Babalık duygularım yok diyen erkek

bu babalık duyguları olmama halini yeni keşfetmiş de olabilir ancak tabii kırılma anıdır yani çocuk isteyen kadın için sıkıntı.
ayrıca 41 yaşında diyorsun yarın ikna olsa mesela öyle ha deyince çocuk sahibi olması mümkün görünmüyor. en az 6 ay - 1 yıl arası bir deneme süreciniz olacaktır ki 42-43 yaşında adamın yeni baba olması pek sağlıklı gelmiyor bana. çocuk üniversiteye başlasa adam 60'ında olacak mesela. yazık yani.
 
bilmiyorum böyle kadınıda gördüm erkeğinide sizden duydum bana hep ilginç gelmiştir bir insan böyle bir özelliğim var neden tadmak istemez en azından 1 tane çocuk getirmek ister 🤔

Güzel olan insanın kendini bilmesi. Bu sorumluluğu kaldıramayacağının farkında olması. Sırf o duyguyu tatmak için bencillik yapmaması. Üremek ilkel bir içgüdü. Hormonlar dürtüyor yaş gelince üreme isteği başlıyor. Maalesef herkes anneliği babalığı beceremiyor. Bu konuda farkındalığı olan insanları ben takdir ediyorum.
 
Selamlar.
Gerçekten çok çaresizim. Kafam karışık ve kimseyle konuşamıyorum.
Eşimle 4 yıldır evliyiz. Ben 30 o 41 yasinda. Asla çocuk sahibi olmak istemiyor. Benim öyle duygularım yok diyor. Sen istiyorsan yaparım diyor en fazla. Bu benim gururumu kırıyor. Eğer bu konuda düşüncen buysa benim evlenmeden önce bunu bilmek hakkımdı diyorum. Sadece susuyor. İş nereye varacak bilmiyorum. Ben onu bir şeylere ikna etme çabasında da değilim. Sadece haksızlığa uğramış hissediyorum. Seviyorum eşimi fakat bir gün bir karar vermem gerekecek gibi hissediyorum. Gerçekten anlayamıyorum bir insanın nasıl böyle duyguları olmaz? Üstelik bana çocuk sevmiyorum gibi bi neden falan da sunmuyor. Öyle duygularım yok deyip geçiyor. Fikirlerinizi bekliyorum
Eşinizin bu düşüncesine saygı duymamak elde değil, adamın kendi hayatı kendi kararı ama
bunu size söylememiş olması size yapılmış çok büyük bir haksızlık, bir karar aşamasına gelirseniz şayet
kendinizi suçlamayın, üzülmeyin, bencil bir insanı hayatınızdan çıkarmış olursunuz en fazla.
 
Selamlar.
Gerçekten çok çaresizim. Kafam karışık ve kimseyle konuşamıyorum.
Eşimle 4 yıldır evliyiz. Ben 30 o 41 yasinda. Asla çocuk sahibi olmak istemiyor. Benim öyle duygularım yok diyor. Sen istiyorsan yaparım diyor en fazla. Bu benim gururumu kırıyor. Eğer bu konuda düşüncen buysa benim evlenmeden önce bunu bilmek hakkımdı diyorum. Sadece susuyor. İş nereye varacak bilmiyorum. Ben onu bir şeylere ikna etme çabasında da değilim. Sadece haksızlığa uğramış hissediyorum. Seviyorum eşimi fakat bir gün bir karar vermem gerekecek gibi hissediyorum. Gerçekten anlayamıyorum bir insanın nasıl böyle duyguları olmaz? Üstelik bana çocuk sevmiyorum gibi bi neden falan da sunmuyor. Öyle duygularım yok deyip geçiyor. Fikirlerinizi bekliyorum
Eşiniz çocuk istemeyebilir bunda şaşıracak bir şey yok ama size başında söylememesi çok ciddi bir sorun. Nasıl istemez sorusundan ziyade "bana nasıl söylemez" sorusu üzerinde durun bence.
 
