E ayrıl. Bu kadar mı güçsüzsün.merhabalar,
öncelikle belirtmeliyimki yazdıklarım tamamen gerçek uydurma hikayeler değil.
yorum yaparkende insanların piskolojisini düşünüp ona göre yapın lütfen kimse bileisteye kendine kötülük etmez.
konu 10 senelik bir ilişkim. Okadar çok yazacak şey varki çok kısa özetleyeceğim.
29yaşındayım 10 sene önce bile isteye hiç olmayacak biriyle sevgili oldum. kötü bir insan değil sadece fikir düşünce olarak tam zıttık.o dönemlerde kendimi çok yalnız ve kimse tarafındanbeğenilmeyen biri olarak görüyordum ki bu çocuğun peşinden koşarak kendime aşık ettim. arkadaşlarım asla bizi yakıştırmadılar çok şişman olduğunu bana yakışmadığı vs. Kimseye aldırış etmeden sevdim . sonra ilk senemizde aldattın suçlaması yaptı bana halbuki arkadaşımdı suçladığı kişi bende yediremedim sözler verdim bir daha hiçbir erkekle konuşmicam filan derken
seneler geçti..
geçen tüm senelerde de aldattın hayır aldatmadım kavgası. iş yerimde günaydın diyenlere cevap verdiğim için kavgalar.kuzenlerim eve gelirse eve göndermeme odadan çıkarmama. bir türlü ayrılamadım beraber olduk iftiralar o zaman başladı. başkasıyla aldattın beni kandırıp evlenmeye çalışıyorsun. hayatımı mahvettin diyerek sürekli savaş halindeyiz. Gerçekten asla onu aldatmadım. hakaret iftiralarına hep yenildim. binlerce kez ayrıldım yine ben gidip yalvardım. defalarca terapi aldım yine gidip yalvardım. şimdi gerçekten savaşamıyorum artık gücüm yok sevip sevmediğimden emin değilim. İstekleri çok fazla arttı. ailemin hiçbir şey den haberi yok ama bir şeylerin kötü gittiğinin farkındalar.
asla fiziksel bir şiddet yaşamadım. Ama duygusal psikolojik şiddeti her gün her dakika gece uykumdan uyandığımda bile yaşıyorum. sürekli ölmek isteyip hiçbir şey yapamıyorum. kendime sözler verip asla tutmuyorum.kimseye verdiğim sözü tutamıyorum ki. kendimden nefret ediyorum. karşımdaki kötüyü ben yaratmışım gibi geliyor. verdiğim sözleri tutmayıp ayrılmasına da izin vermediğim için.
yazarken bile kendimden nefret ettim. ben bu hayatımı nasıl düzelteceğim, nereden başlayacağım. öyle kültürsüz cahil biri de değilim ama konu 10 senelik ilişki olunca ruhum can çekişiyor.
inanın bende gençliğin vermiş olduğu hırsla işime odaklandım.sosyal hayatı bir kenara bırakıp işle tutundum ama şuanda asla konsantre olamıyorum artık tükendim. tahammül kalmadı. düzelir diye beklemek beni hatamdı. çünkü başından beri böyle olduğunu değişmeyeceğini belirtti. ben kendi bildiğimi okuyup hayır değişecek diyerek kendi bildiğimi yaptım. herşeyin farkındayımm her türlü adımı atıyorum ayrılmak için çünkü vleneeğimiz çok fırsat vardı. bir kaç davranışla onu güvenini tekrar kazabilirdim. ama bilerek yalan söyledim.Bu ne sağlıksız bir ilişki! Böyle nasıl hayatınıza devam edebiliyorsunuz gercekten tebrik ediyorum sizi...
Bıçakla keser gibi bitirin bu beraberliginizi bence.
niye çekiyorsun bu aşağılık kompleksli olan adamı? 10 yıl ya acı biraz kendine bırak başkasınımerhabalar,
öncelikle belirtmeliyimki yazdıklarım tamamen gerçek uydurma hikayeler değil.
yorum yaparkende insanların piskolojisini düşünüp ona göre yapın lütfen kimse bileisteye kendine kötülük etmez.
konu 10 senelik bir ilişkim. Okadar çok yazacak şey varki çok kısa özetleyeceğim.
29yaşındayım 10 sene önce bile isteye hiç olmayacak biriyle sevgili oldum. kötü bir insan değil sadece fikir düşünce olarak tam zıttık.o dönemlerde kendimi çok yalnız ve kimse tarafındanbeğenilmeyen biri olarak görüyordum ki bu çocuğun peşinden koşarak kendime aşık ettim. arkadaşlarım asla bizi yakıştırmadılar çok şişman olduğunu bana yakışmadığı vs. Kimseye aldırış etmeden sevdim . sonra ilk senemizde aldattın suçlaması yaptı bana halbuki arkadaşımdı suçladığı kişi bende yediremedim sözler verdim bir daha hiçbir erkekle konuşmicam filan derken
seneler geçti..
