Aslında haklısınız tabiki illa özel okulda okumak zorunda değil, iyi bir devlet okuluna verip, kaliteli ve verimli kurslarla destekleyebiliriz...Manevi olarak hazır hissediyoruz kendimizi, yeni gelen de bizim canımız olur, kendimizden çok severiz... Sadece bazı anne babalar gibi düşüncesizce çocuk yapmak istemiyoruz, maddi manevi yetebileceksek olsun istiyoruz..Çocuğun ne zaman olacağı belli olmaz o yüzden 4 yaş olsundiye düşünmek sadece düşüncenin ötesine gitmeyebilir.belki 2 belki 3 yıl sonra olur. (Korunmadığınız halde).aslında ben bundan ziyade imkan konusuna takıldım.8000 tl eğer ki borcunuz yoksa iyi bir maaş..özel okulda okuması şart mi? Örneğin 3 kursa gideceğine 2 kursa gitsin. 5 pantolon alınacağına 3 tane alınsın...sahip olacaklarının sayı olarak fazla olması ona bir şey katmaz ki...maddiyattan ziyade manevi anlamda bir çocuk daha büyütebilecekseniz çocuk yapın ama sanki siz sadece maddi olarak olmaya bakıyorsunuz gibi geldi
Düz mantıkla okuyunca şoke olmanız çok doğal hanımefendi . Burada aile dinamiğime yakın kişilerden tavsiye almaya çalışıyorum zaten...Ve tek çocuk olarak büyüyen ya da çok kardeşle büyüyen bireylerin fikirlerini alarak daha sağlıklı bir karar vermek istiyorum...Konuya yarıya kadar zor tahammül ettim. Fakiir insanlar cahil, zengin insanlar çocuklarıyla ilgilenmiyor çıkarımınız karşısında ağzım bir karış açık.
Kendinizi kıyaslamayın hiç kimseyle. Ailenizin dinamiklerine bakın kararınızı ona göre verin.
Olsun özellikle sizin yazmanız çok iyi oldu tek çocuklu bir ailede büyüyen bir çocuk olarak çok merak ediyorum hiç keşke bir kardeşim olsaydı da kolejlerde okumayıverseydim ya da 5 yıldızlı tatillere gitmeyiverseydik vs gibi düşündünüz mü ? Açıkçası tek çocuk büyütmek eşimle benim daha çok işimize gelir, sonuçta daha az yorgunluk daha tatminkar maddi olanaklar ama işte çocuğumuza haksızlık mı olur ? Elbette her kardeş çok iyi anlaşacak diye bir durum yok ama bu hayat zaten zor, birbirlerine destek olurlar mı diye düşünmeden edemiyoruz...Bazen de yeni bir bebek fikri heyecan verici ve güzel gelmiyor da değil elbette
Bende arkadaşımıza katılıyorum.ayrıca özel okul var özel okul var.o kadar çok özel okul var ki sadece ticarethane.içlerinde birkaçı gerçekten kaliteli onlarda çok pahalı.normal bir özel okul 1 isterse onlar 5 ister.burada özel okulda çalışan bir sınıf öğretmeni ile tanıştım.üstelik kurumsal yani her ilde şubesi var.paralarını hep geç aldıklarını ve eksik aldıklarını söyledi.şaşırdım.peki parasını alamayan bir öğretmen nasıl verimli olabilir? Çünkü maddi anlamda sıkıntıları olacaktır.birde çoğu tabi istisnalar olabilir, 09.00 ile 17.00 arası eğitim veriyor.çocuk için çok yorucu olur diye düşünüyorum.biraz bilinçakışı gibi olacak ama düşüncelerimi yazayım:
.valla biz orta halli bir aileydik, babam ilkokulda işsiz kaldıktan sonra zaten öyle tatilli matilli bir yaşantımız olmadı. ortaokul sonrasında da eğitimime kuruş harcanmadı, 2 sene üniversite harçlıklarım haricinde. bizim maddi koşullarımızda ailem 2. çocuğu kaldırabilir miydiiii, sanırım annem ne yapar eder bakardı, belki babam iş bulurdu. maddiyat konusu anne-babanın elinde olan bir şey olduğu için çocuk bakış açımla ne desem yalan.
