- 1 Kasım 2019
- 344
- 263
- 26
-
- Konu Sahibi PinkMermaid
- #401
Konuya yorum yapamayacağım ama üslubunuz bana kibirli, tepeden bakan bir üslup gibi geldi. İticiMerhabalar , uzatmadan çok dert olmayan ama beni ve eşimi çok düşündüren bir konuyu size danışmak istiyorum .
Bir tane kızım var şu an , 3 yaşına girmesine az bir zaman kaldı ve eşimle kardeşi olması konusunda çok kararsızız. Dün gece kızım uyuduktan sonra bu konuyu derinlemesine konuştuk, eksi ve artılarıyla ama %50 evet %50 hayır durumundayız. Bu mor ayakkabı mı sarı olan mı gibi bir seçim olmadığı için farklı fikirler süzgecinde bir karar vermek istiyorum. Çünkü kardeşi olursa en fazla 4 yaş olsun istiyoruz arası. Olursa bir sene sonra olsun fikrindeyiz bu yüzden.Öncelikle maddi bakımdan eşim 8 bin tl ye yakın para kazanıyor, ben de üniversite mezunuyum ama kızımı kendim büyütmeyi seçtiğim için çalışmadım , ama sigortam yatıyor ve bir evim var , kirasını alıyorum , kendi evimizin kirasını ben karşılıyorum.Maddi olarak bu durumdayız. Maddi durumu yeterli olmayan insanlar çocuk konusunda hiç düşünmezler genelde bilirsiniz(geleceklerini düşünmeden çocuk yapanlar) 4-5-7 çocuk yaparlar çünkü zaten cahil ve bilinçsiz bazıları(korunma yöntemi ve zihniyet bakımından) ve çocuklarına gelecek sağlamak , iyi bir eğitim vermek anlamında çabalamadıkları için böyle kaygıları yoktur(bilinçli olanlar,kendini eğitip,geliştiren kesim hariç).Zengin insanlar da bakıcılarla büyüttükleri ve olanaklar bakımından bir endişeleri olmadığı için 3 de yaparlar 1 de keyiflerine göre ama bizim gibi orta gelirli aileler de ayağını yorganına göre uzatmak zorunda olduğu için çok ince düşünürler.
-Eğer kardeşi olursa kızımıza kötülük mü yapmış oluruz maddi olarak imkanları ikiye bölünecek ama zaten çok zengin değiliz kızımız Robert Koleji’ne gidemeyecek ama devlet okuluna da vermek istemiyoruz , malum şu anki eğitim sistemi ne halde.
- Eğer kardeşi olmazsa ve biz bu dünyadan göçtüğümüzde manevi bir destekci olmayacak , Türkiye’de özellikle bir kız çocuğunun , gerektiğinde kapıyı çarpıp çıkabildiği ve canı gibi bir varlık, kardeşi olmalı mı ?
- Tek çocuk olursa kardeş duygusunu tadamayacak , kardeşi olanlar ancak bu söylediğim şeyi anlayabilir.
- ileride kardeş yapmadığımız için pişman olur muyuz ve kızımız da bize sitemde bulunur mu , bir kardeşim olsaydı da varsın ... kolejine gitmeseydim gibi.
- kızım şu an bütün temel becerilerini yapabiliyor, tuvaletini , yemek yemeyi vs . Artık tam bir özgür birey. Herşeye sıfırdan başlamak biraz zor geliyor kardeşi olursa da ama bir bebek daha fikri heyecanlandırmıyor da değil, emzirmeyi bile özledim ( 1,5-2 sene emzirenler beni anlar )
- Kardeşi olursa ilgimiz de ikiye bölünecek , acaba bu tempoyu kaldırabilecek miyiz .
Tek çocuk olanlardan özellikle yorum bekliyorum, kardeşi olmalarını isterler miydi ? Yoksa eksikliğini hiç hissetmediler mi ?
2 çocuğu olup da yaş farkları 3-4 olanlardan da yorum bekliyorum özellikle, kıskançlık durumları oldu mu , bu yaş farkı iyi mi kötü mü ?
