Boşanmış arkadaşım bütün cesaretimin içine etti...

Istedigin zaman konu açar, fikir alirsin arkadasim.. Hoslanmayan yazmaz, konuya dahil olmaz ama olumlu olumsuz her yoruma da acik olmalisin konu actiysan, bin cesit insan var..
Elbette duygusal karmasalar, iniş çıkışlar yasayacaksin, cok normal.. Kolay mi bosanmak, laylaylom diye oynayarak mi yasayacaksin bu sureci? Oncelikle bu uzuntulerin normal oldugunu kabullen; insan hayatı talan olmus gibi hissediyor, oyle iyi anliyorum ki..
Esine gelince, halen psikolojik siddetini sürdürüyor, seni sucluyor ve kendini suclu hissetmeni de baya baya sağlıyor.. Gelme bu oyunlara..
 
Kiskancligi abartili mi? Gercekten bunu kiskanclik olarak mi niteliyorsunuz? "Bu cocuk benden degil"??
 
Aklınız almıyorsa bana sorun bende cevaplayayım. Babası kendi evini satmış arkadaşın borcunu ödemiş.
Evet çok farklı 2 adam.
Benim eşim Sigara dahi kullanmaz.
Beni borca da sokmaz.
Ama güvenmediği halde benimle birlikte olmaya devam eden bir adam.
Benimle sürekli ters düşmek için özel bir Çaba sarfeden, sinirlendiğinde artık ağzından çıkanı kulağı duymayan ve maalesef artık çok sık sinirlenen yıkıp,döken bir adam.
İçine kapanık,az konuşan bir adam.
Parası için vefa bekleyen bir adam.
 
Evet ben senden önce böyle bir adam değildim senden sonra oldum diyor. Üzülüyorum çünkü öyle bir tartışma oluyor ki bana “artık ölmek istiyorum beni hayattan soğuttun” diyen adam “3 metre dilin var biraz sus” diyen adam bu sefer de ben seni böyle seviyorum aslında sadece bazen katlanamıyorum diyip özür diliyor. Ve ben hangisinin doğru olduğunu anlamıyorum.
Bende “adam değilsin,ş..r..sz, erkek misin diye yürüyorum bunlarda onun çok ağrına gidiyor ama ben kardeşinin bana “sen kadın mısın” sorusunu sormasına müsade ettiği ve sonrasında bunun için ona 1 saat bile tavır yapmadığı için gözümdeki “adam” profilinin zedelediği için böyleyim. Ve bu düzelmeyecek. Çünkü eşim bu konu da pasif. Zoruna gidiyor ama pasif.
 
İyi de bu sözlerinle kendinle çok fazla çelişmiyor musun?

Sevgi değil de saygı ve güven bittiği için boşanıyormuşsunuz(!)

Zaten sevgiliyken hamile kalınca bu çocuk benden değil deyip sen istemediğin halde zorla aldıran bir adam var karşında.

Ve sen bu olayın üzerine gidip evlenmişsin.

Iliskinizin hangi aşamasında aranızda saygı ve güven oluştu acaba? Zira bu evlilikten sonra bozulmuş gibi durmuyor.

Benim hissettiğim ise sen boşluktan ve adamın maddi güvencesi var diye, belki de biraz ailenin baskisina evlendin. Sevgiden saygıdan veya güvenden değil.

Ve şuan da adam seni gerçekten istemediği için boşanmak zorunda kalıyorsun, yine bu da kendi kararın değil.
 

Kendinize acıyorsunuz sürekli.
Her şeyin olumsuz tarafını zorluyor gibisiniz.
Siz zor şeyler yaşıyorsunuz, kimse laylaylom boşanmanızı beklemiyor.
Unuttuğunuz nokta bu keyfi bir boşanma degil. Zarar gördüğünüz bir evlilik yürümez zaten. Bugün değilse yarın olacak bu boşanma, ve siz daha da yıpranmış olacaksınız.
Bunun için, hala yaşanacak şeylerim varken hayata dönüyorum diye düşünmeye bakın.
Evet boşanmak güzel bir tecrübe değil ama güven ortamı olmadan, psikolojik baskıyla sürdürülen evlilikten daha güzel bir şey.
Arkadaşınız seçiminden pişman olmuş örnegini vermişsiniz. Su durumda ya çok akıllı bir kadın degil yada ruh sağlığı yerinde değil.
Alkolik bir baba ile çocuk büyütmek size akıllıca geliyor mu mesela?
Burada açılan konulara bakın, evlatlar lanet okuyor resmen böyle aile ortamlarına. Kadının alışkanlıklarından vazgeçmesi yüzünden duyduğu pişmanlık ona evladını kazandırdı.
Bunu göremiyorsa, akıl edemiyorsa onun için de üzüldüm ne diyeyim?
Psikolojik destek almanız bence de iyi olacak. Hem kendinizi dinlemeniz açısından, hem farklı bakış açılarına da yönelmeniz açısından...
şu an sizi mutlu eden hiç bir şey olmaması da sizi yoruyor. Keşke aileniz daha iyi insanları olup destek olsaydı. Keşke bir kaç candan arkadaşınız olsaydı yanınızda olacak..
bence buraya yazın. Yazmanız size iyi gelecek ama ne zaman biliyor musunuz?
Size gelen önerileri biraz dinlemeye başladığınızda...
kendinizi toplamak içim adım attığınızda.
Kendiniz için güzel ve mutlu olacağınız bir şey yapın ve gelin bakın daha fazlası için insanlar burada sizi nasıl motive ediyor.
 
