Çocuk yapmak bencillik mi

Tabi ki, üremek bir içgüdü ve bireysel olarak değil evrimsel olarak bir anlamı var - türün hayatta kalması. Üremeyle bedene giren hormonlar tamamiyle evrimin tasarımı ve insan beynine oyunu, kadın bedeninin çocuğa bir şekilde bağlamak zorundasın yoksa kim uğraşsın bu işle, doğurması bakması büyütmesi hepsi toptan ızdırap ... hangi aklında olan insan ıkına sıkına içinden 3kglık bir canlı çıkarmaya ve devamında hayatını ona adamaya razı gelir???

Bu içgüdünün Ortaçağlara kadar büyük önemi vardı, çünkü ortalama yaşam süresi azdı ve yaşam şartları berbattı, 40a kadar yaşayan şanslıydı, topluma insan gerekti yani - tarlaya işçi, savaşa asker, gemiye gemici gerekti. Şimdi etrafınıza bakın yeterinden fazla insan var, milyarlarca insan var, açıkçası herkes için istihdam ve beşeri kaynak yok. O yüzden üremeyin veya üremeyin hiçbir anlamı yok hatta üremezseniz daha iyi.

KOnuya geleyim bir anlamı yok yani, hiçbirimiizin varlığı öyle ulvi amaçlara sebep olmadı hormonlar anne babalarımızın başına vurdu o kadar. Sizlerin çocukları içind e aynısı, bu bir içgüdü dostum öyle süper bir anlamı falan yok. Mutlu olucam, benim de kucağımda bir bebek olsun derseniz yapın istemem derseniz yapmayın.
 
İyi geceler. Benim kafam o kadar bulanık ki bu konuyu asla çözemiyorum. Evleneli 4 seneyi geçti. 2 tane kaybım var onlardan sonra psikolojik tedavi falan gördüm atlatamadım. 2 seneyi geçti daha yeni yeni bu konuyu kabullenebildim. Bende eşimde bi bebeğimiz olmasını deli gibi istiyoruz. Ama maddi açıdan bu bencillik gibi geliyo. Yani baksanız kendimize göre iyi bi hayatımız var evimiz var eşimin maaşı asgari ücretin üstünde. Dolabımız hep dolu. Yani çok şükür öyle sıkıntılı bir durumda değiliz. Belli bi hayat standardımız var. Ama gel gelelim ki çocuk yapmak için yeterli mi ben bunu bilemiyorum. Bu hayat bizim için yeterli, biz bir şekilde geçinip gidiyoruz. Ama bir çocuk yapıp onuda bu hayata mecbur tutmak bana çok bencilce geliyo. Sırf biz çocuk istiyoruz diye bi canlı hayata getirip onuda bu şartlarda yaşatmak yani bilmiyorum kafam gerçekten çok karışık. Keşke çocuk düşüncesini aklımdan silebilsem ama o kadar çok istiyorum ki ağlamadığım bir gün bile geçmiyo bu yüzden. Yıllardır ağlamaktan gözümde yaş kalmadı artık. Ben isterim ki çocuğum özel okullarda okusun. En iyi marka kıyafetler giysin. İstediği marka telefonu bilgisayarı alabiliyim. Ama sonuçta en iyisini alabilecek gibi lüks bir hayatımızda yok. Bunu ben nasıl çözerim bana bir akıl verin 😞
Çocuğunuz sadece sizinle mutlu olduğu anları hatırlayacak. Çocuğun temel ihtiyaçlarını karşılayacak durumda iseniz marka telefon, marka kıyafet takıntısı yapmayın