Son olarak eşimle aynı yaştayız , 32 yaşındayız.
Biraz uzun oldu, okuyanlara en içten teşekkürler.
+1000benim sipalar arasi tam 3 yas 1 ay.
Ikinci cocuktan sonraki 2 yilimiz cok zor gecti, su an kucuk 3 yasinda ve rayina oturttuk.
Cok iyi anlasiyorlar.
Kardes kiskancligi oluyor ama ben normal karsiliyorum, bu konuda cok buyuk problemler yasamadik.
Kardeslerim var benim de, ikisinin de tek cocuklari var.
Ben onlara onermiyorum ama ikinci cocugu.
Annem de diyor ki, size onermiyor ama kendisi iki tane yapti. O da hakli ne diyim :)
Ikinci cocukla her seye yeniden basliyorsunuz ve bu ozellikle sizin gibi evde olan annelerde su hissi dogurabiliyor.
"Aman allahim bundan sonra hep boyle gececek"
Elbette oyle gecmiyor da iste bu sure cok da kisa degil bunu bilmek gerekiyor.
Ben kardeslerime neden onermiyorum.
Birincisi masraf kismi; eskidenmis o bir cocugun eskileri ile 3 cocuk buyutmek. Benimkiler ayni cinsiyette olmalarina ragmen buyukten kucuge kalan ve gercekten kullanilan esya sayisi cok fazla degil.
Ayrica bazen kucugun ihtiyacini alirken buyuk kiskanmasin diye (veya tam tersi) ona da benzer bir sey aldigimiz da cok oluyor onun ihtiyaci yokken.
Ikincisi zaman; Ornek vereyim, benimkiler yuzme kursuna gidiyorlar pazar, birinin dersi bitiyor digerinin basliyor, biri digerini beklemek zorunda kaliyor, bizim de butun ailecek pazar gunumuz ipoteklenmis oluyor. Tek cocukta her sey ona gore ayarlaniyor ama. Veya baska ornek, coktur buyugun okul cikisi geldi deyip, uyuyan kucuk cocugumu kucaklayip evden ciktigim.
Konuya yarıya kadar zor tahammül ettim. Fakiir insanlar cahil, zengin insanlar çocuklarıyla ilgilenmiyor çıkarımınız karşısında ağzım bir karış açık.Merhabalar , uzatmadan çok dert olmayan ama beni ve eşimi çok düşündüren bir konuyu size danışmak istiyorum .
Bir tane kızım var şu an , 3 yaşına girmesine az bir zaman kaldı ve eşimle kardeşi olması konusunda çok kararsızız. Dün gece kızım uyuduktan sonra bu konuyu derinlemesine konuştuk, eksi ve artılarıyla ama %50 evet %50 hayır durumundayız. Bu mor ayakkabı mı sarı olan mı gibi bir seçim olmadığı için farklı fikirler süzgecinde bir karar vermek istiyorum. Çünkü kardeşi olursa en fazla 4 yaş olsun istiyoruz arası. Olursa bir sene sonra olsun fikrindeyiz bu yüzden.Öncelikle maddi bakımdan eşim 8 bin tl ye yakın para kazanıyor, ben de üniversite mezunuyum ama kızımı kendim büyütmeyi seçtiğim için çalışmadım , ama sigortam yatıyor ve bir evim var , kirasını alıyorum , kendi evimizin kirasını ben karşılıyorum.Maddi olarak bu durumdayız. Maddi durumu yeterli olmayan insanlar çocuk konusunda hiç düşünmezler genelde bilirsiniz(geleceklerini düşünmeden çocuk yapanlar) 4-5-7 çocuk yaparlar çünkü zaten cahil ve bilinçsiz bazıları(korunma yöntemi ve zihniyet bakımından) ve çocuklarına gelecek sağlamak , iyi bir eğitim vermek anlamında çabalamadıkları için böyle kaygıları yoktur(bilinçli olanlar,kendini eğitip,geliştiren kesim hariç).Zengin insanlar da bakıcılarla büyüttükleri ve olanaklar bakımından bir endişeleri olmadığı için 3 de yaparlar 1 de keyiflerine göre ama bizim gibi orta gelirli aileler de ayağını yorganına göre uzatmak zorunda olduğu için çok ince düşünürler.