Kiskancligi abartili mi? Gercekten bunu kiskanclik olarak mi niteliyorsunuz? "Bu cocuk benden degil"??
Bunu kıskandığı için değil bazı konularda şüphe duyduğu için söylemiş. Yeni tanışmıştık bana güvenmediği için ona kızamam ama emin olmadan böyle birşey ile itham etmesi ve beni kürtaja zorlaması. Ben affettim ve hep bekledim gelim kafamı iki avucunun arasına alıp “pişmanım” desin acımı paylaşsın diye. Ama ne zaman bu konu açılsa “pişman değilim,yine olda yine yapardım” dedi. Düşünün ki biri sizden bir uzvunuzu alıyor ve karşınıza geçip iyi ki seni sakat bıraktım diyor. Ben bunun verdiği acı ile ona hep “senden asla çocuk yapmam” diyordum “ oda ben senden çocuk yapmaya çok meraklıyım sanki” diyordu.
 
Ihanetle suclamasi disinda eski esime benziyor esin.. Psikolojik sorunlar ve oturmamis bir karakter.. Ofkesini kustugu kisi hep yanlis ve o kişi genelde sensin.. Suc bastiriyor, olaylari saptiriyor alakasiz yerlerden tutarak, cinnet modlarina girerek olayi bambaska yerlere cekiyor ve sana kendini suclu hissettiriyor.. O hakareti yapan kardesine 1 saat tavir almaz ama sen o terbiyesizlige cevap verirsen sana aylarca tavir alir, psikolojik baski yaparak burnundan getirir degil mi? Bu bile kişiliğini ortaya koyuyor, cok tanidik.. Kompleks, kıymet bilmemek, suc bastirmak; bunlarin sadece biri bile yeterli o insanin gozden dusmesi icin..
Kendini suclu filan hissetme, duygusal da dusunme.. Bosanmak cok uç bi karar, durduk yere girmedi zihnine bu dusunce herhalde..
 
İçimde ona karşı bir merhamet duygusu var ben buna sevgi dedim. Ama haklısınız aslında hiç oluşmamıştı bu saygı ve güven. Buna rağmen lades dedik.
 
Hayır. Çok yanlış başladık. Yani zaten aslında hiç evlenmemeliydik. Eşimde hep şunu gördüm başka insanlara karşı büyük harfle bile konuşmaz ama bana karşı çok yırtıcıdır
 
Halbuki en ozenli davranmasi gereken insan sensin.. Eşi, karısı, hayat arkadaşı..
Ben ona hep derim bugün sana yada bana birşey olsa ilk arayacakları Kişiler birbirimiziz. Hayatın döngüsü bu. Biz birbirimizi seçme şansımız vardı ve seçtik. En çok yatırımı birbirimize yapmalıyız. Ama o olaya öyle bakmıyor. İlk daire ben olmadım hiçbir zaman.
Bana garip bir bağlılığı var. Hatta eski kız arkadaşı ile benim profilim inanılmaz zıt.
Bugüne kadar beni hiç çirkin bulduğunu söylemedi yada fiziksel olarak eleştirmedi.
Ama karakterimi şekillendirmeye çalıştı.
Sonra kendi değişti. Tamam benim agresif ve hırçın olmamın payı büyüktür belki ama madem öyle artık yollarımız ayrılsın.
Oda boşanmak istiyor ama korkuyor bunu anlıyorum.
Herşey düzelecek diyor bende garanti istiyorum “oturup seni ikna edecek değilim” diyor. Aslında konuşmak dışında bu evliliğin bitmemesi için bir çabası da olmadı.
 
adam dövmüş bu bir.
sevgili iken kız hamile kalında bu çocuk benden değil demiş kürtaja zorlamış. kız da çocupğu aldırmış. sonra evlenmişler.

bu adama mı şans versin?
Ohaaaa. cocuk başkasından mı.... bunları bilmiyordum. Gidip kalp krizi geçireyim.
 
Narsistik kisilik bozuklugu olabilir mi esinde?
 
Başkasından değil de o öyle düşündü
Zaten çocuk başkasından olsa kalp krizi geçirmezdim . Hatadır insanın başına gelir derdim ..
Bir adamın eşini böyle bi şeyle itham etmesine kalp krizi geciriyorum.
Bu ne çeşit bir hakarettir. Psikopatliktır.
Seni biliyorum . Evliliğin hiçbir zaman normal olmadı. Karar senin tabi ama boşanman senin için daha hayırlı bence..
 
Sadece benim için değil onun içinde hayırlı olacak. Yaşı geldi ve Benimle olan ilişkisi bana olmasına engel. Oda gitsin kendi istediği gibi biriyle istediği hayatı yaşasın. Benim için olay bu kadar kolay olmayacak. Bu süreç hemen olup bitse bu kadar baskı hissetmem herhalde
 
O sana gereken kiymeti verirse sen de onu tepende tasirsin, degil mi?
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…