Bir küçük çocuk meselesi

denizkestanesi .!.:

Merhabalar , uzatmadan çok dert olmayan ama beni ve eşimi çok düşündüren bir konuyu size danışmak istiyorum .

Bir tane kızım var şu an , 3 yaşına girmesine az bir zaman kaldı ve eşimle kardeşi olması konusunda çok kararsızız. Dün gece kızım uyuduktan sonra bu konuyu derinlemesine konuştuk, eksi ve artılarıyla ama %50 evet %50 hayır durumundayız. Bu mor ayakkabı mı sarı olan mı gibi bir seçim olmadığı için farklı fikirler süzgecinde bir karar vermek istiyorum. Çünkü kardeşi olursa en fazla 4 yaş olsun istiyoruz arası. Olursa bir sene sonra olsun fikrindeyiz bu yüzden.Öncelikle maddi bakımdan eşim 8 bin tl ye yakın para kazanıyor, ben de üniversite mezunuyum ama kızımı kendim büyütmeyi seçtiğim için çalışmadım , ama sigortam yatıyor ve bir evim var , kirasını alıyorum , kendi evimizin kirasını ben karşılıyorum.Maddi olarak bu durumdayız. Fakir insanlar çocuk konusunda hiç düşünmezler bilirsiniz, 4-5-7 çocuk yaparlar çünkü zaten fakirler ve çocuklarına gelecek sağlamak , iyi bir eğitim vermek anlamında çabalamadıkları için böyle kaygıları yoktur. Zengin insanlar da bakıcılarla büyüttükleri ve olanaklar bakımından bir endişeleri olmadığı için 3 de yaparlar 1 de keyiflerine göre ama bizim gibi orta gelirli aileler de ayağını yorganına göre uzatmak zorunda olduğu için çok ince düşünürler.

-Eğer kardeşi olursa kızımıza kötülük mü yapmış oluruz maddi olarak imkanları ikiye bölünecek ama zaten çok zengin değiliz kızımız Robert Koleji’ne gidemeyecek ama devlet okuluna da vermek istemiyoruz , malum şu anki eğitim sistemi ne halde.
- Eğer kardeşi olmazsa ve biz bu dünyadan göçtüğümüzde manevi bir destekci olmayacak , Türkiye’de özellikle bir kız çocuğunun , gerektiğinde kapıyı çarpıp çıkabildiği ve canı gibi bir varlık, kardeşi olmalı mı ?
- Tek çocuk olursa kardeş duygusunu tadamayacak , kardeşi olanlar ancak bu söylediğim şeyi anlayabilir.
- ileride kardeş yapmadığımız için pişman olur muyuz ve kızımız da bize sitemde bulunur mu , bir kardeşim olsaydı da varsın ... kolejine gitmeseydim gibi.
- kızım şu an bütün temel becerilerini yapabiliyor, tuvaletini , yemek yemeyi vs . Artık tam bir özgür birey. Herşeye sıfırdan başlamak biraz zor geliyor kardeşi olursa da ama bir bebek daha fikri heyecanlandırmıyor da değil, emzirmeyi bile özledim ( 1,5-2 sene emzirenler beni anlar )
- Kardeşi olursa ilgimiz de ikiye bölünecek , acaba bu tempoyu kaldırabilecek miyiz .

Tek çocuk olanlardan özellikle yorum bekliyorum, kardeşi olmalarını isterler miydi ? Yoksa eksikliğini hiç hissetmediler mi ?

2 çocuğu olup da yaş farkları 3-4 olanlardan da yorum bekliyorum özellikle, kıskançlık durumları oldu mu , bu yaş farkı iyi mi kötü mü ?

Son olarak eşimle aynı yaştayız , 32 yaşındayız.

Biraz uzun oldu, okuyanlara en içten teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

damdan .!.:

Tek çocuğum tek çocuk annesiyim

Kardeş eksikliği çekmedim kardeşli hayatı bilmiyorum

Lakin günümüz koşturmacasında iki çocuk zor ama yapacaksanız arayı açmayın

Büyük çocuğun düzenini bozmadan ikinciyi adapte etmek sıkıntı yine ikinci büyüdüğünde o da hep büyüğün hayatına eklenmekten rahatsız olabilir

Örneğin oğlumun haftada 4 gün antremanı var 1,5 saat git gel 2,5 saat gidiyor

Ben bu yaşımda sıkılıyorum bir de kardeşi olsa düşünemiyorum saatlerce oralarda

Ya da oğlumun sınıfına birçok çocuk geldi bu sene

Abi ya da ablaları oğlumun okulunda liseye başlamış onlar da ilkokul 4 te gelmiş yine benzer gerekçelerle ara sınıflarda okul değişimi fazla

