benim durumumda olan var mı

Şimdi biz sana ne desek boş. Sadece bildiğin ve yapamadığın pişmanlıkları , farkındalıkları hatırlatmış olacağız. Ve hiç bir şey değişmeyecek.

Ama bir gün gelecek ki o gün bugün bile olabilir , sabah aynaya baktığında “has….. ben ne zaman bu yaşıma geldim , ben ne yaşadım böyle “ diyeceksin. Arkana bakıp “e ulen burda hiç bir şey yaşanmamış , bu ben değilim” diyeceksin. O gün aldığın karar canını acıtmayacak işte.

15 sene süren beter bi ilişki böyle bitti. İçinden çıktığımda “e ben bunu böyle kolay atlatacağımı bilsem 10 sene önce ayrılırdım” diyip durdum hayretle. Sonrası mı? Eski beni hatırlardım, bir baktım bıraktığım hayatım , arkadaşlarım hala yerinde hemen onlara koştum. Ve hayatımın en güzel senelerini yaşamaya başladım.

Şimdi git içerisinde ona ait duygular olmadan kendini en kendin hissettiğin fotoğrafını bul. Hani bakınca sana “hah işte bu sensin” dedirten. Sonra onu en çok görebileceğin yere koy, ekran fotosu yap. İnan bana o “gerçek” derdimnaz’a olan sevgin herşeyden ağır basacak ve seni nasıl yanına çağırdığına inanamayacaksın.
Yaşanması gerekiyormuş , yaşanmış… bitti gitti
 
kendime sözler verip asla tutmuyorum.kimseye verdiğim sözü tutamıyorum ki. kendimden nefret ediyorum. karşımdaki kötüyü ben yaratmışım gibi geliyor. verdiğim sözleri tutmayıp ayrılmasına da izin vermediğim için.
Bu arada, psikolojide bu yaşadıklarınız "Kaygılı Bağlanma" diye geçiyor, çeşitli bağlanma biçimlerimiz var.
Kendi değerinizi karşıdakinin gözünden biçme, sadece o değer veriyorsa değerli hissetme, sadece onun sizi sevdiği anlarda mutlu hissetme gibi...

Bu durumda, onunla ilgili soruları (bana neden böyle yapıyor, neden bana böyle davranıyor.. vs) bırakmanız ve kendinizle ilgili sorular sormaya başlamanız gerekiyor. "Ben neden kendimi buna layık görüyorum? Ben neden kendime bunu yaşatıyorum? Ben neden kopamıyorum? Ben neden yalnız kalmaktan bu kadar korkuyorum?" gibi...

Yani ondan kopamamanızın sebepleri ve cevapları, sizde.
Ve bir terpiste gittiğinizde lütfen bu sorulardan başlayın. İnanın özdeğerle ilgili sorunlar öyle 1-2 seansla toparlayacak
şeyler değiller (Ben 48 yaşımda hala uğraşıyorum zaman zaman bu dertle...) ve karşınızdakiyle ilgisi yok.
Sizinle ilgili tamamen.
 
Aklıma iki şey geliyor ya özgüveni düşük siz ona göre çok güzelsiniz

Ya da takıntı hastası mı ne oluyor ya sürekli bir şüphe hali, öyle biri
 
Psikolog arkadaşlar kusura bakmasın lütfen ama asla güvenmiyorum psikologlara. Aldıkları eğitimi çoğu kez yetersiz buluyorum, nadir çok iyiler çıkıyor arada o kadar. Eğitimleri gerçekten inanılmaz kalitesiz üstüne kendilerini geliştirmek için 0 çaba. Terapiyi psikiyatristler vermeli bence ya, o kadar söylüyorum.

Bence bir psikiyatriste gidin.
pskiatristler psikoterapi eğitimi alsa bence de pskiatriste gitsin ama psikoterapi eğitimi alan pskiatrist sayısı o kadar az ki, çoğu sadece ilaç veriyor. Pskioterapi eğitimi almış olan psikiatrist bulursanız gidin ama onların sayısı da doğru dürüst eğitim almış olan pskiolog sayısından bile az.
 
merhabalar,

öncelikle belirtmeliyimki yazdıklarım tamamen gerçek uydurma hikayeler değil.

yorum yaparkende insanların piskolojisini düşünüp ona göre yapın lütfen kimse bileisteye kendine kötülük etmez.

