Merhaba kızlar anlatmak istediğim o kadar çok şey varki ama nerden başlayacağımı ne yazacığımı bilemiyorum konuşacak kimsem yok çıkmazdayım...ben 4 sene önce severek evlendim eşimin hayatıma girmesi evlenmemiz herşey o kdar çabuk geliştiki...ayaklarım yere basmıyordu yaşadığım aşktan...borçla harçla 8 ay içinde tanıdım sevdim evlendim...eşim 31 yaşındaydı evlendiğimizde ben 23 eşm o zamana kadar eğlencenin dorukta olduğu bir semtte ailesinden ayrı yaşamış biriydi...gece hayatı olan kendi kazanıp kendi yiyen bir sorumluluğu olmayan bir adam...iyide kazanmış zamanında ...yaşamış doymuş ve benden 8 yaş büyük olgun bir erkek..borç harç evlendik evimizi kendimiz düzdük bende çalışıyorum ya girdik bir sürü borca...kriz patladı eşim işsiz kaldı nerdeyse ikimizin aynı zamanlarda çalıştığı bir dönem hiç olmadı gibi birşey eşimin kendi işi bu arada babasıyla birlikte...krizle beraber maddi sıkıntılar başladı ve görmediğim bir sürü huyu..önce alkol sorunumuz çıktı ortaya babası alkolik bu arada...kimseye söylemedim birşey ama hep mücedele ettim biraz düzeldi derken yalanlar çıkmaya başladı mesaiyle gidiyorum deyip gece gelmemeler akşam arkadaşları arar onlarla çıkıcam demeler...onunlada mücadele ettim hep konuşmalar derdimi anlatmaya çalışmalar...dedimki içimden hep alışmış bekar yaşamaya yaşıda var adapte olamıyor düzelecek...o sırada borçalrımızı ödeyemediğimiz için eşyalarımızı satıp (yaklaşık 20 bin borcumuz vardı süperde bir evim) gül gibi evimden kapıcı dairesine taşındık dükkandan bozma bir ev...yine borca girip eşya aldık ama çamaşır makinesi falan yok çamaşırları sepete doldurup götürüyorum k.validemde yıkayıp geri getiriyorum ...300 lirada kirası vardı istanbul gibi bi yerde düşünün artık oturduğum evi 
ama hep dedimki geçicek hep sabır hep sabır...derken bu evdede borçlar ödenemeyince bu evdeki eşyalarıda satıp k.validemin yanına taşındık ben ailemden bir sene sakladım orda oturduğumu ve hep sakladım yaşadıklarımı...bu sıradada eşim ilgiliydi epeyce benimle yada ben ona iyiyim die hep öyle gördüm bilmiyorum hala çok sevdğim için geçti herşey düzeldi ümit düzeldi diyorum kendi kendime eşya alıcaz ev tutucaz çünkü bebeğimiz olucak ben üni.mezunuyum ve sırf doğum yaparken ssk olsun die doğum parası alayım die geçici olarak bi büroda sekreterlik yaptım zamanında 1300 maaş alırken 700 lirayı kabul ettim...o halimle çalıştım son zamana kadar...eşiminde doğuma yakın işleri açıldı ve tuttuk evimizi yine eşya borcu tabi buzdolabı çamaşır makinesi koltuk vs...tuttuğum ev berbat ısınmıyor etmiyor...ama dedimki olsun bize yeter başkalarının yanında oturmaktansa yeter...ben hep yetirdim çünkü hiçbir masraf yapmadım her isteğimden vazgeçtim müşavir olmak istiyordum iki defa ailem parasını yolladı sınav parasını ikisindede eline saydım borcumuz var vazgeçtim ve insanlar beni sınava girdim kazanamadım sanıyor...neyse çok uzatıp sıkmayayım sizi...bebeğimiz oldu ümit hep evde dışarı çıkmıyor parayı idare ediyor bana yardım ediyor...ama maddi sıkıntı hep var...çünkü doğru düzgün işi yok ve daha iyisini yapma çabası hiç yok....derken ben küçücük bebeğimi bırakıp çalışmaya başladım mecburen...yılbaşından bir gün önce çek vardı ellerinde vadesi gelen bozdurdu ödenmesi gerekn bikaç birşeyi ödedi ogün anneme gidicem bankada 1200 gibi bir para kaldı dedimki bankaya koyma o parayı sen harcarsın yok dedi harcamam pazartesi evkuru yatırıcam onunla (5 aydır ödenmiyo) arkadaşlar pazar günü telefon açıyor bana moralim çok bozuk evkur 650 lira paramı aldı daha da 400 lira yatırmam gerekiyor...beni almaya geldi annemden dfedimki olsun ya borca gitti en azından evde de yicek hiçbirşey yok ve biz 1 aydır sadece kahvaltı ediyoruz akşamları borca gitsin dedim açık kapansın idare ederiz birşey olmaz...arabaya bindik beni şeytan dürtüyo dedimki evkurun makbuzunu versene bi bakayım ne kadar kalmış borcumuz makbuz yok dedi nasıl yok...işte vermediler 400 lirayıda ödeyince vericekler saçmalama dedim 1 lira dahiş versen makbuz veriyorlar...aaa makbuz bende pantolonun cebinde kaldı eve gidince veririm sana...o an başımdan aşağı kaynar sular döküldü anladım tabi...eve gittik cep telefonundan babasını ararmış gibi yapıyo dekont orda kalmış getir gelirken die...odaya geçtim yüzüm kireç gibi oldu dedimki sen o parayı yatırmadın doğru söyle arayacağım evkuru...evet yatırmadım naptın peki...boşver naptığımı...nasıl boşver çabuk söle ne yaptın...arkadaşlarıyla bara gitmiş 750 lira parayı yemiş kızlar...ilk önce şoktan herhalde sadece ağladım sinirimden bana bir şans ver affet cahillik ettim cahilliği 20 yaşında hayatan birşey görmemiş adam yapar 35 yaşında çocuğu olan bir adam yapamaz bunu ya....ilk önce sindirdim ama sinirim geçmiyor kızlar...yediremiyorum kendime...gururuma...hala bana 10 lira parayı nereye harcadın diyebiliyor kombi çok yazmasın die kısabiliyor...bitti ...gözümden dibe düştü...şimdi affetmiyorum sinirliyim die o bana daha çok trip atıyo nerdeyse özür isticek benden düşünün....ben nankörmüşüm...ben hiç bir işe yaramıyormuş neyi bcerebi,liyormuşum...benden nefret ediyormuş...şimdi bu adam terk edilmezde ne yapılır söyleyin bana...