Ya da büyük arkadaşları ile X yere gitmek istiyor ama Bebek var annesi gidemiyor

Dün metroda çocuk birşey almak istiyor annesi kardeşin yoruldu acıktı yarın alırız diyor çocuk da yarın da mızmız dersin çıkmazsın diyordu

Küçükken bu tarz iki çocuk için de sıkıntılı olasılıklar var

Ama büyüyünce destek kısmına da pek katılmıyorum

Tek çocuğum kimseye güvenmen kimseye kendini yıkma ihtiyacı hissetmem ama birlaç kardeş olunca hep ona nazlanma buna yanaşma modu var gibi geliyor bana

Bize birşey olursa destek olsunlar fikri de ütopik

40 yaşındayım tek çocuğum annem babam sağ ana bu aşamadan sonra onları kaybetsem de kimsenin manevi desteğine ihtiyaç duymam yine eşimin kardeşleri var ama bu yaştan sonra kimse kimseye manevi destek vs olmaz

Bu manevi destek olayı belki küçük yaşlarda olur da 25 sonrasında yalan olur gibi

Özetle bence gerek yok ikinci çocuğa ama siz isterseniz neden olmasın tek tavsiyem arayı daha fazla açmayın yani okula gitsin sonra vs demeyin

Genişletmek için tıkla...

denizkestanesi .!.:

Merhabalar , uzatmadan çok dert olmayan ama beni ve eşimi çok düşündüren bir konuyu size danışmak istiyorum .

Bir tane kızım var şu an , 3 yaşına girmesine az bir zaman kaldı ve eşimle kardeşi olması konusunda çok kararsızız. Dün gece kızım uyuduktan sonra bu konuyu derinlemesine konuştuk, eksi ve artılarıyla ama %50 evet %50 hayır durumundayız. Bu mor ayakkabı mı sarı olan mı gibi bir seçim olmadığı için farklı fikirler süzgecinde bir karar vermek istiyorum. Çünkü kardeşi olursa en fazla 4 yaş olsun istiyoruz arası. Olursa bir sene sonra olsun fikrindeyiz bu yüzden.Öncelikle maddi bakımdan eşim 8 bin tl ye yakın para kazanıyor, ben de üniversite mezunuyum ama kızımı kendim büyütmeyi seçtiğim için çalışmadım , ama sigortam yatıyor ve bir evim var , kirasını alıyorum , kendi evimizin kirasını ben karşılıyorum.Maddi olarak bu durumdayız. Fakir insanlar çocuk konusunda hiç düşünmezler bilirsiniz, 4-5-7 çocuk yaparlar çünkü zaten fakirler ve çocuklarına gelecek sağlamak , iyi bir eğitim vermek anlamında çabalamadıkları için böyle kaygıları yoktur. Zengin insanlar da bakıcılarla büyüttükleri ve olanaklar bakımından bir endişeleri olmadığı için 3 de yaparlar 1 de keyiflerine göre ama bizim gibi orta gelirli aileler de ayağını yorganına göre uzatmak zorunda olduğu için çok ince düşünürler.

-Eğer kardeşi olursa kızımıza kötülük mü yapmış oluruz maddi olarak imkanları ikiye bölünecek ama zaten çok zengin değiliz kızımız Robert Koleji’ne gidemeyecek ama devlet okuluna da vermek istemiyoruz , malum şu anki eğitim sistemi ne halde.
- Eğer kardeşi olmazsa ve biz bu dünyadan göçtüğümüzde manevi bir destekci olmayacak , Türkiye’de özellikle bir kız çocuğunun , gerektiğinde kapıyı çarpıp çıkabildiği ve canı gibi bir varlık, kardeşi olmalı mı ?
- Tek çocuk olursa kardeş duygusunu tadamayacak , kardeşi olanlar ancak bu söylediğim şeyi anlayabilir.
- ileride kardeş yapmadığımız için pişman olur muyuz ve kızımız da bize sitemde bulunur mu , bir kardeşim olsaydı da varsın ... kolejine gitmeseydim gibi.
- kızım şu an bütün temel becerilerini yapabiliyor, tuvaletini , yemek yemeyi vs . Artık tam bir özgür birey. Herşeye sıfırdan başlamak biraz zor geliyor kardeşi olursa da ama bir bebek daha fikri heyecanlandırmıyor da değil, emzirmeyi bile özledim ( 1,5-2 sene emzirenler beni anlar )
- Kardeşi olursa ilgimiz de ikiye bölünecek , acaba bu tempoyu kaldırabilecek miyiz .

