- 15 Nisan 2017
- 13.216
- 15.517
Daha önce bir kez evlilik yaşamış ama,böyle düşünmüyor olabilir
Daha önce bir kez evlilik yaşamış ama,böyle düşünmüyor olabilirBosanin çünkü eşiniz hep böyleymiş.
Harcamayın kendinizi daha fazla.
Yalvarıp döndürmesi de sevdiginden değil.
Millet kendisine iktidarsiz diyeceği için, duyulursa korkusu.
Yalan söyleme nedeni utandığı içindir diye düşünüyorum. Erkeklik gururu dediği şey devreye girmiştir işte.İyi de yalan söylemiş kocası , ayrıca doktora gitmesi için yalvartmış . Bunlara da mı anlayış göstermeli . Kadının yaşam enerjisini yemiş resmen adam.
Tek denemediğim şey elma krem kalmıştı. Onu denedim ve bir sihir gibi geldiNasıl yendiniz 4 yıldan sonra?
Hayır değilim 60 kiloyum o da evlenince aldım evlenirken 55 kiloydumAşırı kilolu biri misiniz acaba
4 yılda sadece bununla mı çözüm oldu ? Özelden yazabilir miyim sizeTek denemediğim şey elma krem kalmıştı. Onu denedim ve bir sihir gibi geldi
İyi de adam uğraşmıyor tedavi için. Kadını manipüle ediyor. Vajinismus olan kadınların hangisi kendi başına doktorsun tedavisiz aşmaya çalışıyor? Sürekli uğraşıyorlar. Bu adam azıcık uğraşsaymış evlendiğinden beri kadın yine anlayışlı olurmuş. Bir de evlenmeden bu sorununu bildiği halde söylememiş olması adice! Vajinismus olanlarla kıyaslanamaz bile!Belki erkelerde de kadınlarda ki vajinismus gibi bir şey vardır. Bilemiyorum. Ben buradakiler kadar katı olamadım. Sanki bazıları kendi kocalarının hıncını sizin kocadan çıkartıyor gibi geldi
Yani bu psikolojik bir hastalıksa eğer. Nasıl ki vajinismus olan kadın için kocası beklemeli,sabretmeli, kadını bunaltmamalı diyorsak bu erkek için de pekala geçerli olabilir.
Hassaslaştığınız Doğal yolları biraz fazla kafaya takmışsınız gibi geldi. İlaçla takviye alması çok da korkutucu bir şey değil gibi(yan etkileri önemli tabi)
Uzun süre cinsellik isteyip uzak kalmak insanda gerginlik yapıyor bunda haklısınız. Ama günümüzde bırakan erekte olamamayı normal bir psikolojik sorunda bile psikolog en ötelenen en en en son çare görülüyor(benim için asla böyle değil)
Hal böyle iken erekte konuşunuzda psikoloğu ertelemesi aslında size karşı saygısızlık yapmak için değildir diye düşünüyorum.
Alakasını çözemedim ?Aşırı kilolu biri misiniz acaba
Aynı dertten muzdarip olan kuzenim, yaşım geciyo diyerek kocasından çocuk yaptı. Adamda sertleşme bozukluğu varmış ve ilişkiye tam gireceği an sertlik kayboluyormus. Neyse bu bı şekilde ilaç kullandirarark hamile kaldı çocuğu oldu. Olmayan cinsellik tamamen bitti çocuktan sonra. Bağları koptu ve bosaniyorlar şimdi. Siz siz olun çocuk yapmayın bu adamdan ve bence bosanin. Şimdi bosanirsaniz şansınız var yani yaş acisindan. Ama ertelerseniz sizin şansınız düşer. Diyeceğim o ki çocuk olunca hiç cinsellik olmayacakHerkese merhaba,
