bu arada eşiniz güzelce izah etsin. Bu konuyu konuşmak istemediğinizi. Kendisi uğraşsın sorularla. İnşallah kavuşursunuz bebeginize.
 
Ben de tüp bebek annesiyim. Ben tedavi aşamasında anneme özellikle söyledim. 1. Onun desteği kendimi iyi hissettiriyor. 2.Benim bünyem çok hassas ilaçla çok tepki veriyor. Ben bu aşamada baya hasta oluyorum. O sırada annem bende kalıp bana bakıyor. Ama tabi ki önemli olan sizin ne istediğiniz, nasıl rahat ettiğiniz. Çünkü kolay bir süreç değil. Umarım sağlıkla bebeğinize kavusursunuz
 
Merhaba hanımlar sizden yine fikir almaya geldim. Eşimle çocuk için tedaviye başladık sürekli şehir dışına çıkmamız gerekiyor. Ailelerimiz çocuğumuzun olmadığından haberdar ama en azından tedaviye başladığımızı bilmesinler istiyorum. Bunu da eşimle konuştum ben iki tarafında bilmesini istemiyorum bu bizim ailemizin özeli kendi içimizde yaşayalım dedim. İlk şehirdışına çıktığımızda herkese gezmeye gidiyoruz dedik. İkinci çıktığımızda eşime sordum o da şimdi söylemedim ama söyleyeceğim çünkü bu sağlık konusu ailemin bilmesi gerektiğini düşünüyorum sende söylemelisin bu konuda manevi desteğe ihtiyacımız var dedi. (Eşim küçükken kanser atlatmış o yüzden sağlık konusunda hassaslar.) Bende artık annen yok eşin var bu bizim özelimiz herkesle paylaşamazsın diyerek kavga ettim. Neyse üstünden 1 hafta geçti dün annesi aradı biz evdeyken, telefonu da hoparlörde herşeyi duydum. Sonucumuzun ne çıktığını sordu, eşim lafı çevirmeye çalıştı. Meğersem söylemiş bile, o andan beri hiç konuşmadım ayrı yattım, içime oturdu. Bilmiyorum aşırı hassasım ondan mı böyle büyük tepkiler verecek şekilde davranıyorum bilmiyorum, normalde eşimin ailesiyle bir sorunum yok bana karşı çok iyiler, eşimde her konuyu ailesiyle paylaşmaz ama bu konuda anlaşamadık. Yol göstermenizi rica ediyorum nasıl davranmalıyım.
Merhabalar tedavi ile ilgili bilgi alabilirmiyim yaşadığınız şehirde yokmu mesela hangi şehir?
 
Cok zorlu bir surec hele ki eşin icin cunku o suanda kendini sucluyor bosuna esinle kavga edip tadınızı bozmayın. Eşin kanser gibi bir hastalıgı atlatmıs hiçbir zaman onu üzme bence haksız bile olsa.. onemli olan senin yanında olması birbirinize destek olmanız. İnsan en buyuk destegi ailesinden alıyor paylasmak istemiş ki gayet normal.. Sizde mutlaka en yakınınızla bu sureci paylasın cunku bol bol morale ihtiyacınız olacak. İğneler hormonlar sizi baska birine cevirecek..
 