.kolej konusuna gelirsek. ilkokulda burs veren kurum var mı bilmiyorum ama sonrası için görüşüm, birçok okul için koleje para harcamanın boşa olduğu yönünde. bazı istisnasi iyi kolejlerde de çocuk eğer okumalıysa, burs alabilmeli diye düşünüyorum. 2. çocuğu yapmakla, ilkini koleje yollamak arasında kalsam, kesinlikle ikinci çocuğu seçer, iyi bir devlet okulunun yanına taşınırdım herhalde. bir çocuğu burssuz koleje yollamaktansa, devlet lisesinde okurken para biriktirip üniversite için almanya'ya, avusturya'ya yollamak o çocuk için milyon kat hayırlı olur. erkek arkadaşım kolejde öğretmen, o da bir gün çocuğumuz olursa kolejimsi kolejlere göndermeme konusunda hemfikir.
.ben tek çocuk olmaktan çok mutluyum, ama insan deneyimlemediği durum hakkında yorum yapamıyor. belki kardeşim olsa çok daha mutlu ya da mutsuz olabilirdim. mesela hep, kardeşim olacaksa bir abim olsaydı demişimdir. ama ya magandanın teki olsa abi olup da? veya kardeşim olsa ben bu kadar tuttuğunu koparan biri olmayabilirdim belki. ya da ben 17 yaşındayken annemler boşandı, ben şu anda annemle yaşıyorum. bir sene sonra yurtdışına gitmek istiyorum ve aklım annemde. burada güvenebileceğim bir kişi olsaydı içim çok daha rahat olurdu. gibi gibi. gördüğünüz gibi, basit bir soru gibi ama bunun da birçok parametresi var. işin manevi yönü tam bir çıkmaz ve bilinmezlik. bu noktada, eğer bebek fikrine manevi olarak hazırsanız, maddiyatınız da bir şeyleri garantileyebilecek durumdaysa, 'neden olmasın?' derim ben. evinizde şiddet yoksa, sevgi dolu doğru düzgün ebeveynlerseniz (aksini ima etmiyorum yani sizi tanımadığım için farazi söylüyorum), dediğim gibi, kolej ve 5 yıldızlı tatiller olmasa da olur bence. ben 16 yaşımdan beri kendi tatilimi kendim yaratıyorum, çocuğunuz da kendi donanımlarıyla istediklerini kendisi elde edebilecek bir birey olursa, hiçbir şey içinde kalmaz.
Yorumunuz çok yardımcı oldu çok teşekkür ederim.biraz bilinçakışı gibi olacak ama düşüncelerimi yazayım:
.valla biz orta halli bir aileydik, babam ilkokulda işsiz kaldıktan sonra zaten öyle tatilli matilli bir yaşantımız olmadı. ortaokul sonrasında da eğitimime kuruş harcanmadı, 2 sene üniversite harçlıklarım haricinde. bizim maddi koşullarımızda ailem 2. çocuğu kaldırabilir miydiiii, sanırım annem ne yapar eder bakardı, belki babam iş bulurdu. maddiyat konusu anne-babanın elinde olan bir şey olduğu için çocuk bakış açımla ne desem yalan.
.kolej konusuna gelirsek. ilkokulda burs veren kurum var mı bilmiyorum ama sonrası için görüşüm, birçok okul için koleje para harcamanın boşa olduğu yönünde. bazı istisnasi iyi kolejlerde de çocuk eğer okumalıysa, burs alabilmeli diye düşünüyorum. 2. çocuğu yapmakla, ilkini koleje yollamak arasında kalsam, kesinlikle ikinci çocuğu seçer, iyi bir devlet okulunun yanına taşınırdım herhalde. bir çocuğu burssuz koleje yollamaktansa, devlet lisesinde okurken para biriktirip üniversite için almanya'ya, avusturya'ya yollamak o çocuk için milyon kat hayırlı olur. erkek arkadaşım kolejde öğretmen, o da bir gün çocuğumuz olursa kolejimsi kolejlere göndermeme konusunda hemfikir.
