Merhabalar. Aslında site üyesiyim fakat bu konuyu açmak için yeni bir üyelik açtım. Biraz uzun yazdım okumak istemeyenler sondaki soruya bakabilir. Bir derdim var ve çevremdekilere yapmak istediğim şeyi anlatınca yargılanmaktan endişe ediyorum. Aslında bunun yanlış ve suç olduğunu, anksiyete bozukluğum olduğunu biliyorum. Ama yine de fikir almak istedim. 2 yaşında oğlum kreşe başladı. Ben de işe başlayacağım. Aslında bakıcı aradık fakat bulamadık. Bakıcı arama sürecinde oğlumu evde tek bir kişiye emanet etme fikrinden uzaklaştım. Kreşte bir sürü çocuk olduğu için ve aile bakanlığı tarafından yönetmelikler belirlendiği için daha güvenli bir ortam olacağını düşündüm. Hayatımın her alanında değil ama bence çocuk konusunda aşırı kontrolcü biriyim. Bu arada memurum, işe dönmek zorundayım. Yaşadığımız şehirde hiç akrabamız yok. Yani kreş bizim için bir tercih değil zorunluluk. Ve kreşin hareketli ve sosyal olan oğluma iyi geleceğini biliyorum. Kreşe başlayan ilk çocuk benim oğlum değil, bu ayrılık sürecini yaşayan bir sürü ebeveyn var. Bunları sürekli kendime telkin etmeme rağmen. Biraz da aileden arka plandan gelen endişeler (anneanne-babaanne) sebebiyle kreşlere ve kreş yöneticilerine, öğretmenlere güvenmiyorum. Çevremde görüştüğüm kreşler arasında en iyisini seçmeye çalıştım. Fakat görüşme aşamasında öğretmenlerle değil yönetici ve işletmecilerle muhatap oldum. Aynı şekilde alışma sürecinde mesaj gönderip aradığım telefon da kreşin sabit olarak kullandığı telefon. Öğretmenlerle yalnızca çocuğu alıp bırakırken iletişim kurabiliyorum. Telefonlarını vermiyorlar. (Telefonlarını istemek bencilce olabilir zaten vermemeliler belki de) Ancak bütün iletişimimin yalnızca yöneticinin istediği şekilde yönlendirilebileceği endişesi taşıyorum. Örneğin oğlum bir akran zorbalığına maruz kalıyorsa veya arkadaşlarına kendini zorbalık uyguluyorsa. Yemek yemek istemiyor ve iştahsızsa. Mutsuz ve hırçınsa. Onunla alakalı her detayı bilmek istiyorum. Ama kurumun aynı zamanda bir ticarethane de olduğunu düşününce öğrenci kaybedebilecekleri herhangi bir bilgiyi benimle paylaşmayacaklarından korkuyorum.
Son birkaç gündür aklıma gelen: Minik bir ses kayıt cihazı alıp birkaç gün oğlumla birlikte okula göndermek. En azından ben kuruma güvenebilene kadar.
Siz olsanız ne yapardınız? Hiç aklınızdan böyle düşünceler geçti mi?
endiseleriniz hakli, okulun bununla ilgili duzenlemeleri yok mu? mesela cocugum kreste iken her gun ne yedigi ile ilgili bilgi veriyolardi, okulda yaptilari aktivite ile ilgili fotograf gonderiyorlardi vs. hic bir bilgi vermemeleri mantikli degil ama belki de siz abartiyorsunuz.
baska fikir de, mesela okula gonullu aktiviteye gidebilirsiniz, ogretmenler bayiliyor, cocuklara kitap okumak, elisi vs gibi. mesleginizi tanitabilirsiniz vs. hm ogretmeni hem cocuklari gormus olursunuz. ayrica ogretmeni eve yemege davet edebilirsiniz, ya da cocugun arkadaslarinin annesi ile gorusup okul disinda oyun saati yapabilirsiniz, hem aileleri tanir, hem cocuklari gorursunuz. ben genelde bir iki tane iyi aile cocugu tesbit edip, onlarla gorusturuyordum, cocuk da daha cok onlarla takiliyordu okulda.
evde bakici, anneanne/babanne, kres, ozel, devlet okulu her secenegi deneyen birisi olarak,emzirme donemi sonrasi en iyi opsiyonun kres oldugunu dusunuyorum. bakiciya guvenmek zor, anneanne/babanne cok nazli oluyor, tv izletiyorlar. am kreste uyku yemek duzeni vs var. AMA EN ONEMLISI annenin kimseye mudaanasi olmadigi icin kafasi rahat oluyor. sabah brakiyorsun, aksam aliyorsun. okul disi zamanda da kaliteli vakit gecirirseniz cocuk zaten cok guzel yetisir.
bir de tavsiyem, kres kalitesi arttikca oraya giden aileler ve ogretmen kalitesi artiyor. maddi imkaniniz varsa iyi bi yere verin. ben de gorece pahali bir yere vermistim, simdiki aklm olsa belki %20 daha ekler cok daha elit yerlere gonderirdim. aktivite vs icin degil, nezih insanlarla olsun diye.
ses cihazi da anormal degil bence, insanlari darlamadan, uslubuna gore takipte olmak guzel.