Bu arada, psikolojide bu yaşadıklarınız "Kaygılı Bağlanma" diye geçiyor, çeşitli bağlanma biçimlerimiz var.kendime sözler verip asla tutmuyorum.kimseye verdiğim sözü tutamıyorum ki. kendimden nefret ediyorum. karşımdaki kötüyü ben yaratmışım gibi geliyor. verdiğim sözleri tutmayıp ayrılmasına da izin vermediğim için.
pskiatristler psikoterapi eğitimi alsa bence de pskiatriste gitsin ama psikoterapi eğitimi alan pskiatrist sayısı o kadar az ki, çoğu sadece ilaç veriyor. Pskioterapi eğitimi almış olan psikiatrist bulursanız gidin ama onların sayısı da doğru dürüst eğitim almış olan pskiolog sayısından bile az.Psikolog arkadaşlar kusura bakmasın lütfen ama asla güvenmiyorum psikologlara. Aldıkları eğitimi çoğu kez yetersiz buluyorum, nadir çok iyiler çıkıyor arada o kadar. Eğitimleri gerçekten inanılmaz kalitesiz üstüne kendilerini geliştirmek için 0 çaba. Terapiyi psikiyatristler vermeli bence ya, o kadar söylüyorum.
Bence bir psikiyatriste gidin.
Bu insanımsıyı 10 yıllık karısı ,çoçukta olsun hadi, boşamıştımerhabalar,
öncelikle belirtmeliyimki yazdıklarım tamamen gerçek uydurma hikayeler değil.
yorum yaparkende insanların piskolojisini düşünüp ona göre yapın lütfen kimse bileisteye kendine kötülük etmez.
konu 10 senelik bir ilişkim. Okadar çok yazacak şey varki çok kısa özetleyeceğim.
29yaşındayım 10 sene önce bile isteye hiç olmayacak biriyle sevgili oldum. kötü bir insan değil sadece fikir düşünce olarak tam zıttık.o dönemlerde kendimi çok yalnız ve kimse tarafındanbeğenilmeyen biri olarak görüyordum ki bu çocuğun peşinden koşarak kendime aşık ettim. arkadaşlarım asla bizi yakıştırmadılar çok şişman olduğunu bana yakışmadığı vs. Kimseye aldırış etmeden sevdim . sonra ilk senemizde aldattın suçlaması yaptı bana halbuki arkadaşımdı suçladığı kişi bende yediremedim sözler verdim bir daha hiçbir erkekle konuşmicam filan derken
seneler geçti..
geçen tüm senelerde de aldattın hayır aldatmadım kavgası. iş yerimde günaydın diyenlere cevap verdiğim için kavgalar.kuzenlerim eve gelirse eve göndermeme odadan çıkarmama. bir türlü ayrılamadım beraber olduk iftiralar o zaman başladı. başkasıyla aldattın beni kandırıp evlenmeye çalışıyorsun. hayatımı mahvettin diyerek sürekli savaş halindeyiz. Gerçekten asla onu aldatmadım. hakaret iftiralarına hep yenildim. binlerce kez ayrıldım yine ben gidip yalvardım. defalarca terapi aldım yine gidip yalvardım. şimdi gerçekten savaşamıyorum artık gücüm yok sevip sevmediğimden emin değilim. İstekleri çok fazla arttı. ailemin hiçbir şey den haberi yok ama bir şeylerin kötü gittiğinin farkındalar.
asla fiziksel bir şiddet yaşamadım. Ama duygusal psikolojik şiddeti her gün her dakika gece uykumdan uyandığımda bile yaşıyorum. sürekli ölmek isteyip hiçbir şey yapamıyorum. kendime sözler verip asla tutmuyorum.kimseye verdiğim sözü tutamıyorum ki. kendimden nefret ediyorum. karşımdaki kötüyü ben yaratmışım gibi geliyor. verdiğim sözleri tutmayıp ayrılmasına da izin vermediğim için.
