Gerçekten ekonomik şiddetten beynim bulandı, başkası bu konuyu yazsa sizlerin yazdıklarından bin kat daha sert şeyler yazardım, iş ve arkadaş çevremde kimseye eyvallahı olmayan biriyim ama özel hayatimda başka birine döndüm, saçma sapan kararlar verdim ve davrandım o nedenle kendimden nefret eder hale geldimBen sizin hakerekete geçebileceğinize inanmıyorum siz eşinizi bosverin bir terapiye gidin ekonomik şiddetten beyniniz bulanmış . Hiç normal şeyler yapmamıssiniz adam sizi sömüruyor tek düşmanınız ailesi
Umarım o evden çıkarlar konu sahibi tercihini yapmışta aileye yazıkEn azından parasnı kurtarsın.YYazık gunah emeklı ınsanlar,ben yıyemedım sen ye denıyor.
Okurken ben darlandim sabrına da hayran kaldım yani kendimi senin yerine koydum bu kadar bile dayanamazdim net yani aile terapisti ne git ama eşine içindekileri doktugunle kalırsın sana karşı duyarsiz aileye karşı duyarliysa olan yine sana olur evlenirken vermiş olduğun bı söz var ama onunda belirlediği bir miktar var yani seni duygusal olarak cokertmelerine müsade etme tavrını koy bence artikDün kayın ailemin pisliği hakkında konu açmıştım, esas sorunumu kafamı toplayınca anlatacaktım ama sabredemedim, tüm gece yazdım şimdi yayınlıyorum, yazı biraz uzun olacak, vakit ayırdığınız için şimdiden teşekkür ediyorum.
31 yaşındayım, 5 yıllık evliyim. Eşim benimle yaşıt, çocuğumuz yok. İkimiz de özel sektörde çalışıyoruz.
Kayın ailemin hayatı
Eşimin ailesi doğunun bir ilinde hayvancılıkla geçimini sağlayan insanlarmış, hayat gayeleri çocuklarını okumaktan ziyade bir an önce büyütüp hayvanların başına koymak ve hemen evlendirmek üzerineymiş. Eşim ailenin en büyük çocuğu, iki kız bir oğlan kardeşi var. Köydeki ilkokul öğretmeninin iknası üzerine kayınbabam eşimi ortaokulu okuması için İç Anadolu'nun bir şehrinde yaşayan akrabalarının yanına yollamış, bir süre sonra da ailecek o şehre taşınmışlar, devlet parasız yatılı gibi seçenekleri düşünmemiş. Bu durumu yıllarca oğlunun başına kakmış, senin yüzünden düzenimiz bozuldu, her şeyi senin için yaptım gibi cümlelerle sistematik olarak beynine işlemiş. Hala işlemekte.
Evlilik sürecimiz ve ailesine yardım talebi
Biz üniversitede tanıştık, ikimiz de okullarımızı uzatmadan mezun olduk, askere gitti, hemen iş hayatına atıldık ve anlaşarak evlendik. Evliliğe karar vermeden önce ailesinin durumunu anlattı, onun okulu yüzünden düzenlerinin bozulduğunu, babasının hastalığından ötürü çalışamadığını, kardeşlerinin okuduğunu bu nedenle en azından kardeşleri de eline ekmeğini alana kadar bir süre ailesinin maddi yükünü taşımak zorunda olduğunu, bunun vicdani görevi olduğunu, onaylamıyorsam en baştan yollarımızı ayırmamızın daha sağlıklı olacağını söyledi. Ben evlilik meraklısı olduğum için veya kaybetme korkusundan değil, benim ailem de aynı durumda olabilirdi diye kabul ettim. Hatta ailesine karşı sorumluluk hissettiği için takdir ettim çünkü ben de aynısını yapardım. Tabi bu yardım konusunu açıklığa kavuşturduk, cüzi miktarda, kendimizi sıkmayacak bir meblada karar kıldık.
