bu işsizlik beni yiyip bitirdi

Ben yoruldum ozellerin mulakatlarinda ders anlatip anlatip aranmamaktan.ya da sinav stresinden.Atansan ne ? 6 yil hayatini askiya alacaksin.ben evlenecegim icin sinava dahii girmedim artik takmiyorum 6 yil ayri kalamazdim.yakin arkadssimiz merkez memurlukta kiz ise doguda suan ayrilar ve 5 yil sonra evlenecekler yaslari olacak 32.. ne kadar yasayacagim ki ? Ben fotogrfciliga baslayacagim egitimlerini aldim.yetenegiminde oldugu soyleniyor..baska alanlara yonelmelisin artik ogretmenlik olayi bitti
 
Sadece dertlesmek icin açtım bu konuyu. Biliyorum yalniz degilim.

2015 yılında mezun oldum. O yıllarda büyük umudum vardı her yeni mezun gibi. Kpssye çok sıkı çalışıp atanacaktim. Haritadan yer begeniyordum. Her gün bunun hayalini kurarak şevkle ders çalıştım. Sonuç 2016 kpss 78 puan. Ve ortada kalış.

Bi sene daha çalışmak istedim. O arada da özel bir okula girip para kazanacaktım. Çok sevdigim öğretmenlik mesleğini yapacaktim iste parası az bile olsa. Birçok yere is başvurusu yaptım kapı kapı gezdim. Her yere cv biraktim. Evime 2.5 saat uzaklıkta bir kurumdan aradim, tabi başka yerler de aradılar. Oraya ulaşmak icjn giden taksi paralarına mi yanayım, kurumu bulamadigim için oturup sokakta aglamalarima mi yanayım, görüşme iyi geçtiği halde daha sonra o lanet kurumlardan ses seda çıkmamasına mi yanayim? Hangisine yanayım. Tabi ki ücretli öğretmenliğe başvurdum. Oradan da arandim. Ama son anda aksilik çıktı. Görev yeri değiştiren öğretmen vazgeçmişmiş de geri gelmişmiş de benim iş iptal olmuşmuş.

Neyse bir yıl daha çalıştım kpssye. Gözlerim bozuldu. Hastalık hastası oldum. Zaten eski konularimda da bahsetmistim bu durumdan. Sonuç :80 puan ve mülakata bile katilamadim. Hoş katilsam ne olacak, torpilim mi var?

Yine iş aramaya başladım. Ankaranin altını üstüne getirdim. Zaten daha önceden de ariyordum. Sekreter kız bile "hocam ihtiyaç yok ama siz yine de bi cv bırakın" diyordu umutsuzca. Ben de yine de birakiyordum cvyi. Ne arayan oldu ne soran. Yine kalakaldik issiz gucsuz.

Yalniz değilim dedim ya, evet biliyorum benim gibi bahtsız çok ülkede. Ama bazılarına bakıyorum da hayat onlara kiyak geçmiş hep. Adam 2 yıllık bitirmiş ertesi sene memur olmuş, ya da mezun arkadaşım ne kpss çalıştı ne bir şey. Tanidik vasıtası ile bankada iş buldu. Bir diğeri (torpili olmadığına adim gibi emin olduğum bir arkadaşım) cv bıraktı ve bir öğretmenin hasta olup işi bırakması üzerine direkt onu ise aldılar. Simdi musmutlu, az parası da olsa mutlu. Hayat bazılarına çok kolay be kızlar. Vallahi. Ya ben napiyim, ne yapsam olmuyor. Elimi attigimi kurutuyorum. Her zaman başkalarına yardim eden bir insan oldum. Kotu bir insan degilim , olsam derim ki ben zamanında şunun hakkini yedim benden aci aci çıkıyor. Ama o da yok.

Her gün başkalarının hayatlarına iç çekmekten, akrabalara "yok bu sene de olmadi" demekten, çoğunu gizli gizli mutlu etmekten Yoruldum. Evde oturmaktan Yoruldum. Liseyi bile bitirememis akrabalarimin altındaki arabaya, yaşadıkları hayata, imkanlara imrenmekten yoruldum.

Boyle böyle hasta olucam. Cidden. Artik geceleri balkonda gizli gizli ağlamaktan da yoruldum. Annem üzülmesin istiyorum ama o zavallı kadincagiz da benim yüzümden stres yaratıyor kendine. Kendimi köreltiyorum , bunca bilgiyi neden edindim, neden okudum ki ne gerek varmış, evde oturmak için mi o tuğla gibi kitapları yalayıp yuttum diyorum. O surede iyi bir dayı bulabilirdim araya araya. Ya da zengin koca bulup evlenebilirdim. Ha okumayan evlenen arkadaşlarıma laf atmuyorum lütfen kimse alınmasın. Onlar istediği hayati yasarken, ben neden bu haldeyim diyorum sadece.

