Eşimin ailesiyle en son çok ciddi kavga ettik. Annesi, babasını evime çağırarak üstüme saldı, vuracaktı. Annesi aileme , bana hakaretler etti. Evimde eşime boşan nolur diye yalvardı. Çocuğunu alırım dedi. Neredeyse namusuma varacak kadar( kocamda gözün yok) hakaretler etti. Ben karşılık vermedim. Yuvamı yıktın Allah korkun yok mu dışında cevap vermedim.
3 yıldır sürekli onlar yüzünden kavgalar ettik , aile huzurumu koruyamadım.
Sürekli hayatımızla ilgili şeylere müdahale ettiler. Her seferinde aramız kötü olmasın diyerek evlerine gittim, affettim uzatmadım.
Eşime karşı da çok doluyum zaten. Zar zor idare ediyorum şimdilik ( bir şeyleri değiştirdiği özetle artık aklı başına geldiği için) evliliğime son bir şans verdim.
Henüz çok yeni oldu bunlar, bende biliyorum evli kaldığım sürece eşim olacağın ailesini asla silemeyeceğim. Ama kesinlikle yüzlerini görmeye tahammül edemiyorum. Evliliğimi kendi keyifleri için oyuncak ettiler. Bizi hiç bir zaman düşünmediler şimdi benim emek verdiğim çocuğu torunum diyerek sevmelerini içim almıyor.
Eşim çocuğu götürmeyi teklif etti. Elim ayağım titredi. Artık bıktım bu konulardan. Kendi ailemizi düşünelim mutlu olalım istiyorum. Hayır dedim ama bunun çözüm olmayacağını biliyorum.
Kapım açık görmek isteyen gelsin dedim, sizce ne yapabilirim böyle şeyler yaşayan var mı ?
11 aylık ??? 11 yaşında değil. Birde savunduklarınla nasılda çelişiyorsun bak annesini sevmediğin için daha 11 aylık olan bebeğe çamur atmaya başlamışsın.
