Çocuğum kreşe başladı anksiyetemi durduramıyorum. Yapmayı düşündüğüm şey…

Sadece ilk mesajı okudum önce onu belirteyim.
Endişelerinizi anlıyorum, hem bir anne olarak hem de bir anksiyete hastası olarak.
2 yaş çok küçük ve dertlenmekte haklısınız. Yalnız burda şunu düşünmeliyiz; başka bir alternatif var mı? Görünüşe göre tek çözüm kreş. Burda da yapabileceğiniz şey araştırıp güvenilir bir yere emanet etmek olmalı ki onu da yapmışsınız. Artık olay sizden çıkmış, kuruma güvenmek ve takip etmekten başka bir şey kalmamış. Aklınızdan geçen kayıt cihazı işi olmaz. Çok mantıksız. Üstelik suç. O seçeneği eleyin lütfen öyle bir yol yok.
Ama sizi yargılamıyorum, anlayabiliyorum. İnşallah mutlu huzurlu bir süreç yaşarsınız.
 
Bazı kreşlerin kameraları falan oluyormuş. Sonradan gidip izleyebiliyormuşsunuz öyle bir yer mi baksanız varsa ?

Bunun dışında gerçekten biraz rahatlatın kendinizi, bu kadar ayrıntı düşünmek iyi değil.
 
ortam dinleme suc biliyor musunuz
 
Özel bir okulda 3 yılı 2 yaş öğretmenliği olmak üzere 8 yıl öğretmenlik yapmış biisri olarak söylüyorum. Lütfen sakin olun, ses kayıt cihazı falan çok çirkin şeyler. Ne yedi, ne yaptı, kimlerle oynuyor vs. çekinmeden öğretmenlere sorun. Telefonlarını vermezler, vermemeliler de çünkü velilere böyle bir kapı açtığında onu sonuna kadar suistimal edecek olanlar her zaman olur maalesef. En önemlisi de çocuk annenin kuruma, öğretmenlere karşı olan güvensizliğini her zaman hisseder, ne zaman ki anne kuruma güvendi, içi rahat bir şekilde çocuğu okula bıraktı, o zaman çocuk da okuldan keyif almaya başlar.
 
O zaman şöyle bir durum olabilme ihtimali çok yüksek; bazı veliler öğretmenlerin her hareketini, her mimiğini, her adımını anlamlandırmaya çalışacaklar ve sürekli bir endişe ve suçlama halinde olacaklar. Bu da kısa bir süre sonra sınıf içindeki verimi düşürecek. Öğretmen en normal şeyi yapsrken bile "acaba kameradan şöyle görünür mü" diye düşünecek. Anne olmak çok zor, benim oğlum da 1 yaşına giriyor, anaokulu öğretmeni olduğum halde şimdiden endişeleniyorum okula başladığını düşündükçe, ya düşersr, ya aç kalırsa, ya çok ağlarsa ve haberim olmazsa diye ancak anaokulu öğretmeni olmak da hiç kolay değil. Siz öğretmenlere karşı açık ve net olun yeter. Eğer yetkin kişilerde sizi tatmin edeceklerdir.
 
Yarısından sonrasini okumadım ama kötü niyetli insanlar kreşte de oluyor. Bizim gittigimiz bir kreşte çocuk kreşi bıraktıktan sonra anlatmış mesela yardımcı abla tuvalet sırasında çocuğu sıkıştırıyormus. Kızıyormus yani. Sanki hafiften eline de vuruyordu.

Üstelik sabah erken saatte kalkıyor. İstediği oyuncağı ile oynayamiyor falan. Bir kişi kaç çocukla ilgileniyor.

Ben yerinizde olsam eve kamera artı bakıcı tercih ederdim.
 
2 yaş kreş için çok küçük bana göre
Part time çalışın bir süre annelik hakkıyla oluyor diye biliyorum
 
Minik ses cihazi basit olur eline megafon verip okul yakınında pusuda bekleyin herhangi bi olumsuzlukta baskın yaparsınız
 
Allah korusun çocuklarımız iyi merhametli insanlarla karşılaşırlar umarım. Bakıcı konusunda şehir merkezine uzak bir ilçede yaşamamızın olumsuz sonuçlarını yaşıyorum. Böyle olacağını bilsem daha merkezi bir yerde oturmayı tercih ederdim ancak şu ankş ekonomik durumda taşınmak maalesef gündemimizde yok.
 
Teşekkür ederim dikkat edeceğim. Özellikle kreşle alakalı endişelerimi oğlumun yanında hiç konuşmuyorum. Endişelerimi de yatıştırabilirsem harika olacak.
Doğru söylüyorsunuz.
 