geçen tüm senelerde de aldattın hayır aldatmadım kavgası. iş yerimde günaydın diyenlere cevap verdiğim için kavgalar.kuzenlerim eve gelirse eve göndermeme odadan çıkarmama. bir türlü ayrılamadım beraber olduk iftiralar o zaman başladı. başkasıyla aldattın beni kandırıp evlenmeye çalışıyorsun. hayatımı mahvettin diyerek sürekli savaş halindeyiz. Gerçekten asla onu aldatmadım. hakaret iftiralarına hep yenildim. binlerce kez ayrıldım yine ben gidip yalvardım. defalarca terapi aldım yine gidip yalvardım. şimdi gerçekten savaşamıyorum artık gücüm yok sevip sevmediğimden emin değilim. İstekleri çok fazla arttı. ailemin hiçbir şey den haberi yok ama bir şeylerin kötü gittiğinin farkındalar.
asla fiziksel bir şiddet yaşamadım. Ama duygusal psikolojik şiddeti her gün her dakika gece uykumdan uyandığımda bile yaşıyorum. sürekli ölmek isteyip hiçbir şey yapamıyorum. kendime sözler verip asla tutmuyorum.kimseye verdiğim sözü tutamıyorum ki. kendimden nefret ediyorum. karşımdaki kötüyü ben yaratmışım gibi geliyor. verdiğim sözleri tutmayıp ayrılmasına da izin vermediğim için.
yazarken bile kendimden nefret ettim. ben bu hayatımı nasıl düzelteceğim, nereden başlayacağım. öyle kültürsüz cahil biri de değilim ama konu 10 senelik ilişki olunca ruhum can çekişiyor.
Ayrılmadan iyilesemezsin. İyi biri diye kendini kandırıp onu akliyorsun. İyi biri değil.merhabalar,
öncelikle belirtmeliyimki yazdıklarım tamamen gerçek uydurma hikayeler değil.
yorum yaparkende insanların piskolojisini düşünüp ona göre yapın lütfen kimse bileisteye kendine kötülük etmez.
konu 10 senelik bir ilişkim. Okadar çok yazacak şey varki çok kısa özetleyeceğim.
29yaşındayım 10 sene önce bile isteye hiç olmayacak biriyle sevgili oldum. kötü bir insan değil sadece fikir düşünce olarak tam zıttık.o dönemlerde kendimi çok yalnız ve kimse tarafındanbeğenilmeyen biri olarak görüyordum ki bu çocuğun peşinden koşarak kendime aşık ettim. arkadaşlarım asla bizi yakıştırmadılar çok şişman olduğunu bana yakışmadığı vs. Kimseye aldırış etmeden sevdim . sonra ilk senemizde aldattın suçlaması yaptı bana halbuki arkadaşımdı suçladığı kişi bende yediremedim sözler verdim bir daha hiçbir erkekle konuşmicam filan derken
seneler geçti..
geçen tüm senelerde de aldattın hayır aldatmadım kavgası. iş yerimde günaydın diyenlere cevap verdiğim için kavgalar.kuzenlerim eve gelirse eve göndermeme odadan çıkarmama. bir türlü ayrılamadım beraber olduk iftiralar o zaman başladı. başkasıyla aldattın beni kandırıp evlenmeye çalışıyorsun. hayatımı mahvettin diyerek sürekli savaş halindeyiz. Gerçekten asla onu aldatmadım. hakaret iftiralarına hep yenildim. binlerce kez ayrıldım yine ben gidip yalvardım. defalarca terapi aldım yine gidip yalvardım. şimdi gerçekten savaşamıyorum artık gücüm yok sevip sevmediğimden emin değilim. İstekleri çok fazla arttı. ailemin hiçbir şey den haberi yok ama bir şeylerin kötü gittiğinin farkındalar.
asla fiziksel bir şiddet yaşamadım. Ama duygusal psikolojik şiddeti her gün her dakika gece uykumdan uyandığımda bile yaşıyorum. sürekli ölmek isteyip hiçbir şey yapamıyorum. kendime sözler verip asla tutmuyorum.kimseye verdiğim sözü tutamıyorum ki. kendimden nefret ediyorum. karşımdaki kötüyü ben yaratmışım gibi geliyor. verdiğim sözleri tutmayıp ayrılmasına da izin vermediğim için.
yazarken bile kendimden nefret ettim. ben bu hayatımı nasıl düzelteceğim, nereden başlayacağım. öyle kültürsüz cahil biri de değilim ama konu 10 senelik ilişki olunca ruhum can çekişiyor.
10 sene buna mi katlandin.Kendi gençliğini heba etmişsin.merhabalar,
öncelikle belirtmeliyimki yazdıklarım tamamen gerçek uydurma hikayeler değil.
yorum yaparkende insanların piskolojisini düşünüp ona göre yapın lütfen kimse bileisteye kendine kötülük etmez.
konu 10 senelik bir ilişkim. Okadar çok yazacak şey varki çok kısa özetleyeceğim.
