• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Popüler Konu Bir Derdim Var - BDV

Konular için bildirim yollanmasından memnun musunuz ?


  • Ankete Katılan
    317
ben öyle şeyleri elma sirkesiyle alıyorum,aynı şeyden bahsediyorsak eğer ben genelde cildime uygun ürün kullanmadığımda hemen çıkıyor
Bayadir var canım krem de kullanıyorum ben gibi sabit sürekli ama ben değil,sivilce değil... Su Çiçegi yarasını düşün... Hani boşluk olur ya. O şekil ama benimki tümsek gibi
 
Nereye yazayım bilemedim. Telefonun not defterine yazdım ama tatmin etmedi. İçim daralıyor, nefes alamıyorum. Beş yıllık annelik serüvenimde ilk kez oğluma bile tahammülüm kalmadı. İnsan görmek, konuşmak, hiçbir şekilde iletişim kurmak istemiyorum. Oğlumun bitmek bilmeyen iletişim çabası, soruları... Her gece oğlumu öpüp özür diliyorum gün boyu devam eden kahnem suratlı tahammülsüz hallerim için. Ancak ertesi gün güneş doğduğu için adeta sinirlenen bir ben oluyor yine. Pandemi yüzünden böyle oldum desem, şu an virüs bitse giyinip dışarı çıkmak istemem. Evde olayım ama yalnız olayım istiyorum. Hiçbir şey yapmayayım öyle mal gibi, orta sehpası gibi durayım sadece. Sık dua eden biri değilim ama sabahtan akşama "Allahım içime ferahlık ver" diye yalvarıyorum. Kalbim, ruhum, beynim sıkışmış gibi. Gülmeyi unuttum. En yakın arkadaşım mesaj yazıyor, üstten mesaja bakıp açmıyorum sayfayı. Tüm insanlardan soğumak mümkün mü bilmiyorum ama başta kendim olmak üzere komple soğudum herkesten, her şeyden. Yorganın altında günlerce durabilirim, tek bir insan olmadan.

Telefonu elime almıyorum. Ne dizi, ne haber, ne kitap hiçbir şey yok. Sabah uyanıp adeta kurulmuş bir makine gibi yemek, ev toplama, çocuğun temel ihtiyaçlarını karşılama işlerini sırasıyla yapıp, gece olup uyku vaktinin gelmesini bekliyorum dört gözle. En çok oğlumla yeterince gülmüyor, konuşmuyor olmam üzüyor beni. Kedi yavrusu gibi peşimde, o da farkında annesinin normal olmadığının. Bir gayret gelse de normalleşsem. En azından oğlum için.
 
Vakalar sürekli artmakta olduğundan okuduğum yerde kalacağım. Telefonum bozuldu sürekli sokaktayım evde çekmiyor. Neredeyse 1 milyara yakın para istediler. Üstüne telefonu açmak için kullanacakları makine burada yokmuş, gelmesini bekliyorum. Ne yapacağım bilmiyorum.
 
Nereye yazayım bilemedim. Telefonun not defterine yazdım ama tatmin etmedi. İçim daralıyor, nefes alamıyorum. Beş yıllık annelik serüvenimde ilk kez oğluma bile tahammülüm kalmadı. İnsan görmek, konuşmak, hiçbir şekilde iletişim kurmak istemiyorum. Oğlumun bitmek bilmeyen iletişim çabası, soruları... Her gece oğlumu öpüp özür diliyorum gün boyu devam eden kahnem suratlı tahammülsüz hallerim için. Ancak ertesi gün güneş doğduğu için adeta sinirlenen bir ben oluyor yine. Pandemi yüzünden böyle oldum desem, şu an virüs bitse giyinip dışarı çıkmak istemem. Evde olayım ama yalnız olayım istiyorum. Hiçbir şey yapmayayım öyle mal gibi, orta sehpası gibi durayım sadece. Sık dua eden biri değilim ama sabahtan akşama "Allahım içime ferahlık ver" diye yalvarıyorum. Kalbim, ruhum, beynim sıkışmış gibi. Gülmeyi unuttum. En yakın arkadaşım mesaj yazıyor, üstten mesaja bakıp açmıyorum sayfayı. Tüm insanlardan soğumak mümkün mü bilmiyorum ama başta kendim olmak üzere komple soğudum herkesten, her şeyden. Yorganın altında günlerce durabilirim, tek bir insan olmadan.