-Eğer kardeşi olursa kızımıza kötülük mü yapmış oluruz maddi olarak imkanları ikiye bölünecek ama zaten çok zengin değiliz kızımız Robert Koleji’ne gidemeyecek ama devlet okuluna da vermek istemiyoruz , malum şu anki eğitim sistemi ne halde.
- Eğer kardeşi olmazsa ve biz bu dünyadan göçtüğümüzde manevi bir destekci olmayacak , Türkiye’de özellikle bir kız çocuğunun , gerektiğinde kapıyı çarpıp çıkabildiği ve canı gibi bir varlık, kardeşi olmalı mı ?
- Tek çocuk olursa kardeş duygusunu tadamayacak , kardeşi olanlar ancak bu söylediğim şeyi anlayabilir.
- ileride kardeş yapmadığımız için pişman olur muyuz ve kızımız da bize sitemde bulunur mu , bir kardeşim olsaydı da varsın ... kolejine gitmeseydim gibi.
- kızım şu an bütün temel becerilerini yapabiliyor, tuvaletini , yemek yemeyi vs . Artık tam bir özgür birey. Herşeye sıfırdan başlamak biraz zor geliyor kardeşi olursa da ama bir bebek daha fikri heyecanlandırmıyor da değil, emzirmeyi bile özledim ( 1,5-2 sene emzirenler beni anlar )
- Kardeşi olursa ilgimiz de ikiye bölünecek , acaba bu tempoyu kaldırabilecek miyiz .
Tek çocuk olanlardan özellikle yorum bekliyorum, kardeşi olmalarını isterler miydi ? Yoksa eksikliğini hiç hissetmediler mi ?
2 çocuğu olup da yaş farkları 3-4 olanlardan da yorum bekliyorum özellikle, kıskançlık durumları oldu mu , bu yaş farkı iyi mi kötü mü ?
Son olarak eşimle aynı yaştayız , 32 yaşındayız.
Biraz uzun oldu, okuyanlara en içten teşekkürler.
Olsun özellikle sizin yazmanız çok iyi oldu tek çocuklu bir ailede büyüyen bir çocuk olarak çok merak ediyorum hiç keşke bir kardeşim olsaydı da kolejlerde okumayıverseydim ya da 5 yıldızlı tatillere gitmeyiverseydik vs gibi düşündünüz mü ? Açıkçası tek çocuk büyütmek eşimle benim daha çok işimize gelir, sonuçta daha az yorgunluk daha tatminkar maddi olanaklar ama işte çocuğumuza haksızlık mı olur ? Elbette her kardeş çok iyi anlaşacak diye bir durum yok ama bu hayat zaten zor, birbirlerine destek olurlar mı diye düşünmeden edemiyoruz...Bazen de yeni bir bebek fikri heyecan verici ve güzel gelmiyor da değil elbettetek çocuğum, hayatım kolejlerde burslu olarak, sonra da çok iyi bir devlet üniversitesinde geçti. sırf ben kolejde okuyayım diye yapılmamış bir 2. kardeş fikri olsaydı boşa gidecekti. o işler belli olmuyor yani, çok uzun vadeli düşünüyorsunuz bence, sonucu etkileyebilecek birçok parametre var. önümüzdeki 5 yılı finanse edebileceğinizi düşünüyorsanız ve fikre yakınsanız bence makul bir risk 2. çocuk.
edit: ayh eski konuymuş...
Ne güzel özetlemişsiniz...Gözlerim doldu...6 kardeşiz. Paylaşmak zorunda kaldık.
Birbirimizin eskileriyle büyüdük.
Anneme bu kadar çok çocuğa ne gerek vardı dediğimiz olmuştur.
Çok kavga ederiz. Birbirimizi yer dururuz.
Ama bir ihtiyacımız olduğunda küslüğü bile yok sayar koşarız.
Diyeceğim o ki kardeş güzel şey..