.ben tek çocuk olmaktan çok mutluyum, ama insan deneyimlemediği durum hakkında yorum yapamıyor. belki kardeşim olsa çok daha mutlu ya da mutsuz olabilirdim. mesela hep, kardeşim olacaksa bir abim olsaydı demişimdir. ama ya magandanın teki olsa abi olup da? veya kardeşim olsa ben bu kadar tuttuğunu koparan biri olmayabilirdim belki. ya da ben 17 yaşındayken annemler boşandı, ben şu anda annemle yaşıyorum. bir sene sonra yurtdışına gitmek istiyorum ve aklım annemde. burada güvenebileceğim bir kişi olsaydı içim çok daha rahat olurdu. gibi gibi. gördüğünüz gibi, basit bir soru gibi ama bunun da birçok parametresi var. işin manevi yönü tam bir çıkmaz ve bilinmezlik. bu noktada, eğer bebek fikrine manevi olarak hazırsanız, maddiyatınız da bir şeyleri garantileyebilecek durumdaysa, 'neden olmasın?' derim ben. evinizde şiddet yoksa, sevgi dolu doğru düzgün ebeveynlerseniz (aksini ima etmiyorum yani sizi tanımadığım için farazi söylüyorum), dediğim gibi, kolej ve 5 yıldızlı tatiller olmasa da olur bence. ben 16 yaşımdan beri kendi tatilimi kendim yaratıyorum, çocuğunuz da kendi donanımlarıyla istediklerini kendisi elde edebilecek bir birey olursa, hiçbir şey içinde kalmaz.
Kaç yaşındasınız ? Ben de 35’e gelmeden bir karar verip, bu defteri kapatmak istiyorum, 35’ten sonra kaldırabileceğimi düşünmüyorum. Hem seneler geçtikçe bir rahatlık geliyor, hem de herşeye sil baştan başlamak, uykusuz geceler, gaz sancıları, emzirmedeki mastit sorunları, yok çiş kaka eğitimi derken üşenmeken korkuyorum. Bir yandan da bu virüslü ortamda hamile kalmak çılgınlık gibi, en azından normalleşene kadar ortam beklemede olurum herhaldeBu arada bende 2. Çocuk olsun mu olmasın mı diye düşünüyorum.hayatta derdini anlatacağı gideceği bir kapı olsun diyorum.bazen de birbirlerine hayirları olur mu diyorum?aslında 2. Çocuğu kafam alır mi?yaşım ilerledi.sadece birkaç yılım kaldı
Yorumunuz çok yardımcı oldu çok teşekkür ederim.
Ve haklısınız ilkokulda kolejlerde okuyup üniversitede parlak bölümleri ve okulları kazanamayan çok çocuk var ve üniversite bir meslek seçimi olduğu ve bütün ömrünü etkileyeceği için, o kısımda yatırım yapmak daha mantıklı. Üniversiteyi Avusturya’da ya da İngiltere gibi bir ülkede okursa ne güzel olur mesela...Benim bir ağabeyim var ve bazen annemle bile paylaşmak istemediğim şeyleri onunla paylaşıyorum ve onun varlığı bile güven veriyor. Kendi ayaklarınızın üzerinde durabilen, güçlü bir birey olduğunuz için de sizi tebrik ederim, inşallah benim kızım da sizin gibi başarılı ve güçlü olur her anlamda
Bu tamamen bilinemeyen bir şey.Olsun özellikle sizin yazmanız çok iyi oldu tek çocuklu bir ailede büyüyen bir çocuk olarak çok merak ediyorum hiç keşke bir kardeşim olsaydı da kolejlerde okumayıverseydim ya da 5 yıldızlı tatillere gitmeyiverseydik vs gibi düşündünüz mü ? Açıkçası tek çocuk büyütmek eşimle benim daha çok işimize gelir, sonuçta daha az yorgunluk daha tatminkar maddi olanaklar ama işte çocuğumuza haksızlık mı olur ? Elbette her kardeş çok iyi anlaşacak diye bir durum yok ama bu hayat zaten zor, birbirlerine destek olurlar mı diye düşünmeden edemiyoruz...Bazen de yeni bir bebek fikri heyecan verici ve güzel gelmiyor da değil elbette
