Boşanma... derin mevzular.

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Evet çok korkutucu .benim annem bana sen bizim çocuğumuz degilsin hastanede karıştın herhalde demişti ve daha neler neler evde hiç bir eşya bırakmadı . herşeyi attı.eskiden tedavi oluyordu .artık olmuyorda ilaçları içmiyor.doktora gitmek istemiyor.o kadar gerçekçi anlatıyor ki inanıyorsunuz.
 
Hasta diyemi boşandınız?Yoksa tedavıyı kabul etmıomu?Hani imza atarken hastalıkta saglıkta diyoruz ya.
 
Umarım bizde birşey olmaz çünkü ben onun herseyine şahit oldum çok kotuydu
İlla çıkacak diye bir şey yok. Her genetik hastalık çocuklarda çıkmıyor. Bir de anneniz nasıl bir insandı, tersi olmaya çalışın. Çok kafaya takan biri miydi, her şeyi içine atan biri miydi? Siz tanırsınız. Öyle olmayın.
 
Evet bende öyle düşünüyorum.annem takintiliydi ozellikle tarih herseyin tarihini bilirdi saçma sapan .ve hiç aglamazdi hic.icine atardı tepkisizdi .ananemde öyle değil madem genetik kimden geçti diye düşünüyorum
 
3 çocuğum var
 
Ayrıca genetik hastalık yarın birgün çocuğun da çıksa büyük yada küçük kızında onlarida mi terkedecek. Çocuk yaşta bile şizofreni görülebiliyor.
 
Şizofreni zor bir hastalık idare edilmesi çok zor. Ama her şizofreni hastası da katil canavar değildir. Burada öyle bir lanse edilmiş ki sanki şizofrenler potansiyel katil. (konu sahibini tenzih ederim.) Normal insanların yaptıkları şizofrenlerin yanında hiç. Medyanın olayı göze sokması yüzünden insanlar korkarak yaklaşıyor. En büyük kötülüğü onlara bu şekilde tavır alarak biz yapıyoruz. Deli katil manyak şeklinde adamları iyice soyutluyorlar toplumdan. Zaten şizofrenilerin çoğu topluma uyum sağlaywmadıkları için bu haldeler. Ve bence ülkenin yarısı teşhis konulmamış şizofreni.

Ben de bir anneyim. Kardeşim şizofreni hastası. Mümkün mertebe bebeğimi korumak istiyorum ama kardeşimi de korumam lazım.
Dengeyi kurmak çok zorlayıcı ve üzücü.

Allah yardımcınız olsun. Aldığınız karar her ne olursa olsun çocuklarınız için en doğrusu olsun.

Hepsi geçecek kardeşim. Sabret. Bür gün uyandığında çok daha iyi olacaksın.
 
Tamam Allah korusun asla yasamanizi istemem ama siz o zaman konu sahibine tavsiye ettiginiz gibi yasarsiniz artik ne diyim oyle bisey basiniza gelirse
Bakarsınız sizde konu sahibine tavsiye ettiğiniz gibi yasarsiniz. Çok komiksiniz guldurdunuz beni. Ben fikrimi söyledim sende. Sıkıntı yapma. Fikirlere açık ol.
 
Çocuğunu koruma çok farklı bir duygu. burada mutlaka şiddete uğrama riskinden bahsetmiyoruz. bunun hiç gerçekleşmediği bir durumda dahi şizofreni oldukça ağır ve tahammülü zor bir hastalık. çocukların bu ortamda büyümesi ne kadar sağlıklı? bu elbet demek değil ki yüz üstü bırakmak. ama annelik çok farklı. bir yetişkine karşı mı sorumluyuz yoksa olayları algı yeteneği gelişmemiş ruhen ve psikolojik olarak bizlerden güçsüz çocuklarımıza karşı mı? ya ilerde çocuğu da olursa onu da mı bıraksın yorumu bu durumla kesinlikle örtüşmüyor. ben bir zamanlar bir takım ailevi sorunlar vb nedenlerle erenköyde yatan bir yakınımın yanında refakatçi kalmak zorunda kalmıştım. sadece 5 gün ve 20 yaşındaydım. tabi hastalar da yoğun ilaç etkisi altında olduklarından taşkınlık vb korkulucak durum yaşamadım. sadece onları gözlemlemiş oldum. başta hiç etkilenmediğimi düşündüm. ama çıkıp eve döndükten sonraki 1 ayım ağlama nöbetleriyle geçti. aklımdan o insanların o tuhaf yüz ifadelerini atmam çok uzun sürdü. ki tekrar ediyorum 20 yaşındaydım ve travma sayılacak bir durumla da karşılaşmadım. kısaca, bu 2 küçük çocuk için ancak ve ancak babanın kayıtsız şartsız ilaç etkisi altında hayatına devam etmesi şartıyla belki mümkün olabilir. kaldı ki konu sahibinin sorusu eşimi bırakayım mı bırakmayım mı değil ki. Kadıncağız yaşadığı acıyla içini dökmüş. bu kadar ailevi bir konuda onu yargılamak yok hastalıkta sağlıkta, yok biz kenara atmadık atmadık yakınımızı tarzı yaklaşımları acımasız buluyorum. bu onun ailesi ve şu anda ailesi adına karar alabilecek yetkinlikte olan tek kişi de o.
 
Allah yardımcınız olsun doktorunun, sizlerin ona kötülük yapacağını düşünüyordur, anlattıklarına o kadar inanarak anlatıyorlar ki zaten onlar kendi dünyalarında yaşıyor onları, Alzheimerle kıyaslamak ne kadar doğru olur bilmiyorum ama bazı alzheimer hastaları da ailesinden şiddet gördüğünü söyler, ona inanır etrafı da inandırır, ailemde ve çevremde bu hastalıktan kaybettiğimiz kişiler de var
 
Yani bizde bı ara korkuyorduk babaanneme saldırmıştı .onu zaten hiç sevmiyordu ama başka bir şey yapmadı.ilaclari kullandığı sürece problem yok lakin ilaçlar karaciğeri maffeti . siroz oldu karaciğer yetmezliği yaşadı.1 ay yoğun bakımda yattı.cok zor günlerdi
 
Hastalık ne olursa olsun hasta olana da bakana da zor Allah yardım etsin Akli melekeleri yerinde olmayınca insan korkuyor elbette, hastalığın ona neler yaptıracağı belli olmuyor, bu hastalar sevmediklerine karşı daha hırçın.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…