Bazı hataların affı yoktur Niloya. Geçen zaman geri gelmiyor, yaşananlar bir bireyin hayatını şekillendirdiyse, hadiiii öpüşelim barışalım laaa laaa laaa yaparak olmamış gibi olmuyor hiçbir şey. Hayat böyle bir yer değil.Napayım şuan hata yapmış evladına üzülen anneye hakaret edeyim küfür edeyim de sonra o psikoloji ile o anne gitsin intihar mı etsin siz ne diyorsunuz Allah aşkına evlat bu sefer tümden anneden mi olsun anne ile ilgili mevzularda bir şey yazmam uzman desteği almasını söylerim bitti!!! Kadın konu açmış evladıyla ilgili bir çare ariyor napalim yerden yere linçleyelim mi pess doğrusu vurdum duymaz olsa konu açmaz biraz kucaklayıcı olun yol yordam söyleyin olan olmuş artık bundan sonrasına bakılmalı sen şoylesin şöyle annesin böyle annesin yazınca ne olacak psikoloji daha da alt üst olacak bize çocuğunu anneye anneyi çocuğa kazandıracak yorumlar yazmak düşüyor tavsiyeler düşüyor yargılamak ne haddime!!!
Gözardı ediyorum alıntılamayın!
İnsan evladı için canını verir siz hala kavga ettim orada kalamam diyorsunuz. Siz de kızınızı benimsememişsiniz belli ki. Kız burda kal diyormuş hala daha bahane üretiyorsunuz yok işim var yok kavgalıyım. Bir süre aynı evde hep beraber yaşamadığınız sürece o çocuk size asla alışmaz. Bebekliğinde anne sıcaklığını hissedememiş yavrunuz bari çocukluğuna travma yaşatmayın.Parasında. Değil eşim istemedi aile baksın dedi kendi annemde aynı şehirde ama bakmadı farkındayım işim çok zor eşim barışırken eve getircem dedi o yüzden barıştım ama hersey aynı orda kalıyor asla kalamam
Gerçekten çok kavga ettim çok hemde sonra boşanma davası ben açtım işte eşim umursamadı çekişmeli olacaktı onun için sorun yok çocuk onun yanında babamda kalçam dedi ben perişean oldum kızımı göremediğim için barışmak zorunda kaldım işte
beni dinlemediler ne demek ya gerekirse cocugum icin hepsini parcalarim yinede kimseye birakmam.Başımdan savma değil gerçekten dinlemediler beni çok karşı çıktım ama olmadı çok bastırıldım bu konuda eşim hep kendi dediği olsun ister
Anneyle neden bir araya getirmek için çırpınsın. Kadın senelerdir bakıyor çocuğa, görevi olmayan şeyi yapıyor. Bir zahmet yüce evini bırakıp kendi çocuğa kendini sevdirecek.Evet anne masum değil ama çocukla ilgilenen kim varsa hiçbiri masum değil o anne çocukla tam anlamıyla ilgilenmiyorsa dahi çocuğu anne ile buluşturacak planlar yapılmalı çünkü çocuğun buna ihtiyacı var en temel hakkı
Benim kaynanam eşimi tinerciler bıçakladığında da evinde ağlamış, ka iş*miş lafta, ama bizim hanfendinin beğenmediği yengesi bakmış 3 ay eşime o arada, ne bi haber ne bi telefon, hiçbir ulaşım emaresi yok, ama evde ağlamış ya ikna olduk şahsen.Kimse sadece onu suçlamadı ki, herkes babaya da çöp diyor. Hiçbir çözüm önerisine açık değil, ne desek yapamam edemem, siz olsanız kaynanayla kalır mısınız falan? Ne kaynanası ya çocuğum için gerekirse sokakta yatarım.
Sende annesin bende anneyim, biliyoruz nasıl bir şey. Eşin gelip çocuk 7 sene annemde kalsın dese tamam mı diyeceksin? Demezsin. Kimse demez, demiş işte.
Eşim zorladı diyor, Allah için beni kim evladımla sınayabilir Allah'tan başka? O adamı ezer geçerim. Yapmamış işte, senin dediğin gibi olsun demiş geçmiş.
Çocuğu kazanmak için ne yaptın diyoruz? Gece ağladım diyor. Gerçekten bravo.
Haftasonu plan yapıyorlar beni çağırmıyorlar diyor, kadına anlatamadık sen niye plana dahil oldurulmayı bekliyorsun ki? Sen yap plan, yaptığı planda çocuklu arkadaşıyla kahvaltı. Çocuklar oynayacak o da arkadaşıyla çay kahve içecek.