38 yaşındayım ve o yazdıklarını düşünüyorum bendeKaç yaşındasınız ? Ben de 35’e gelmeden bir karar verip, bu defteri kapatmak istiyorum, 35’ten sonra kaldırabileceğimi düşünmüyorum. Hem seneler geçtikçe bir rahatlık geliyor, hem de herşeye sil baştan başlamak, uykusuz geceler, gaz sancıları, emzirmedeki mastit sorunları, yok çiş kaka eğitimi derken üşenmeken korkuyorum. Bir yandan da bu virüslü ortamda hamile kalmak çılgınlık gibi, en azından normalleşene kadar ortam beklemede olurum herhalde
Maddi olarak bu durumdayız. Maddi durumu yeterli olmayan insanlar çocuk konusunda hiç düşünmezler genelde bilirsiniz(geleceklerini düşünmeden çocuk yapanlar) 4-5-7 çocuk yaparlar çünkü zaten cahil ve bilinçsiz bazıları(korunma yöntemi ve zihniyet bakımından) ve çocuklarına gelecek sağlamak , iyi bir eğitim vermek anlamında çabalamadıkları için böyle kaygıları yoktur(
[/QQU
Ne kadar ayıp gayette paranz varmış ne istıyo bu insanlar anlamıurm şükür denen bişey kalmamiş sizde ekmek yoyosnz bizde ekmek yıyoruz cok iyi yetişmissinz tebriklerbenim eşim askeri ücretle calışıyr kimseden cahil degilz Allh a şükür
Tıp o kadar gelişti ki çoğu insan hele bu devirde 40’ına ramak kala daha ilk çocuğu yapıyor, bence geç kalmış sayılmazsınız böyle bir düşünceniz varsa.ben tek çocuğum , kızım da tek çocuk. yaş 36 kızım da 6. sanırım 2. çocuk olmayacak.
Yani içimdeki korkuları, endişeleri, acabaları en en en iyi anlayan yazarlardan birisiniz şu an. Ben de çocukluk zamanı kardeşi çok aramayacağını düşünüyorum ama ola ki biz hasta olduk, bütün yükü, sorumluluğu kızım taşısın istemiyorum, kardeşi olursa icabında paslaşırlarKonu eski sanırım ama hortladığına göre ben de düşüncemi yazayım.
Tek çocuğum.Annem 2 yıllık evlilikten snra şiddet sebebiyle boşanmış ve bir daha evlenmedi..Küçükken tek çocuk olmak hoşuma giderdi, rahatsız olmazdım çünkü bir sürü arkadaşım vardı.Ama üniversite bittikten snra arkadaş da kalmayınca kendimi yalnız hissetmeye başladım..Daha snra annem kanser oldu (atlattı şükür).O hastayken de bir kardeşi çok aradım.Hastanelerde tek başıma koşturmam falan sorun değildi ama beynimin durduğu noktada akıl alıp dertleşebileceğim,sarılıp hüngür hüngür ağlayabileceğim bir kardeşim olsun istedim. Kuzenim çok destek oldu ama bu duygu var yine de..Hatta hala korkularım var.Şu an evi bir nevi ben çeviriyorum. Ölüp gitsem annem kendi kendini idame ettirebilir mi bilmiyorum.Gözüm arkada kalmasın die bazen birilerine söyleyim diorum;o hastane işlerini asla yalnız halledemez ben olmazsam en azından rutin kontrollerine götürün vs die ama kimseye bu manevi yükü yüklemek istemediğimden içimde tutuyorum.
Ben bekarım ama evlenirsem en az 2 çocuk istiyorum. Her tek çocuk bu tarz şeyler yaşayacak değil,hatta kardeşi olursa onunla geçinemeyebilir bile biliyorum,garantisi yok.Yine de tek çocuk bencillik gibi geliyor.
Haklısınız , saçmalıyorum belki de..utandım şimdi bak. Anne olunca herşeyin en iyisi onun olsun istiyorsunuz aslında ama bu en iyi’nin bir sonu yok, bunu anlamak gerek galiba..Çocuğunuzun tek gelişim alanı örgün eğitim değil. Kardeş de gelişim için çok önemlidir. Siz bilirsiniz ama maddiyata fazla takıyorsunuz gibi geldi. Bu dünyada yokluk da var varlık da. Tabii ki planlı olmalıyız ancak her şey bizim kontrolümüzde değil. Hesabınızı kitabınızı yapın. Önceliklerinizi belirleyin ona göre yol alın. Öncelik Robert koleji mi yoksa kardeş için saydığınız diğer avantajlar mı?