Evleniyoruz ve ailesi ölü taklidi yapıyor
Nişanda bir adet, evlenirken bir adet olmak üzere sadece iki tane bilezik taktılar, evimize bir iğne bile hediye etmediler. Durumları yok diye ben ve ailem ses etmedik. Tabi kendi ailemle yaşadığım problemleri yazmıyorum, tahmin edersiniz ki zor bir süreçti. Eşim arabasını sattı, kredi çekti, benim birikmiş param ve ailemin desteği ile evlendik. Babam kira ödemeyelim diye bize kiradaki evini verdi, hala orada oturuyoruz. Kayın ailemden maddi bir talebimiz olmamasına rağmen bir şey isteriz diye ödleri koptu 1 sene nişanlı kaldık oğullarını, beni, ailemi arayıp sormadılar, biz neleri alalım, takı işi nasıl olsun demediler, hazırlıklar nasıl gidiyor diye asla merak etmediler, manevi olarak da destek olmadılar. Düğünümüzü eşimin isteği üzerine kendi yaşadığımız şehirde yaptık, ailesi yanında durmadığı için bu kararı verdiğini düşünüyorum. Düğünden iki gün önce geldiler, elleri bomboş, çocuklarına bir çamaşır bile almayı veya bir banyo lifi örmeyi bile çok görmüşler. Geldikten sonra yapılacak bir sürü iş varken onlar ilk gün pikniğe gittiler, sonraki gün düğüne teşrif edip döndüler.
Bunları yaşadıktan sonra verdiğim sözden pişman olmaya başlamıştım bile ama bu daha fragmanmış.
Kayınpederimin takı aşkı
Balayından döndükten sonra kayınpederim beni her sabah aramaya, altınları sormaya başladı. Ne kadar altının var? Altınları ne yapacaksınız? Bak altın yükseliyor yatırım yapmak lazım vs. Bir, iki, üç, dört... Bu böyle gitti. Her seferinde kibarca başımdan savıyorum yine arıyor. İki tane bilezik takan adam başıma Wall Street uzmanı kesildi. Beşinci gün yine aradı açmadım direkt eşime söyledim aramalar kesildi.
Kayınpederime ev alıyoruz
Bu olaydan iki ay sonra eşim utana sıkıla seninle bir şey konuşmam lazım dedi. Kredi çekmemiz lazım dedi. Nasıl yani senin çektiğini ödüyoruz daha eşyaları bile tamamlamadık (halıları ve TV'yi almamıştık, ailemin almasını da istemedi) nereden çıktı dedim. Babam kelepir ev bulmuş, birikimini kullanacak, biraz borç alacak ama eksik var ben tamamlayacağım dedi. Yatırım için alacağım dedi. Nasıl yani? Hani fakirlikten kırılıyorlardı?! Hepsi yalanmış anlayacağınız... Ayrıca eşim evlenmek için sattığı arabadan gelen paranın büyük bir kısmını da babasına vermiş, ondan yarım yamalak evlendik, sonradan öğrendim. Arabadan gelen para, bizden esirgedikleri bol bol altınları ve birikmişi, yine eşimin çektiği kredi ile bedavadan ev sahibi oldular. Bu arada kayınpederimin kendi oturdukları evi var, bu ikinci evleri oldu. Bizim evde 3. Dünya Savaşı çıktı, yine de adam o krediyi çekti, ev alındı ve benden mal kaçırmak için 18'ine basmış ERKEK KARDEŞİNİN ÜZERİNE YAPILDI.
Bu olayların sonunda özetle boşanma aşamasına geldik, ben psikolojik destek almaya ve ilaç kullanmaya başladım. Birçok olaydan sonra eşim yalvardı yakardı, pişmanım dedi, ben seninle aile olmak istiyorum bana şans ver dedi ve yeniden denemeye karar verdik. Bugün dönüp baktığımda keşke o şansı vermeseydim diyorum.
Kayın ailemin sömürüsü devam etmekte
Borçlarımızı öyle böyle bir şekilde ödedik. Hayatımızı yoluna koyduk. İlişkimiz bu konu dışında sorunsuz ilerledi. Alınan ev kiraya verildi ama biz hala para göndermeye devam ediyoruz. Kardeşleri büyüdü, büyük kız biz nişanlıyken evlenmişti. Tabi kayınpederimin bütün evi erkek tarafına kitlediğini ve bol bol bilezik istediğini tahmin etmişsinizdir. Ortanca 4 kez, küçük olan 3 kez üniversiteye giriş sınavlarına girdikten sonra evden uzaklaşmak için şehir dışında okulları kazandılar. Biz onların yaşında mezun olmuş, çalışmaya başlamışken bunlar bizim paramızı yemekle meşguller. Ben tabi ilk başta hemen sınavı kazanırlar veya çalışırlar onlar da ailelerine destek olurlar diyordum, o da yalan oldu. Kazık kadar insanlar avare avare takılıyorlar. Bizim ilk başta konuştuğumuz cüzi miktar enflasyona yenik düştü (kocamın bahanesi) ve babamın evinde oturmanın rahatlığıyla ailesine şu anki asgari ücret kadar para yolluyor. Bunu da farklı yollardan öğrendim o konuya girmeyeceğim.