Çocukla kırk yılın başı vakit geçiriyor, çocuk ona tepki gösterdi diye bağırıp çağırıyor daha da kötüsü eşinden de çocuğa kızmasını bekliyor.
Ne olur elini vicdanına koy, anne masum mu?
Ben o küçük kıza bütün kalbimle sarılıyorum, çünkü o çocuk benim
Kesinlikle zaten uzman görüsü dedigi icin bende uzman görüsünü söyledim hatta çok çok özet hali bu, mesela ben iş ile ilgili görüs aldim fakat bana iş disinda zorunluluklar, anne babanin bas basa vakit gecirme istegi bunlar hep olagan saglikli iliskide beklenen şeyler bu durumda açıklayacak yalan söylemeyecek ve dediginiz zamanda geleceksiniz önemli olan gitmek değil gelmektir dönmektir demisti. 7 yaşinda bir kiz cocugu oyunla sevdigi aktiviteleri yaparak artik kazanilamaz bana göre, iyi bir arkadas dost gibi gorebilir belki ama anne gibi her zaman babanesini görecek, altin çagini buyumesini her seyi kaçırmıs ve bile isteye ileride cocuguna aciklayacak durumu bile yok, annemde zorluk cekti mecburdu diye tutunacak bir dusunce bile yok ki kadin evine aşık evimde evim diyor cocuk umrunda degil. Boylesi elden ayaktan dusunce evlat pesine düser ancakBenim kız kreşe başlarken de aynı şey söylendi. Bırakmak değil saatinde ve düzenli şekilde, söz verdiğiniz gibi almak önemli dendi. Siz bırakırken ağlayabilir ama konuşup söyleyeceksiniz, seni buraya oyun oynaman arkadaş edinmen için getiriyorum ama bitince gelip alacağım demelisiniz dendi. İlk hafta hep ağladı ama her seferinde saati gösterdim, bak bu buraya gelince hazırlanmaya başla çünkü seni almak için burada olacağım dedim. Hiç geç kalmadım, hatta bazen eşimi gönderdim alsın diye. O güven bağını babasıyla da kurdu. Küçük çocukların bildiği tek şey, anne geldi anne gitti. Zaman kavramları yok.
Hala ısrarla uzman görüşü uzman görüşü deniyor. Hangi uzman 7 aylık çocuğu verin babaanne baksın büyütsün der? Kadın haftalarca aylarca yıllarca çocuğuyla aynı evde yaşamamış. Hangi uzman bunun doğru olduğunu söyler?
Bunu nasıl düşünemedik değil mi? Bir şey mi oldu ağla dur, en büyük çözüm bu değil de nedir?Benim kaynanam eşimi tinerciler bıçakladığında da evinde ağlamış, ka iş*miş lafta, ama beğenmediği yengesi bakmış 3 ay eşime o arada, ne bi haber ne bi telefon, hiçbir ulaşım emaresi yok, ama evde ağlamış ya ikna olduk şahsen.
Ev önemli katip, evinde kutsal mabedinde ağlamış senin kayinvalide de. Bak konu sahibi de çocuğu için evinde ağlıyor ama yanına gitmiyor. Ev mühim.Benim kaynanam eşimi tinerciler bıçakladığında da evinde ağlamış, ka iş*miş lafta, ama bizim hanfendinin beğenmediği yengesi bakmış 3 ay eşime o arada, ne bi haber ne bi telefon, hiçbir ulaşım emaresi yok, ama evde ağlamış ya ikna olduk şahsen.
Şimdi dünyaları yağdırıyor kendince ama ne verse zamanında vermediklerinin yerini tutmayacak.Bunu nasıl düşünemedik değil mi? Bir şey mi oldu ağla dur, en büyük çözüm bu değil de nedir?
Asla. Çocuklar unutmuyor, ben annemi affetmiş ve geçmişle barışmış bir kadınım. Zamanla annemi de anladım ama hiç unutmam, kendi egoları için babaanneme her haftasonu gitmemi istemediğinden 2 haftada bir gidebilirsin diye bir kural koymuştu, resmen kağıda yazıp gün sayardım, gitmeme izin verildiği günün sabahı dedem vefat etti. Onu da babam gibi seviyordum.Şimdi dünyaları yağdırıyor kendince ama ne verse zamanında vermediklerinin yerini tutmayacak.
