Boşanmak istemek ve cesaretsizlik..

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Merhaba hanımlar,

8 yıllık evliyiz. Eşimle 20li yaşların başında evlendim(22). Babamın ailemize bir ilgisi yoktu, bense baba sevgisi eksikliği, özgüven eksikliği yaşamış bir insan olarak büyüdüm. Fiziksel açıdan bir kaç noktada okulda arkadaşlarım tarafından rencide edilmek, beni mutluluğu yemekte aramaya teşvik etti ve kilolar aldım. Çok ilgi ve beğeni gören biri değildim. Eşimle bir tanıdık aracılığı ile tanışarak evlendik. Çok beğenilen biri olmamam, baba sevgisi yaşamamış olmam ve karşı tarafın beni beğeniyor olması beni cezbetti ve evlendik.

Eşim nişanlı ve evlilik süresinde beni arzulayan, ilgi gösteren biri olmadı. Bu ilgisizlik beni inanılmaz yıprattı. Kendiside çok fazla konuşamayan, karşıdaki kişi ile göz göze dahi bakamayan bir insan. Zamanla ben kendimi okuyarak, öğrenerek geliştirdim ve bu gayretim devam ediyor. Tanıştığımızda cahilce davranışlarım vardı. 8 yıl evlilik ve tanışma dahil 11 yıldır birlikteyiz. Ne güzel bir söz, ne ilgi, ne de zor durumlarda bana sarılarak sevgisini belli etti. Evde gergin, sinirli bazen daha ılımlı biri. Cesaretsizliğim yüzünden boşanmayı düşünmedim. 3 yaşında çocuğum var. Konuşmayı denedim kaç kez maalesef başarısızlıkla sonuçlandı, yani bir gelişme sağlanmadı. Ben ise kitap okumaya, spor yapmaya başladım zayıfladım. Öğrendikçe, kendime güvenim gelişti. Fakat kendisi tamamen aynı duruyor. Sohbet olarak hiç keyif almıyorum.Markete gitse market alışverişini tam yapamıyor, pazara gitse pazar alamıyor. Araba alacaktık bana, satıcılarla konuşmayı dahi yönetemiyor. Kendime yakıştıramıyorum. Arkadaş ortamına götürüyorum, konuşmuyor selam verse sohbeti devam ettiremiyor.

Ve asıl konum şu kamuda çalışıyorum, ve tesadüfen tanıştığım bir insanla Hollanda’da yaşıyor kardeşini ziyarete geldiğinde tanıştık.
Sohbet ederken ilgisine bilgisine hayran kaldım. Ve bir konu vardı üzerinde konuştuğumuz, yaşadığım bir sağlık sorunu ile ilgili ve Hollanda’dan getireceği ürünle ile ilgili numaramı verdim. Fiyatını, içeriğini bildiririm size dedi.

Zamanla sohbet etmeye başladık. Ve bazı üzgün olduğum durumlarda ona anlattım yaşadığım bazı sorunları(cinsel değil). Hiç evlenmemiş 37 yaşında biri, karşısına istediği gibi biri çıkmamış. Ortak yanlarımız, hayata bakış açımız aynı. Sohbeti inanılmaz keyif veriyor, sevgi dolu. Kadın ruhundan anlıyor, kibar ve tam bir centilmen. Eşimle zaten ara ara boşanmaktan bahsediyorduk, geçenlerde tamamen konuştuk tamam dedi fakat şöyle ki bana ev işlerinde yardım etmeye çalışıyor bişeyler yapmaya çalışarak sanırım boşanmak istemediğini düşünüyorum. Vicdan azabı çekiyorum. Ne kadar ilgisiz, sevgiden ve kadın ruhundan, cinsellikten anlamasada yaptığım bir aldatma, sadece telefonda konuşuyoruz ama bu da bir tür aldatma şekli.

Ne kadar kendimi geliştirmeye gayret etsem de, “el ne der” tabusunu yıkmak istesem de tam anlamıyla cesaret gösteremiyorum. İyi kötüde olsa anılarımız var, yuva yapmak için çaba gösterdiğimiz emeklerim var ve çocuğumun babası en önemlisi. Tanıştığım insan ise ömrümce bir daha karşıma çıkmayacak nitelikte, sanki bilinçaltıma bir insanı kodlamışım ve sıfat bulup karşıma çıkmış.

Ömrümü bu şekilde, sadece çocuğumun babası ve alışkanlıktan ve cesaret edemediğim için bu insanla geçirirsem ileriki yıllarda hayatımı bu adama heba etmişim diye düşünür müyüm?