O dönem böyle bir dayatması yokken şimdi kesin bir şekilde istememesi aklıma bir ihtimal daha getirdi. Acaba bir sağlık sorunu olduğunu öğrenip size söyleyememiş olabilir mi ? Kişiliği nasıldır bilmediğim için böyle yazdım ama siz daha iyi bilirsiniz.
yok herhangi bir sorunu olmadıgına eminim
 
Size katılıyorum. Bir gün çocuk sevgisinin ağır basabileceği ihtimalini bilsin, bir süre sonra gidebileceğimin farkında olsun diyorsanız bunları dürüstçe söyleyin. Yok, o zaman gelene kadar bilmesin, öyle bir an gelirse o zaman düşünürüm, vedalaşırım diyorsanız konuyu kapatın derim. Zamanı gelince konuşursunuz. Başka bir seçenek yok maalesef 🤷🏼‍♀️
ben simdiden soyledım. o zaman bır gun bunun kararını vermem gerekecek dedım sessiz kaldı
 
ben simdiden soyledım. o zaman bır gun bunun kararını vermem gerekecek dedım sessiz kaldı
bunun ne demek olduğunu en iyi siz bilirsiniz. Genelde haksız olunca ve yapacak bir şeyi olmayan sessiz kalır, kabullenmiş gibi. Daha iyi tanırsınız eşinizi niyet okumayayım yine de…
 
Çocuk istememek istemek kadar olağan bir durum.
Kesinlikle istemiyorsa ve böyle bir duygusu yoksa bunu evlilik öncesi bildirmesi gerekirdi ama.
Evlenmeden önce bu konuyu hiç konuşmadınız mı?
Bir insan çocuk istemiyorsa evlenmeden önce söyler diye düşünüyorum. Ben eşime çocuk fikrine uzak olduğumu, ilerde fikrimin değişip değişmeyeceğinden emin olmadığımı, eğer çok istiyorsan bunu bilmelisin diye söyledim.
ne kadar ıyı yapmıssınız, ben olsam ben de boyle yapardım. evlilik oncesı 7 yıl bırlıkteydık hıc boyle kesın konusmalar yapmamıstı. hep genellemelerle gecistiriyordu. mesela kız cocuk ıstedıgını falan dıle getırmıstı. bana soylemesı ıcın cok fırsatı vardı ama soylemedı. benı resmen bı cıkmaza soktu. topu da bana attı, simdi devam etme ya da ayrılma kararı da bana kaldı. oh ne guzel hayat...
 
ne kadar ıyı yapmıssınız, ben olsam ben de boyle yapardım. evlilik oncesı 7 yıl bırlıkteydık hıc boyle kesın konusmalar yapmamıstı. hep genellemelerle gecistiriyordu. mesela kız cocuk ıstedıgını falan dıle getırmıstı. bana soylemesı ıcın cok fırsatı vardı ama soylemedı. benı resmen bı cıkmaza soktu. topu da bana attı, simdi devam etme ya da ayrılma kararı da bana kaldı. oh ne guzel hayat...
Siz çocuk istiyorsanız kesinlikle boşanmalısınız. Eşiniz bugün ikna olur yarın olur diyerek seneler geçer.
Sizin zamanınız ve yaşınız ilerleyecek.
Alın karşınıza açık açık konuşun. Böyle bir isteği yoksa sizinde varsa bitirme kararı almanız gerekecek.
 