Bu sistemde parmağı olan kim varsa , ömrünün bundan sonrasının hayrını göremesin inşallah. Gerçi inşallah maşallah diyerek ati alan Üsküdari geçiyor bizler de izliyoruz ama olsun.

Kafa sisirdigim için özür dilerim. Sadece içimi dökmek için yazdım.

Moral verip destek olayım diye girdim ama yazdıklarınız beni rahatsız etti.

Adam 2 yıllık okumuş da hemen memurluğa atanmış, başkası çalışmadan KPSS kazanmış, he bir de liseyi bile bitiremeyen akrabalar varmış...

Kimseye kötülük yapmadım diyorsunuz ama bunları düşünmek de bir kötülük...

Bu arada öğretmenliğe atansanız da akrabalarınızın liseyi bile bitirmeden (!) eriştiği yaşam standardına erişemeyeceksiniz büyük ihtimalle. O yüzden boş yere nazar etmeyin...

Bir de okumayıp evlenen, evde oturanlar için de istediği hayatı yaşıyorlar demişsiniz. O da öyle değil aslında. Herkesin kendine göre sıkıntısı var...
 
Gönlünüzde yatan meslek ögretmenlik mi? Once buna net cevap verin. Yoksa bu sizden cevrenizin beklentisi mi? Genelde bir cok ogretmen cevrenin beklentisi veya puanla puan turuyle mi alakali?

Egitimini aldiginiz, ogretmenlik gibi kutsal ve gonlunuzde yatan bir isin yerini hic bir sey tutmaz eminim.
Ama bu yasta genc bir kadinin en guzel gunlerini bu dava pesinde, baskalarinin hayatina ozenerek, en ufak agrida kanser miyim diye dusunerek gecirmesi kadar vahim bir tabla olamaz...

Size kendi hikayemden bahsedeyim.
Yurtdisinda buyudum. Beslenme diyetetik mezunuyum. Ilk sene atanamadim turkcem cok yetersizdi sinavim kotuydu.

Paraya ciddi ihtiyacim vardi. Ozelde is baktim. Haftasonu ve haftaici aksam da calisiyorsun. Bu ekstra mesai degil fedakarlik olarak adlandiriliyor. Onerilen para asgari ucret.
Kabul etmedim.

Gittim bir yerde mutfakta calismak icin basvurdum. Yurtdisinda mutfak egitimi de aliniyor beslenme diyetetik icinde. (Ama ilanda egitim veya deneyim istenmemis) Orda da birini yeni aldik ilani kaldiricaz ama isterseniz garson olarak baslayin ilk mutfak aciginda sizi mutfaga cekeriz dediler.
Tamam dedim. En azindan maasi ve maas kadar tipbox vardi :) neyse 3 ay sonra mutfaga girdim.
14 ayda 3 kere terfi aldim. Bu arada yine de sinava girdim. Atanacak puan aldim. Dondum baktim alacagim maasa guldum gectim.

Ilerleme olanagi veya para kazanma olanagi cok yuksek isler var. Bence baska bir sey yapin. Tabii gonlunuzdekini yapin isterim ama en ufak agrida ben kanser miyim diye dusunecek durumlara geldiyseniz acil girin bir ise en azindan kafaniz dagilsin. Emin olun bu yonde sagladigi fayda bile paha bicilemez.

Zaten ogretmenlikle o lise mezunu bile olamayan akrabalarinizin standardina ulasamazsiniz ki. Anliyorum ki sizin icin maneviyati kadar maddiyati da onemli isin. Yine beni taslayanlar olacak ama memur hayati nereye kadar?

Ne kadar aliyorlar bilmem ogretmenler. Etrafimdaki hic bir ogretmenin benim yasantima yaklasacak bile bir hayati yok.

Bak benim teyzem ogretmen annem makyoz, teyzem okumus annem okumamis. Teyzem hep anneme imrenirdi.
 
Son düzenleme:
Günaydın. Bana kızacaksınız belki ama işsizim diye düşündükçebu düşünce sizi sarıyor ve kendinizi yetersiz hissetmenize neden oluyor.
Onun için ben hiç kpss ye çalışmadım. Atanma şansı çok olan bir bölümüm var aslında. Ama cesaret edemedim. Mezun olmadan üniversitede çalışmaya başladım alanımda. Stajı kimse sevmez bende sevmezdim ama ilk iki gün ortamı tanıyıp hemen onların istedikleri personel haline geliyordum.
Sevdiğim işi yapmaya 2 sene önce başladım
Yaşım 34. Ama hiç işsiz kalmadım. Çünkü hiç sevmesemde idare ettim.
Size tavsiyem bırakın işsiz falan değilsiniz. Sadece farklı Bir iş yapmak istiyorsunuz. Bunu bellirleyin ve hedefe kitlenin.
Dipnot: kpss'yi unutun. Çok negatif bir sınav.
 