konu 10 senelik bir ilişkim. Okadar çok yazacak şey varki çok kısa özetleyeceğim.
29yaşındayım 10 sene önce bile isteye hiç olmayacak biriyle sevgili oldum. kötü bir insan değil sadece fikir düşünce olarak tam zıttık.o dönemlerde kendimi çok yalnız ve kimse tarafındanbeğenilmeyen biri olarak görüyordum ki bu çocuğun peşinden koşarak kendime aşık ettim. arkadaşlarım asla bizi yakıştırmadılar çok şişman olduğunu bana yakışmadığı vs. Kimseye aldırış etmeden sevdim . sonra ilk senemizde aldattın suçlaması yaptı bana halbuki arkadaşımdı suçladığı kişi bende yediremedim sözler verdim bir daha hiçbir erkekle konuşmicam filan derken
seneler geçti..

geçen tüm senelerde de aldattın hayır aldatmadım kavgası. iş yerimde günaydın diyenlere cevap verdiğim için kavgalar.kuzenlerim eve gelirse eve göndermeme odadan çıkarmama. bir türlü ayrılamadım beraber olduk iftiralar o zaman başladı. başkasıyla aldattın beni kandırıp evlenmeye çalışıyorsun. hayatımı mahvettin diyerek sürekli savaş halindeyiz. Gerçekten asla onu aldatmadım. hakaret iftiralarına hep yenildim. binlerce kez ayrıldım yine ben gidip yalvardım. defalarca terapi aldım yine gidip yalvardım. şimdi gerçekten savaşamıyorum artık gücüm yok sevip sevmediğimden emin değilim. İstekleri çok fazla arttı. ailemin hiçbir şey den haberi yok ama bir şeylerin kötü gittiğinin farkındalar.

asla fiziksel bir şiddet yaşamadım. Ama duygusal psikolojik şiddeti her gün her dakika gece uykumdan uyandığımda bile yaşıyorum. sürekli ölmek isteyip hiçbir şey yapamıyorum. kendime sözler verip asla tutmuyorum.kimseye verdiğim sözü tutamıyorum ki. kendimden nefret ediyorum. karşımdaki kötüyü ben yaratmışım gibi geliyor. verdiğim sözleri tutmayıp ayrılmasına da izin vermediğim için.

yazarken bile kendimden nefret ettim. ben bu hayatımı nasıl düzelteceğim, nereden başlayacağım. öyle kültürsüz cahil biri de değilim ama konu 10 senelik ilişki olunca ruhum can çekişiyor.
Bu insanımsıyı 10 yıllık karısı ,çoçukta olsun hadi, boşamıştı
 
Şimdi biz sana ne desek boş. Sadece bildiğin ve yapamadığın pişmanlıkları , farkındalıkları hatırlatmış olacağız. Ve hiç bir şey değişmeyecek.

Ama bir gün gelecek ki o gün bugün bile olabilir , sabah aynaya baktığında “has….. ben ne zaman bu yaşıma geldim , ben ne yaşadım böyle “ diyeceksin. Arkana bakıp “e ulen burda hiç bir şey yaşanmamış , bu ben değilim” diyeceksin. O gün aldığın karar canını acıtmayacak işte.

15 sene süren beter bi ilişki böyle bitti. İçinden çıktığımda “e ben bunu böyle kolay atlatacağımı bilsem 10 sene önce ayrılırdım” diyip durdum hayretle. Sonrası mı? Eski beni hatırlardım, bir baktım bıraktığım hayatım , arkadaşlarım hala yerinde hemen onlara koştum. Ve hayatımın en güzel senelerini yaşamaya başladım.

Şimdi git içerisinde ona ait duygular olmadan kendini en kendin hissettiğin fotoğrafını bul. Hani bakınca sana “hah işte bu sensin” dedirten. Sonra onu en çok görebileceğin yere koy, ekran fotosu yap. İnan bana o “gerçek” derdimnaz’a olan sevgin herşeyden ağır basacak ve seni nasıl yanına çağırdığına inanamayacaksın.
Yaşanması gerekiyormuş , yaşanmış… bitti gitti
aynı düşüncelerin içine defalarca girip çıktım. öfke nöbetleri geçiriyorum. dün akşam daha 1dk geç gördüm mesajı diye neler duydum ne hakaretler.tahammül seviyem eksilerde .çook eski zamanlarımı özlüyorum. ama benim yerinde olan hiçbir şeyim yok. Hepsini geri döndürülemez yollara sokup kaybettim. sırtımı döndüm herkese. En mutlu / en ihtiyaçları olduğu günlerde herkesi yalnız bıraktım. Ve şimdi ben yapayalnızım. ayrılmak bile çözüm değil gibi geliyor. artık o içimde büyüye umutsuzluk ggideerek artıyor.
 