Daha anlatılacak binlerce şey var ama çok uzadı, yani ben cinnetin eşiğindeyim, bu konuda adam efsunlanmış gibi davranıyor, ne kadar insanca konuşmaya çalışsam da sonunda kavga ediyoruz. En başta verdiğim sözü önüme koyuyor. Biz böyle mi konuştuk diyorum demagojiye başlıyor. Çok sıkıldım. Aile terapistine gitmek istiyorum. Bir uzmanın önünde bütün kinimi kusmak istiyorum. Belki bu şekilde beni dinler. Sonu ne olacaksa olsun, evliliğimizin geleceğinden ziyade akıl ve ruh sağlığımı korumak için istiyorum bunu.
Boşanmaktan korkan biri değilim, o bir dilekçeye bakar. Çözümü yoksa ve bu yola gireceksem önce kendimi salak yerine konulma ve değersiz görülme hislerimden, ailesine olan nefretimden dolayı hayatın her alanında negatif bir insana dönüşmemden kurtulmam lazım. Kendim sağlıklı bir insan olursam gerisini hallederim...
Kendinden nefret etme . Insanlar çok değişik sistematik bir şekilde herhangi bir şiddet türüne maruz kaldığında bağımlılık gösterebiliyor bunun psikolojide yeri var. Kendi başına aşamayacagin çok net lütfen iyi bir doktor bul önce saçma sapan biri değil bir destek al kendinin farkına var . Neler yaşandığını gözden geçir . Bunu yapmazsan dediğim gibi ailen bir evden olacak sen koca bir hayattan olacaksınGerçekten ekonomik şiddetten beynim bulandı, başkası bu konuyu yazsa sizlerin yazdıklarından bin kat daha sert şeyler yazardım, iş ve arkadaş çevremde kimseye eyvallahı olmayan biriyim ama özel hayatimda başka birine döndüm, saçma sapan kararlar verdim ve davrandım o nedenle kendimden nefret eder hale geldim
Koca bağımlısı değilimBu melek yA da iyi olmak değil bence ya. Bu başka bir şey. Saflık, koca bağımlılığı ama asla meleklik değil.
Karşında seni dinleyen yada anlamak isteyen bir insan olmadıktan sonra anlatma, kendini daha fazla hırpalama. Dünkü konunda kızlar güzel fikirler vermişti çarşafını, yastığını vb götür diye. Bugünkü konunu okuyunca, hiçbişey götürme, sen de gitme. Gerekirse bıçak gibi kes. Canına günah. Dünkü yazdığın devede kulak kaldı. Kıyamam sana.5 yıldır anlatamıyorum kendimi ama anlatmadan boşanmayı da düşünmüyorum, şöyle diyeyim şu anki en büyük derdim mağduriyetimi anlatamıyor olmak. Gerçi anlatsam ne kadarı değişir bu saatten sonra onu da bilemiyorum...
Bu kadar şeyi yaşamanıza inanamıyorum. Kocanız gerçekten ya çok saf, yada bir şeyleri görmek istemiyor. Benim aşamadığım nokta durumları iyi olmasına rağmen neden para gönderiyorsunuz neden yani? Hiçbir şekilde size yarayamayacak bir ev için kredi çekip birde onun borcunu da sırtlanıyorsunuz. Ve siz bu insanların evine gittiğinizde size özel çarşaf, sabun vb. koymaktan acizler. Resmen çocuklarını kullanmakta ustalaşmışlar. Ayrıca sadece anne baba değil sanırım okumaya giden kardeşler de bundan faydalanmışlar. Hadi belli bir süre yardıma tamam demeniz normal. Ama onlara ev almak için kredi çekmek ve devamında para göndermeye devam etmek son nokta gerçekten. Siz bu aileye çocuk yapmayın. Gerçi hamile kalsanız dahi bu sinir ve stres ile ne kadar sağlıklı bir hamilelik geçirirsiniz bilmiyorum. Allah yardımcınız olsun ama bunun sonu gelmez. Baştan o taviz onlara verilmiş ve çok yüzsüz insanlar. Sanırım çözüm olarak başka bir evde oturup kira vermeniz gerekebilir. Biraz ekonomik olarak kendini sıkmaya başlayınca aile desteğini kesebilir kocanız. O da alışmış tabi kayınpederden dolayı rahatlığa. Bir rahatını bozun siz onun bence.Dün kayın ailemin pisliği hakkında konu açmıştım, esas sorunumu kafamı toplayınca anlatacaktım ama sabredemedim, tüm gece yazdım şimdi yayınlıyorum, yazı biraz uzun olacak, vakit ayırdığınız için şimdiden teşekkür ediyorum.