Diğer türlü şunu da düşünüyorum, çocuğunun büyüdüğünü tam anlamıyla göremesin mi? İçinden çıkamadığım bir durum söz konusu, ne yazık ki sevgi de hissetmiyorum. Bir sabah dahi beni öperek uyandırmadı. Bir gün güzel olduğumu hissettirmedi. Hiç değerli hissetmedim. Hakaret ve şiddet eğilimi yok ama şiddet ne yazık ki sadece dayak ile olmuyor. Cinsel arzulanmamak, sevildiğini hissetmemek bunlarda bir şiddet..

Evliliğimiz boyunca her şeyini ben aldım, giysi, iç çamaşır , ayakkabısına kadar haberi bile olmazdı. Bu kadar becerisi kısıtlılığı olan bir adam beni inanılmaz yıprattı. Ben almasan eski, yıpranmışta olsa giyinip gidiyordu. Çocuğum babasını seviyor, boşanınca zorlanır mı. Psikolojisi olumsuz etkilenir mi?

Benzer durumlar yaşayan ve çözebilen, ya da yorumlamak isteyen herkesten saygı çerçevesinde yorumlarını bekliyorum.

Not; Destek aldık fakat aldığımız kadarı ile etkili olmadı, sonrasında devam etmek istemedi.
Mutsuz aile mutsuz çocuktur. Eşiniz gözünüzde tamamen bitmiş ki başkasına kaymışsınız. Yaptığınız aldatma, boşanın ve hayalleriniz doğrultusunda ilerleyin. Hiç değilse yeni bir hayat şansınız olsun.

Bu arada telefonda konuştuğunuz bir adama da gerçek gibi güvenmeyin, ayak üstü bin yalan söyşeyen milyonlarca erkek var. Siz sadece sırtınızdaki ağırlıktan kurtulmaya bakın
 
Mutsuz aile mutsuz çocuktur. Eşiniz gözünüzde tamamen bitmiş ki başkasına kaymışsınız. Yaptığınız aldatma, boşanın ve hayalleriniz doğrultusunda ilerleyin. Hiç değilse yeni bir hayat şansınız olsun.

Bu arada telefonda konuştuğunuz bir adama da gerçek gibi güvenmeyin, ayak üstü bin yalan söyşeyen milyonlarca erkek var. Siz sadece sırtınızdaki ağırlıktan kurtulmaya bakın
İş arkadaşımın abisi olduğu için sadece telefondan ibaret değil. Çok teşekkür ederim yorumunuz için..
 
Çalıştığım iş ortamında kaynaklı sürekli insanlarla iletişim halindeyim. Yurt dışındaki insanları yüceltmek, burdaki yaşayanları ise yermek niyetinde asla değilim. Fakat 35 yıldır, Berlin ve Hollanda’da yaşamış toplam, çok farkı bir bakış açısına sahip. İnanılmaz medeni, kibar. Bu kadar insan la çalışıyor olmama rağmen benzerine rastlamadım.
Çok medeni çok...Evli bi kadınla beraber olup, ruh ikiziyiz saçmalıklarına girecek kadar medeni maşallah!
Göklere çıkardığınız bu adam, evli bir kadınla flörtte olucak kadar karakteri oturmamış birisi.

Ve medeni olun! Medeni olun ki çoktan biten evliliğinizi bitirmek için başka bir dal bulmayı beklemeyin.
Ayrıca bu yaptığınız şeye eşinizi yerin dibine gömerek kendinizi haklı çıkarmaya çalışmayın içten içe bunları sayıp vicdanınızı rahatlatmayın!
Karısını telefonda flörtleşerek aldatan adamdan bir farkınız yok ve malesef ki adamlarda aynı bahaneleri sıralıyor.
Medeniyetten çok uzaktasınız(siz ve flörtünüz)
 
Evli erkeklerle birlikte olan kadınlarda böyle uzun uzun yazıyor ama sonuç metres oldukları gerçeğini değiştirmiyor.

Sizinde eşinizle yaşadığınız problemlerin hiçbiri onu aldatıyor olduğunuz gerçeğini değiştirmiyor.

Boşanmaya cesaret edemiyorsanız ama aldatmaya başka biriyle konuşmaya cesaretiniz var masallah. Cesaretiniz en büyüğü aslında şuan yaptığınız. Birde defalarca spontan gelişti yazmışsınız, e yani öyle durduk bürde hadi kocamı aldatayım demeyecektiniz önemli olan o aniden gelişen durumda böyle birşey yapmamak zaten.