Moral verip destek olayım diye girdim ama yazdıklarınız beni rahatsız etti.

Adam 2 yıllık okumuş da hemen memurluğa atanmış, başkası çalışmadan KPSS kazanmış, he bir de liseyi bile bitiremeyen akrabalar varmış...

Kimseye kötülük yapmadım diyorsunuz ama bunları düşünmek de bir kötülük...

Bu arada öğretmenliğe atansanız da akrabalarınızın liseyi bile bitirmeden (!) eriştiği yaşam standardına erişemeyeceksiniz büyük ihtimalle. O yüzden boş yere nazar etmeyin...

Bir de okumayıp evlenen, evde oturanlar için de istediği hayatı yaşıyorlar demişsiniz. O da öyle değil aslında. Herkesin kendine göre sıkıntısı var...
Sert olmayım sabırlı olayım diyorum ama bazen imkan kalmıyor. Onca yazdıklarım içinde buna mi takildiniz. Özür dileriz biz jssizler bazen boyle armut pis agzima düş yaşayanları kiskaniyoriz bazen özür dileriz. Su durumu yaşamayan anlamaz. Benim konumu okuyup moral vermek için giriyosunuz ama hayatından memnun insanlara imrendigim eğitim almadığı benim kadar emek vermediği halde iyi imkanlara sahip olan insanlarla kendimi kiyaslamami "kötülük ediyosooon" olarak yorumluyorsunuz. Ben 2.5 yildir issizim. Ortaokulda lisede okul birincisiydim, üniversitede bolum 3. Sü oldum. Bu kadar talihsizligin akabinde illa ki böyle düşünceler geçecek kafamdan. Daha normal ne olabilir ki? En sevdiğim şey sanal alemde insanların kendini melek gibi göstermesi tertemiz biri gibi davranması. Yahu en doğal şey kendini başkalarıyla kıyaslamak, başkalarının hayatına "nazar etmek". Bir de ben kotu bir şey demedim allah daha çok versin ama bana da versin yani. Ben sadece adaletsizlikten bahsetmek icin örnek verdim. Hakikaten boyle nereye varacağını düşünmeden yorum yapanlar hangi kafayla yapıyor anlamiyorum. Sizin moral vermeniz eksik kalsın.
 
Günaydın. Bana kızacaksınız belki ama işsizim diye düşündükçebu düşünce sizi sarıyor ve kendinizi yetersiz hissetmenize neden oluyor.
Onun için ben hiç kpss ye çalışmadım. Atanma şansı çok olan bir bölümüm var aslında. Ama cesaret edemedim. Mezun olmadan üniversitede çalışmaya başladım alanımda. Stajı kimse sevmez bende sevmezdim ama ilk iki gün ortamı tanıyıp hemen onların istedikleri personel haline geliyordum.
Sevdiğim işi yapmaya 2 sene önce başladım
Yaşım 34. Ama hiç işsiz kalmadım. Çünkü hiç sevmesemde idare ettim.
Size tavsiyem bırakın işsiz falan değilsiniz. Sadece farklı Bir iş yapmak istiyorsunuz. Bunu bellirleyin ve hedefe kitlenin.
Dipnot: kpss'yi unutun. Çok negatif bir sınav.
Başka bir imkanim yok ki okuduğum bolum dolayısı ile.
 
Gönlünüzde yatan meslek ögretmenlik mi? Once buna net cevap verin. Yoksa bu sizden cevrenizin beklentisi mi? Genelde bir cok ogretmen cevrenin beklentisi veya puanla puan turuyle mi alakali?

Egitimini aldiginiz, ogretmenlik gibi kutsal ve gonlunuzde yatan bir isin yerini hic bir sey tutmaz eminim.
Ama bu yasta genc bir kadinin en guzel gunlerini bu dava pesinde, baskalarinin hayatina ozenerek, en ufak agrida kanser miyim diye dusunerek gecirmesi kadar vahim bir tabla olamaz...

Size kendi hikayemden bahsedeyim.
Yurtdisinda buyudum. Beslenme diyetetik mezunuyum. Ilk sene atanamadim turkcem cok yetersizdi sinavim kotuydu.

Paraya ciddi ihtiyacim vardi. Ozelde is baktim. Haftasonu ve haftaici aksam da calisiyorsun. Bu ekstra mesai degil fedakarlik olarak adlandiriliyor. Onerilen para asgari ucret.
Kabul etmedim.

Gittim bir yerde mutfakta calismak icin basvurdum. Yurtdisinda mutfak egitimi de aliniyor beslenme diyetetik icinde. (Ama ilanda egitim veya deneyim istenmemis) Orda da birini yeni aldik ilani kaldiricaz ama isterseniz garson olarak baslayin ilk mutfak aciginda sizi mutfaga cekeriz dediler.
Tamam dedim. En azindan maasi ve maas kadar tipbox vardi :) neyse 3 ay sonra mutfaga girdim.
14 ayda 3 kere terfi aldim. Bu arada yine de sinava girdim. Atanacak puan aldim. Dondum baktim alacagim maasa guldum gectim.

