İyi geceler. Benim kafam o kadar bulanık ki bu konuyu asla çözemiyorum. Evleneli 4 seneyi geçti. 2 tane kaybım var onlardan sonra psikolojik tedavi falan gördüm atlatamadım. 2 seneyi geçti daha yeni yeni bu konuyu kabullenebildim. Bende eşimde bi bebeğimiz olmasını deli gibi istiyoruz. Ama maddi açıdan bu bencillik gibi geliyo. Yani baksanız kendimize göre iyi bi hayatımız var evimiz var eşimin maaşı asgari ücretin üstünde. Dolabımız hep dolu. Yani çok şükür öyle sıkıntılı bir durumda değiliz. Belli bi hayat standardımız var. Ama gel gelelim ki çocuk yapmak için yeterli mi ben bunu bilemiyorum. Bu hayat bizim için yeterli, biz bir şekilde geçinip gidiyoruz. Ama bir çocuk yapıp onuda bu hayata mecbur tutmak bana çok bencilce geliyo. Sırf biz çocuk istiyoruz diye bi canlı hayata getirip onuda bu şartlarda yaşatmak yani bilmiyorum kafam gerçekten çok karışık. Keşke çocuk düşüncesini aklımdan silebilsem ama o kadar çok istiyorum ki ağlamadığım bir gün bile geçmiyo bu yüzden. Yıllardır ağlamaktan gözümde yaş kalmadı artık. Ben isterim ki çocuğum özel okullarda okusun. En iyi marka kıyafetler giysin. İstediği marka telefonu bilgisayarı alabiliyim. Ama sonuçta en iyisini alabilecek gibi lüks bir hayatımızda yok. Bunu ben nasıl çözerim bana bir akıl verin
İnşallah güzel evlatlarınız olur . Size de geçmiş olsun .