Merhaba hanımlar sizden yine fikir almaya geldim. Eşimle çocuk için tedaviye başladık sürekli şehir dışına çıkmamız gerekiyor. Ailelerimiz çocuğumuzun olmadığından haberdar ama en azından tedaviye başladığımızı bilmesinler istiyorum. Bunu da eşimle konuştum ben iki tarafında bilmesini istemiyorum bu bizim ailemizin özeli kendi içimizde yaşayalım dedim. İlk şehirdışına çıktığımızda herkese gezmeye gidiyoruz dedik. İkinci çıktığımızda eşime sordum o da şimdi söylemedim ama söyleyeceğim çünkü bu sağlık konusu ailemin bilmesi gerektiğini düşünüyorum sende söylemelisin bu konuda manevi desteğe ihtiyacımız var dedi. (Eşim küçükken kanser atlatmış o yüzden sağlık konusunda hassaslar.) Bende artık annen yok eşin var bu bizim özelimiz herkesle paylaşamazsın diyerek kavga ettim. Neyse üstünden 1 hafta geçti dün annesi aradı biz evdeyken, telefonu da hoparlörde herşeyi duydum. Sonucumuzun ne çıktığını sordu, eşim lafı çevirmeye çalıştı. Meğersem söylemiş bile, o andan beri hiç konuşmadım ayrı yattım, içime oturdu. Bilmiyorum aşırı hassasım ondan mı böyle büyük tepkiler verecek şekilde davranıyorum bilmiyorum, normalde eşimin ailesiyle bir sorunum yok bana karşı çok iyiler, eşimde her konuyu ailesiyle paylaşmaz ama bu konuda anlaşamadık. Yol göstermenizi rica ediyorum nasıl davranmalıyım.
Tamamen insanın kişilik yapısıyla ilgili olduğunu düşündüğümden ne haklı ya da haksız taraf yok.Konu her ne olursa olsun benim için problemse ben mumkun olduğunca paylaşmam yapım bu anlattıkça derdim büyür insanlar sordukça çoğalır bende sorunlar.Ama kimi de tam tersi, başkalarına anlattıkça rahatlar insanlar sordukça desteklendiğini hisseder. Eşinden ayrılan bir arkadaşım bana şunu demişti "Aramızdaki en büyük fark ne biliyor musun benim acım içime sığmıyor telefonda A'dan Z'ye herkesi aradım ayrıldığımi paylaştım bı taksi duraklarını sucuyu falan es geçtim.Sonra düşündüm aynı durumda jnkdfghl olsa beni bile aramazdı " Benim tavrım sizinkinden farklı olmazdı açıkçası ama eşinizi de anlıyorum o da paylaşmak isteyenlerden.Sonucta sorun bir tek sizin değil aynı zamanda onun da. Sanırım "Kime soyluyorsan söyle ama benden habersiz paylaştığını söyle kimse bana birşey sormasin ben bu konuda baskı hissediyorum bu süreç benim en rahat olmam gereken süreç germeyin beni" der sıyrılırdım.
 
Ben de söylememeyi tercih ederdim, sırf bir de onların merakı ve endişeleriyle uğraşmamak için. Ancak bu mesele aynı zamanda eşinizin de tedavisi ve o paylaşmaya ihtiyaç duymuş. Sadece size ait bir süreci sizden izinsiz paylaşmış olsa haklısınız ancak ortak bir süreç. İdeali ortak karar vermenizdi, orada yanlış yapmış.
söylemiş artık o kısıma yapacak bir şey yok,. kendinizi hazır hissettiğinzde oturun konuşun, bu konuda sizi ne rahatsız eder? madem istememenize rağmen durumu anlattı, o zaman kontrol sorumluluğu a onda. misal sormaları mı rahatsız eder, o zaman diyecek ki biz anlatana kadar sormayın anne vb.
Hayrlı sağlıklı evlatlarınız olsun inşallah.
 
Ben de tedavi görüyorum 13 ay oldu aşağı yukarı. Eşimin ailesi ve kendi ailem biliyor sadece. bilmeleri iyi olmuş çünkü ufak tefek bir sürü operasyon geçirdim bazen bakıma ihtiyacım oldu. Süreç uzun olursa sürekli yalan söylemek daha yorucu bence sadece aileleriniz bilsin yeri gelir destek olurlar bi de bunu kafaya takip gerilmeyin.ben o kadar çok gelip gittim ki komsum bile anlamış bi de sehir dışına gidecekmişsiniz saklamaniz pek mümkün görünmüyor zaten.sureci fazla bilgi vermeyerek yönetebilirsiniz mesela dr a gittiniz arayacaklar muhakkak ne oldu diye üstün körü anlatın saklamak,yalan söylemek sizi daha çok yoracaktir.
 