Sonuç olarak kocasını aldatma cesaretini göstermiş biri olarak boşanmayı da bilmeniz lazım. Elalem falan geçin bunları. Siz o eşikleri aşmışsınız gayet rahat.
 
Verilecek olan karar zaten bir başkasına güvenerek alınmamalı.
Dikkat edin hollandalı da sizi daha donanımlı kadınlar var bu cahil kaldı deyip aldatmasın.

Benimde vardı böyle bi tanıdığım.Kocasını pasif görüyodu.Eşi ne giyinmesine, ne de gezmesine karışmadı.Ne aldıysa kadına verdi.Maaşını kadın yönetti.Kadın da “donanımlıydı” her neyse sonuç olarak komşusunun kocasıyla aldattı.
Sonra ayrılıp adamın ayrılmasını bekledi.Adamsa kadının elindeki yüklü miktar birikimi aldı.Yalvar yakar karısını ikna etti ve bu olaylar olurken herkes her şeyi duydu.Olan çocuklara oldu.
Ele güne karşı ayrılarak değil, aldatarak çocuklarının boynunu büktü.
 
Bazen hayat biz planlar yaparken başımıza gelenlerden ibaret olabiliyor. Mağduru oynamıyorum.
Bu sözler yaptığımız hatalara kılıf olsun diye değil.
Okumuş ama pek anlamamışsınız facebook tarzı klişe sözleri
 
Merhaba hanımlar,

8 yıllık evliyiz. Eşimle 20li yaşların başında evlendim(22). Babamın ailemize bir ilgisi yoktu, bense baba sevgisi eksikliği, özgüven eksikliği yaşamış bir insan olarak büyüdüm. Fiziksel açıdan bir kaç noktada okulda arkadaşlarım tarafından rencide edilmek, beni mutluluğu yemekte aramaya teşvik etti ve kilolar aldım. Çok ilgi ve beğeni gören biri değildim. Eşimle bir tanıdık aracılığı ile tanışarak evlendik. Çok beğenilen biri olmamam, baba sevgisi yaşamamış olmam ve karşı tarafın beni beğeniyor olması beni cezbetti ve evlendik.

Eşim nişanlı ve evlilik süresinde beni arzulayan, ilgi gösteren biri olmadı. Bu ilgisizlik beni inanılmaz yıprattı. Kendiside çok fazla konuşamayan, karşıdaki kişi ile göz göze dahi bakamayan bir insan. Zamanla ben kendimi okuyarak, öğrenerek geliştirdim ve bu gayretim devam ediyor. Tanıştığımızda cahilce davranışlarım vardı. 8 yıl evlilik ve tanışma dahil 11 yıldır birlikteyiz.
Ne güzel bir söz, ne ilgi, ne de zor durumlarda bana sarılarak sevgisini belli etti. Evde gergin, sinirli bazen daha ılımlı biri. Cesaretsizliğim yüzünden boşanmayı düşünmedim. 3 yaşında çocuğum var. Konuşmayı denedim kaç kez maalesef başarısızlıkla sonuçlandı, yani bir gelişme sağlanmadı. Ben ise kitap okumaya, spor yapmaya başladım zayıfladım. Öğrendikçe, kendime güvenim gelişti. Fakat kendisi tamamen aynı duruyor. Sohbet olarak hiç keyif almıyorum.Markete gitse market alışverişini tam yapamıyor, pazara gitse pazar alamıyor. Araba alacaktık bana, satıcılarla konuşmayı dahi yönetemiyor. Kendime yakıştıramıyorum. Arkadaş ortamına götürüyorum, konuşmuyor selam verse sohbeti devam ettiremiyor.

Ve asıl konum şu kamuda çalışıyorum, ve tesadüfen tanıştığım bir insanla Hollanda’da yaşıyor kardeşini ziyarete geldiğinde tanıştık.
Sohbet ederken ilgisine bilgisine hayran kaldım. Ve
bir konu vardı üzerinde konuştuğumuz, yaşadığım bir sağlık sorunu ile ilgili ve Hollanda’dan getireceği ürünle ile ilgili numaramı verdim. Fiyatını, içeriğini bildiririm size dedi.