yazarken bile kendimden nefret ettim. ben bu hayatımı nasıl düzelteceğim, nereden başlayacağım. öyle kültürsüz cahil biri de değilim ama konu 10 senelik ilişki olunca ruhum can çekişiyor.
aynı düşüncelerin içine defalarca girip çıktım. öfke nöbetleri geçiriyorum. dün akşam daha 1dk geç gördüm mesajı diye neler duydum ne hakaretler.tahammül seviyem eksilerde .çook eski zamanlarımı özlüyorum. ama benim yerinde olan hiçbir şeyim yok. Hepsini geri döndürülemez yollara sokup kaybettim. sırtımı döndüm herkese. En mutlu / en ihtiyaçları olduğu günlerde herkesi yalnız bıraktım. Ve şimdi ben yapayalnızım. ayrılmak bile çözüm değil gibi geliyor. artık o içimde büyüye umutsuzluk ggideerek artıyor.Şimdi biz sana ne desek boş. Sadece bildiğin ve yapamadığın pişmanlıkları , farkındalıkları hatırlatmış olacağız. Ve hiç bir şey değişmeyecek.
Ama bir gün gelecek ki o gün bugün bile olabilir , sabah aynaya baktığında “has….. ben ne zaman bu yaşıma geldim , ben ne yaşadım böyle “ diyeceksin. Arkana bakıp “e ulen burda hiç bir şey yaşanmamış , bu ben değilim” diyeceksin. O gün aldığın karar canını acıtmayacak işte.
15 sene süren beter bi ilişki böyle bitti. İçinden çıktığımda “e ben bunu böyle kolay atlatacağımı bilsem 10 sene önce ayrılırdım” diyip durdum hayretle. Sonrası mı? Eski beni hatırlardım, bir baktım bıraktığım hayatım , arkadaşlarım hala yerinde hemen onlara koştum. Ve hayatımın en güzel senelerini yaşamaya başladım.
Şimdi git içerisinde ona ait duygular olmadan kendini en kendin hissettiğin fotoğrafını bul. Hani bakınca sana “hah işte bu sensin” dedirten. Sonra onu en çok görebileceğin yere koy, ekran fotosu yap. İnan bana o “gerçek” derdimnaz’a olan sevgin herşeyden ağır basacak ve seni nasıl yanına çağırdığına inanamayacaksın.
Yaşanması gerekiyormuş , yaşanmış… bitti gitti
Ne güzel de farkındasın yaşadıklarının, çaresizliğinin ve toksikliğin. Yolun %50si harika başarı. Anladığım kadarıyla o narsistleşmiş sayende sen de bapımlı kişilik olmuşsun. Böylece bestlenip gitmişsiniz birbirinizle. Bir psikologdan destek alsan. Bende edmr yöntemi çok işe yarmıştı. Kafamdaki bu gerçekler ve uygulamalar kısmı yerli yerine oturmuştu. Belki faydası olur sanada.arkadaş eş dost akraba hepsi beni bu ilişkiden döndürmeye çalıştı. Kİmseyi dinlemedim. onlarda zamanla beni bıraktı işte. bir tek ablam var oda ayrılmamız için elinden geleni yapmaya çalışıyor. aslında ayrılıyoruz 1 ay2 ay sonra ne oluyorsa tekrar o toksikliğin içinde buluyoruz kendimizi hiçbir şeyi atamıyorum. eşyalara çok fazla anlam yüklüyorum. halbuki iliklerime kadar ayrılmak istiyorum. hücrelerim bağırıyor resmen beynim huzura kavuşmak isytior. çok zor durumda hissediyorum
merhabalar,
öncelikle belirtmeliyimki yazdıklarım tamamen gerçek uydurma hikayeler değil.
yorum yaparkende insanların piskolojisini düşünüp ona göre yapın lütfen kimse bileisteye kendine kötülük etmez.
konu 10 senelik bir ilişkim. Okadar çok yazacak şey varki çok kısa özetleyeceğim.