3 yıldır evliyim. Eşimle sevgililiği de sayarsak toplam 5 yıldır birlikteyiz. Başlıktan da anlayacağınız gibi evliliğimde cinsellik yok. Şöyle anlatayım sevgiliyken hiçbir sorunumuz yoktu bu konuda. Evlenmeden 2 hafta önce başladı ben evlilik stresine verdim üstüne gitmedim ama evlenince sürekli benden kaçmaya başladı. Sorduğumda iş stresi vs diyerek geçiştiriyordu. Çok nadir oluyordu cinsellik 3 ayda 1 falan. Üstüne gittikçe de beni suçlamaya başladı anlayışsızsın gibisinden. Sonra ben bir gün evde cinsellik güçlendirici ilaçlar buldum viagra değil ama o tarz. Yani benimle ilişkiye girerken de zaten onlardan içip giriyormuş ve bundan aşırı rahatsız oldum ben. Kendimi arzulanmayan, doğal bir şekilde tahrik olunmayan bir kadın gibi hissettim. Ona gösterdim bunları kullanmanı istemiyorum dedim kavga ettik. Sorunun psikolojik olduğunu söyledi. İlk 1 senem doktora git diye yalvarmakla geçti. Gitmedi. 2. Sene gitmeye ikna oldu test sonuçlarında hiçbir şey çıkmadı doktor psikolojik diyip psikiyatriye yönlendirdi. 1 sene de psikiyatriye gitmesi için yalvardım :) çok kavgalar ettik bu konuyla ilgili artık yüz göz olduk diyebilirim. Ne kendime güvenim kaldı ne de artık kadın gibi hissediyorum. Yaşım da genç değil 33 yaşına girdim çocuk istiyorum ama biz daha çocuğa giden yolda yapılması gerekenlerden aciziz. Ben sinirlenip ona bağırdıkça ve ağır konuştukça o da benim onun gururunu incittiğimi söylüyor. Bu arada kendisi inkar ediyor ama banyoda kendini tatmin ettiğini düşünüyorum çünkü fizyolojik bir sorun çıkmadı yani insan ya kendi yapar yada rüyada olur siz de bilirsiniz ne demek istediğimi. Ben 3. Yılın sonunda artık tasımı tarağımı toplayıp gittim annemin evine boşanıcam dedim. Yalvardı etti psikoloğa gidicem dedi, gitti de. Şu an 1 ayı dolmak üzere.
Bir değişim olmadı bu arada. Bir gelişme yok yani. Ama kızlar ben o kadar bunaldım ki artık yılların verdiği bunalmışlıktan mı bilmiyorum ama her hareketi bana batıyor. Biz toplasan 1 elin parmağını geçmez bu 3 yılda birlikte olmamız… şimdi tedaviye gitse de 3 yıl boyunca bana yaşattıklarını unutamıyorum. Ben yalvarırken gitmemesini bana dokunmamasını vs. Evde çıplak gezsem umrunda olmayan bir adam yani öyle diyim.. bir düzelme olmadıkça daha da bunalıyorum sanırım psikolojim de bozuldu artık önceden kendine bakan markete bile süslenerek giden bir kadınken şimdi saçımı bile taramak gelmiyor içimden. Kendimi çekici bulmuyorum artık. Onun tedaviye gitse de bana espri yapması, mutlu olması bile batıyor. Yatakları da ayırdım salonda yatıyor. Son günlerde zaten iyice koptuk konuşmuyoruz bile. Ev arkadaşından farkımız yok. Tedavisi ne kadar sürer nasıl sonuçlanır bilmiyorum ama artık kendimi eşi düzelse de birlikte olsa diye bekleyen bir asker gibi hissediyorum ve kendimi sorguluyorum hakettiğim bu mu diye.. kendimi çok aşağılanmış hissediyorum. Ve boşanmayı düşünüyorum. Hatta bugün anneme gitmeyi planlıyorum.
Sorum şu siz olsanız ne yapardınız? Tedavi ne kadar sürerse sürsün bekler miydiniz bir gün düzelir diye sabreder miydiniz?
Yoksa artık yeter diyip boşanır mıydınız?
Siz kıyaslamayın o zaman hanımefendi. Benim neyi kıyaslayacağım beni ilgilendirir!İyi de adam uğraşmıyor tedavi için. Kadını manipüle ediyor. Vajinismus olan kadınların hangisi kendi başına doktorsun tedavisiz aşmaya çalışıyor? Sürekli uğraşıyorlar. Bu adam azıcık uğraşsaymış evlendiğinden beri kadın yine anlayışlı olurmuş. Bir de evlenmeden bu sorununu bildiği halde söylememiş olması adice! Vajinismus olanlarla kıyaslanamaz bile!
Birden aşırı kilo aldıysa eşi cinsel çekim duyamiyor olabilir mi diye düşündüm.Ex mesela bana kilo alırsan soğurum demisti,var böyle kendine bakmayip sadece karşı tarafı ezikleyenlerAlakasını çözemedim ?