Zamanla sohbet etmeye başladık. Ve bazı üzgün olduğum durumlarda ona anlattım yaşadığım bazı sorunları(cinsel değil). Hiç evlenmemiş 37 yaşında biri, karşısına istediği gibi biri çıkmamış. Ortak yanlarımız, hayata bakış açımız aynı. Sohbeti inanılmaz keyif veriyor, sevgi dolu. Kadın ruhundan anlıyor, kibar ve tam bir centilmen. Eşimle zaten ara ara boşanmaktan bahsediyorduk, geçenlerde tamamen konuştuk tamam dedi fakat şöyle ki bana ev işlerinde yardım etmeye çalışıyor bişeyler yapmaya çalışarak sanırım boşanmak istemediğini düşünüyorum. Vicdan azabı çekiyorum. Ne kadar ilgisiz, sevgiden ve kadın ruhundan, cinsellikten anlamasada yaptığım bir aldatma, sadece telefonda konuşuyoruz ama bu da bir tür aldatma şekli.

Ne kadar kendimi geliştirmeye gayret etsem de, “el ne der” tabusunu yıkmak istesem de tam anlamıyla cesaret gösteremiyorum. İyi kötüde olsa anılarımız var, yuva yapmak için çaba gösterdiğimiz emeklerim var ve çocuğumun babası en önemlisi. Tanıştığım insan ise ömrümce bir daha karşıma çıkmayacak nitelikte, sanki bilinçaltıma bir insanı kodlamışım ve sıfat bulup karşıma çıkmış.

Ömrümü bu şekilde, sadece çocuğumun babası ve alışkanlıktan ve cesaret edemediğim için bu insanla geçirirsem ileriki yıllarda hayatımı bu adama heba etmişim diye düşünür müyüm?

Diğer türlü şunu da düşünüyorum, çocuğunun büyüdüğünü tam anlamıyla göremesin mi? İçinden çıkamadığım bir durum söz konusu, ne yazık ki sevgi de hissetmiyorum. Bir sabah dahi beni öperek uyandırmadı. Bir gün güzel olduğumu hissettirmedi. Hiç değerli hissetmedim. Hakaret ve şiddet eğilimi yok ama şiddet ne yazık ki sadece dayak ile olmuyor. Cinsel arzulanmamak, sevildiğini hissetmemek bunlarda bir şiddet..

Evliliğimiz boyunca her şeyini ben aldım, giysi, iç çamaşır , ayakkabısına kadar haberi bile olmazdı. Bu kadar becerisi kısıtlılığı olan bir adam beni inanılmaz yıprattı. Ben almasan eski, yıpranmışta olsa giyinip gidiyordu. Çocuğum babasını seviyor, boşanınca zorlanır mı. Psikolojisi olumsuz etkilenir mi?

Benzer durumlar yaşayan ve çözebilen, ya da yorumlamak isteyen herkesten saygı çerçevesinde yorumlarını bekliyorum.

Not; Destek aldık fakat aldığımız kadarı ile etkili olmadı, sonrasında devam etmek istemedi.

Aldatmanıza ne güzel bir kılıf bulmuşsunuz. Yıllar önce bir yerde " iş işte , koca kocadayken bulunur" diye bir söz okumuş ; iş anlaşılabilir de , diğer tabir ne kadar çirkin bir düşünce , öyle şey mi olur diye kızmıştım. Şu an sizin yaptığınız şey de bu.

Kocanızdan boşanıp , oğlunuzun velayetini de babasına verebilir ; sizi beğenen adamın yanına gidebilirsiniz.

Çocuğunuz babasından ayrılmamış olur , siz de yasal görüş günlerinde ve imkanınız oldukça görmek üzere anlaşabilirsiniz.

Çocuğunuzun psikolojisi, annesinin babasını aldattığını öğrenince bozulmayacak mı ? Doğru bir iş yapın ve boşanın.
 
Daha neler, eşinizi aldatmaniza güzelleme yapıp size hak vereceğimizi düşünmüyorsunuz herhalde? Kendinizi eşinizin yerine koyun ve sizin düşünüp yaptıklarınızı eşinizin yaptığını hayal edin? Çok çok yaralayıcı. İnsan eşiyle fikir ayrılığı yaşayabilir, artık anlaşamayabilir, evlilik kurumunu sürdürmek istemeyebilir. Bosanmak elbet bir hak. Ama aldatmak eş ne kadar berbat birisi olursa olsun hak değil. Boşandıktan sonra istediğiniz ilişkiyi yaşarsınız. Ama nikah bağı olduğu sürece eşinize sadakat yükümlülüğünüz var. Cinsel birliktelik yaşamayisiniz yaptığınızı masumlastirmaz. Hâlâ iğrenç. Başkasıyla yazışma cesaretiniz varsa boşanmaya da olsun. Çocuğunuz varmış eşinizi aldatirken aklınıza gelmiyor da boşanma fikrine gelince mi çocuk aklınızı karıştırıyor, ayıp yahu. Hele ki çocuklusunuz daha ayıp.
 
