Kesinlikle kreşe doğumdan sonra göndermek gibi bir hataya düşmeyin. Siz hamileyken doğumdan çok önce başlasın yarım zamanlı bile olsa. Böylece bebek yüzünden evden gidiyorum duygusu yaşamıyor.Tam beklediğim yorumlardan birisiniz. Yaş farkı en fazla 4 yaş olması taraftarıyım, fark açıldıkça oyun arkadaşı olmuyor 2.gelen ve paylaşımları çok olmuyor olgunluk yaşına gelene kadar...Kızım çok olgun , anaç bir çocuk,çoğu yaşıtından da ileri seviyede ,okuduğum kitapları benden sonra kendisi bana okuyor tüm ayrıntılarıyla ve akıcı düzgün bir konuşması var, abla olsa bana çok yardımcı olur,eminim...Arada bebeklik fotolarına bakıp, anne bana bundan alsana çok tatlı diyor, ne yapacaksın diyorum, ayağımda sallıycam,mama yediricem,oyuncak oynayacağım onunla diyor
Ama kardeşi oldu diyelim, kreşe başladı diyelim , yeni bebek geldi evden postalandım artık beni sevmiyorlar gibi düşünür mü bu da beni düşündürüyor ?
Öncelikle bu konuya artık bir netlik kazandırayım her ne kadar anlatılmak istenen karşındakinin anlayabileceği kadar olsa da ...Öncelikle fakir insanlar değil eğitimsiz insanlar diye düzeltmelisiniz o cümleyi.
Maddiyat olarak orta gelirliyim, üç çocuk sahibiyim. Çocuklarım koleje gidemeyecek, oyuncakları en kalitelisinden olmayacak, kıyafetleri çeşitli olmayacak diye dert etmedim hiç. Huyu güzel, öğrenmeye meraklı, sorumluluk sahibi bireyler olması için çabalamayı daha çok önemsedim.
Devletin ve belediyelerin ücretsiz kursları sayesinde satranç da biliyorlar, judo da, yüzme ve tenis de.
Önemli olan çocuğun merakını ve yeteneğini keşfedip o yönde ilerlemesine yardımcı olmak.
Son olarak; güzelliğine güvenme bir sivilce yeter, malına güvenme bir kıvılcım yeter.
Ne oldum deme, ne olacağım de.
Size Aşık Veysel'le cevap vereyim;Öncelikle bu konuya artık bir netlik kazandırayım her ne kadar anlatılmak istenen karşındakinin anlayabileceği kadar olsa da ...
Fakir insanlar tabirinin o cümlede hangi amaçlı yazıldığı art niyetli olmayan her insan anladı lakin sizin gibi konuyu saptırmak isteyen ya da dikkat çekmek isteyen tipler , bilmişlik taslayıp garip garip ve gereksiz imalarda bulundular anlamlandıramadığım...Konumu okuyan birçok üye ( %95 ) fakir insanlar lafının açılımının eğitimsiz , kendini geliştirmemiş ve cahil kesim olduğunu ve çocuklarının geleceğini , eğitimini ,temel ihtiyaçlarını düşünmeden bilinçsizce çocuk yapan kesimden bahsettiğimi çoktan anladılar bile ama tabii herkesin anlayış kabiliyeti de bir olmuyor, sizin aracılığınızla hem size hem de o %5 lik kesime bu yorumla açıklamamı yapmış oldum, teşekürler.
Not: Ne güzel 3 çocuğunuz olmuş , baş edebiliyorsanız ne mutlu , Allah bağışlasın.
Anlayana sivrisinek saz, anlamayana davul zurna az işte naparsınSize Aşık Veysel'le cevap vereyim;
Koyun kurt ile gezerdi
Fikir başka başka olmasa.
İki keçi köprüde karşılaşmış....Anlayana sivrisinek saz, anlamayana davul zurna az işte naparsın
İşin kötü yanı eşimin de benim kardeşim de henüz evlenmediler ve evlenmeyecek gibi duruyorlar kızımın kuzeni bile olmayacak belki de ıpıssız kalırsa diye de korkuyorum bu bakımdan da kötü düşününce...kardeş de olmazsa daha da yalnız hissedecek hayatta kendini diye düşünüyorum...Merhaba. Zamanında benim ailem de tam sizin gibi kara kara düşünüp sonunda ikinciyi yapmamış. Büyürken sorun etmiyordum. Maddi olarak çok rahat büyüdüm çok iyi yerlerde okudum. Gelin görün ki kardeşsizlik çok kötü. Hayatım boyunca bunun eksikliğini hissedeceğim. Arkadastı kuzendi bunlar yerini doldurmuyor. Karakter gelişimi bakımından da çok gerekli oldugunu düsünüyorum. dediğiniz gibi evlenmek aile kurmak bi yana insanın kapısını çalacağı bir kardeşi olmalı. Hayırsız kardeş mevzusuna katılmıyorum. Dediğiniz gibi tavşan gibi doğurup cocugunun gelişimine sıfır efor sarf edip aaa bu cocuk hayırsız oldu diyorlar. Sevgiyle büyüteceğinize eminim. Bence yapın ikinciyi. Çocuğunuz ömür boyu eksik kalmasın derim.
Şu an kaç yaşında , zaten olmayan birşeyin eksikliği hissedilmez sadece çevreden kardeşler görünce kıyas yapabilir, imrenebilir..pişman olmaktan korkuyorum kardeş yapmadığımızda ve istediğimizde de iş işten geçebilir ama çekincelerim de var işte...Oglum tek cocuk. Kardes eksikligi hissetmiyor.