29yaşındayım 10 sene önce bile isteye hiç olmayacak biriyle sevgili oldum. kötü bir insan değil sadece fikir düşünce olarak tam zıttık.o dönemlerde kendimi çok yalnız ve kimse tarafındanbeğenilmeyen biri olarak görüyordum ki bu çocuğun peşinden koşarak kendime aşık ettim. arkadaşlarım asla bizi yakıştırmadılar çok şişman olduğunu bana yakışmadığı vs. Kimseye aldırış etmeden sevdim . sonra ilk senemizde aldattın suçlaması yaptı bana halbuki arkadaşımdı suçladığı kişi bende yediremedim sözler verdim bir daha hiçbir erkekle konuşmicam filan derken
seneler geçti..
geçen tüm senelerde de aldattın hayır aldatmadım kavgası. iş yerimde günaydın diyenlere cevap verdiğim için kavgalar.kuzenlerim eve gelirse eve göndermeme odadan çıkarmama. bir türlü ayrılamadım beraber olduk iftiralar o zaman başladı. başkasıyla aldattın beni kandırıp evlenmeye çalışıyorsun. hayatımı mahvettin diyerek sürekli savaş halindeyiz. Gerçekten asla onu aldatmadım. hakaret iftiralarına hep yenildim. binlerce kez ayrıldım yine ben gidip yalvardım. defalarca terapi aldım yine gidip yalvardım. şimdi gerçekten savaşamıyorum artık gücüm yok sevip sevmediğimden emin değilim. İstekleri çok fazla arttı. ailemin hiçbir şey den haberi yok ama bir şeylerin kötü gittiğinin farkındalar.
asla fiziksel bir şiddet yaşamadım. Ama duygusal psikolojik şiddeti her gün her dakika gece uykumdan uyandığımda bile yaşıyorum. sürekli ölmek isteyip hiçbir şey yapamıyorum. kendime sözler verip asla tutmuyorum.kimseye verdiğim sözü tutamıyorum ki. kendimden nefret ediyorum. karşımdaki kötüyü ben yaratmışım gibi geliyor. verdiğim sözleri tutmayıp ayrılmasına da izin vermediğim için.
yazarken bile kendimden nefret ettim. ben bu hayatımı nasıl düzelteceğim, nereden başlayacağım. öyle kültürsüz cahil biri de değilim ama konu 10 senelik ilişki olunca ruhum can çekişiyor.
Aynen öyle olmuş.karşımdaki kötüyü ben yaratmışım gibi geliyor.
Çevre etkisinden ve kendi özgüveni olmadığı için sizi yıpratıyor ve sizde üstüne düştükçe sacmaliyor.. bundan arinmaniz gerekir.. kendinize kıymet verin aklınizla hareket edin..merhabalar,
öncelikle belirtmeliyimki yazdıklarım tamamen gerçek uydurma hikayeler değil.
yorum yaparkende insanların piskolojisini düşünüp ona göre yapın lütfen kimse bileisteye kendine kötülük etmez.
konu 10 senelik bir ilişkim. Okadar çok yazacak şey varki çok kısa özetleyeceğim.
29yaşındayım 10 sene önce bile isteye hiç olmayacak biriyle sevgili oldum. kötü bir insan değil sadece fikir düşünce olarak tam zıttık.o dönemlerde kendimi çok yalnız ve kimse tarafındanbeğenilmeyen biri olarak görüyordum ki bu çocuğun peşinden koşarak kendime aşık ettim. arkadaşlarım asla bizi yakıştırmadılar çok şişman olduğunu bana yakışmadığı vs. Kimseye aldırış etmeden sevdim . sonra ilk senemizde aldattın suçlaması yaptı bana halbuki arkadaşımdı suçladığı kişi bende yediremedim sözler verdim bir daha hiçbir erkekle konuşmicam filan derken
seneler geçti..