arkadaş eş dost akraba hepsi beni bu ilişkiden döndürmeye çalıştı. Kİmseyi dinlemedim. onlarda zamanla beni bıraktı işte. bir tek ablam var oda ayrılmamız için elinden geleni yapmaya çalışıyor. aslında ayrılıyoruz 1 ay2 ay sonra ne oluyorsa tekrar o toksikliğin içinde buluyoruz kendimizi hiçbir şeyi atamıyorum. eşyalara çok fazla anlam yüklüyorum. halbuki iliklerime kadar ayrılmak istiyorum. hücrelerim bağırıyor resmen beynim huzura kavuşmak isytior. çok zor durumda hissediyorum
 
arkadaş eş dost akraba hepsi beni bu ilişkiden döndürmeye çalıştı. Kİmseyi dinlemedim. onlarda zamanla beni bıraktı işte. bir tek ablam var oda ayrılmamız için elinden geleni yapmaya çalışıyor. aslında ayrılıyoruz 1 ay2 ay sonra ne oluyorsa tekrar o toksikliğin içinde buluyoruz kendimizi hiçbir şeyi atamıyorum. eşyalara çok fazla anlam yüklüyorum. halbuki iliklerime kadar ayrılmak istiyorum. hücrelerim bağırıyor resmen beynim huzura kavuşmak isytior. çok zor durumda hissediyorum
Ne güzel de farkındasın yaşadıklarının, çaresizliğinin ve toksikliğin. Yolun %50si harika başarı. Anladığım kadarıyla o narsistleşmiş sayende sen de bapımlı kişilik olmuşsun. Böylece bestlenip gitmişsiniz birbirinizle. Bir psikologdan destek alsan. Bende edmr yöntemi çok işe yarmıştı. Kafamdaki bu gerçekler ve uygulamalar kısmı yerli yerine oturmuştu. Belki faydası olur sanada.
 
Ömrün Ona, Onu aldatmadığını ıspatlamakla mı geçecek güzel kardeşim. Adama karşı bu tavrın okb ye dönüşmüş gibi. Bu defa inandıracağım bu defa inandıracağım diye diye yılların heba olmuş oluyor da.ömrün çürüyor. Kangren olan yeri kesmezsen ölürsün. Acıtacak ama kurtulmak zorundasın.
 
merhabalar,

öncelikle belirtmeliyimki yazdıklarım tamamen gerçek uydurma hikayeler değil.

yorum yaparkende insanların piskolojisini düşünüp ona göre yapın lütfen kimse bileisteye kendine kötülük etmez.

konu 10 senelik bir ilişkim. Okadar çok yazacak şey varki çok kısa özetleyeceğim.
29yaşındayım 10 sene önce bile isteye hiç olmayacak biriyle sevgili oldum. kötü bir insan değil sadece fikir düşünce olarak tam zıttık.o dönemlerde kendimi çok yalnız ve kimse tarafındanbeğenilmeyen biri olarak görüyordum ki bu çocuğun peşinden koşarak kendime aşık ettim. arkadaşlarım asla bizi yakıştırmadılar çok şişman olduğunu bana yakışmadığı vs. Kimseye aldırış etmeden sevdim . sonra ilk senemizde aldattın suçlaması yaptı bana halbuki arkadaşımdı suçladığı kişi bende yediremedim sözler verdim bir daha hiçbir erkekle konuşmicam filan derken
seneler geçti..

geçen tüm senelerde de aldattın hayır aldatmadım kavgası. iş yerimde günaydın diyenlere cevap verdiğim için kavgalar.kuzenlerim eve gelirse eve göndermeme odadan çıkarmama. bir türlü ayrılamadım beraber olduk iftiralar o zaman başladı. başkasıyla aldattın beni kandırıp evlenmeye çalışıyorsun. hayatımı mahvettin diyerek sürekli savaş halindeyiz. Gerçekten asla onu aldatmadım. hakaret iftiralarına hep yenildim. binlerce kez ayrıldım yine ben gidip yalvardım. defalarca terapi aldım yine gidip yalvardım. şimdi gerçekten savaşamıyorum artık gücüm yok sevip sevmediğimden emin değilim. İstekleri çok fazla arttı. ailemin hiçbir şey den haberi yok ama bir şeylerin kötü gittiğinin farkındalar.

asla fiziksel bir şiddet yaşamadım. Ama duygusal psikolojik şiddeti her gün her dakika gece uykumdan uyandığımda bile yaşıyorum. sürekli ölmek isteyip hiçbir şey yapamıyorum. kendime sözler verip asla tutmuyorum.kimseye verdiğim sözü tutamıyorum ki. kendimden nefret ediyorum. karşımdaki kötüyü ben yaratmışım gibi geliyor. verdiğim sözleri tutmayıp ayrılmasına da izin vermediğim için.

yazarken bile kendimden nefret ettim. ben bu hayatımı nasıl düzelteceğim, nereden başlayacağım. öyle kültürsüz cahil biri de değilim ama konu 10 senelik ilişki olunca ruhum can çekişiyor.