31 yaşındayım, 5 yıllık evliyim. Eşim benimle yaşıt, çocuğumuz yok. İkimiz de özel sektörde çalışıyoruz.
Kayın ailemin hayatı
Eşimin ailesi doğunun bir ilinde hayvancılıkla geçimini sağlayan insanlarmış, hayat gayeleri çocuklarını okumaktan ziyade bir an önce büyütüp hayvanların başına koymak ve hemen evlendirmek üzerineymiş. Eşim ailenin en büyük çocuğu, iki kız bir oğlan kardeşi var. Köydeki ilkokul öğretmeninin iknası üzerine kayınbabam eşimi ortaokulu okuması için İç Anadolu'nun bir şehrinde yaşayan akrabalarının yanına yollamış, bir süre sonra da ailecek o şehre taşınmışlar, devlet parasız yatılı gibi seçenekleri düşünmemiş. Bu durumu yıllarca oğlunun başına kakmış, senin yüzünden düzenimiz bozuldu, her şeyi senin için yaptım gibi cümlelerle sistematik olarak beynine işlemiş. Hala işlemekte.
Evlilik sürecimiz ve ailesine yardım talebi
Biz üniversitede tanıştık, ikimiz de okullarımızı uzatmadan mezun olduk, askere gitti, hemen iş hayatına atıldık ve anlaşarak evlendik. Evliliğe karar vermeden önce ailesinin durumunu anlattı, onun okulu yüzünden düzenlerinin bozulduğunu, babasının hastalığından ötürü çalışamadığını, kardeşlerinin okuduğunu bu nedenle en azından kardeşleri de eline ekmeğini alana kadar bir süre ailesinin maddi yükünü taşımak zorunda olduğunu, bunun vicdani görevi olduğunu, onaylamıyorsam en baştan yollarımızı ayırmamızın daha sağlıklı olacağını söyledi. Ben evlilik meraklısı olduğum için veya kaybetme korkusundan değil, benim ailem de aynı durumda olabilirdi diye kabul ettim. Hatta ailesine karşı sorumluluk hissettiği için takdir ettim çünkü ben de aynısını yapardım. Tabi bu yardım konusunu açıklığa kavuşturduk, cüzi miktarda, kendimizi sıkmayacak bir meblada karar kıldık.
Evleniyoruz ve ailesi ölü taklidi yapıyor
Nişanda bir adet, evlenirken bir adet olmak üzere sadece iki tane bilezik taktılar, evimize bir iğne bile hediye etmediler. Durumları yok diye ben ve ailem ses etmedik. Tabi kendi ailemle yaşadığım problemleri yazmıyorum, tahmin edersiniz ki zor bir süreçti. Eşim arabasını sattı, kredi çekti, benim birikmiş param ve ailemin desteği ile evlendik. Babam kira ödemeyelim diye bize kiradaki evini verdi, hala orada oturuyoruz. Kayın ailemden maddi bir talebimiz olmamasına rağmen bir şey isteriz diye ödleri koptu 1 sene nişanlı kaldık oğullarını, beni, ailemi arayıp sormadılar, biz neleri alalım, takı işi nasıl olsun demediler, hazırlıklar nasıl gidiyor diye asla merak etmediler, manevi olarak da destek olmadılar. Düğünümüzü eşimin isteği üzerine kendi yaşadığımız şehirde yaptık, ailesi yanında durmadığı için bu kararı verdiğini düşünüyorum. Düğünden iki gün önce geldiler, elleri bomboş, çocuklarına bir çamaşır bile almayı veya bir banyo lifi örmeyi bile çok görmüşler. Geldikten sonra yapılacak bir sürü iş varken onlar ilk gün pikniğe gittiler, sonraki gün düğüne teşrif edip döndüler.
Bunları yaşadıktan sonra verdiğim sözden pişman olmaya başlamıştım bile ama bu daha fragmanmış.