Telefonu elime almıyorum. Ne dizi, ne haber, ne kitap hiçbir şey yok. Sabah uyanıp adeta kurulmuş bir makine gibi yemek, ev toplama, çocuğun temel ihtiyaçlarını karşılama işlerini sırasıyla yapıp, gece olup uyku vaktinin gelmesini bekliyorum dört gözle. En çok oğlumla yeterince gülmüyor, konuşmuyor olmam üzüyor beni. Kedi yavrusu gibi peşimde, o da farkında annesinin normal olmadığının. Bir gayret gelse de normalleşsem. En azından oğlum için.
[/QUOT
Bir an önce iyi olmanı diliyorum.🙏
 
İnsanlar sana nasıl davranıyorsa aynen öyle davranacaksın
Bıktım artık dünya kendi etraflarında dönüyor tavırlarından
Biraz da ben şımarıklık yapıp bahane bulayım da anlasın
Ben onlara göre ayarlamam artık kendimi biraz da onlar uğraşsın dursun
 
Idrakyollariiltihabi Idrakyollariiltihabi yıllardır ruhen ve fiziken çabalamaların yüzünden yorgun düşmüşsün, aslında keşke imkan olsa da en azından 3-5 gün eşin oğluna bakabilse, sen de sakin bir yerde kafanı dinleyebilsen, çok iyi gelirdi gerçekten.

Benim sıpaya kıyamam çok etkileniyor ben bir yere gidince. Eşim çalışıyor zaten bakamaz ki. Ama temmuzda annemler sağolsun beş günlük bir tatil ayarladılar bana. Arkadaşım ve benim oğlanla gidicez beş günlüğüne. Biraz nefes alırım en azından.
 
Benim sıpaya kıyamam çok etkileniyor ben bir yere gidince. Eşim çalışıyor zaten bakamaz ki. Ama temmuzda annemler sağolsun beş günlük bir tatil ayarladılar bana. Arkadaşım ve benim oğlanla gidicez beş günlüğüne. Biraz nefes alırım en azından.
Bu habere sevindim idrak, o 5 gün bile çok iyi gelecektir, senin oğlanı da sal biraz, yani sal demekten kastım kulakların arada bir duymayıversin, biraz enerji at rahatla, inşaallah çok güzel geçer, şimdiden huzurlu ve iyi bir tatil geçirmeni dilerim:KK15:
 
Bu habere sevindim idrak, o 5 gün bile çok iyi gelecektir, senin oğlanı da sal biraz, yani sal demekten kastım kulakların arada bir duymayıversin, biraz enerji at rahatla, inşaallah çok güzel geçer, şimdiden huzurlu ve iyi bir tatil geçirmeni dilerim:KK15:

Evlendiğimden beri ilk kez koca ve aile olmadan bir tatile çıkacağım, bir aksilik çıkmazsa tabi. Sağol abla iyi olacak inşallah her şey.
 
Evlendiğimden beri ilk kez koca ve aile olmadan bir tatile çıkacağım, bir aksilik çıkmazsa tabi. Sağol abla iyi olacak inşallah her şey.
Bak şimdi sanki ben gidiyormuşum gibi heyecan yaptım, hadi inşaallah vallahi yürekten dua ediyorum, hiçbir aksilik olmadan sağlıkla gidip gelmek nasip olsun inşaallah:dua:
 
BDV'de açtığınız konu için bildirim gitmesini istiyorsanız ; bu yazdığımız konuya #bildirim tagı yanında beni( Kazen Kazen ) etiketlerseniz ve konu linkini bizimle paylaşmalısınız. Konunuz bildirim alana kadar belli kriterlere uygun ise neden olmasın ?

Bu işlemi sadece konu sahibi yapabilir, başkasının konusu için bildirim isteyemezsiniz.


yani yapmanız gereken ;

#bildirim Kazen Kazen konu ; Kamu Spotu - Bir Derdim Var - BDV

Ek olarak bu konuya anket eklenmiştir.
 
keşke insanlar okuduğunu '' gerçekten anlasa''
 
Nereye yazayım bilemedim. Telefonun not defterine yazdım ama tatmin etmedi. İçim daralıyor, nefes alamıyorum. Beş yıllık annelik serüvenimde ilk kez oğluma bile tahammülüm kalmadı. İnsan görmek, konuşmak, hiçbir şekilde iletişim kurmak istemiyorum. Oğlumun bitmek bilmeyen iletişim çabası, soruları... Her gece oğlumu öpüp özür diliyorum gün boyu devam eden kahnem suratlı tahammülsüz hallerim için. Ancak ertesi gün güneş doğduğu için adeta sinirlenen bir ben oluyor yine. Pandemi yüzünden böyle oldum desem, şu an virüs bitse giyinip dışarı çıkmak istemem. Evde olayım ama yalnız olayım istiyorum. Hiçbir şey yapmayayım öyle mal gibi, orta sehpası gibi durayım sadece. Sık dua eden biri değilim ama sabahtan akşama "Allahım içime ferahlık ver" diye yalvarıyorum. Kalbim, ruhum, beynim sıkışmış gibi. Gülmeyi unuttum. En yakın arkadaşım mesaj yazıyor, üstten mesaja bakıp açmıyorum sayfayı. Tüm insanlardan soğumak mümkün mü bilmiyorum ama başta kendim olmak üzere komple soğudum herkesten, her şeyden. Yorganın altında günlerce durabilirim, tek bir insan olmadan.