Çok medeni çok...Evli bi kadınla beraber olup, ruh ikiziyiz saçmalıklarına girecek kadar medeni maşallah!
Göklere çıkardığınız bu adam, evli bir kadınla flörtte olucak kadar karakteri oturmamış birisi.

Ve medeni olun! Medeni olun ki çoktan biten evliliğinizi bitirmek için başka bir dal bulmayı beklemeyin.
Ayrıca bu yaptığınız şeye eşinizi yerin dibine gömerek kendinizi haklı çıkarmaya çalışmayın içten içe bunları sayıp vicdanınızı rahatlatmayın!
Karısını telefonda flörtleşerek aldatan adamdan bir farkınız yok ve malesef ki adamlarda aynı bahaneleri sıralıyor.
Medeniyetten çok uzaktasınız(siz ve flörtünüz)

Şöyle ki o insanın bir suçu yok. Ben çok fazla etkisinde kaldım ve çıkamadım.
 
Daha neler, eşinizi aldatmaniza güzelleme yapıp size hak vereceğimizi düşünmüyorsunuz herhalde? Kendinizi eşinizin yerine koyun ve sizin düşünüp yaptıklarınızı eşinizin yaptığını hayal edin? Çok çok yaralayıcı. İnsan eşiyle fikir ayrılığı yaşayabilir, artık anlaşamayabilir, evlilik kurumunu sürdürmek istemeyebilir. Bosanmak elbet bir hak. Ama aldatmak eş ne kadar berbat birisi olursa olsun hak değil. Boşandıktan sonra istediğiniz ilişkiyi yaşarsınız. Ama nikah bağı olduğu sürece eşinize sadakat yükümlülüğünüz var. Cinsel birliktelik yaşamayisiniz yaptığınızı masumlastirmaz. Hâlâ iğrenç. Başkasıyla yazışma cesaretiniz varsa boşanmaya da olsun. Çocuğunuz varmış eşinizi aldatirken aklınıza gelmiyor da boşanma fikrine gelince mi çocuk aklınızı karıştırıyor, ayıp yahu. Hele ki çocuklusunuz daha ayıp.
Yorumunuz için teşekkür ederim
 
Dikkat edin hollandalı da sizi daha donanımlı kadınlar var bu cahil kaldı deyip aldatmasın.

Benimde vardı böyle bi tanıdığım.Kocasını pasif görüyodu.Eşi ne giyinmesine, ne de gezmesine karışmadı.Ne aldıysa kadına verdi.Maaşını kadın yönetti.Kadın da “donanımlıydı” her neyse sonuç olarak komşusunun kocasıyla aldattı.
Sonra ayrılıp adamın ayrılmasını bekledi.Adamsa kadının elindeki yüklü miktar birikimi aldı.Yalvar yakar karısını ikna etti ve bu olaylar olurken herkes her şeyi duydu.Olan çocuklara oldu.
Ele güne karşı ayrılarak değil, aldatarak çocuklarının boynunu büktü.
Hayatta hiçbir şeyin garantisi yok, elbette olabilir.
 
Eşinizi bir erkek olarak değil de masrafları bölüştüğünüz bir ev arkadaşı olarak görüyorsunuz (en azından artık) diye anlıyorum.Bu flörtleştiğiniz adamı olayların dışında tutun ve o hayatınızda olmayacak olsa da eşinizden ayrılmayı düşünür müydünüz bunu değerlendirin.Açıkçası böyle bir durumda konu sadece evdeki kocanın size ilgisiz davranması yaşadığınız sorunlar sonrası yaşadığınız kafa karışması olmadığı için boşanmanız en sağlıklı olan davranış olacak ..çünkü eşinizi kendinize denk görmüyorsunuz artık siz
 
İki kitap okudunuz üç beş kilo verdiniz diye sırf sizi beğendi diye bile kabul edebildiğiniz adamı aşağılıyor, küçük görüyorsunuz. 37’lik Hollandalının da bugüne kadar karşısına çıkmamış o muhteşem kadın sizsinizdir eminim.
Küçük gördüğünüz o adam en azından aldatmıyor sizin gibi. Umarım bir an önce boşanır, çocuğunuzun babasını salak yerine koymaya bir son verirsiniz.
 