Kayınpederimin takı aşkı
Balayından döndükten sonra kayınpederim beni her sabah aramaya, altınları sormaya başladı. Ne kadar altının var? Altınları ne yapacaksınız? Bak altın yükseliyor yatırım yapmak lazım vs. Bir, iki, üç, dört... Bu böyle gitti. Her seferinde kibarca başımdan savıyorum yine arıyor. İki tane bilezik takan adam başıma Wall Street uzmanı kesildi. Beşinci gün yine aradı açmadım direkt eşime söyledim aramalar kesildi.
Kayınpederime ev alıyoruz
Bu olaydan iki ay sonra eşim utana sıkıla seninle bir şey konuşmam lazım dedi. Kredi çekmemiz lazım dedi. Nasıl yani senin çektiğini ödüyoruz daha eşyaları bile tamamlamadık (halıları ve TV'yi almamıştık, ailemin almasını da istemedi) nereden çıktı dedim. Babam kelepir ev bulmuş, birikimini kullanacak, biraz borç alacak ama eksik var ben tamamlayacağım dedi. Yatırım için alacağım dedi. Nasıl yani? Hani fakirlikten kırılıyorlardı?! Hepsi yalanmış anlayacağınız... Ayrıca eşim evlenmek için sattığı arabadan gelen paranın büyük bir kısmını da babasına vermiş, ondan yarım yamalak evlendik, sonradan öğrendim. Arabadan gelen para, bizden esirgedikleri bol bol altınları ve birikmişi, yine eşimin çektiği kredi ile bedavadan ev sahibi oldular. Bu arada kayınpederimin kendi oturdukları evi var, bu ikinci evleri oldu. Bizim evde 3. Dünya Savaşı çıktı, yine de adam o krediyi çekti, ev alındı ve benden mal kaçırmak için 18'ine basmış ERKEK KARDEŞİNİN ÜZERİNE YAPILDI.
Bu olayların sonunda özetle boşanma aşamasına geldik, ben psikolojik destek almaya ve ilaç kullanmaya başladım. Birçok olaydan sonra eşim yalvardı yakardı, pişmanım dedi, ben seninle aile olmak istiyorum bana şans ver dedi ve yeniden denemeye karar verdik. Bugün dönüp baktığımda keşke o şansı vermeseydim diyorum.
Kayın ailemin sömürüsü devam etmekte
Borçlarımızı öyle böyle bir şekilde ödedik. Hayatımızı yoluna koyduk. İlişkimiz bu konu dışında sorunsuz ilerledi. Alınan ev kiraya verildi ama biz hala para göndermeye devam ediyoruz. Kardeşleri büyüdü, büyük kız biz nişanlıyken evlenmişti. Tabi kayınpederimin bütün evi erkek tarafına kitlediğini ve bol bol bilezik istediğini tahmin etmişsinizdir. Ortanca 4 kez, küçük olan 3 kez üniversiteye giriş sınavlarına girdikten sonra evden uzaklaşmak için şehir dışında okulları kazandılar. Biz onların yaşında mezun olmuş, çalışmaya başlamışken bunlar bizim paramızı yemekle meşguller. Ben tabi ilk başta hemen sınavı kazanırlar veya çalışırlar onlar da ailelerine destek olurlar diyordum, o da yalan oldu. Kazık kadar insanlar avare avare takılıyorlar. Bizim ilk başta konuştuğumuz cüzi miktar enflasyona yenik düştü (kocamın bahanesi) ve babamın evinde oturmanın rahatlığıyla ailesine şu anki asgari ücret kadar para yolluyor. Bunu da farklı yollardan öğrendim o konuya girmeyeceğim.
Daha anlatılacak binlerce şey var ama çok uzadı, yani ben cinnetin eşiğindeyim, bu konuda adam efsunlanmış gibi davranıyor, ne kadar insanca konuşmaya çalışsam da sonunda kavga ediyoruz. En başta verdiğim sözü önüme koyuyor. Biz böyle mi konuştuk diyorum demagojiye başlıyor. Çok sıkıldım. Aile terapistine gitmek istiyorum. Bir uzmanın önünde bütün kinimi kusmak istiyorum. Belki bu şekilde beni dinler. Sonu ne olacaksa olsun, evliliğimizin geleceğinden ziyade akıl ve ruh sağlığımı korumak için istiyorum bunu.
Boşanmaktan korkan biri değilim, o bir dilekçeye bakar. Çözümü yoksa ve bu yola gireceksem önce kendimi salak yerine konulma ve değersiz görülme hislerimden, ailesine olan nefretimden dolayı hayatın her alanında negatif bir insana dönüşmemden kurtulmam lazım. Kendim sağlıklı bir insan olursam gerisini hallederim...