Ilerleme olanagi veya para kazanma olanagi cok yuksek isler var. Bence baska bir sey yapin. Tabii gonlunuzdekini yapin isterim ama en ufak agrida ben kanser miyim diye dusunecek durumlara geldiyseniz acil girin bir ise en azindan kafaniz dagilsin. Emin olun bu yonde sagladigi fayda bile paha bicilemez.

Zaten ogretmenlikle o lise mezunu bile olamayan akrabalarinizin standardina ulasamazsiniz ki. Anliyorum ki sizin icin maneviyati kadar maddiyati da onemli isin. Yine beni taslayanlar olacak ama memur hayati nereye kadar?

Ne kadar aliyorlar bilmem ogretmenler. Etrafimdaki hic bir ogretmenin benim yasantima yaklasacak bile bir hayati yok.

Bak benim teyzem ogretmen annem makyoz, teyzem okumus annem okumamis. Teyzem hep anneme imrenirdi.
Bıri daha maddiyatla çok alakali olduğumu yazmış ama benim derdim yatlar katlar değil, ortalama bi hayat. Zaten öyle olmasa asgari ücretle çalışmak için is başvuruları yapmazdim.
 
Her şeyi geçtim de üniversiteyi ilk kazandığımızda başarı dolu bir gelecek beklerken..

Arkadaşlarımızın iki yıllık açıktan okudukları bölümlerle atanıp hayatlarını kurması koyuyor.

Kıskançlık değil, adaletsizliğe üzülüyoruz.

Nasip böyle bir şey belki de..
Hah sizinki aynen de orda. Bir tane akilli üye "başkalarının hayatına nazar ediyosun kotuluk yapiyosun" yazmış. Yahu insanin hic mi olayları yorumlama yeteneği olmaz. Başkalarının hayati umrumda değil, ama onların benim verdiğim emeğin yarısını vermeden bir yerlere gelmesine karşın benim gelememem durumumu daha da sorgulamama yol aciyo. İnsan adaletsizliği dibine kadar hissediyor iste.

Dediğiniz gibi üniversiteyi kazandigim o donem ne hayaller kurmustum.
 
Hah sizinki aynen de orda. Bir tane akilli üye "başkalarının hayatına nazar ediyosun kotuluk yapiyosun" yazmış. Yahu insanin hic mi olayları yorumlama yeteneği olmaz. Başkalarının hayati umrumda değil, ama onların benim verdiğim emeğin yarısını vermeden bir yerlere gelmesine karşın benim gelememem durumumu daha da sorgulamama yol aciyo. İnsan adaletsizliği dibine kadar hissediyor iste.

Dediğiniz gibi üniversiteyi kazandigim o donem ne hayaller kurmustum.

İnsanların bazıları verilen emekten bi haber.. Belki kendileri deemek vermeden oraya geliyorlar.

Biz idealistçe yaklaşıp daha iyi iş yapalım derken eğitim hayatımızı önemseyip açıkta kalıp kendi işimize ilgili olmayan işler arayalım...
 
Anlıyorum sizi. Ama alandan uzaklaşabileceğinizi kastettim.
Tesekkur ederim ilginiz için. Belki tek tek yorumları okumamışsinizdir o yüzden size de söyleyim ben zaten farklı alanlara yoneldim bilgisayar sertifikası vs alacağım diğer memurluklara başvurmak için. En olmadi polislik .
 
Edebiyat-Türkçe
Canim Edebiyatcisin Turkce olsa 80 le atanirdin.
Sorun aslinda edebiyat bolumunun acik ogretimi var fen edebiyato saymiyorum bile.bu kadar mezun varken o bolum cidden zor
cok uzuluyorum egitim mezunu olupta acik ogretimliyle fen edebiyatliyla ayni kategoride sayilanlara.
Ben 2007 turkce ogretmenligi mezunuyum ve hemen atandim ama ben okurken de edebiyat bu durumdaydi keske sonu belli olan bolumleri tercih etmeseniz
simdi herkes sirf universiteli olayim diye her bolumu yaziyor. Cidden enerjinize emeginize yazik oluyor sonra.
Insallah en kisa zamanda istedigin gibi bir is bulursun.
 
Tesekkur ederim ilginiz için. Belki tek tek yorumları okumamışsinizdir o yüzden size de söyleyim ben zaten farklı alanlara yoneldim bilgisayar sertifikası vs alacağım diğer memurluklara başvurmak için. En olmadi polislik .
Ama hepsi devlet memurluğu işte. Devlete girmektense iş için uğraşırsanız kendinizi kötü hissetmezsiniz demek istedim.
Kardeşim kuzenlerim de dahil hepsine aynı şeyi söylüyorum. Tartışmak değil asla niyetim. Çözüm için söylüyorum vallahi.
 