Tavsiye istiyorsanız benim vereceğim tavsiye boşanmak olurdu.
Baba olmak istemeyen bir adamı baba yapmazdım. Anne olmak istiyorsam da bu evliliği sürdürmezdim, bir an önce boşanır yoluma bakardım.
Burada boşanan kadınları görüyoruz, babalar çocuk istedikleri halde boşanınca çocuklarının yüzüne bakmıyorlar eşle birlikte onlardan da ayrılıyorlar. Evliyken de işten eve gelip bir iki sevip koltuğa uzanıp telefonda takılıyorlar. Yani tek başınıza çocuk büyütürüm, o biyolojik olarak babası olsun yeter diyorsanız siz bilirsiniz. Ama bu adamdan ilgili, sevecen, fedakar baba olmaz belli ki. Zorlamaya gerek yok.
Ve eşiniz size malesef büyük haksızlık yapıp günahınıza girmiş. Bu kadar net olduğu bir konuyu evlenmeden önce söylemeliydi. Ama tabi gencecik kadın benimle evlenmez eğer söylersem diye düşündüğü için söyleme gereği duymamış...
ben de sızın gıbı dusunuyorum. baba olmayan bir ınsanı zorla baba yapmak hem ona haksızlık hem cocuga ve kendime. ben bu toplara gırmem acıkcası. neden tek basıma tum sorumlulugu alayım ki. cocuk omur boyu bıtmeyecek bır sorumluluk, emekliliği falan yok malesef... ustelık ben de boyle heyecanları ıkı kısı yasamayı hak ediyorum. su geldıgımız durumda haksızlıga ugramıs hıssetmem, kaygılı olmam yani gercekten kendime acıyorum ya
 
Evli kalmayı mı daha fazla istiyorsunuz yoksa çocuk sahibi olmayı mı? Buna göre kararınızı vermelisiniz. Ama şunu unutmayın hayat çok kısa ve insanlar isteklerini ertelememeliler. Ne istediğinizi çok iyi düşünmelisiniz.
aynı seylerı dusunuyorum. suan sevgim agır basıyor. bır yandan da hayat gecıyor dıye dusunuyorum. evlilik guvenlı alan gibi, cıkması hareket etmesi o kadar zor ki. pısman olmaktan korkuyorum.
 
Dün ve bugün arası deseniz o sürede bile insanın fikri değişebilir. 4-5 sene öncesinden bugüne kadar o kadar çok şeyi değişir ki insanın. Özellikle pandemiden sonra çok insanın hayata bakışı bambaşka oldu.
Aklınızın neden almadığını garip.
Bir insan çocuk istemeyebilir.
Baba olmayı, anne olmayı istemeyebilir.
Zaten zorla ikna etmeyi de düşünmüyorsunuz. Bu olgunca bir davranış.
Baba olmayı isteyen biriyle baştan bunu konuşarak yeni bir hayata başlayacaksınız veya devam edecek bu.
Gerçi sen istedin diye olur demiş ama bu da çok büyük bir özveri. Sırf siz istiyorsunuz diye…
aklımın almadıgı hıc boyle duygularım yok demesi. dar bır bakıs acısı olabılır kabul edıyorum. belkı cok ıcgudusel oldugunu dusundugum ıcındır. bastan baslamak ise gercekten zor neden cunku evliliğimde baska bir sorun yok, yıllarımız beraber gecti, ben tum yırmılı yaslarımda ondan baskasını tanımadım., onunla buyudum dıyebılırım. hiç boyle olacagını dusunmemıstım. hayallerim cok baskaydı.
 
Cocuk istememek ile benim babalık duygularım yok demek ayrı şeyler. Bu bir içgüdü her canlı da var kiminde az kiminde çok. Ciddi konuşup anlamaya çalışın. Altında psikolojik bir sebep de yatıyor olabilir. Profesyonel yardım alabilirsiniz bu konuda. Misal, benim hayatim boyunca bebeklere, anneliğe bir ilgim olmadı ta ki evliliğimin ikinci senesine kadar. İnsanın fikirleri zaman içinde değişebiliyor.
ıste "nasıl ıstemez" sorumdaki neden ıcguduler. anlayamadıgım da bu. yoksa yargılamıyorum anlamaya calsııyorum ama konusturamıyorum. bıraz fazla konusunca da bana cocuk delisi muamelesi yapıyor. cozum bulmak ıcın onumu kapatıyor.
 