Merhaba hanımlar sizden yine fikir almaya geldim. Eşimle çocuk için tedaviye başladık sürekli şehir dışına çıkmamız gerekiyor. Ailelerimiz çocuğumuzun olmadığından haberdar ama en azından tedaviye başladığımızı bilmesinler istiyorum. Bunu da eşimle konuştum ben iki tarafında bilmesini istemiyorum bu bizim ailemizin özeli kendi içimizde yaşayalım dedim. İlk şehirdışına çıktığımızda herkese gezmeye gidiyoruz dedik. İkinci çıktığımızda eşime sordum o da şimdi söylemedim ama söyleyeceğim çünkü bu sağlık konusu ailemin bilmesi gerektiğini düşünüyorum sende söylemelisin bu konuda manevi desteğe ihtiyacımız var dedi. (Eşim küçükken kanser atlatmış o yüzden sağlık konusunda hassaslar.) Bende artık annen yok eşin var bu bizim özelimiz herkesle paylaşamazsın diyerek kavga ettim. Neyse üstünden 1 hafta geçti dün annesi aradı biz evdeyken, telefonu da hoparlörde herşeyi duydum. Sonucumuzun ne çıktığını sordu, eşim lafı çevirmeye çalıştı. Meğersem söylemiş bile, o andan beri hiç konuşmadım ayrı yattım, içime oturdu. Bilmiyorum aşırı hassasım ondan mı böyle büyük tepkiler verecek şekilde davranıyorum bilmiyorum, normalde eşimin ailesiyle bir sorunum yok bana karşı çok iyiler, eşimde her konuyu ailesiyle paylaşmaz ama bu konuda anlaşamadık. Yol göstermenizi rica ediyorum nasıl davranmalıyım.
3 aşılama, 5 tüp bebek tedavisi gördüm. Hepsini aileler bildi. Ama aileler bize maddi manevi destek oldu, geri kafalı insanlar değiller, bizi strese sokacak bi durum olmadı. Tek sıkıntı hamile kaldığım an onlarda sonucu beklediği için öğrenmiş oldular. Ben ilk önce karı koca sonucu öğrenelim daha sonra aileler öğrensin isterdim. Ama yine de bi zararları olmadı. Cahil, anlayışsız insanlar olsa söylemezdim. Bu süreçte desteğe ihtiyaç var moral bozan insanlara değil (aile bile olsa)
 
Merhaba hanımlar sizden yine fikir almaya geldim. Eşimle çocuk için tedaviye başladık sürekli şehir dışına çıkmamız gerekiyor. Ailelerimiz çocuğumuzun olmadığından haberdar ama en azından tedaviye başladığımızı bilmesinler istiyorum. Bunu da eşimle konuştum ben iki tarafında bilmesini istemiyorum bu bizim ailemizin özeli kendi içimizde yaşayalım dedim. İlk şehirdışına çıktığımızda herkese gezmeye gidiyoruz dedik. İkinci çıktığımızda eşime sordum o da şimdi söylemedim ama söyleyeceğim çünkü bu sağlık konusu ailemin bilmesi gerektiğini düşünüyorum sende söylemelisin bu konuda manevi desteğe ihtiyacımız var dedi. (Eşim küçükken kanser atlatmış o yüzden sağlık konusunda hassaslar.) Bende artık annen yok eşin var bu bizim özelimiz herkesle paylaşamazsın diyerek kavga ettim. Neyse üstünden 1 hafta geçti dün annesi aradı biz evdeyken, telefonu da hoparlörde herşeyi duydum. Sonucumuzun ne çıktığını sordu, eşim lafı çevirmeye çalıştı. Meğersem söylemiş bile, o andan beri hiç konuşmadım ayrı yattım, içime oturdu. Bilmiyorum aşırı hassasım ondan mı böyle büyük tepkiler verecek şekilde davranıyorum bilmiyorum, normalde eşimin ailesiyle bir sorunum yok bana karşı çok iyiler, eşimde her konuyu ailesiyle paylaşmaz ama bu konuda anlaşamadık. Yol göstermenizi rica ediyorum nasıl davranmalıyım.
Ben biraz huysuzumdur.
Su tabloda devam etmezdim tedaviye
 
X