bundan 1 ay once amelıyat oldum ve amelıyat ertesı 8 gun fılan yuruyus maksadıyla evden cıktık metroya bındık oglumla.
bıze yer verdıler, oglumda ayakta duran bırı ddegıl bende amelıyatlıyım agır kaldırmam yasak. oglumu oturttum halıyle onu kucagıma alıp bana dayanmasına musade edemezdım(bandajlıydım) neyse oturttum oglumu ben ayaktayım . adam bana donup demez mı bız sıze yer verdık cocugunuza degıl , kaldırın alın cocugu . ay sok oldum kıtlendım dedım kı ben amelıyatlıyım o zaman sız oturun dedı . cocuguma kıyamadım lafları toparlıyamıyorum kalakaldım o kadar sasırdım sonucta ben ıyı bıle olsam oturmaya ıhtıyacı olan ben degılım kı cocugum .
yanındakı karısıda ne amelıyatıymıs bu ya acsında bakalım dedı yerle bır ettıler benı tabıkı
sonuc olarak normalde hıc tarzım degıl ama ınıp agladım yanı :)
Anamm hiç kimsede yer vermeme derdinde ..olurmu kızlar öylee yaşlılık başka bişiye benzemez kalkın yer verin hele çocuk kendimden biliyorum 5 yaşında oğlum arada bir karşıya geçiyorum metrobüsle kendim için değil ama o çocuğa yer verilmeli değilmi.. yapmayın etmeyin arkadaşlar yer vermek iyidirr..
:) hiç unutmam üniversitedeyken dolmuşta gidiyordum kadın başımda söylenip duruyodu o zamanlar kiloluydum kadın dediki tabi bu kiloyla ayakta duramaz fıçı gibi yığılmış dedi. Benim cinler tepeme çıktı. Bana bak kadın dedim. Şu hamile halimle kıç kadar dolmuşla gitmeye çalışıyorum utanmadan hamile kadından yer bekliyosun birde bana şişko diyosun terbiyesiz karı ay karnım ağrıyor ay bebeğime bişey oldu diye nasıl bağırıyorum:) tüm dolmuş kadına yüklenmişti. Oda bana fıçı demeseydi kilolu olmak suç mu canım:)Kızlar valla öyle sinirliyim ki gelip burada içimi dökeyim dedim.
Bugün bir arkadaşımla buluşmuştuk neyse ayrıldık falan ben metrobüse bindim. Ama nasıl yorgunum, topuklu giymeye alışkın değilim ama bayram diye değişiklik yapayım dedim. Artık ayaklarımın üstüne basacak dermanım kalmamış 6 saat topuklularla ayakta dolanmışım zaten. Hatta metrobüsten inince otobüs durağına nasıl yürüyeceğim diye kara kara düşünüyorum.
Neyse 40'lı yaşlarda bir çift bindi metrobüse 5 yaşlarında oğulları var. Ayakta gidiyorlar. Normalde herkese yer vermeye çalışırım ama diyorum ya ineceğim durağa kadar 1 saate yakın ayakta durabilecek dermanım yoktu ayakkabılar yüzünden. Başka birinin yer vermesini bekledim, yinede kimse yer vermezse ben kalkarım diye düşündüm. Neyse biri yer verdi ama o kadın bana taktı kalkmadım diye, gözleriyle yedi bitirdi. En son "devir değişmiş gençler oturuyor, yaşlılar ayakta" falan dedi. Bayram bayram muhatap olmak istemedim taktım kulaklığımı konuştuğunu da duymayayım dedim. Zaten oturmuş daha derdi neydi onu da çözemedim. İlle de benim verdiğim yere oturmak zorundaymış gibi laf ediyordu en son.
Peşine başka bir aile binmiş metrobüse. Benim arkamda ayakta duruyorlarmış. Meğer kadın hastaymış ama kimse yer vermemiş. Ben zaten arkamda olan biteni görmüyorum sanki arkamda gözüm var gibi davranmamı bekliyor millet. Kulaklıkta kulağımda konuşulanları da duymuyorum. İnmeme 7 durak falan kala bir ara kulaklığın sesini kıstım biraz, o ara konuşulanları duymaya başladım. O ilk başta ki kadınla, 2. binen aile bildiğiniz dakikalardır benim dedikodumu yapıyormuş. Bak hala yer vermiyor, utanma kalmamış, gencecik kız hasta kadını ayakta bırakıyor. Bunlarda saygı ne gezer diye. Biri de "Rica edin, hastayım oturabilir miyim kızım? " diyin dedi. Buna karşılık kadının kızı da diyor ki "aman ne söyleyeceğiz, böylelerine söylesen de bir şey değişmez. Ayakta ölsen umurlarında olup, dönüp bakmazlar."