Siz çocuk istiyorsanız kesinlikle boşanmalısınız. Eşiniz bugün ikna olur yarın olur diyerek seneler geçer.
Sizin zamanınız ve yaşınız ilerleyecek.
Alın karşınıza açık açık konuşun. Böyle bir isteği yoksa sizinde varsa bitirme kararı almanız gerekecek.
zaten onu ikna etmek ya da bunu beklemek gıbı bı nıyetım asla yok. cunku içimde bu duygular yok dıyen bı adama ne yapılabılır ki. ayrılacaksak benım sozumle olacak devam edersek benım sozumle olacak, neden esneyen, değişmek zorunda kalan, ya da karar merci neden benim bu bana agır geliyor. yani evlilik iki kişilik degil mi? ben karar verecek kişi oldugumda kendimi daha onemli hıssetmıyorum ki. aksine karsımda sorumluluk almak ıstemeyen bır ınsanın oldugunu ve sırtımda yük tasıdıgımı hissediyorum.
 
Evlenmeden önce birbirinizi tanıma aşamasında bunu konuşmadınız mı? Çocuk istemek nasıl normalse, istememek çok çok normal bir durum. Ama sizin bunu şu an ilk defa konuşuyor olmanız da normal değil. Eğer çocuk yapma hissiniz ise ağır basıyorsa bir an önce kararınızı verip yolunuzu çizin
ilk defa konusmadık ilk defa net bir tepkiyle karsılastım
 
Gerçekten anne olmak istiyorsanız ilişkinizi gözden geçirin derim.Bu süreçte de hamile kalmamaya çalışısın tek başına annelik cok zor olur.Baştan söylemeliydi.Onu asla babalığa iknaya çalışmayın olmazsa olmaz insanın içinde gelecek.Düşünün karar verin
 
ıste "nasıl ıstemez" sorumdaki neden ıcguduler. anlayamadıgım da bu. yoksa yargılamıyorum anlamaya calsııyorum ama konusturamıyorum. bıraz fazla konusunca da bana cocuk delisi muamelesi yapıyor. cozum bulmak ıcın onumu kapatıyor.
Geri adım atmayın evet çocuk delisiyim deyin. Çocuk istemek normal, fıtratımızda çoğalmak var anormal olan sensin deyin. Bencil davranamaz bu şekilde. Baktınız olmuyor boşanın bu sorunlu insandan.
 
Bosan demisler ama bosansan yeni biriyle tanisacagin ne malum. Yok ben cocuk sahibi olayim da sonra bosanirim kisi onemli degil gibi dusunuyorsan o zaman bosan bence de. Bence senin icin cocuk mu yoksa hayat arkadasi mi daha onemli ona karar vermelisin.
Onceden soylememesi hic dogru degil. Ama cocuk sahibi olmak istememek cok normal bi sey. Soyle dusun ne istedigini bilen bir insan. Bircok anne baba dusunmeden cocuk sahibi oluyor ve toplumdan dislanmamak icin de pismanliklarini sakliyorlar hatta kendilerine bile itiraf edemiyorlar.
 
Sosyal medyada goruyoruz orneklerini, kadin istiyor diye kabul eden yahut kadinin habersizce hamile oldugu durumlarda cocuk olduktan sonra toz olan adamlar var.
cocuk cok büyük bi sorumluluk, istemediğini dile getiren adamla olmaz. onun duyguları dogum sonrası depresyonu gibi ortaya cikar yalnız kalirsiniz.
evlilik oncesi bu konuların kararlastirilmasi gerekirdi ama madem ayrı goruslerdesiniz siz yolunuza o yoluna olacak, sizi annelik duygusundan mahrum etmeye hakki yok. hakkinizda hayirlisi olsun.
 
Back
X