Körün gözü açılınca,ilk bastonunu kırarmış..Kendini geliştirmiş bir kadın değil erkekleri tanımayan ve evli bir kadını iki güzel cümleyle kandıran birinin tuzağına düşmüş bir kadın görüyorum ben.Karakter bir bütündür..Evli bir kadına hiç çekinmeden yavşayan(kibar olamıcam)bir adam istediği kadar entel dantel olsun ahlaksızdır..Ne kadar gözünüzde büyütmüşsünüz adamı..Erkekler cin gibi valla. Kadının,nerde yarası var nerde eksik hissettiği duygu var şak diye çözüp ordan yürüyor.Bizim hatunlarda sanıyor ki adam yeryüzünde ki sevgi çiçeği,karakter abidesi.O çok gömdüğünüz eşiniz varya belki odun,belki güzel cümle kuramıyor ama karakteri o hollandalıya bin basar.Emin olun siz hollandalının koleksiyonundan biri olursunuz sadece..Ah bizim kadınlarımız bazen ne kadar saf oluyor
 
Ciddi soruyorum: nisanlilikta dahi sevgi görmediğiniz birisiyle niye evlendiniz ki? Yani esinizin odun oldugu bastan belli degil miydi zaten?
 
Merhaba hanımlar,

8 yıllık evliyiz. Eşimle 20li yaşların başında evlendim(22). Babamın ailemize bir ilgisi yoktu, bense baba sevgisi eksikliği, özgüven eksikliği yaşamış bir insan olarak büyüdüm. Fiziksel açıdan bir kaç noktada okulda arkadaşlarım tarafından rencide edilmek, beni mutluluğu yemekte aramaya teşvik etti ve kilolar aldım. Çok ilgi ve beğeni gören biri değildim. Eşimle bir tanıdık aracılığı ile tanışarak evlendik. Çok beğenilen biri olmamam, baba sevgisi yaşamamış olmam ve karşı tarafın beni beğeniyor olması beni cezbetti ve evlendik.

Eşim nişanlı ve evlilik süresinde beni arzulayan, ilgi gösteren biri olmadı. Bu ilgisizlik beni inanılmaz yıprattı. Kendiside çok fazla konuşamayan, karşıdaki kişi ile göz göze dahi bakamayan bir insan. Zamanla ben kendimi okuyarak, öğrenerek geliştirdim ve bu gayretim devam ediyor. Tanıştığımızda cahilce davranışlarım vardı. 8 yıl evlilik ve tanışma dahil 11 yıldır birlikteyiz. Ne güzel bir söz, ne ilgi, ne de zor durumlarda bana sarılarak sevgisini belli etti. Evde gergin, sinirli bazen daha ılımlı biri. Cesaretsizliğim yüzünden boşanmayı düşünmedim. 3 yaşında çocuğum var. Konuşmayı denedim kaç kez maalesef başarısızlıkla sonuçlandı, yani bir gelişme sağlanmadı. Ben ise kitap okumaya, spor yapmaya başladım zayıfladım. Öğrendikçe, kendime güvenim gelişti. Fakat kendisi tamamen aynı duruyor. Sohbet olarak hiç keyif almıyorum.Markete gitse market alışverişini tam yapamıyor, pazara gitse pazar alamıyor. Araba alacaktık bana, satıcılarla konuşmayı dahi yönetemiyor. Kendime yakıştıramıyorum. Arkadaş ortamına götürüyorum, konuşmuyor selam verse sohbeti devam ettiremiyor.

Ve asıl konum şu kamuda çalışıyorum, ve tesadüfen tanıştığım bir insanla Hollanda’da yaşıyor kardeşini ziyarete geldiğinde tanıştık.
Sohbet ederken ilgisine bilgisine hayran kaldım. Ve bir konu vardı üzerinde konuştuğumuz, yaşadığım bir sağlık sorunu ile ilgili ve Hollanda’dan getireceği ürünle ile ilgili numaramı verdim. Fiyatını, içeriğini bildiririm size dedi.

Zamanla sohbet etmeye başladık. Ve bazı üzgün olduğum durumlarda ona anlattım yaşadığım bazı sorunları(cinsel değil). Hiç evlenmemiş 37 yaşında biri, karşısına istediği gibi biri çıkmamış. Ortak yanlarımız, hayata bakış açımız aynı. Sohbeti inanılmaz keyif veriyor, sevgi dolu. Kadın ruhundan anlıyor, kibar ve tam bir centilmen. Eşimle zaten ara ara boşanmaktan bahsediyorduk, geçenlerde tamamen konuştuk tamam dedi fakat şöyle ki bana ev işlerinde yardım etmeye çalışıyor bişeyler yapmaya çalışarak sanırım boşanmak istemediğini düşünüyorum. Vicdan azabı çekiyorum. Ne kadar ilgisiz, sevgiden ve kadın ruhundan, cinsellikten anlamasada yaptığım bir aldatma, sadece telefonda konuşuyoruz ama bu da bir tür aldatma şekli.