Bıri daha maddiyatla çok alakali olduğumu yazmış ama benim derdim yatlar katlar değil, ortalama bi hayat. Zaten öyle olmasa asgari ücretle çalışmak için is başvuruları yapmazdim.

Mesaji hic kotu niyetle yazmadim. Siz beni yanlis mi anladiniz acaba? Ama siz hic icinizdeki ogretme aski, gelecek nesli sekillendirme istegi, kutsal meslek gibi seylerden bahsetmeyip akrabalarin arabasina yasadigi hayata imrendiginizden bahsederseniz biz de on planda maddiyatin oldugunu dusunuruz. Bu anormal degil bence.

Maddiyata onem vermek de ayip bir sey degil ki. Ev edinmek ev gecindirmek yemek yemek saglik kiyafet bunlarin en asgarisi bile parayla oluyor. Elbette maddiyat herkes icin onemli.
Ben bedava sabahtan aksama kadar calisirim diyen kim vardir?

Asgari ucretli islere baska yerde size 10 bin teklif geldi de siz ille ogretmenlik olsun diye mi basvurdunuz? Yoksa baska hic bir sans kalmayinca mecburiyetten mi?
Magdursunuz, zordasiniz, mutsuzsunuz anliyorum. Benzerlerini ben de yasadim ve siz sanirim ailenizle yasiyorsunuz. Benim oyle bir imkanim yoktu. Sizi kirmak istemem ama sapla samani ayirmak gerek.

Her ne olursa olsun bence asla ve asla su gencecik yasta her agrida acaba kanser miyim diye dusunecek psikolojinin sizi esir almasina izin vermeyin.

Onca emegi silip atmaya kiyamiyorsunuz tabii haklisiniz. ama hayatinizi sagliginizi silip atacaginiza bosverin giden 4 yiliniz olsun simdi baska bir sayfa acin.
 
Mesaji hic kotu niyetle yazmadim. Siz beni yanlis mi anladiniz acaba? Ama siz hic icinizdeki ogretme aski, gelecek nesli sekillendirme istegi, kutsal meslek gibi seylerden bahsetmeyip akrabalarin arabasina yasadigi hayata imrendiginizden bahsederseniz biz de on planda maddiyatin oldugunu dusunuruz. Bu anormal degil bence.

Maddiyata onem vermek de ayip bir sey degil ki. Ev edinmek ev gecindirmek yemek yemek saglik kiyafet bunlarin en asgarisi bile parayla oluyor. Elbette maddiyat herkes icin onemli.
Ben bedava sabahtan aksama kadar calisirim diyen kim vardir?

Asgari ucretli islere baska yerde size 10 bin teklif geldi de siz ille ogretmenlik olsun diye mi basvurdunuz? Yoksa baska hic bir sans kalmayinca mecburiyetten mi?
Magdursunuz, zordasiniz, mutsuzsunuz anliyorum. Benzerlerini ben de yasadim ve siz sanirim ailenizle yasiyorsunuz. Benim oyle bir imkanim yoktu. Sizi kirmak istemem ama sapla samani ayirmak gerek.

Her ne olursa olsun bence asla ve asla su gencecik yasta her agrida acaba kanser miyim diye dusunecek psikolojinin sizi esir almasina izin vermeyin.

Onca emegi silip atmaya kiyamiyorsunuz tabii haklisiniz. ama hayatinizi sagliginizi silip atacaginiza bosverin giden 4 yiliniz olsun simdi baska bir sayfa acin.
Ya ben sanal alemde hic tanimadigim biriyle bi konu hakkında konuşurken aslında çok dikkat etmek istiyorum yanlış anlaşılmamak için. Ben de zaten derdim maddiyat degil derken kesinlikle size sert cikmadim veya beni sucluyorsunuz demedim. Estağfurullah. Öğretmenliği çok istiyorum . atandigimda hemen bi ev bi araba alamasam da ortalama bi hayat sürecek maaşım olacak, hem de sevdiğim mesleği yapacağım. Hic istemedigim is ve 10 bin mi Yoksa ogretmenlikte 3 bin mi deseler belki inanmazsiniz ama öğretmenlik derdim. Küçüklükten beri hayalim. Ha şu an tabii ki esnettim isteklerimi, bir iş olsun da ücretli öğretmenlik özel sektör ya da farklı bir memurluk yeter ki işsizlikten kurtulayim kafasına eristim. Çünkü 2.5 yıl ve bunun üzerine bitmeyen belirsizlik. Tesekkur ederim bu arada yorumunuz için.
 
Ama hepsi devlet memurluğu işte. Devlete girmektense iş için uğraşırsanız kendinizi kötü hissetmezsiniz demek istedim.
Kardeşim kuzenlerim de dahil hepsine aynı şeyi söylüyorum. Tartışmak değil asla niyetim. Çözüm için söylüyorum vallahi.
Anliyorum. Ama özel sektörde de is aradigimi fakat bulamadığımi yazmıştım. Hatta en çok özel sektörde aradım diyebilirim.
 
