- 1 Ocak 2022
- 3.751
- 13.388
-
- Konu Sahibi tinky winkyy
- #101
Aynısını çok yaptım, babaannemin ya da dedemin telefonu çaldığı zaman beni alacaklarını anlıyordum koşup saklanırdım. Bu yüzden bütün çocukluğum boyunca telefon sesinden nefret ettimBende evin icinde saklanirdim, "panda yok deyin" derdim. Parka goturecegiz, yemek yiyecegiz diye kandirarak gotururlerdi. Bu konu benide derinden etkiledi
Başımdan savma değil gerçekten dinlemediler beni çok karşı çıktım ama olmadı çok bastırıldım bu konuda eşim hep kendi dediği olsun ister
Yani çocuğa bakmakta bu kadar zorlanılacaksa yapılmayabilir de . Çocukla anne baba arasında güvenli bağlanma nasıl kurulsun? İlla çocuk yapmak zorunda değil insanlar . Haftasonu çocuk almaya gidilir mi ya. İnsanlar işe gidip bakıcıya bırakıyor da bakıcıyı annesi sanır mı onu daha çok sever mi diye endişeleniyor . Şartlar bir çocuğa güzel bir aile ortamı sunmayacaksa çocuk yapmanın gereği yok bence .Evet benim çevremde bırakan kaç aile gördüm gece yatana kadar duruyorlar gece eve dönüyorlar hatta bazıları babaanne şehir dışında yakın bir il haftasonu çocuğu almaya gidiyorlar 1 aile değil rahat 5 tane sayarım şuan
Bu ben. Hemen hemen ayni seyleri yasamisoz. Babaannem degil anneydi benim icin. 12 sene once vefat etti. Hala ruyamda gorsem aglayarak uyanirim. Annemdi derim hep kendisi icin. Nur icinde yatsin.Ben sizi kırmak amaçlı yazmıyorum ama o çocuğu o kadar iyi anlıyorum ki.
Hadi bizde bazı ekstrem durumlar vardı ama siz resmen kayınvalideniz uyumak istiyor diye e tamam kalsın o zaman demişsiniz.
Ne yapılır bilmiyorum beni kimse psikoloğa falan götürmedi, hatta annem beni suçlardı. Seneler sonra yetişkin olduğumda psikolojik destek alırken çocuk gibi ağlamıştım. Hala babaanne denilince gözlerim dolar.
Pedagojik destek almaya çalışın
Benim için de aynı, annemdi. Kimse aksini iddia edemez.. bende 2017'de kaybettim. İkimizin de başı sağolsun, yattıkları yer nur olsunBu ben. Hemen hemen ayni seyleri yasamisoz. Babaannem degil anneydi benim icin. 12 sene once vefat etti. Hala ruyamda gorsem aglayarak uyanirim. Annemden derim hem kendisi icin. Nur icinde yatsin.
Niye çocuğunuzun babaannede kalmasına izin verdiniz ki. Annesiz büyümüş çocuk.Herkese merhabalar. Sırf bu konuyu açabilmek için aranıza yeni katıldım. Direkt konuya gireyim . 2012 yılından beri evliyim , 7 yaşında bir kız çocuğum var. Geçen sene eşimle 6 ay kadar ayrı kaldık boşanma davası açtım . Fakat daha sonra eşimin düzelme vaatleri sebebiyle barıştık. Ben çalıştığım için çocuğuma 7 aylıktan beri babaanne baktı. İlk zamanlar sadece işe giderken bırakıyorduk, fakat daha sonra babaanne erken kalkmak istemediği için çocuğum orada kalmaya başladı . Biz iş çıkışları eşimle gidip orada vakit geçiriyorduk uyuyasıya kadar . Daha sonra yıllar geçtikçe eşimle aramız iyice kötü olmaya başladı ve eşimle geçen seneki ayrılık sürecimizde evi terk edip annesine taşındı . Bu süreçte tahmin edeceğiniz üzere çocuğumu bana düşman ettiler. Kızım asla beni görmek istemiyordu . Ben görüşmeye gittiğimde ‘seninle görüşmek istemiyorum, keşke ölsen vs’ diyordueşimle barışalı 5-6 ay kadar oldu . Fakat kızım çocukluğundan beri babaanne evinde kaldığı için asla kendi evimize gelmek istemedi.. eşim de kızımla birlikte kalmak istediği için hala annesigilde kalıyor. Kısacası ben evde tekim .. çocuğumun bana karlı davranışları hiç normal değil. Sürekli bana vuruyor, hakaret ediyor işin kötüsü de eşim asla bunlara sesini çıkarmıyor. Mesela geçende kızımın ödevini yaparken bir anda kızım bana tokat attı. Ben de bir daha böyle bir şey yapmayacaksın diye bağırdım. Bi baktım eşim de bana bağırıyor bu çocuğa sesini yükseltme , ben yalnızken konuşurum diyor. Hiç sanmıyorum konuştuğunu da . Çok çıkmazdayım tekrar boşanma davası açsam çocuğumu yine çok az göreceğim çünkü yıllardır babaanne evinde kaldığı için pedagog velayetin babada kalması yönünde görüş bildirmişti lütfen suçlamadan yardımcı olmaya çalışır mısınız ben ne yapacağım kızım resmen babaannesine anne diyor. İçim yanıyor. Eşim de bu duruma sesini çıkarmıyor.