Ne kadar kendimi geliştirmeye gayret etsem de, “el ne der” tabusunu yıkmak istesem de tam anlamıyla cesaret gösteremiyorum. İyi kötüde olsa anılarımız var, yuva yapmak için çaba gösterdiğimiz emeklerim var ve çocuğumun babası en önemlisi. Tanıştığım insan ise ömrümce bir daha karşıma çıkmayacak nitelikte, sanki bilinçaltıma bir insanı kodlamışım ve sıfat bulup karşıma çıkmış.

Ömrümü bu şekilde, sadece çocuğumun babası ve alışkanlıktan ve cesaret edemediğim için bu insanla geçirirsem ileriki yıllarda hayatımı bu adama heba etmişim diye düşünür müyüm?

Diğer türlü şunu da düşünüyorum, çocuğunun büyüdüğünü tam anlamıyla göremesin mi? İçinden çıkamadığım bir durum söz konusu, ne yazık ki sevgi de hissetmiyorum. Bir sabah dahi beni öperek uyandırmadı. Bir gün güzel olduğumu hissettirmedi. Hiç değerli hissetmedim. Hakaret ve şiddet eğilimi yok ama şiddet ne yazık ki sadece dayak ile olmuyor. Cinsel arzulanmamak, sevildiğini hissetmemek bunlarda bir şiddet..

Evliliğimiz boyunca her şeyini ben aldım, giysi, iç çamaşır , ayakkabısına kadar haberi bile olmazdı. Bu kadar becerisi kısıtlılığı olan bir adam beni inanılmaz yıprattı. Ben almasan eski, yıpranmışta olsa giyinip gidiyordu. Çocuğum babasını seviyor, boşanınca zorlanır mı. Psikolojisi olumsuz etkilenir mi?

Benzer durumlar yaşayan ve çözebilen, ya da yorumlamak isteyen herkesten saygı çerçevesinde yorumlarını bekliyorum.

Not; Destek aldık fakat aldığımız kadarı ile etkili olmadı, sonrasında devam etmek istemedi.
kendisini tarif ettiğiniz şekilde geliştiren biri bu kadar kararsız olamaz.

bahaneler sıralayıp çocuğunuz da dahil insanlarla oynamayın, boşanmak ve boşanmamak iki seçeneğiniz var.
 
Bosanma cesareti gösterebilirseniz sizin icin daha hayirli olacak gibi.Yalniz bu Hollandali adamla evlilik gibi biseye güvenerek bosanmayin.Adamin icten ice niyetinin ne oldugunu bilemezsiniz.Onunla da olmadi boşa bosanmisim diyecekseniz girmeyin bu ise.Bu hayat yolunda tercihlerim ayrilmak yonünde,artik eşimle hayat arkadasligi yapmak istemiyorum diyorsaniz bosanin.Telefonda konusma olayini da iyice vicdan azabina cevirmeyin.Sizde bu ihtiyaci yaratanin hic mi suçu yok
 
Merhaba hanımlar,

8 yıllık evliyiz. Eşimle 20li yaşların başında evlendim(22). Babamın ailemize bir ilgisi yoktu, bense baba sevgisi eksikliği, özgüven eksikliği yaşamış bir insan olarak büyüdüm. Fiziksel açıdan bir kaç noktada okulda arkadaşlarım tarafından rencide edilmek, beni mutluluğu yemekte aramaya teşvik etti ve kilolar aldım. Çok ilgi ve beğeni gören biri değildim. Eşimle bir tanıdık aracılığı ile tanışarak evlendik. Çok beğenilen biri olmamam, baba sevgisi yaşamamış olmam ve karşı tarafın beni beğeniyor olması beni cezbetti ve evlendik.