geçen tüm senelerde de aldattın hayır aldatmadım kavgası. iş yerimde günaydın diyenlere cevap verdiğim için kavgalar.kuzenlerim eve gelirse eve göndermeme odadan çıkarmama. bir türlü ayrılamadım beraber olduk iftiralar o zaman başladı. başkasıyla aldattın beni kandırıp evlenmeye çalışıyorsun. hayatımı mahvettin diyerek sürekli savaş halindeyiz. Gerçekten asla onu aldatmadım. hakaret iftiralarına hep yenildim. binlerce kez ayrıldım yine ben gidip yalvardım. defalarca terapi aldım yine gidip yalvardım. şimdi gerçekten savaşamıyorum artık gücüm yok sevip sevmediğimden emin değilim. İstekleri çok fazla arttı. ailemin hiçbir şey den haberi yok ama bir şeylerin kötü gittiğinin farkındalar.
asla fiziksel bir şiddet yaşamadım. Ama duygusal psikolojik şiddeti her gün her dakika gece uykumdan uyandığımda bile yaşıyorum. sürekli ölmek isteyip hiçbir şey yapamıyorum. kendime sözler verip asla tutmuyorum.kimseye verdiğim sözü tutamıyorum ki. kendimden nefret ediyorum. karşımdaki kötüyü ben yaratmışım gibi geliyor. verdiğim sözleri tutmayıp ayrılmasına da izin vermediğim için.
yazarken bile kendimden nefret ettim. ben bu hayatımı nasıl düzelteceğim, nereden başlayacağım. öyle kültürsüz cahil biri de değilim ama konu 10 senelik ilişki olunca ruhum can çekişiyor.
hergün her dakika birşeylere dikkat ederek yaşamaktan sıkıldım. işen dönerken dakika sayarım. trafik olsa geriliyorum. 5 dk geç varsam eve nereye uğradın kimi görmeye gittin, haritadan baktım trafik yok ne karıştırdın...kimse yapmaz demişsiniz ama siz bile isteye kendinize kötülük ediyorsunuz. Farkındasınız bu ilişkinin ne kadar yanlış olduğunun. Nasıl ayrılamıyorsunuz ben de ona şaşırıyorum. Adam farkında tabi ne yaparsa yapsın bırakamayacağınızın istediği gibi at koşturuyor
Ahhh canım inan çok zor bu şekilde ömür geçmez sen ona bağlanmışsın ve emin ol bu sevgi değil çok benzer bir durumu yasamistim çok önceden ayrılınca onsuz yaşayamacak gibi hissedersin ilk zamanlar da çok zorlanacaksin duygusal anlamda ama emin ol gececek sen dirayetli bitir ve irtibatı bir anda kes ayrilayim ama tlfnlarina cvp vereyim msjlarina karşılık vereyim bir kere yazayim deme sakın heryerden engelle. Kesinlikle alışması çok zor olacak ama geçecek ve geçtiğinde çok güzel bir hayat seni bekliyor olacak yıllar sonra geriye dönüp baktığında, yüksek ihtimalle soyadını bile hatırlamıyor olacaksın. İnan bana senden daha önemli değil hiç bişey, kendine saygıyla ve sevgiyle yaklaş ayrılma döneminde spora basla, yogaya ne bileyim farklı bi enstrüman kursuna falan git sana iyi gelecek kafanı meşgul edecek şeyler yap lütfen. Devam edip kendine bu kötülüğü yapma sana kocaman sariliyorummerhabalar,
öncelikle belirtmeliyimki yazdıklarım tamamen gerçek uydurma hikayeler değil.
yorum yaparkende insanların piskolojisini düşünüp ona göre yapın lütfen kimse bileisteye kendine kötülük etmez.
konu 10 senelik bir ilişkim. Okadar çok yazacak şey varki çok kısa özetleyeceğim.
