- 9 Ocak 2012
- 15.030
- 28.974
- 798
Anladım şimdi durumu. Bendeki de kirayı ödeyecekti ocaktan hazirana kadar ama martta ev sahibini üzerime yolladı Öde kiranı ya da çık diye. Kucağımda 14 aylık bebek 8 yaş oğlumla 3 günde 230 metre karelik evin eşyasıyla 60 metrekarelik eve sığmaya çalıştım. Eşyalarım darma duman oldu. Yani bendeki hep daha çirkinleşti. Sanki gelip özür dilese hatalarını anlasa en azından evlatlarım için kinim öfkem durulurdu. Çocuklar için iletişim kurmam gerektiğinde kurardım. Tekrar birleşme imkansız zaten benim için ama evlatlarım daha az etkilenirdi.Ben şöyle birsey yasadim. Bebegim 9 aylikti, esim hergun evden ayrilmam icin haber yolluyordu. Hem bebegin esyalari hem ceyizim hem kişisel esyalarim toplanmak cpk zaman aliyordu.Sanki bayilmisim onun evine, benimde evim var. O kadar sinir olmustum ki kafamda evi atese verme fikri vardi. Bebegim olmasa belki yapardim bilemiyorum, kotu bir ruh hali içindeydim sonucta.
O zaman zaten kendisine hem erkek olarak hem eş olarak saygimi yitirdim. Benim ailemin verdigi esyalarla kurdugu ofisinde oturup evden ayrilmam icin baski kurdu utanmadan. Umrumda bile degil, esyalari da ona biraktim, sadakam olsun dedim. Sonradan anladim ki benim kizimdan baska zayif noktam yok. Onun duzeni bozulmasin diye daha once bosanma konusunu ertelemistik(yine toplanip gitmenin zorlugu vs konusmustuk). Beni zayif noktamdan vurdu aklinca. Tabi yaptigi seyi anlayınca pisman oldu. Maddi Her konuda ekstra destek olmaya basladi.
Sanirim bu durum uzuntumu hafifletti.
En azından hatasını anlamış da çocuk için iyi bir gelişme olmuş.