Ben bu insanları cidden anlamıyorum. Arkamdan saatlerce atıp tutup aldığım terbiyeden girip, saygımdan çıkana kadar dürtüp "kızım hastayım da rica etsem oturabilir miyim, sen gençsin nasıl olsa" dese "tabi teyze buyur otur, lafımı olur" diyeceğim, sorun çözülecek. Ama sağolsun kimse de karşısındakiyle iletişim kurup, kibarca derdini anlatıp bir şey rica etme olayı yok. Bekliyorlar ki ben arkamdaki gözümle onların ayakta olduğunu göreceğim hemen otur teyze diye el pençe olacağım.
Kaldı ki etrafta diğer oturan insanlarda elden ayaktan düşmüş yaşlı birileri değil, çoğu 30'lu yaşların başında, istese hepsi ayakta gidebilir. Ama kimsede onlara laf söyleme eğilimi yok çünkü o civarda oturanların içinde en genci benim ve ben kalkmak mecburiyetindeyim. Böyle bir şey var mı ya? Belki ben hastayım, belki ayakta duramayacak kadar halsizim o gün. Herkes her zaman ayakta gidebilecek durumda olamaz ki.
Hayır benim annemde ayakta gidemez mesela, ama bindiğinde kimse kaşından gözünden hasta olduğunu oturmak zorunda olduğunu anlayamıyor ki. Çoğunlukla yer verende olmaz, annem genç gördüğü birinden "kızım/oğlum rahatsızlığın falan yoksa oturabilir miyim, ayakta gidemiyorum" der, daha sonra illa yer veren birileri çıkar, sorun kalmaz. Yani gencecik, çocuğu yaşındaki insanları o kadar kişinin içinde yerin dibine sokmaya çalışmak yerine, derdini anlatarak her yolculuğunu sorunsuz geçirir. Ama insanlarımızın çoğunda böyle bir olay yok, kibarlıkla bir işimizi halletmeye çalışmıyoruz. Vallahi bıktım usandım artık, yolculuk yapa yapa sinirlerim gerildi çeşit çeşit insanla muhatap olmak zorunda kaldığım için.
Haksız mıyım ben şimdi kızlar? Hem o kadınlara kızdım hemde bir metrobüs dolusu insanın kınamasına maruz kalmışım. Üstelik bunlar olurken haberim bile yok, çoğunu duymamışım. Siz olsanız anneniz ayakta giderken oturanlara atıp tutmak yerine, birinden kalkmasını rica etmez misiniz? Ben mi yanlış düşünüyorum yani? Ben olsam yolda annem millete böyle saydırsa, kimse yer vermek zorunda değil ki anne, bu kişinin vicdanına kalmış bir şey. Sen bir sus ben birilerinden rica edeyim derim. Normal olanda bu değil midir ki?
ee bir şey demeden çıktınm mı? sonra ne oldu?
bundan 1 ay once amelıyat oldum ve amelıyat ertesı 8 gun fılan yuruyus maksadıyla evden cıktık metroya bındık oglumla.
bıze yer verdıler, oglumda ayakta duran bırı ddegıl bende amelıyatlıyım agır kaldırmam yasak. oglumu oturttum halıyle onu kucagıma alıp bana dayanmasına musade edemezdım(bandajlıydım) neyse oturttum oglumu ben ayaktayım . adam bana donup demez mı bız sıze yer verdık cocugunuza degıl , kaldırın alın cocugu . ay sok oldum kıtlendım dedım kı ben amelıyatlıyım o zaman sız oturun dedı . cocuguma kıyamadım lafları toparlıyamıyorum kalakaldım o kadar sasırdım sonucta ben ıyı bıle olsam oturmaya ıhtıyacı olan ben degılım kı cocugum .
yanındakı karısıda ne amelıyatıymıs bu ya acsında bakalım dedı yerle bır ettıler benı tabıkı
sonuc olarak normalde hıc tarzım degıl ama ınıp agladım yanı :)
Hamile, engelli, gazi, çok yaşlı, kucağında küçük çocuğu veya bebeği olanlar dışındakilere BEN DE YER VERMİYORUM. Hem zaten İzmir'de kalk ben oturucam triplerine giren insanlarla karşılaşmıyorum otobüste. Takarım kulaklığımı, kimin ne konuştuğunu da duymam, duysam bile umursamam. Varsın bir daha görmeyeceğim Hatice teyze altın gününden dönerken ona otobüste yer vermedim diye benim dedikodumu yapsın ya da hakkımda istediğini konuşsun, umursamam. Dağ dağa küsmüş ama dağın haberi olmamış derler, boşverin. Bir de otobüsün dolu olduğu saatler ve yerler var, valla ben taa Konak'a gidiyorum yer bulabilmek için, bilen bilir otobüslerin son duraklarıdır, gelir milleti indirir sonra 10 dk falan bekler, bir sonraki yolcuları bindirir. Hem ilk hem de son durak rolü oynuyor yani. Ben Çankaya'dan Konak'a gidiyorum oturacak yer bulabilmek için, bazen onlarda da olmuyor, bir sonrakini bekliyorum zaman problemim yoksa tabi. Hiç öyle milletle sürtüne sürtüne gidemem yolda çok zorda kalmadıkça.