Bacım bağımlisin mutlu değilsin çünkü bir taraftan da farkındasın ama vazgeçemiyorsun . Vazgeçemediğin şey ne bilmiyorum yanlızlik korkusu belki bambaşka birşey ama bişey seni bu adama sıkı sıkı bağlamış yoksa otuz bin defa kapı önüne koyardın bu parazitiKoca bağımlısı değilimsürekli ajitasyona maruz kalarak iyilik yap denize at felsefesi ile yaşadım en başta, 1. Senenin sonunda ev meselesi çıkınca ayrılmak için erken belki bazı şeyler düzelir diye barıştım. Ki keşke böyle yapmasaydım. Neyse barışma sonrasında bazı şeyler benden gizlenmiş falan çok uzun hikaye sonunda her şeyi öğrenip geldiğim nokta bu zaten. Kociş bağımlısı olsam bu konuyu yazmama bile gerek kalmazdı mutlu mesut yaşardım. (!)
Ailemin haberi yokBu nedir boyle kendine gel ailen hic yeter artik kizim demiyor mu ? Yada bunlardan haberlerimi yokDunku konun ve bunu birlestirince kabus gibi. Cocuk yok, meslegin elinde evlenme meraklisida degildim diyorsun eee ? Neden rest cekmiyorsun hala ne kadar seni somurmelerine izin vereceksin ? Kusura bakma ya inan yazdim yazdim sildim
İnss.Umarım o evden çıkarlar konu sahibi tercihini yapmışta aileye yazık
Yine iyi tahammül etmişsin benceİnss.
Benım kocamın ailesi bisey yapmadı evlenırken vs,kvdem düğün haızrlıkları icin heray bellı bi mıktar almıs benımkınden,sonra nısanda kredı cektı adam dugun yapabılmek ıcın falan.Dedım olan olmus ınanmıssın,benım ailem de yapmak zorunda değil kendileri yapıyor ,kımseyı zorlayamayız .Ama sakın dedim bana ailem diye gelme.(Oyle dememe ragmen dugun dıye tutturdular,salonun parasını takılanlarla odedıler.)Ama son golleri oldu bana.Bı golde lohusalıkta attılar.Hakları bııttı game over:)Daha da cocuk var falan demem kanarsa koyarım kapıya valla.
En nefret ettiğim söz ya ailen ya ben. Senin durumunda ise söylenecek tek ve doğru söz bu. Söyle, sonuna kadar haklısın.Ben zaten maaşımın büyük kısmını kenara atıyorum. İnanır mısınız insanlar kendi evinde oturmak isterken ben sırf bunlar yüzünden keşke kirada olsak diyorum. Yakın zamanda resti çekeceğim ama size anlattığım gibi noktasına, virgülüne kadar kendimi ifade etmem şart. Çözüm ayrılıksa öyle sessiz sedasız ayrılmaya niyetim yok. Salak yerine konulmaktan kendime olan saygımı yitirmeme ramak kaldı, sonunda "ya ailen ya ben" diyeceğim artık.
çok yakın bir arkadaşımla bundan 13 yıl önce tanıştık. yemi evlilerdi. en büyük problem eşinin soyguncu ailesiydi. bu yüzden çocuk da yapmadılar. bi dargın bir barışık devam ettiler. biz koptuk farklı yerlere tayinimiz çıktı. ben evlendim çocuk vs kopmuştuk. 4-5 su önce instagramdan eklemiş beni. boşanmışlar. kocası arkasına bakmadan bırakıp gitmiş. evet evet boşanan yine arkadaşım değil kocası.daha 1 yıl olmamış. arkadaşım 42 yaşında. üstelik çocuk istiyordu. söyleyeceklerim bu kadar.Gerçekten ekonomik şiddetten beynim bulandı, başkası bu konuyu yazsa sizlerin yazdıklarından bin kat daha sert şeyler yazardım, iş ve arkadaş çevremde kimseye eyvallahı olmayan biriyim ama özel hayatimda başka birine döndüm, saçma sapan kararlar verdim ve davrandım o nedenle kendimden nefret eder hale geldim
Bende bir sıkıntı var ya orası kesinBacım bağımlisin mutlu değilsin çünkü bir taraftan da farkındasın ama vazgeçemiyorsun . Vazgeçemediğin şey ne bilmiyorum yanlızlik korkusu belki bambaşka birşey ama bişey seni bu adama sıkı sıkı bağlamış yoksa otuz bin defa kapı önüne koyardın bu paraziti
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?