Aynısını çok yaptım, babaannemin ya da dedemin telefonu çaldığı zaman beni alacaklarını anlıyordum koşup saklanırdım. Bu yüzden bütün çocukluğum boyunca telefon sesinden nefret ettim
Kesinlikle doğru, konuyu okuduğumdan beri kendime gelemedim resmen. 31 yaşındayım 5 yaşıma döndümIste boyle bir konu bile travmayı tetikliyor. Kucukte degiliz, ben 29 yasindayim. Konu sahibi gorse keske yazdiklarimizi. Bir ömür peşinden geliyor yasadiklarin ve yasayamadiklarin
Çocuğu daha küçükken verip, misafir gibi gidip severseniz tabi ona anne der. Ne bekliyordunuz? Başkası baksın büyütsün sizde lafta anne olmayı mı ?Herkese merhabalar. Sırf bu konuyu açabilmek için aranıza yeni katıldım. Direkt konuya gireyim . 2012 yılından beri evliyim , 7 yaşında bir kız çocuğum var. Geçen sene eşimle 6 ay kadar ayrı kaldık boşanma davası açtım . Fakat daha sonra eşimin düzelme vaatleri sebebiyle barıştık. Ben çalıştığım için çocuğuma 7 aylıktan beri babaanne baktı. İlk zamanlar sadece işe giderken bırakıyorduk, fakat daha sonra babaanne erken kalkmak istemediği için çocuğum orada kalmaya başladı . Biz iş çıkışları eşimle gidip orada vakit geçiriyorduk uyuyasıya kadar . Daha sonra yıllar geçtikçe eşimle aramız iyice kötü olmaya başladı ve eşimle geçen seneki ayrılık sürecimizde evi terk edip annesine taşındı . Bu süreçte tahmin edeceğiniz üzere çocuğumu bana düşman ettiler. Kızım asla beni görmek istemiyordu . Ben görüşmeye gittiğimde ‘seninle görüşmek istemiyorum, keşke ölsen vs’ diyordueşimle barışalı 5-6 ay kadar oldu . Fakat kızım çocukluğundan beri babaanne evinde kaldığı için asla kendi evimize gelmek istemedi.. eşim de kızımla birlikte kalmak istediği için hala annesigilde kalıyor. Kısacası ben evde tekim .. çocuğumun bana karlı davranışları hiç normal değil. Sürekli bana vuruyor, hakaret ediyor işin kötüsü de eşim asla bunlara sesini çıkarmıyor. Mesela geçende kızımın ödevini yaparken bir anda kızım bana tokat attı. Ben de bir daha böyle bir şey yapmayacaksın diye bağırdım. Bi baktım eşim de bana bağırıyor bu çocuğa sesini yükseltme , ben yalnızken konuşurum diyor. Hiç sanmıyorum konuştuğunu da . Çok çıkmazdayım tekrar boşanma davası açsam çocuğumu yine çok az göreceğim çünkü yıllardır babaanne evinde kaldığı için pedagog velayetin babada kalması yönünde görüş bildirmişti lütfen suçlamadan yardımcı olmaya çalışır mısınız ben ne yapacağım kızım resmen babaannesine anne diyor. İçim yanıyor. Eşim de bu duruma sesini çıkarmıyor.
Konu sahibini bir nebze anlıyorum çünkü eşi ve kayınvalidesi gibi tipler, çocuğu istedikleri zaman göndermediğinizde çocuğu bizden soğutuyor çocuğu annemden uzaklaştırıyor diye eş kavgasına maruz kalıyor. Biraz da sahipsizse kadın ve baskın bir eşse karşıdaki dünya dar olabiliyor. Konu sahibi de geleceği hesap edemeden günü kurtarmış sanırım. Çok üzgünüm
Ben bakıcı ilanlarında görmüştüm çocuğu komple bakıcıya bırakmak isteyenleri. Yazmışlar işte yazdan yaza alırız ya da hafta sonları bayramdan bayrama vs vs. Bırakıp yurt dışına çıkmak isteyeni. Bu Bi nebze iyi en azından babanesi. Çocuğu için fedakarlık yapamayacak, önce benim isteklerim ihtiyaçlarım hayatım diyenler çocuk yapmasın. Gerçekten herkes anne baba olmak zorunda değil kimsenin kafasına silah dayamıyorlar.Yorumları okurken birçok çocuğun bunu yaşadığını görmek çok üzücü. İnsan bunu evladına nasıl yapar keşke herkes anne olamasa, Rabbim seçerek verse keşke