29yaşındayım 10 sene önce bile isteye hiç olmayacak biriyle sevgili oldum. kötü bir insan değil sadece fikir düşünce olarak tam zıttık.o dönemlerde kendimi çok yalnız ve kimse tarafındanbeğenilmeyen biri olarak görüyordum ki bu çocuğun peşinden koşarak kendime aşık ettim. arkadaşlarım asla bizi yakıştırmadılar çok şişman olduğunu bana yakışmadığı vs. Kimseye aldırış etmeden sevdim . sonra ilk senemizde aldattın suçlaması yaptı bana halbuki arkadaşımdı suçladığı kişi bende yediremedim sözler verdim bir daha hiçbir erkekle konuşmicam filan derken
seneler geçti..
geçen tüm senelerde de aldattın hayır aldatmadım kavgası. iş yerimde günaydın diyenlere cevap verdiğim için kavgalar.kuzenlerim eve gelirse eve göndermeme odadan çıkarmama. bir türlü ayrılamadım beraber olduk iftiralar o zaman başladı. başkasıyla aldattın beni kandırıp evlenmeye çalışıyorsun. hayatımı mahvettin diyerek sürekli savaş halindeyiz. Gerçekten asla onu aldatmadım. hakaret iftiralarına hep yenildim. binlerce kez ayrıldım yine ben gidip yalvardım. defalarca terapi aldım yine gidip yalvardım. şimdi gerçekten savaşamıyorum artık gücüm yok sevip sevmediğimden emin değilim. İstekleri çok fazla arttı. ailemin hiçbir şey den haberi yok ama bir şeylerin kötü gittiğinin farkındalar.
asla fiziksel bir şiddet yaşamadım. Ama duygusal psikolojik şiddeti her gün her dakika gece uykumdan uyandığımda bile yaşıyorum. sürekli ölmek isteyip hiçbir şey yapamıyorum. kendime sözler verip asla tutmuyorum.kimseye verdiğim sözü tutamıyorum ki. kendimden nefret ediyorum. karşımdaki kötüyü ben yaratmışım gibi geliyor. verdiğim sözleri tutmayıp ayrılmasına da izin vermediğim için.
yazarken bile kendimden nefret ettim. ben bu hayatımı nasıl düzelteceğim, nereden başlayacağım. öyle kültürsüz cahil biri de değilim ama konu 10 senelik ilişki olunca ruhum can çekişiyor.
Sana ulaşmasına izin verme, dirayetli ol az önce de yazdım başta çok zor gelecek ama emin ol alisacaksin. Kendine ait bir hayatın olacak, hatta bunun için kendine iyi gelecek şeyler yap. Yoga çok iyi geliyor insana yogayi dene. Sana aldığı herşeyi de çöpe atabilirsin.güncelleme
az önce yine kavga ederken nolur bırak beni engelle her yerden ayrılalım dedi bunu hep yapıyordu. ama asla asla ben hemen yumuşayıp özür diliyordum. yine yaptı aynısını bende heryerden engelledim ama içimde 10 senenin patlaması oluşuyor. iş yerindeyim ağlıyorum her yerde bana aldığı şeyler var ben bunları ne yapacağım benim kendime ait hiçbirşeyim yokmuş gibi hissediyorum. İnanılmaz bir öfke ve acı var içimde ve endişe yaşadığım duyguları ben bile tarif edemiyorum. ya yine bana ulaşıp beni engellediğinde sevgiline mi koştun neden hemen bana yalvarmadın diye iftira atarsa. deli olduğumu düşünebilirsiniz gerçekten deliriyorum. bana kim yardım edecek
herşey zaten çift terapisinde başladı. ben ısrarcı olmuştum gitmekle. yanlış uzman seçimi beni haksız bulup onu yüceltti. o günden beri hayatım alt üst oldu. şuanda da kime güveneceğimi bilmiyorum .yeni mezun bir arkadaşla 4 -5 seansımız oldu ama istediğim akıcılıkta olmadı bıraktım.Otokontrolünü tamamen kaybetmişsin. Sevmediğin ve yanlış olduğu bildiğin bir ilişki içerisindesiniz. Adama bağımlılık geliştirmişsiniz. Bu şekilde devam edemezsiniz. Adam resmen ruhunuzu emmiş. Hemen bir uzman desteği alın.