Telefonu elime almıyorum. Ne dizi, ne haber, ne kitap hiçbir şey yok. Sabah uyanıp adeta kurulmuş bir makine gibi yemek, ev toplama, çocuğun temel ihtiyaçlarını karşılama işlerini sırasıyla yapıp, gece olup uyku vaktinin gelmesini bekliyorum dört gözle. En çok oğlumla yeterince gülmüyor, konuşmuyor olmam üzüyor beni. Kedi yavrusu gibi peşimde, o da farkında annesinin normal olmadığının. Bir gayret gelse de normalleşsem. En azından oğlum için.
Yalnız değilsin, yalnız değilsin, senden beterim, tükendim, yalnız değilsin... tatile falan da gidemiyorum. Sevindim senin adına.Hiç sanmıyorum ama keşke sağ salim açılsa şu okullar...
 
Lütfen dalga geçmeyin başımdan geçen bir olaydan bahsetmek istiyorum cünkü artık çok fazla derecede etkiledi beni.. geçenlerde adetime üç gün vardı sevgilimle bulustuk elim bacağındaydı biraz daha üstte yani bi ıslaklık hissettim o da elimi hemen alıp sarıldı bana sonra ben eve gecince bir saat sonra felan bi akıntı hissettm adet mi diye bakarken parmağımı vajınama değdirdim bu şekilde hamilelik olmaz dimi? O ıslaklık neydi bilmiyorum. Kafada kurmaktan deliricem. Öpüşmemiştik bile ama erkek işte birşey hoşuna gitmiş olabilir. Dediğim şekilde hamilelik imkansız dimi? Okb hastasıyım lütfen dikkatli yorum yapın lütfen
 
Konuların sonun da , diğer sayfaya geçmek istedigim de "sonraki " ne basıyorum ama ilk iki denemede son da bulunan reklamı tıklıyor hep. Özellikle çok dikkatte etsem aynı oluyor

Bunu başka yaşayan var mı ?
 
Bugün siteden bir arkadaşımızın canice katledildiğini öğrendim. Kendisiyle daha önce hiç konuştum mu bilmiyorum, kendisini tanımıyorum ama canım çok yandı. Ona uzanan eller kırılsın. :(
 
Nereye yazayım bilemedim. Telefonun not defterine yazdım ama tatmin etmedi. İçim daralıyor, nefes alamıyorum. Beş yıllık annelik serüvenimde ilk kez oğluma bile tahammülüm kalmadı. İnsan görmek, konuşmak, hiçbir şekilde iletişim kurmak istemiyorum. Oğlumun bitmek bilmeyen iletişim çabası, soruları... Her gece oğlumu öpüp özür diliyorum gün boyu devam eden kahnem suratlı tahammülsüz hallerim için. Ancak ertesi gün güneş doğduğu için adeta sinirlenen bir ben oluyor yine. Pandemi yüzünden böyle oldum desem, şu an virüs bitse giyinip dışarı çıkmak istemem. Evde olayım ama yalnız olayım istiyorum. Hiçbir şey yapmayayım öyle mal gibi, orta sehpası gibi durayım sadece. Sık dua eden biri değilim ama sabahtan akşama "Allahım içime ferahlık ver" diye yalvarıyorum. Kalbim, ruhum, beynim sıkışmış gibi. Gülmeyi unuttum. En yakın arkadaşım mesaj yazıyor, üstten mesaja bakıp açmıyorum sayfayı. Tüm insanlardan soğumak mümkün mü bilmiyorum ama başta kendim olmak üzere komple soğudum herkesten, her şeyden. Yorganın altında günlerce durabilirim, tek bir insan olmadan.

Telefonu elime almıyorum. Ne dizi, ne haber, ne kitap hiçbir şey yok. Sabah uyanıp adeta kurulmuş bir makine gibi yemek, ev toplama, çocuğun temel ihtiyaçlarını karşılama işlerini sırasıyla yapıp, gece olup uyku vaktinin gelmesini bekliyorum dört gözle. En çok oğlumla yeterince gülmüyor, konuşmuyor olmam üzüyor beni. Kedi yavrusu gibi peşimde, o da farkında annesinin normal olmadığının. Bir gayret gelse de normalleşsem. En azından oğlum için.
Böyle bıkkınlık zamanlarında Allaha sığınırım, Allah affetsin kulluk vazifelerini tam anlamıyla yerine getiren biri değilim.. Ama ne zaman namaza başlasam El Müheymin esması ile tesbih çeksem bir kaç gün içinde rahatlama huzur gelir.. tahammül sınırım artar daha sakin biri olurum..
 
Back