- 24 Haziran 2011
- 23.304
- 48.397
- Konu Sahibi Manolyalale
- #141
Benim kaynanam da benzer bir konudan aynı şekilde çıldırdı ama tek farkla, kendisi benim evimdeydi. Beni, eşyalarını kendi aldığım, kendi tuttuğum evden kovmuştu 
Ama mecburen kendi gitti. 1 sene kadar hiç bir şekilde görüşmedim. Sonra oğluna benimle barışmak istediğini söylemiş. Büyüklük yapmış dedim evime kabul ettim. Bir iki sene geçti geçmedi yine çıldırdı. Yine benim evimde Yine gitmek zorunda kaldı. Bir süredir ufaktan yokluyor, eşimin telefonu kapalı diye beni arıyor eşim yanımdaysa ona veriyorum değilse açmıyorum. Evi başka bir ilde, bu taraflara gelince babasıyla oğlumu yolluyorum kendim gitmiyorum. Bi kere eşime demiş ki milletin evinde kalıyorum oğlumun evi varken. Ben de hay hay gelsin dedim, onlar evde takıldı ben anneme kalmaya gittim Sonuç olarak görmek görüşmek istemiyorum artık. Güldüğüme bakma gerçekten çok yıprandım bu süreçte. Psikolojim bozuldu, rüyalarıma girdi. Çünkü sorun olması için hiç bir sebep yoktu. Ben çıldırmasın diye her an diken üstünde mi oturacağım? Her lafıma her hareketime, her mimiğime dikkat mi edeceğim? Kendi evimde mayın tarlası gibi kadın ne zaman patlayacak diye mi bekleyeceğim? ANNEM BENİ BUNUN İÇİN Mİ DOĞURDU?
Yooo... Buna mecbur değilim. Kimsenin beni böyle sıkıntıya sokmaya hakkı yok. Yapmasaymış bana ne. Eşim barışmak için zorlasaydı da o psikolojiyle çat diye de boşardım öyle delirtti beni de
Ama mecburen kendi gitti. 1 sene kadar hiç bir şekilde görüşmedim. Sonra oğluna benimle barışmak istediğini söylemiş. Büyüklük yapmış dedim evime kabul ettim. Bir iki sene geçti geçmedi yine çıldırdı. Yine benim evimde Yine gitmek zorunda kaldı. Bir süredir ufaktan yokluyor, eşimin telefonu kapalı diye beni arıyor eşim yanımdaysa ona veriyorum değilse açmıyorum. Evi başka bir ilde, bu taraflara gelince babasıyla oğlumu yolluyorum kendim gitmiyorum. Bi kere eşime demiş ki milletin evinde kalıyorum oğlumun evi varken. Ben de hay hay gelsin dedim, onlar evde takıldı ben anneme kalmaya gittim Sonuç olarak görmek görüşmek istemiyorum artık. Güldüğüme bakma gerçekten çok yıprandım bu süreçte. Psikolojim bozuldu, rüyalarıma girdi. Çünkü sorun olması için hiç bir sebep yoktu. Ben çıldırmasın diye her an diken üstünde mi oturacağım? Her lafıma her hareketime, her mimiğime dikkat mi edeceğim? Kendi evimde mayın tarlası gibi kadın ne zaman patlayacak diye mi bekleyeceğim? ANNEM BENİ BUNUN İÇİN Mİ DOĞURDU?Yooo... Buna mecbur değilim. Kimsenin beni böyle sıkıntıya sokmaya hakkı yok. Yapmasaymış bana ne. Eşim barışmak için zorlasaydı da o psikolojiyle çat diye de boşardım öyle delirtti beni de