Çocuğu yatılı okula verir gibi babaannesine vermişsiniz. Tabii ki size öfkeli olacak ve babaannesine anne diyecek. Siz ona annelik yapmamışsınız çünkü.Herkese merhabalar. Sırf bu konuyu açabilmek için aranıza yeni katıldım. Direkt konuya gireyim . 2012 yılından beri evliyim , 7 yaşında bir kız çocuğum var. Geçen sene eşimle 6 ay kadar ayrı kaldık boşanma davası açtım . Fakat daha sonra eşimin düzelme vaatleri sebebiyle barıştık. Ben çalıştığım için çocuğuma 7 aylıktan beri babaanne baktı. İlk zamanlar sadece işe giderken bırakıyorduk, fakat daha sonra babaanne erken kalkmak istemediği için çocuğum orada kalmaya başladı . Biz iş çıkışları eşimle gidip orada vakit geçiriyorduk uyuyasıya kadar . Daha sonra yıllar geçtikçe eşimle aramız iyice kötü olmaya başladı ve eşimle geçen seneki ayrılık sürecimizde evi terk edip annesine taşındı . Bu süreçte tahmin edeceğiniz üzere çocuğumu bana düşman ettiler. Kızım asla beni görmek istemiyordu . Ben görüşmeye gittiğimde ‘seninle görüşmek istemiyorum, keşke ölsen vs’ diyordueşimle barışalı 5-6 ay kadar oldu . Fakat kızım çocukluğundan beri babaanne evinde kaldığı için asla kendi evimize gelmek istemedi.. eşim de kızımla birlikte kalmak istediği için hala annesigilde kalıyor. Kısacası ben evde tekim .. çocuğumun bana karlı davranışları hiç normal değil. Sürekli bana vuruyor, hakaret ediyor işin kötüsü de eşim asla bunlara sesini çıkarmıyor. Mesela geçende kızımın ödevini yaparken bir anda kızım bana tokat attı. Ben de bir daha böyle bir şey yapmayacaksın diye bağırdım. Bi baktım eşim de bana bağırıyor bu çocuğa sesini yükseltme , ben yalnızken konuşurum diyor. Hiç sanmıyorum konuştuğunu da . Çok çıkmazdayım tekrar boşanma davası açsam çocuğumu yine çok az göreceğim çünkü yıllardır babaanne evinde kaldığı için pedagog velayetin babada kalması yönünde görüş bildirmişti lütfen suçlamadan yardımcı olmaya çalışır mısınız ben ne yapacağım kızım resmen babaannesine anne diyor. İçim yanıyor. Eşim de bu duruma sesini çıkarmıyor.
7 yaşındaki çocuk dediğimiz kişi saksı bitkisi değil ki, duyguları olan bir insan. Çocuk orayı evi biliyor, babaanneden almak anneden koparmakla aynı şey.Çocuğunuzu bırakmanız büyük hata olmuş. Arkadaşımı annesi çalıştığı için anneannesinde yatılı birakmis hala sevmez annesini.
Bana da annem zaman zaman der çocuk bizde kalsın sürekli diye. Asla derim. Sağlık ve büyük bir mecburiyet olmadıktan sonra çocuğumu bırakmam.
7 yaşındaki çocuğun da isteğine bırakmam alırım çocuğu ordan. Bolca vakit geçirdiğinizde size tekrar ısınır. Yeteri kadar şefkat gostermiyorsunuzdur.
Annelik iç güdüsü daha önemli bence. Çocuğumdna ayrı kalmak yerine kv ile altlı üstlü bile otururdum. Siz neden bu kadar başkalarını dinliyorsunuz. Sizin de çocukla aranızda bağ kurulmamış gibi.Pedagog çocuğun yıllardır kurulu olan düzeninin bozulmaması adına bu şekilde görüş bildirmişti .
Annenin yerini büyükanne tutamaz. Çocuk da öncelikle annenindir. Siz de bu şekilde etki etmiş olabilir. Her çocukta aynı etki olmaz. Belki de çocuk annesizligin verdiği öfke ile saldırgan. Anne ile olmak ona iyi gelecek.7 yaşındaki çocuk dediğimiz kişi saksı bitkisi değil ki, duyguları olan bir insan. Çocuk orayı evi biliyor, babaanneden almak anneden koparmakla aynı şey.
Tabi ki 7 yaşındaki çocuğun isteğine bakacağız.
Bütün bunları neden söylüyorum? Çünkü 6 yaşındayken isteğine hiç bakılmadan dan diye alınıp götürülmüş bir çocuğum.
İlla yapacaklarsa pedagojik destekle kademeli bir şekilde yapacaklar