Ben konuyu bastan basa okuyamasamda, tek birsey soyleye bilirim Noraz... Ben evli bir kadindim, 3 yil boyunca evli kaldim ve feci bir aile hayati gecirdim. Bana siddet bile uyguluyordu... Ayni dediyin gibi, kufurler, hakaretler, uzerime yurumeler... Hatta dusun ki, biz bahceli evde kaliyorduk, gece kavgalarinda bahceye cikardim, korkardim bana birsey yapacak diye, bir sure bahcede kalirdim saklanirdim... O derece. Ama tabiki ilginc olmasina ragmen bir-birimizi cok seviyorduk. Ben ondan, oda benden vazgecemiyorduk. Hep bosanma esnasinda vazgecerdik ikimizde. Maddi sikinti ve s. yuzunden sinirlerimiz bozuldu sanardik (ki, gercekten oyleydi). Neyse, en son artik dayanamadik ve ben terkettim onu, annemlere gittim... O gun bugun hayvan gibi pismanim... Evet onunla mutsuzdum ama mutlaka bir cozumu olurdu diye dusunuyorum... Suanda gitsem ayni kavgalari edebiliriz dusunuyorum kendi kendime ama yinede ayrilik, bosanma cok zoor cok kotu durum... Gercekten. Bosanma yapilacak olan en son islemdir. Bosanma derim sana. Tekrar tekrar dusun, gercekten mutlaka bir yol vardir. Hatta gerekirse onun kalbine gir, aklini cel, kendine asik et, oyle bir yol ciz ki artik o seninle kavga etmek istemesin. Onu kendine farkli yollarla daha cok asik et. Bir birinize sarilin. Bu is ancak sevgi yoluyla hallolur. Banada vaktinde cok insan "bosanma" demisti ben dinlememistim. Kendimi hakli sayiyordum. Ama hayir, mutlaka bir yol vardir. Sabirli ol. Ne yap et, aileni koru. Herseyin ustesinden gelinir. Bosanma cok kotu olay, sakin bosanma... ben 1 yildir bosandim, acilar icindeyim kardesim...