:) hiç unutmam üniversitedeyken dolmuşta gidiyordum kadın başımda söylenip duruyodu o zamanlar kiloluydum kadın dediki tabi bu kiloyla ayakta duramaz fıçı gibi yığılmış dedi. Benim cinler tepeme çıktı. Bana bak kadın dedim. Şu hamile halimle kıç kadar dolmuşla gitmeye çalışıyorum utanmadan hamile kadından yer bekliyosun birde bana şişko diyosun terbiyesiz karı ay karnım ağrıyor ay bebeğime bişey oldu diye nasıl bağırıyorum:) tüm dolmuş kadına yüklenmişti. Oda bana fıçı demeseydi kilolu olmak suç mu canım:)
Valla bazen bende dolmuşa bindiğimde şöföre para uzatmaktan aciz insanlarla karşılaşıyorum sözüm ona kulaklık takıo duymuyomuş gibi ben anlam veremiyorum toplum olarak iyice kopmuşuz çok acı bir durum bence hele hele bi gün köşeye oturmuştu bi kadın geçmek o kadar zor ki yanına dolmuşun arasında da kemerli kısıma bir oturdum tam 1 ay popomdaki acı ve morlukla dolanmışlığım var oysaki aynı durakta iniyoruz maksat ne önce inecekmiş ya sizin durumunuzda bence siz haklısınız ama şu kulaklık takma olayını bence yapmayın haklıyken sizi haksız duruma sokmuş resmen onlar sizin dedikodunuzu yaparken ben olsam cevap verirdim sussunlar edebiyle otursunlar die
Vallahi memleketim diye demiyorum ama ben de çok severim, çok da överim sanki Türkiye'nin her tarafını gezip her şeyi görmüş ya da bilmiş gibiŞu konunun altında İzmir o kadar övüldü ki böyle olaylar yok diye, vallahi neden İzmir'de yaşamıyorum diye üzülüyorum :) Eğer vaktim varsa bende yolumu uzatıp, en rahat nasıl yolculuk yapabileceksem o şekilde güzergahımı ayarlıyorum. Bazen vasıta sayım artıyor, bazen yolculuk sürem artıyor ama en azından oturarak ya da oturamasam bile balık istifi şeklinde gitmemek için çırpınıyorum.
Valla kulaklık takmadan sokakta vakit geçirmiyorum ben. Evden çıktığım anda takıyorum, gideceğim yere kadar çıkarmıyorum genelde. En basitinden benim evden okula gitmem 1 buçuk saat falan sürüyordu. Yolda ruhum daralıyor benim. Kitap okurum, kitap okuyamıyorsam da müzik dinlerim. Hele ki cam kenarında oturuyorsam, açarım en sevdiğim şarkıyı sonra değmeyin keyfime. İki gram zevkim var zaten, ondan da kimse için vazgeçemem. :) He bazıları var kulaklığı takıp başka bir boyuta geçiyor, sesini sonuna kadar açıp herkese konser gibi dinletiyorlar falan. Onlara ben bile sinir oluyorum.
hiç sorma panpa azmı kavga ediyom bu yer vermeyenlerle.. her karşıya geçiyom bir macera ,bir adranalinn.. uyuma numarası yapan o gençler ..hi hi hi yermiyim anında müdahelekonuş kanki
valla benim göbekte çıktı hamile yaşı bindiğinde direk uçak moduna geçiyor milletbi ara kaldırıp bakıyorlar etraf temiz tekrar eski halini alıyorlar hahahah
Nefret ediyorum kendini acındıran insanlardan.
Hepimiz zaman zaman hasta oluyoruz. Ben bi kere Avrupa yakasından Anadolu yakasının bi ucuna ateşler içinde geldim, bayılacaktım kimseye diyemedim, çok bekledim yer versinler diye vermediler, önümde oturan adam daha sonra kapalı( bunu belirtmemde kötü niyet yok.) ve yaşça benden küçük bir kıza yer verdi. O anda içimden etmediğim küfür kalmadı. Kimseye canım istemediği sürece yer vermiyorum artık. Bu konuda benle polemiğe giren olursa o anda ben de girerim hiç acımam.
hiç sorma panpa azmı kavga ediyom bu yer vermeyenlerle.. her karşıya geçiyom bir macera ,bir adranalinn.. uyuma numarası yapan o gençler ..hi hi hi yermiyim anında müdahele