Canim Edebiyatcisin Turkce olsa 80 le atanirdin.
Sorun aslinda edebiyat bolumunun acik ogretimi var fen edebiyato saymiyorum bile.bu kadar mezun varken o bolum cidden zor
cok uzuluyorum egitim mezunu olupta acik ogretimliyle fen edebiyatliyla ayni kategoride sayilanlara.
Ben 2007 turkce ogretmenligi mezunuyum ve hemen atandim ama ben okurken de edebiyat bu durumdaydi keske sonu belli olan bolumleri tercih etmeseniz
simdi herkes sirf universiteli olayim diye her bolumu yaziyor. Cidden enerjinize emeginize yazik oluyor sonra.
Insallah en kisa zamanda istedigin gibi bir is bulursun.
Bizim donemimizde önüne gelene formasyon verilmezdi, üstelik yakınlarım 75-76 gibi puanlarla atanmışlardı. O yüzden biraz da sevdiğim.için tercih ettim. Kismetsizlik iste.
 
Arkadaşım daha 25 yaşındasın ve mezuniyetinin üzerinden 2 yıl geçmemiş. Yani bence çok hızlı kapılmışsın umutsuzluğa. İlk senende okul ile birlikte atanamaman çok normaldi. Çoğu insan deneme amaçlı girer. Bence çalışmadıysan başka bir işte, ilk çabanı bu sene göstermişsin. Benim kurumuma 8 senedir atanmaya çalışan birisi geldi. Sen düşün.

Kolay degil. Stresli. Ama kendini hırpalayarak, özelde iş bulmadım diye dövünerek ki özelin şartları çok zor, ya da kendi alanından başka yerlerde sekreterlik vs tarzı işler arayarak kendini köreltme. Avukat yanında sekreterlik demişsin de almadıkları daha iyi emin ol.

Daha ilk doğru düzgün çalışmanda bu psikolojiye bürünürsen, bu yaşta, işin çok zor. Biraz rahat ol. Ve amacına odaklan. Sen kafa karışıklığıyla ne yapacagını şaşırmışsın. Amacını belirle, nasıl bir hayat istiyorsan karar ver. Ona göre uzun vadeli yap planlarını.

Tabiki insanlar senin hayatın yola girsin istemezler. Tabiki akrabaların sorup sorup yarana tuz basacaklar. Ya da saçma sapan işlerde çalışıp, seni küçümseyen insancıklar olacaktır. Mesele bunlara takılmamakta. Sen amacına yoğunlaş lütfen.
 
Sadece dertlesmek icin açtım bu konuyu. Biliyorum yalniz degilim.

2015 yılında mezun oldum. O yıllarda büyük umudum vardı her yeni mezun gibi. Kpssye çok sıkı çalışıp atanacaktim. Haritadan yer begeniyordum. Her gün bunun hayalini kurarak şevkle ders çalıştım. Sonuç 2016 kpss 78 puan. Ve ortada kalış.

Bi sene daha çalışmak istedim. O arada da özel bir okula girip para kazanacaktım. Çok sevdigim öğretmenlik mesleğini yapacaktim iste parası az bile olsa. Birçok yere is başvurusu yaptım kapı kapı gezdim. Her yere cv biraktim. Evime 2.5 saat uzaklıkta bir kurumdan aradim, tabi başka yerler de aradılar. Oraya ulaşmak icjn giden taksi paralarına mi yanayım, kurumu bulamadigim için oturup sokakta aglamalarima mi yanayım, görüşme iyi geçtiği halde daha sonra o lanet kurumlardan ses seda çıkmamasına mi yanayim? Hangisine yanayım. Tabi ki ücretli öğretmenliğe başvurdum. Oradan da arandim. Ama son anda aksilik çıktı. Görev yeri değiştiren öğretmen vazgeçmişmiş de geri gelmişmiş de benim iş iptal olmuşmuş.

Neyse bir yıl daha çalıştım kpssye. Gözlerim bozuldu. Hastalık hastası oldum. Zaten eski konularimda da bahsetmistim bu durumdan. Sonuç :80 puan ve mülakata bile katilamadim. Hoş katilsam ne olacak, torpilim mi var?

Yine iş aramaya başladım. Ankaranin altını üstüne getirdim. Zaten daha önceden de ariyordum. Sekreter kız bile "hocam ihtiyaç yok ama siz yine de bi cv bırakın" diyordu umutsuzca. Ben de yine de birakiyordum cvyi. Ne arayan oldu ne soran. Yine kalakaldik issiz gucsuz.