Eşim nişanlı ve evlilik süresinde beni arzulayan, ilgi gösteren biri olmadı. Bu ilgisizlik beni inanılmaz yıprattı. Kendiside çok fazla konuşamayan, karşıdaki kişi ile göz göze dahi bakamayan bir insan. Zamanla ben kendimi okuyarak, öğrenerek geliştirdim ve bu gayretim devam ediyor. Tanıştığımızda cahilce davranışlarım vardı. 8 yıl evlilik ve tanışma dahil 11 yıldır birlikteyiz. Ne güzel bir söz, ne ilgi, ne de zor durumlarda bana sarılarak sevgisini belli etti. Evde gergin, sinirli bazen daha ılımlı biri. Cesaretsizliğim yüzünden boşanmayı düşünmedim. 3 yaşında çocuğum var. Konuşmayı denedim kaç kez maalesef başarısızlıkla sonuçlandı, yani bir gelişme sağlanmadı. Ben ise kitap okumaya, spor yapmaya başladım zayıfladım. Öğrendikçe, kendime güvenim gelişti. Fakat kendisi tamamen aynı duruyor. Sohbet olarak hiç keyif almıyorum.Markete gitse market alışverişini tam yapamıyor, pazara gitse pazar alamıyor. Araba alacaktık bana, satıcılarla konuşmayı dahi yönetemiyor. Kendime yakıştıramıyorum. Arkadaş ortamına götürüyorum, konuşmuyor selam verse sohbeti devam ettiremiyor.

Ve asıl konum şu kamuda çalışıyorum, ve tesadüfen tanıştığım bir insanla Hollanda’da yaşıyor kardeşini ziyarete geldiğinde tanıştık.
Sohbet ederken ilgisine bilgisine hayran kaldım. Ve bir konu vardı üzerinde konuştuğumuz, yaşadığım bir sağlık sorunu ile ilgili ve Hollanda’dan getireceği ürünle ile ilgili numaramı verdim. Fiyatını, içeriğini bildiririm size dedi.

Zamanla sohbet etmeye başladık. Ve bazı üzgün olduğum durumlarda ona anlattım yaşadığım bazı sorunları(cinsel değil). Hiç evlenmemiş 37 yaşında biri, karşısına istediği gibi biri çıkmamış. Ortak yanlarımız, hayata bakış açımız aynı. Sohbeti inanılmaz keyif veriyor, sevgi dolu. Kadın ruhundan anlıyor, kibar ve tam bir centilmen. Eşimle zaten ara ara boşanmaktan bahsediyorduk, geçenlerde tamamen konuştuk tamam dedi fakat şöyle ki bana ev işlerinde yardım etmeye çalışıyor bişeyler yapmaya çalışarak sanırım boşanmak istemediğini düşünüyorum. Vicdan azabı çekiyorum. Ne kadar ilgisiz, sevgiden ve kadın ruhundan, cinsellikten anlamasada yaptığım bir aldatma, sadece telefonda konuşuyoruz ama bu da bir tür aldatma şekli.

Ne kadar kendimi geliştirmeye gayret etsem de, “el ne der” tabusunu yıkmak istesem de tam anlamıyla cesaret gösteremiyorum. İyi kötüde olsa anılarımız var, yuva yapmak için çaba gösterdiğimiz emeklerim var ve çocuğumun babası en önemlisi. Tanıştığım insan ise ömrümce bir daha karşıma çıkmayacak nitelikte, sanki bilinçaltıma bir insanı kodlamışım ve sıfat bulup karşıma çıkmış.

Ömrümü bu şekilde, sadece çocuğumun babası ve alışkanlıktan ve cesaret edemediğim için bu insanla geçirirsem ileriki yıllarda hayatımı bu adama heba etmişim diye düşünür müyüm?

Diğer türlü şunu da düşünüyorum, çocuğunun büyüdüğünü tam anlamıyla göremesin mi? İçinden çıkamadığım bir durum söz konusu, ne yazık ki sevgi de hissetmiyorum. Bir sabah dahi beni öperek uyandırmadı. Bir gün güzel olduğumu hissettirmedi. Hiç değerli hissetmedim. Hakaret ve şiddet eğilimi yok ama şiddet ne yazık ki sadece dayak ile olmuyor. Cinsel arzulanmamak, sevildiğini hissetmemek bunlarda bir şiddet..

Evliliğimiz boyunca her şeyini ben aldım, giysi, iç çamaşır , ayakkabısına kadar haberi bile olmazdı. Bu kadar becerisi kısıtlılığı olan bir adam beni inanılmaz yıprattı. Ben almasan eski, yıpranmışta olsa giyinip gidiyordu. Çocuğum babasını seviyor, boşanınca zorlanır mı. Psikolojisi olumsuz etkilenir mi?

Benzer durumlar yaşayan ve çözebilen, ya da yorumlamak isteyen herkesten saygı çerçevesinde yorumlarını bekliyorum.

Not; Destek aldık fakat aldığımız kadarı ile etkili olmadı, sonrasında devam etmek istemedi.
Eşinizin annesi değilsiniz, ona çocuk gibi bakmak zorunda değilsiniz. Aldatma işi uygunsuz. Önce durumunuzu netleştirmelisiniz.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X