Tek çocuk olanlardan özellikle yorum bekliyorum, kardeşi olmalarını isterler miydi ? Yoksa eksikliğini hiç hissetmediler mi ?

2 çocuğu olup da yaş farkları 3-4 olanlardan da yorum bekliyorum özellikle, kıskançlık durumları oldu mu , bu yaş farkı iyi mi kötü mü ?

Son olarak eşimle aynı yaştayız , 32 yaşındayız.

Biraz uzun oldu, okuyanlara en içten teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

girlinred .!.:

Nasıl yani çocuğun hayatında her şey istediği gibi mi olacak ki şu an sizin çocuğunuz bir kardeşe uyum sağlamıyor olabilir ama ileride kırk kat yabancılara uyum sağlamak zorunda kalacak. Herkes esnemeyi öğrenmeli

Genişletmek için tıkla...

denizkestanesi .!.:

Merhabalar , uzatmadan çok dert olmayan ama beni ve eşimi çok düşündüren bir konuyu size danışmak istiyorum .

Bir tane kızım var şu an , 3 yaşına girmesine az bir zaman kaldı ve eşimle kardeşi olması konusunda çok kararsızız. Dün gece kızım uyuduktan sonra bu konuyu derinlemesine konuştuk, eksi ve artılarıyla ama %50 evet %50 hayır durumundayız. Bu mor ayakkabı mı sarı olan mı gibi bir seçim olmadığı için farklı fikirler süzgecinde bir karar vermek istiyorum. Çünkü kardeşi olursa en fazla 4 yaş olsun istiyoruz arası. Olursa bir sene sonra olsun fikrindeyiz bu yüzden.Öncelikle maddi bakımdan eşim 8 bin tl ye yakın para kazanıyor, ben de üniversite mezunuyum ama kızımı kendim büyütmeyi seçtiğim için çalışmadım , ama sigortam yatıyor ve bir evim var , kirasını alıyorum , kendi evimizin kirasını ben karşılıyorum.Maddi olarak bu durumdayız. Fakir insanlar çocuk konusunda hiç düşünmezler bilirsiniz, 4-5-7 çocuk yaparlar çünkü zaten fakirler ve çocuklarına gelecek sağlamak , iyi bir eğitim vermek anlamında çabalamadıkları için böyle kaygıları yoktur. Zengin insanlar da bakıcılarla büyüttükleri ve olanaklar bakımından bir endişeleri olmadığı için 3 de yaparlar 1 de keyiflerine göre ama bizim gibi orta gelirli aileler de ayağını yorganına göre uzatmak zorunda olduğu için çok ince düşünürler.

-Eğer kardeşi olursa kızımıza kötülük mü yapmış oluruz maddi olarak imkanları ikiye bölünecek ama zaten çok zengin değiliz kızımız Robert Koleji’ne gidemeyecek ama devlet okuluna da vermek istemiyoruz , malum şu anki eğitim sistemi ne halde.
- Eğer kardeşi olmazsa ve biz bu dünyadan göçtüğümüzde manevi bir destekci olmayacak , Türkiye’de özellikle bir kız çocuğunun , gerektiğinde kapıyı çarpıp çıkabildiği ve canı gibi bir varlık, kardeşi olmalı mı ?
- Tek çocuk olursa kardeş duygusunu tadamayacak , kardeşi olanlar ancak bu söylediğim şeyi anlayabilir.
- ileride kardeş yapmadığımız için pişman olur muyuz ve kızımız da bize sitemde bulunur mu , bir kardeşim olsaydı da varsın ... kolejine gitmeseydim gibi.
- kızım şu an bütün temel becerilerini yapabiliyor, tuvaletini , yemek yemeyi vs . Artık tam bir özgür birey. Herşeye sıfırdan başlamak biraz zor geliyor kardeşi olursa da ama bir bebek daha fikri heyecanlandırmıyor da değil, emzirmeyi bile özledim ( 1,5-2 sene emzirenler beni anlar )
- Kardeşi olursa ilgimiz de ikiye bölünecek , acaba bu tempoyu kaldırabilecek miyiz .

Tek çocuk olanlardan özellikle yorum bekliyorum, kardeşi olmalarını isterler miydi ? Yoksa eksikliğini hiç hissetmediler mi ?

2 çocuğu olup da yaş farkları 3-4 olanlardan da yorum bekliyorum özellikle, kıskançlık durumları oldu mu , bu yaş farkı iyi mi kötü mü ?