Sağlık alanında çalıştığım için mümkün değil yönetim izin vermiyor 8-17 çalışıyorum.
Ben size hak verdim neden kreş linci yediniz anlamıyorum.2 yaş gerçekten küçük bir yaş aklınız kalmasa asıl o zaman sorunlu olduğunuzu düşünürdüm. Sonuçta altı bezli ve kendini tam ifade edemeyen bir yaş grubu ve iletişimin bu kadar kısıtlı olması çok saçma. Gün içinde çocuklar ne yapıyor diye annelere wptan fotolar atan bir sürü kurum var. Çocuk büyük olsa kendi anlatır şuan bi istismar durumunda anlatamaz, mutsuz olsa anlatamaz, ayrıca bakıcı olsa evde kamera koyar izlersiniz o zaman duyarcılar buna normal derdi. Burada çok fazla öğretmen var bu hassasiyet bu yüzden. Benim size tavsiyem 6 ay ücretsiz alıp 30 ayda başlatmanız. 5 yılınız doluysa 6ay bağımsız ücretsiz izin alabilirsiniz. Bende sağlıkçıyım sizin gibi bakıcı sorunu olan arkadaşlarımız ücretli+ücretsiz izin (26aylık oluyor min.) üzerine yıllık izin +6 ay ücretsiz izin ile 33 aylıkken falan başladı en azından kafaları rahat
 
Beni anladığınız ve desteğinizi paylaştığınız için teşekkür ederim. Çok iyi geldi söyledikleriniz. Kamuda 5 yılı doldurmadığım için 26 aylıkken dönmem gerekiyor en geç. Şu an alıştırma sürecindeyiz.
 
Kendinize boşuna hasta mıyım şöyle miyim böyle miyim demeyin yani hissetikleriniz annelik iç güdüsü ile çok normal. Kaldıki bi sağlıkçı ile başka meslek grubu anksiyetesi bir olmuyor bir sürü şey gördüğümüz için başkasının aklına gelmeyen olasılıklar beynimize doluşuyor bu sadece anksiyete değil mesleki deformasyon (psikiyatri görüşü). Bende anksiyete ve kaygı bozukluğu için yardım aldım ve hekim görüşü bu şekilde oldu. Siz hasta değil sağlıklı düşünebilen ve sektörden dolayı anksiyeteye yaklaşmış bir annesiniz bu kadar. Stresinizi nasıl yöneteceğinizi planlayın kreş içinize sinmezse başka yer bakarsınız.
 
Evet kültür olarak, Türkiye’de beyaz yaka, çalışarak bi yere gelmiş kişiler çocukluk travmalarını acayip büyütüyor gözünde. Biz de arkadaşlardan esdosttan göre göre bunu normal sanıyoruz.
Ben yurtdışında yaşıyorum ve bebeğim 1 yaşından itibaren kreşe gidiyor. İki kültür arasındaki çocuk yetiştirme farklarını çok net görüyorum. Mesela ekran açarak çocuğa yemek yedirmeyi sadece Türkiye tatillerinde görüyorum. Veya gece 10 a 11e kadar duran çocukları da Türkiye’de görüyorum. Ancak bunu Türkiye kötü anlamında söylemiyorum, bu kadar “travma olur” kaygısını da sadece Türkiye’de görüyorum. Bu konuda sadece kendi kişisel gözlemime dayalı konuşmuyorum. Zorlandığım anlarda destek aldığım bir pedagogumuz var (Türk değil) beni bu travma korkusunda pedagogumuz yatıştırıyor. Örneğin bebeğim yemek yerken benim çatalımı istiyor, ucu ince, ağzına yüzüne batırsa canı acıyacak. Pedagogumuz gayet sakin “çatalını almasını istemiyorsan elinden almalısın” dedi, tabii bizimki çatalı aldım diye ağlamaya başladı. Pedagogumuz yine gayet sakin ve kesinlikle şunu savunuyor “hiçbir bebek annem elimden çatalı aldı ve beni ağlattı diye travma yaşamaz” ve şöyle örnek veriyor: hepimize aşı yapıldı, hem de birden çok kez. Hem de aşı yapılırken en güvendiğimiz kişi olan annemiz kolumuzu açıp bize iğne sokulmasına, canımızın yanmasına izin verdi. Peki neden herkeste aşı travması yok? Travma yaratacak şeyler daha tekrarlayan, çocuğun güvenli ortamda olduğuna dair sorgulama yaratan durumlar.

Bebeğim kreşe İlk başladığında ben de, sizin kadar olmasa da, kaygılıydım. Benimki 1 yaşında dizi morarsa nasıl olduğunu bile gösteremeyecek durumdaydı. Hiç değilse sizinki kendini yere atarak gösterebiliyor. Bu şu demek: Allah korusun bi tokat durumu olsa gösterebilir. Genel olarak modu iyi. Benim avantajım sanırım şu, kültürel olarak Türkler saklamaya ne kadar yatkınsa buradakiler dan dun söylüyorlar. Bugün hiçbir şey yemedi, bugün 1 saat uyumadı diye (ben de ilk başta bununla başermekte zorlanıyordum, çünkü çocuğumu almaya her gidişimde şikayet ediyorlar gibi hissediyordum) whatsapp grubunuz yok mu günlük olarak ne yiyorlar ne yapıyorlar foto paylaşılmıyor mu
 
Tedavi olun!
Madem böyle düşünüyorsunuz ücretsiz izin alıp öocuğunuza kendiniz bakın ? Sizin gibi insanlar yüzünden insanlar işlerinden soğuyor ya. 10çocuk varsa 10çocuğunda annesiyle saatlerce konuşup dertmi dinleyecek bu öğretmenler ?
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…