tamamdır,çözdüm bu işi,yardım tekliflerine teşekkürler. göçmenlik zordur,89 gelenler en iyi bilir ama bunları da atlattık. uyum sağladığımı söyleyemem,ama en azından ilk baştaki gibi aşırı tepkiler vermiyorum. zaten işlere dalınca memleketini özleme zamanın da kalmıyor,oysa ilk yıllarda rüyalarıma giriyordu,suyunun tadı ağzımda tütüyordu. yine de dobriç'e gidince (her ne kadar provinsia olsa da) bir heyecan kaplıyor içimi,her yeri kızıma göstermek ve anlatmak istiyorum. buradaki dar kafalıktan bıkıyorum herhalde,insanlar bana öyle aydın geliyor ki.... daha önce söylemiştim,şirkette başka göçmen yok,belki bu beni etkiliyordur. fikirlerim her zaman çok sivri gelmiştir buradaki insanlara,açık sözlü olmak onları başka türlü düşündürüyor. lütfen yazın,sevinirim.