29yaşındayım 10 sene önce bile isteye hiç olmayacak biriyle sevgili oldum. kötü bir insan değil sadece fikir düşünce olarak tam zıttık.o dönemlerde kendimi çok yalnız ve kimse tarafındanbeğenilmeyen biri olarak görüyordum ki bu çocuğun peşinden koşarak kendime aşık ettim. arkadaşlarım asla bizi yakıştırmadılar çok şişman olduğunu bana yakışmadığı vs. Kimseye aldırış etmeden sevdim . sonra ilk senemizde aldattın suçlaması yaptı bana halbuki arkadaşımdı suçladığı kişi bende yediremedim sözler verdim bir daha hiçbir erkekle konuşmicam filan derken
seneler geçti..
geçen tüm senelerde de aldattın hayır aldatmadım kavgası. iş yerimde günaydın diyenlere cevap verdiğim için kavgalar.kuzenlerim eve gelirse eve göndermeme odadan çıkarmama. bir türlü ayrılamadım beraber olduk iftiralar o zaman başladı. başkasıyla aldattın beni kandırıp evlenmeye çalışıyorsun. hayatımı mahvettin diyerek sürekli savaş halindeyiz. Gerçekten asla onu aldatmadım. hakaret iftiralarına hep yenildim. binlerce kez ayrıldım yine ben gidip yalvardım. defalarca terapi aldım yine gidip yalvardım. şimdi gerçekten savaşamıyorum artık gücüm yok sevip sevmediğimden emin değilim. İstekleri çok fazla arttı. ailemin hiçbir şey den haberi yok ama bir şeylerin kötü gittiğinin farkındalar.
asla fiziksel bir şiddet yaşamadım. Ama duygusal psikolojik şiddeti her gün her dakika gece uykumdan uyandığımda bile yaşıyorum. sürekli ölmek isteyip hiçbir şey yapamıyorum. kendime sözler verip asla tutmuyorum.kimseye verdiğim sözü tutamıyorum ki. kendimden nefret ediyorum. karşımdaki kötüyü ben yaratmışım gibi geliyor. verdiğim sözleri tutmayıp ayrılmasına da izin vermediğim için.
yazarken bile kendimden nefret ettim. ben bu hayatımı nasıl düzelteceğim, nereden başlayacağım. öyle kültürsüz cahil biri de değilim ama konu 10 senelik ilişki olunca ruhum can çekişiyor.
Yani, durum çok açık.. Siz de zaten farkındasınız.merhabalar,
öncelikle belirtmeliyimki yazdıklarım tamamen gerçek uydurma hikayeler değil.
yorum yaparkende insanların piskolojisini düşünüp ona göre yapın lütfen kimse bileisteye kendine kötülük etmez.
konu 10 senelik bir ilişkim. Okadar çok yazacak şey varki çok kısa özetleyeceğim.
29yaşındayım 10 sene önce bile isteye hiç olmayacak biriyle sevgili oldum. kötü bir insan değil sadece fikir düşünce olarak tam zıttık.o dönemlerde kendimi çok yalnız ve kimse tarafındanbeğenilmeyen biri olarak görüyordum ki bu çocuğun peşinden koşarak kendime aşık ettim. arkadaşlarım asla bizi yakıştırmadılar çok şişman olduğunu bana yakışmadığı vs. Kimseye aldırış etmeden sevdim . sonra ilk senemizde aldattın suçlaması yaptı bana halbuki arkadaşımdı suçladığı kişi bende yediremedim sözler verdim bir daha hiçbir erkekle konuşmicam filan derken
seneler geçti..
geçen tüm senelerde de aldattın hayır aldatmadım kavgası. iş yerimde günaydın diyenlere cevap verdiğim için kavgalar.kuzenlerim eve gelirse eve göndermeme odadan çıkarmama. bir türlü ayrılamadım beraber olduk iftiralar o zaman başladı. başkasıyla aldattın beni kandırıp evlenmeye çalışıyorsun. hayatımı mahvettin diyerek sürekli savaş halindeyiz. Gerçekten asla onu aldatmadım. hakaret iftiralarına hep yenildim. binlerce kez ayrıldım yine ben gidip yalvardım. defalarca terapi aldım yine gidip yalvardım. şimdi gerçekten savaşamıyorum artık gücüm yok sevip sevmediğimden emin değilim. İstekleri çok fazla arttı. ailemin hiçbir şey den haberi yok ama bir şeylerin kötü gittiğinin farkındalar.
asla fiziksel bir şiddet yaşamadım. Ama duygusal psikolojik şiddeti her gün her dakika gece uykumdan uyandığımda bile yaşıyorum. sürekli ölmek isteyip hiçbir şey yapamıyorum. kendime sözler verip asla tutmuyorum.kimseye verdiğim sözü tutamıyorum ki. kendimden nefret ediyorum. karşımdaki kötüyü ben yaratmışım gibi geliyor. verdiğim sözleri tutmayıp ayrılmasına da izin vermediğim için.
yazarken bile kendimden nefret ettim. ben bu hayatımı nasıl düzelteceğim, nereden başlayacağım. öyle kültürsüz cahil biri de değilim ama konu 10 senelik ilişki olunca ruhum can çekişiyor.