Çocuğun yoksa boşan derim ya gözü baskasindaysa bunu hiç düşündün mü bir erkek niye böyle olsunkiHerkese merhaba,
3 yıldır evliyim. Eşimle sevgililiği de sayarsak toplam 5 yıldır birlikteyiz. Başlıktan da anlayacağınız gibi evliliğimde cinsellik yok. Şöyle anlatayım sevgiliyken hiçbir sorunumuz yoktu bu konuda. Evlenmeden 2 hafta önce başladı ben evlilik stresine verdim üstüne gitmedim ama evlenince sürekli benden kaçmaya başladı. Sorduğumda iş stresi vs diyerek geçiştiriyordu. Çok nadir oluyordu cinsellik 3 ayda 1 falan. Üstüne gittikçe de beni suçlamaya başladı anlayışsızsın gibisinden. Sonra ben bir gün evde cinsellik güçlendirici ilaçlar buldum viagra değil ama o tarz. Yani benimle ilişkiye girerken de zaten onlardan içip giriyormuş ve bundan aşırı rahatsız oldum ben. Kendimi arzulanmayan, doğal bir şekilde tahrik olunmayan bir kadın gibi hissettim. Ona gösterdim bunları kullanmanı istemiyorum dedim kavga ettik. Sorunun psikolojik olduğunu söyledi. İlk 1 senem doktora git diye yalvarmakla geçti. Gitmedi. 2. Sene gitmeye ikna oldu test sonuçlarında hiçbir şey çıkmadı doktor psikolojik diyip psikiyatriye yönlendirdi. 1 sene de psikiyatriye gitmesi için yalvardım :) çok kavgalar ettik bu konuyla ilgili artık yüz göz olduk diyebilirim. Ne kendime güvenim kaldı ne de artık kadın gibi hissediyorum. Yaşım da genç değil 33 yaşına girdim çocuk istiyorum ama biz daha çocuğa giden yolda yapılması gerekenlerden aciziz. Ben sinirlenip ona bağırdıkça ve ağır konuştukça o da benim onun gururunu incittiğimi söylüyor. Bu arada kendisi inkar ediyor ama banyoda kendini tatmin ettiğini düşünüyorum çünkü fizyolojik bir sorun çıkmadı yani insan ya kendi yapar yada rüyada olur siz de bilirsiniz ne demek istediğimi. Ben 3. Yılın sonunda artık tasımı tarağımı toplayıp gittim annemin evine boşanıcam dedim. Yalvardı etti psikoloğa gidicem dedi, gitti de. Şu an 1 ayı dolmak üzere.
Bir değişim olmadı bu arada. Bir gelişme yok yani. Ama kızlar ben o kadar bunaldım ki artık yılların verdiği bunalmışlıktan mı bilmiyorum ama her hareketi bana batıyor. Biz toplasan 1 elin parmağını geçmez bu 3 yılda birlikte olmamız… şimdi tedaviye gitse de 3 yıl boyunca bana yaşattıklarını unutamıyorum. Ben yalvarırken gitmemesini bana dokunmamasını vs. Evde çıplak gezsem umrunda olmayan bir adam yani öyle diyim.. bir düzelme olmadıkça daha da bunalıyorum sanırım psikolojim de bozuldu artık önceden kendine bakan markete bile süslenerek giden bir kadınken şimdi saçımı bile taramak gelmiyor içimden. Kendimi çekici bulmuyorum artık. Onun tedaviye gitse de bana espri yapması, mutlu olması bile batıyor. Yatakları da ayırdım salonda yatıyor. Son günlerde zaten iyice koptuk konuşmuyoruz bile. Ev arkadaşından farkımız yok. Tedavisi ne kadar sürer nasıl sonuçlanır bilmiyorum ama artık kendimi eşi düzelse de birlikte olsa diye bekleyen bir asker gibi hissediyorum ve kendimi sorguluyorum hakettiğim bu mu diye.. kendimi çok aşağılanmış hissediyorum. Ve boşanmayı düşünüyorum. Hatta bugün anneme gitmeyi planlıyorum.
Sorum şu siz olsanız ne yapardınız? Tedavi ne kadar sürerse sürsün bekler miydiniz bir gün düzelir diye sabreder miydiniz?
Yoksa artık yeter diyip boşanır mıydınız?
Tamam teyze.Siz kıyaslamayın o zaman hanımefendi. Benim neyi kıyaslayacağım beni ilgilendirir!
Yine kusuru kadında aramak.Alakasını çözemedim ?
Neden acaba sadece kadın tarafından bakıyorsunuz ? Erkeklerin bahaneci varlıklar olabileceğine neden dikkat cekemediniz,kilolu musunuz da zorlandıniz ? Hep bir ön yargıYine kusuru kadında aramak.