Yalniz değilim dedim ya, evet biliyorum benim gibi bahtsız çok ülkede. Ama bazılarına bakıyorum da hayat onlara kiyak geçmiş hep. Adam 2 yıllık bitirmiş ertesi sene memur olmuş, ya da mezun arkadaşım ne kpss çalıştı ne bir şey. Tanidik vasıtası ile bankada iş buldu. Bir diğeri (torpili olmadığına adim gibi emin olduğum bir arkadaşım) cv bıraktı ve bir öğretmenin hasta olup işi bırakması üzerine direkt onu ise aldılar. Simdi musmutlu, az parası da olsa mutlu. Hayat bazılarına çok kolay be kızlar. Vallahi. Ya ben napiyim, ne yapsam olmuyor. Elimi attigimi kurutuyorum. Her zaman başkalarına yardim eden bir insan oldum. Kotu bir insan degilim , olsam derim ki ben zamanında şunun hakkini yedim benden aci aci çıkıyor. Ama o da yok.

Her gün başkalarının hayatlarına iç çekmekten, akrabalara "yok bu sene de olmadi" demekten, çoğunu gizli gizli mutlu etmekten Yoruldum. Evde oturmaktan Yoruldum. Liseyi bile bitirememis akrabalarimin altındaki arabaya, yaşadıkları hayata, imkanlara imrenmekten yoruldum.

Boyle böyle hasta olucam. Cidden. Artik geceleri balkonda gizli gizli ağlamaktan da yoruldum. Annem üzülmesin istiyorum ama o zavallı kadincagiz da benim yüzümden stres yaratıyor kendine. Kendimi köreltiyorum , bunca bilgiyi neden edindim, neden okudum ki ne gerek varmış, evde oturmak için mi o tuğla gibi kitapları yalayıp yuttum diyorum. O surede iyi bir dayı bulabilirdim araya araya. Ya da zengin koca bulup evlenebilirdim. Ha okumayan evlenen arkadaşlarıma laf atmuyorum lütfen kimse alınmasın. Onlar istediği hayati yasarken, ben neden bu haldeyim diyorum sadece.

Bu sistemde parmağı olan kim varsa , ömrünün bundan sonrasının hayrını göremesin inşallah. Gerçi inşallah maşallah diyerek ati alan Üsküdari geçiyor bizler de izliyoruz ama olsun.

Kafa sisirdigim için özür dilerim. Sadece içimi dökmek için yazdım.
Beni üniversiteyi amcamların yanında okımaya başlamıştım yurtlara para vercez diye beni yurda göndermemişlerderdi,Ankaranın uzak ilçelerinden birinden gel git yapıyordum , 2 Buçuk saatim günlük yollarda geçiyordu, yengemin bana yapmadığı kalmamıştı , aç susuz yattıgım soğukta uyudugum, kitaplarımın yırtıldığı günlerimi hiç unutmam, ya okumayacaksın ya da amcangilde kalacaksın diyorlardı ailem dayanamıyordum katlanamıyordum ,ailemden habersiz KPSS için dersaneye gittim dişimş tırnağımq taktım ve bir sene daha katlanamam Yengeme diye
Sadece dertlesmek icin açtım bu konuyu. Biliyorum yalniz degilim.

2015 yılında mezun oldum. O yıllarda büyük umudum vardı her yeni mezun gibi. Kpssye çok sıkı çalışıp atanacaktim. Haritadan yer begeniyordum. Her gün bunun hayalini kurarak şevkle ders çalıştım. Sonuç 2016 kpss 78 puan. Ve ortada kalış.

Bi sene daha çalışmak istedim. O arada da özel bir okula girip para kazanacaktım. Çok sevdigim öğretmenlik mesleğini yapacaktim iste parası az bile olsa. Birçok yere is başvurusu yaptım kapı kapı gezdim. Her yere cv biraktim. Evime 2.5 saat uzaklıkta bir kurumdan aradim, tabi başka yerler de aradılar. Oraya ulaşmak icjn giden taksi paralarına mi yanayım, kurumu bulamadigim için oturup sokakta aglamalarima mi yanayım, görüşme iyi geçtiği halde daha sonra o lanet kurumlardan ses seda çıkmamasına mi yanayim? Hangisine yanayım. Tabi ki ücretli öğretmenliğe başvurdum. Oradan da arandim. Ama son anda aksilik çıktı. Görev yeri değiştiren öğretmen vazgeçmişmiş de geri gelmişmiş de benim iş iptal olmuşmuş.

Neyse bir yıl daha çalıştım kpssye. Gözlerim bozuldu. Hastalık hastası oldum. Zaten eski konularimda da bahsetmistim bu durumdan. Sonuç :80 puan ve mülakata bile katilamadim. Hoş katilsam ne olacak, torpilim mi var?

Yine iş aramaya başladım. Ankaranin altını üstüne getirdim. Zaten daha önceden de ariyordum. Sekreter kız bile "hocam ihtiyaç yok ama siz yine de bi cv bırakın" diyordu umutsuzca. Ben de yine de birakiyordum cvyi. Ne arayan oldu ne soran. Yine kalakaldik issiz gucsuz.