Ne kadar şanslısınız, çok sevdiğim bir arkadaşım var benim de ama bir kardeş yerini alamaz... Abim için canımı veririm mesela, ama bir arkadaş için böyle birşey hissetceğimi düşünmüyorum kolay kolay...Benim bir tane öyle arkadaşım var. Gayet kardeş gibiyiz. Elimin de öz kardeşinden çok görüştüğü araştığı bir arkadaşı var.
En korkunç yapan şey ne sizin için ?Ben tek çocuğum. İmkanın varda doğur bir tane daha. Kardeşsizlik korkunç bir şey.
İşte çekincelerimden birisi de bu , tam rahata erdim diyorum deli misin keyfine bak ye iç gez toz diyorum... Sonra ileriki yaşlarda ya pişman olursam keşke kardeşi de olsaydı dersem içime bir köz düşerse diyorum...Oğlum 3 yaşa yakın benim de. Tam rahatlamaya başladığım dönemde sırf yaş farkı çok olmasın diye 4 senemi daha gözden çıkarmak bana çok mantıksız geliyor. Varsın yaş farkları 1-1.5 sene daha fazla olsun, en azından ben biraz yaşadığımın farkında olayım. Çocuk faslı bitecek yaş 35’i geçecek sonra da 40 yaş depresyonuna girip hayatı sorgulamaya başlayacağım. Ne anladım ben bu işten?
Anne baba olmak çok ulvi sorumluluk ama mutlu ebeveynler olursak ancak mutlu çocuklar yetiştirebiliriz. Benim mutlu olmak için en az 1-1.5 sene bu tempoda deşarj olmaya ihtiyacım var. Siz de gönlünüzden geçeni yapın.
14 yasinda. Ailesinde sevgi goren bir cocuk ihtiyac hisseder mi bilmiyorum. Ama hic kardes istedigini soylemedi. Zaten istese de ben bosandim artik. Ben de cocuk istemiyorum. Her seye yeniden baslamak, emzirmek, gece uykusuzluklari... yapamam artik. Buyudukce dertleri de buyuyor. Hele ergenlik en zoru. Ikinciyi o yuzden dusunemiyorum bile. Kardes olsa hayirli olacak diye bir garantisi de yok. Birinin bir derdi var, ikinin iki derdi.Şu an kaç yaşında , zaten olmayan birşeyin eksikliği hissedilmez sadece çevreden kardeşler görünce kıyas yapabilir, imrenebilir..pişman olmaktan korkuyorum kardeş yapmadığımızda ve istediğimizde de iş işten geçebilir ama çekincelerim de var işte...
Mesaj tekrarıOğlum 3 yaşa yakın benim de. Tam rahatlamaya başladığım dönemde sırf yaş farkı çok olmasın diye 4 senemi daha gözden çıkarmak bana çok mantıksız geliyor. Varsın yaş farkları 1-1.5 sene daha fazla olsun, en azından ben biraz yaşadığımın farkında olayım. Çocuk faslı bitecek yaş 35’i geçecek sonra da 40 yaş depresyonuna girip hayatı sorgulamaya başlayacağım. Ne anladım ben bu işten?
Anne baba olmak çok ulvi sorumluluk ama mutlu ebeveynler olursak ancak mutlu çocuklar yetiştirebiliriz. Benim mutlu olmak için en az 1-1.5 sene bu tempoda deşarj olmaya ihtiyacım var. Siz de gönlünüzden geçeni yapın.
bu kadar aynı olabilir düşündüklerimiz ve hikayemiz.çok ayrıntılı anlatamam yorgun ve hastayım ( sinirlenmek istemiyorum çünkü )
tek çocugum var yıllarca yapmadım şimdide olmuyor ,
yapmama sebep olanlar öbür dünyada hesabını allaha versinler diyorum ,
doğur bacım rabbim darda koymasın inşallah kımseyi sizide bizide
Ben tek çocuğum. Kızım da tek çocuk olarak kalacak muhtemelen. Kardeş güzel bir şey belki evet ama kızınızla kardeşinin aynı yerde olacağı ne malum? Kuzenlerim üç kardeş. Biri Çanakkale de biri Eskişehir de biri de Samsun da ben de İstanbuldayım. Bir durum olduğunda sizce kapıyı çarpıp birbirlerine gitme ihtimalleri yüzde kaç? Dayımın iki oğlu var. Biri Amerika da biri de Danimarka'da. Görüşmeleri yılda bir bile olmuyor. Bu bir yönü.
Diğer yönüne geçersek; kızınıza hayatta dimdik durmayı öğretirseniz kimseye ihtiyacı kalmaz. Dediğim gibi tek çocuğum. Evet evliyim çok şükür eşimle sorunumuz yok yine çok şükür ki bir evladımız var. Yarın öbür gün Allah korusun eşimle sorun yaşayıp; ayrılma aşamasına gelsem ve yanımda kimse olmasa bile her şeyi tek başıma bir şekilde hallederim. Eşimle tartışmamız olmadı mı? Oldu ama bunlar için kimseye gitmeye ya da bunları anlatmaya hiç gerek duymadım. Çünkü çözdük ha çözemeseydik ayrılır, kendi başımın çaresine bakardım. Ben böyle yetiştim ve kızımı da böyle yetiştiriyorum. En iyi destek yine kendisi olacak ileride. Çünkü kardeş bile olsa herkesin yaşam mücadelesi ayrı. Herkesin derdi kendine. O yüzden kızınız ne size ne eşine ne de olursa kardeşine bel bağlasın. Tek kendine güvensin yeter.
Annem babam yaşlandı. Onlara tek başıma yetişemiyorum. Sorumluluğumu paylaşacak biri yok. Onları emanet edebileceğim biri yok. Annem babam gittiğinde bu dünyada yapayalnız kalacağım.En korkunç yapan şey ne sizin için ?