Kadın kilo alınca erkek çekici bulmaz, kilolu olsam size ne olmasam size ne? Erkek iktidarsızsa karşısında isterse top model olsun yine fark etmez. Bu durumda ön yargılı olan ben miyim, siz misiniz?Neden acaba sadece kadın tarafından bakıyorsunuz ? Erkeklerin bahaneci varlıklar olabileceğine neden dikkat cekemediniz,kilolu musunuz da zorlandıniz ? Hep bir ön yargı
Boşanırım benHerkese merhaba,
3 yıldır evliyim. Eşimle sevgililiği de sayarsak toplam 5 yıldır birlikteyiz. Başlıktan da anlayacağınız gibi evliliğimde cinsellik yok. Şöyle anlatayım sevgiliyken hiçbir sorunumuz yoktu bu konuda. Evlenmeden 2 hafta önce başladı ben evlilik stresine verdim üstüne gitmedim ama evlenince sürekli benden kaçmaya başladı. Sorduğumda iş stresi vs diyerek geçiştiriyordu. Çok nadir oluyordu cinsellik 3 ayda 1 falan. Üstüne gittikçe de beni suçlamaya başladı anlayışsızsın gibisinden. Sonra ben bir gün evde cinsellik güçlendirici ilaçlar buldum viagra değil ama o tarz. Yani benimle ilişkiye girerken de zaten onlardan içip giriyormuş ve bundan aşırı rahatsız oldum ben. Kendimi arzulanmayan, doğal bir şekilde tahrik olunmayan bir kadın gibi hissettim. Ona gösterdim bunları kullanmanı istemiyorum dedim kavga ettik. Sorunun psikolojik olduğunu söyledi. İlk 1 senem doktora git diye yalvarmakla geçti. Gitmedi. 2. Sene gitmeye ikna oldu test sonuçlarında hiçbir şey çıkmadı doktor psikolojik diyip psikiyatriye yönlendirdi. 1 sene de psikiyatriye gitmesi için yalvardım :) çok kavgalar ettik bu konuyla ilgili artık yüz göz olduk diyebilirim. Ne kendime güvenim kaldı ne de artık kadın gibi hissediyorum. Yaşım da genç değil 33 yaşına girdim çocuk istiyorum ama biz daha çocuğa giden yolda yapılması gerekenlerden aciziz. Ben sinirlenip ona bağırdıkça ve ağır konuştukça o da benim onun gururunu incittiğimi söylüyor. Bu arada kendisi inkar ediyor ama banyoda kendini tatmin ettiğini düşünüyorum çünkü fizyolojik bir sorun çıkmadı yani insan ya kendi yapar yada rüyada olur siz de bilirsiniz ne demek istediğimi. Ben 3. Yılın sonunda artık tasımı tarağımı toplayıp gittim annemin evine boşanıcam dedim. Yalvardı etti psikoloğa gidicem dedi, gitti de. Şu an 1 ayı dolmak üzere.
Bir değişim olmadı bu arada. Bir gelişme yok yani. Ama kızlar ben o kadar bunaldım ki artık yılların verdiği bunalmışlıktan mı bilmiyorum ama her hareketi bana batıyor. Biz toplasan 1 elin parmağını geçmez bu 3 yılda birlikte olmamız… şimdi tedaviye gitse de 3 yıl boyunca bana yaşattıklarını unutamıyorum. Ben yalvarırken gitmemesini bana dokunmamasını vs. Evde çıplak gezsem umrunda olmayan bir adam yani öyle diyim.. bir düzelme olmadıkça daha da bunalıyorum sanırım psikolojim de bozuldu artık önceden kendine bakan markete bile süslenerek giden bir kadınken şimdi saçımı bile taramak gelmiyor içimden. Kendimi çekici bulmuyorum artık. Onun tedaviye gitse de bana espri yapması, mutlu olması bile batıyor. Yatakları da ayırdım salonda yatıyor. Son günlerde zaten iyice koptuk konuşmuyoruz bile. Ev arkadaşından farkımız yok. Tedavisi ne kadar sürer nasıl sonuçlanır bilmiyorum ama artık kendimi eşi düzelse de birlikte olsa diye bekleyen bir asker gibi hissediyorum ve kendimi sorguluyorum hakettiğim bu mu diye.. kendimi çok aşağılanmış hissediyorum. Ve boşanmayı düşünüyorum. Hatta bugün anneme gitmeyi planlıyorum.
Sorum şu siz olsanız ne yapardınız? Tedavi ne kadar sürerse sürsün bekler miydiniz bir gün düzelir diye sabreder miydiniz?
Yoksa artık yeter diyip boşanır mıydınız?