Yalniz değilim dedim ya, evet biliyorum benim gibi bahtsız çok ülkede. Ama bazılarına bakıyorum da hayat onlara kiyak geçmiş hep. Adam 2 yıllık bitirmiş ertesi sene memur olmuş, ya da mezun arkadaşım ne kpss çalıştı ne bir şey. Tanidik vasıtası ile bankada iş buldu. Bir diğeri (torpili olmadığına adim gibi emin olduğum bir arkadaşım) cv bıraktı ve bir öğretmenin hasta olup işi bırakması üzerine direkt onu ise aldılar. Simdi musmutlu, az parası da olsa mutlu. Hayat bazılarına çok kolay be kızlar. Vallahi. Ya ben napiyim, ne yapsam olmuyor. Elimi attigimi kurutuyorum. Her zaman başkalarına yardim eden bir insan oldum. Kotu bir insan degilim , olsam derim ki ben zamanında şunun hakkini yedim benden aci aci çıkıyor. Ama o da yok.

Her gün başkalarının hayatlarına iç çekmekten, akrabalara "yok bu sene de olmadi" demekten, çoğunu gizli gizli mutlu etmekten Yoruldum. Evde oturmaktan Yoruldum. Liseyi bile bitirememis akrabalarimin altındaki arabaya, yaşadıkları hayata, imkanlara imrenmekten yoruldum.

Boyle böyle hasta olucam. Cidden. Artik geceleri balkonda gizli gizli ağlamaktan da yoruldum. Annem üzülmesin istiyorum ama o zavallı kadincagiz da benim yüzümden stres yaratıyor kendine. Kendimi köreltiyorum , bunca bilgiyi neden edindim, neden okudum ki ne gerek varmış, evde oturmak için mi o tuğla gibi kitapları yalayıp yuttum diyorum. O surede iyi bir dayı bulabilirdim araya araya. Ya da zengin koca bulup evlenebilirdim. Ha okumayan evlenen arkadaşlarıma laf atmuyorum lütfen kimse alınmasın. Onlar istediği hayati yasarken, ben neden bu haldeyim diyorum sadece.

Bu sistemde parmağı olan kim varsa , ömrünün bundan sonrasının hayrını göremesin inşallah. Gerçi inşallah maşallah diyerek ati alan Üsküdari geçiyor bizler de izliyoruz ama olsun.

Kafa sisirdigim için özür dilerim. Sadece içimi dökmek için yazdım.
19 yasında devlette kadrolu memur olmuştum, memurun işim var gücüm var diye 20 yasında evlenmiştim hayatımı mahvetmiştim sağlığım elimden gitti, bir de bu açıdan bak keşke okulumu yarım bırakmasaydım da memur olmasaydım diye kafamı çok tastan tasa vurdum ,memur olmasaydım eşimi tanıyamazdım evlenmezdim belki de dedim hep. Üniyi şizofren hastası bır yengemin yanında okuduğum için tek kurtuluşum memur olmaktı, yoksa ya o evde okumaya devam edecektim ya da okımayacaktım bana bu şartı kosmuslardı, her şeyde bir hayır vardır sabret elbet bir gün emeklerinin karsılıgını alacaksın.
 
Arkadaşım daha 25 yaşındasın ve mezuniyetinin üzerinden 2 yıl geçmemiş. Yani bence çok hızlı kapılmışsın umutsuzluğa. İlk senende okul ile birlikte atanamaman çok normaldi. Çoğu insan deneme amaçlı girer. Bence çalışmadıysan başka bir işte, ilk çabanı bu sene göstermişsin. Benim kurumuma 8 senedir atanmaya çalışan birisi geldi. Sen düşün.

Kolay degil. Stresli. Ama kendini hırpalayarak, özelde iş bulmadım diye dövünerek ki özelin şartları çok zor, ya da kendi alanından başka yerlerde sekreterlik vs tarzı işler arayarak kendini köreltme. Avukat yanında sekreterlik demişsin de almadıkları daha iyi emin ol.

Daha ilk doğru düzgün çalışmanda bu psikolojiye bürünürsen, bu yaşta, işin çok zor. Biraz rahat ol. Ve amacına odaklan. Sen kafa karışıklığıyla ne yapacagını şaşırmışsın. Amacını belirle, nasıl bir hayat istiyorsan karar ver. Ona göre uzun vadeli yap planlarını.

Tabiki insanlar senin hayatın yola girsin istemezler. Tabiki akrabaların sorup sorup yarana tuz basacaklar. Ya da saçma sapan işlerde çalışıp, seni küçümseyen insancıklar olacaktır. Mesele bunlara takılmamakta. Sen amacına yoğunlaş lütfen.
Çok haklisiniz. Tesekkur ederim.
 
X