ama hep dedimki geçicek hep sabır hep sabır...derken bu evdede borçlar ödenemeyince bu evdeki eşyalarıda satıp k.validemin yanına taşındık ben ailemden bir sene sakladım orda oturduğumu ve hep sakladım yaşadıklarımı...bu sıradada eşim ilgiliydi epeyce benimle yada ben ona iyiyim die hep öyle gördüm bilmiyorum hala çok sevdğim için geçti herşey düzeldi ümit düzeldi diyorum kendi kendime eşya alıcaz ev tutucaz çünkü bebeğimiz olucak ben üni.mezunuyum ve sırf doğum yaparken ssk olsun die doğum parası alayım die geçici olarak bi büroda sekreterlik yaptım zamanında 1300 maaş alırken 700 lirayı kabul ettim...o halimle çalıştım son zamana kadar...eşiminde doğuma yakın işleri açıldı ve tuttuk evimizi yine eşya borcu tabi buzdolabı çamaşır makinesi koltuk vs...tuttuğum ev berbat ısınmıyor etmiyor...ama dedimki olsun bize yeter başkalarının yanında oturmaktansa yeter...ben hep yetirdim çünkü hiçbir masraf yapmadım her isteğimden vazgeçtim müşavir olmak istiyordum iki defa ailem parasını yolladı sınav parasını ikisindede eline saydım borcumuz var vazgeçtim ve insanlar beni sınava girdim kazanamadım sanıyor...neyse çok uzatıp sıkmayayım sizi...bebeğimiz oldu ümit hep evde dışarı çıkmıyor parayı idare ediyor bana yardım ediyor...ama maddi sıkıntı hep var...çünkü doğru düzgün işi yok ve daha iyisini yapma çabası hiç yok....derken ben küçücük bebeğimi bırakıp çalışmaya başladım mecburen...yılbaşından bir gün önce çek vardı ellerinde vadesi gelen bozdurdu ödenmesi gerekn bikaç birşeyi ödedi ogün anneme gidicem bankada 1200 gibi bir para kaldı dedimki bankaya koyma o parayı sen harcarsın yok dedi harcamam pazartesi evkuru yatırıcam onunla (5 aydır ödenmiyo) arkadaşlar pazar günü telefon açıyor bana moralim çok bozuk evkur 650 lira paramı aldı daha da 400 lira yatırmam gerekiyor...beni almaya geldi annemden dfedimki olsun ya borca gitti en azından evde de yicek hiçbirşey yok ve biz 1 aydır sadece kahvaltı ediyoruz akşamları borca gitsin dedim açık kapansın idare ederiz birşey olmaz...arabaya bindik beni şeytan dürtüyo dedimki evkurun makbuzunu versene bi bakayım ne kadar kalmış borcumuz makbuz yok dedi nasıl yok...işte vermediler 400 lirayıda ödeyince vericekler saçmalama dedim 1 lira dahiş versen makbuz veriyorlar...aaa makbuz bende pantolonun cebinde kaldı eve gidince veririm sana...o an başımdan aşağı kaynar sular döküldü anladım tabi...eve gittik cep telefonundan babasını ararmış gibi yapıyo dekont orda kalmış getir gelirken die...odaya geçtim yüzüm kireç gibi oldu dedimki sen o parayı yatırmadın doğru söyle arayacağım evkuru...evet yatırmadım naptın peki...boşver naptığımı...nasıl boşver çabuk söle ne yaptın...arkadaşlarıyla bara gitmiş 750 lira parayı yemiş kızlar...ilk önce şoktan herhalde sadece ağladım sinirimden bana bir şans ver affet cahillik ettim cahilliği 20 yaşında hayatan birşey görmemiş adam yapar 35 yaşında çocuğu olan bir adam yapamaz bunu ya....ilk önce sindirdim ama sinirim geçmiyor kızlar...yediremiyorum kendime...gururuma...hala bana 10 lira parayı nereye harcadın diyebiliyor kombi çok yazmasın die kısabiliyor...bitti ...gözümden dibe düştü...şimdi affetmiyorum sinirliyim die o bana daha çok trip atıyo nerdeyse özür isticek benden düşünün....ben nankörmüşüm...ben hiç bir işe yaramıyormuş neyi bcerebi,liyormuşum...benden nefret ediyormuş...şimdi bu adam terk edilmezde ne yapılır söyleyin bana...
