Ben 25 yaşında bir kadınım. Son sevgilimle cinsel birliktelik yaşadım ve ayrıldım. Yaşadığım bazı tecrübeleri sizin için dile getirmek istiyorum.
Karşımdaki adam oldukça yakısıklı ve başarılı bir adamdı. Çoğu kadının beğeneceği türden birisiydi diyebilirim. Zaten bayağı çok kadınla beraber olmuş, tahmini sayı bile vermek istemiyorum. Yani buluşma uygulamaları da kullanmıs birisiydi. E güzel yüz, iyi vücut, güzel kariyer olunca da bulmus birilerini. İlişkimiz bana şiddet uyguladığı için bitti. Ayrıldım. Ama konumuz bu değil şu an.
Her zaman kafamda cinsellik yaşarsam bir sonraki erkek için istenilmeyen kadın olacağım düşüncesi vardı. Hep "sadece eşimle" beraber olmayı beklemiştim. Ancak bu adama çok aşık oldum ve beraber oldum.
25 yaşına kadar kimseyle bir şeyler yaşamamış olmanın bana çok şey kaybettirdiğini anladım. İlk birlikteliğimizde vajinismus olduğumu öğrendim. Kegel egzersizleri falanla bir şekilde korkumu yendim. Ancak sonrasında da cinsellikten beklediğim kadar zevk alamadığımı fark ettim. Oysa karşımdaki kişi her şeyi yapıyordu. Kötü cinsellik ilişkimize bir süre zarar verdi, onu istemediğimi düsündü. Neyse ki zamanla düzeldi. Düzeldiğinde çok garip hissettim, kendimi daha çok beğeniyordum. Daha güzel buluyordum, özgüvenim artmıştı. İyi hissediyordum. Oysa hep de çok güzel olmayan bir kadındım.
İlişkim bitti, bitmesi gereken bir ilişkiydi. Bağırma, çağırma, küfürler, aşırı kıskançlık, en son da şiddetle biten bir ilişki oldu, sanırım sadece seks iyiydi. Bir arkadaşımla konusurken "daha önce hayatımda hiç sevişmeyi arzulamamıştım" dedim.
O beni yargılamaya başladı, "kendini değersizleştiriyorsun, erkekler az kişiyle beraber olmus kadını seçer, hatta bakire ister, onunla bunu yaptığına inanamıyorum, hayatına giren hiçbir erkek sana saf ve temiz birisi gibi bakmayacak" dedi.
Bunlar bana kendimi çok kötü hissettirdi, oysa sokaktan birisiyle yapmaktan bahsetmiyordum.
Gerçekten ruh olarak çok saf ve temiz birisiyim. Kimsenin kötülüğünü istemem, kimseye kötü söz etmem, asla kin tutmam ancak arkadaşlarımın bana "kirlenmişim" gibi bakması beni çok üzdü. Annemle konuştum, bunları anlattım.
O ise bana "Sadece babanla beraber olmuş bir kadın olarak, sana önerim bedenini yaşaman" dedi. "Bir gün vücudun sarkacak izler çıkacak yaşlanacaksın, arzulanılmak güzel bir şey. Kadın olmana izin ver, kız cocugu olmana gerek yok, saf ve temizlik yürektedir" dedi. Ama arkadaşlarım öyle düsünmüyor.
Geçen birisi "benim kocam beni daha cok sevecek cünkü onu beklediğimi görecek, baskasıyla yapan kadına eşi de güvenmez gibi" sözler etti. Bunları düşündükçe üzülüyorum. Doğru kişi gelecek mi bilmiyorum bile. Belki hep yalnız kalacağım. Neyi bekleyeceğimi bilmiyorum. Bunu neden kendime yasaklamam gerektiğini bilmiyorum..
Güvenmeyin erkek milletine, ne pk yiyeceğini onlar da bilmiyor. 