Son olarak eşimle aynı yaştayız , 32 yaşındayız.

Biraz uzun oldu, okuyanlara en içten teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

damdan .!.:

Esnemeli de kime göre esnemeli

Örneğin arkadaşlarının kardeşleri oldu

Sinemaya gittik ve bebeği olan anne gelemedi babası getirdi

Çocuk sinemaya geldiği halde kardeşim olmasaydı sen de gelir annelerle otururdun demiş annesine

Bu nedenle yaş farkı olmamalı istek ve ihtiyaçlar uyumlu olmalı diyorum

İleride tabii esneyecek de küçük bir çocuğun sırf kardeşi olduğu ya da birisine kardeş olarak sonradan doğduğu için bazı şeylerden mecburen uzakta kalması ayrı yetişkinin ki ayrı

Oğlumun arkadaşının annesi doğum yaptı Bebek 6 aylık ben de yapsaydım ya büyük oğlumu yıllarını verdiği spordan alacaktım ya da kucak bebeği ile akşam 18-20 arasında sokaklarda olacaktım

Benim şartlarım bu, o nedenle tek çocuk, zaten yorumumda da bu hayat şartlarında demiştim

Genişletmek için tıkla...

sweetgirlcandy .!.:

Valla kusura bakmayın bir fakir olarak yorum yapıyorum siz önce kendi eğitiminizi düzgünce tamamlayın 3 yaşındaki çocuğu da bu zihniyette büyütüyorsanız yazık gerçekten.

Genişletmek için tıkla...

denizkestanesi .!.:

Burada beni en iyi anlayıp cevap verenlerden biri de sizsiniz ben de sizi tebrik ederim...
Şu an yalnız olduğu için mi yoksa biz mutlu olsun diye öyle alıştırdığımız için mi bilmiyorum tek başına oyuncak en fazla 10 dakika oynuyor, hep eşlik etmemizi istiyor,bu eşim ve benim için bazen çok yorucu oluyor,gündüzleri bireysel takılamıyorum,hatta dün gece sırf kendime zaman ayırmak adına gecenin 12sinde kahve yapıp film izledim , sabah 4 te yattım ve kızım 09.30 da uyandı...Sabah 4te yatağıma giderken kızım ağladı,kötü rüya görmüştü birkaç kez de yanına gittim geldim,çok uykusuz olsam da kendimle baş başa kaldığım için mutluyum.Tek başına oyun oynaması için bir tavsiyeniz var mı ?
Diğer konuda ise Allah göstermesin benim ya da eşimin ciddi bir rahatsızlığı olduğunda sadece kızım yüklenecek bu sorumluluğu, ona da yazık,buna hakkımız yok diyorum, kardeşi olsa en azından bir hastalık durumunda paslaşırlar. Bir anne ya da baba 7-8 çocuğa bakarmış da bir evlat bir anne babaya bakamazmış diye de bir laf vardır bilirsiniz. Yine de Allah evladına dahi olsa kimseyi kimseye muhtaç etmesin...

Genişletmek için tıkla...

Kafa yoramam .!.:

Kötü evlat, kötü kardeş örneği verenleri anlayamadım bu konuda, tamamen ailenin yetiştirmesiyle alakalı bi durum bu, örnek vereyim eşim 4 erkek kardeş fakat hepsi birbiriyle küs konuşmuyor ama bu tamamen kv, kp den kaynaklanıyor, ilk olan çocuklarına ekstra bi ilgi gösteriyorlar sonradan doğanlar onların gözünde köle gibi bi şey, fakat benim 2 kardeşim var ve annem bizi eşitliğiyle, adaletiyle ve sevgisiyle büyüttü, şimdiye kadar en ufacık bi tartışmamız olmamıştır, küsmek bi yana dursun

Genişletmek için tıkla...

sweetgirlcandy .!.:

Valla kusura bakmayın bir fakir olarak yorum yapıyorum siz önce kendi eğitiminizi düzgünce tamamlayın 3 yaşındaki çocuğu da bu zihniyette büyütüyorsanız yazık gerçekten.

Genişletmek için tıkla...

Haletiruhiyesiharap .!.:

Haklısın.Fakir aileler çok çocuk yapıyormuş eğitim umurlarında değilmiş cart curt zart zurt.Öenmli olan sevgiyle büyütebilmek.En iyi okula gönderen iyi anne baba olamıyor maalesef ama işte cehalet bunlar .okulda öğretilmiyor.

Genişletmek için tıkla...