Ozguvensiz bir narsistin elinde daha kac yilinizij yitip gitmesi gerekiyor acaba? Kendinizde yanlis kisi oldugunun farkındasınız, biz ne diyelim. Bir de herseyi gectim, namusuma dil uzatanin benle ayni kaldirimda yürümeye dahi hakki olamaz. Ona yasatacagik psikolojk siddetten bahsetmiyorum bile.
 
kimse yapmaz demişsiniz ama siz bile isteye kendinize kötülük ediyorsunuz. Farkındasınız bu ilişkinin ne kadar yanlış olduğunun. Nasıl ayrılamıyorsunuz ben de ona şaşırıyorum. Adam farkında tabi ne yaparsa yapsın bırakamayacağınızın istediği gibi at koşturuyor
 
Kötü alışkanlıklar, zararlı bağımlılıklar bırakılmalıdır.
Ruhuna zarar veren bu kişiyi bıçak gibi keserek bırak. Arkana hiç bakma kardeşim..
 
karşımdaki kötüyü ben yaratmışım gibi geliyor.
Aynen öyle olmuş.
Taviz vere vere, sürekli psikolojik şiddetini görmezden gele gele iyice arsız hale getirmişsiniz. Ne demek birinci derece aile kuzenleri ile görüştürmemek? Ne haddine, kim yahu bu?
Her sözü KHK niteliğinde mi yani?
Beni aldattın dediği kadınla işi neymiş o zaman?
Onurlu biri olup, afedersiniz s...tir olup gitseymiş o zaman.
Ama yok, hem karnım doysun, hem pastam dursun, olmuyor işte o işler öyle.
Kırıcı yorum yapmayın demişsiniz ama ben şu an sizi kendinize getirmek için duvardan duvara çarpmak istiyorum.
İleride dua edersiniz bize.
 
merhabalar,

öncelikle belirtmeliyimki yazdıklarım tamamen gerçek uydurma hikayeler değil.

yorum yaparkende insanların piskolojisini düşünüp ona göre yapın lütfen kimse bileisteye kendine kötülük etmez.

konu 10 senelik bir ilişkim. Okadar çok yazacak şey varki çok kısa özetleyeceğim.
29yaşındayım 10 sene önce bile isteye hiç olmayacak biriyle sevgili oldum. kötü bir insan değil sadece fikir düşünce olarak tam zıttık.o dönemlerde kendimi çok yalnız ve kimse tarafındanbeğenilmeyen biri olarak görüyordum ki bu çocuğun peşinden koşarak kendime aşık ettim. arkadaşlarım asla bizi yakıştırmadılar çok şişman olduğunu bana yakışmadığı vs. Kimseye aldırış etmeden sevdim . sonra ilk senemizde aldattın suçlaması yaptı bana halbuki arkadaşımdı suçladığı kişi bende yediremedim sözler verdim bir daha hiçbir erkekle konuşmicam filan derken
seneler geçti..

geçen tüm senelerde de aldattın hayır aldatmadım kavgası. iş yerimde günaydın diyenlere cevap verdiğim için kavgalar.kuzenlerim eve gelirse eve göndermeme odadan çıkarmama. bir türlü ayrılamadım beraber olduk iftiralar o zaman başladı. başkasıyla aldattın beni kandırıp evlenmeye çalışıyorsun. hayatımı mahvettin diyerek sürekli savaş halindeyiz. Gerçekten asla onu aldatmadım. hakaret iftiralarına hep yenildim. binlerce kez ayrıldım yine ben gidip yalvardım. defalarca terapi aldım yine gidip yalvardım. şimdi gerçekten savaşamıyorum artık gücüm yok sevip sevmediğimden emin değilim. İstekleri çok fazla arttı. ailemin hiçbir şey den haberi yok ama bir şeylerin kötü gittiğinin farkındalar.

asla fiziksel bir şiddet yaşamadım. Ama duygusal psikolojik şiddeti her gün her dakika gece uykumdan uyandığımda bile yaşıyorum. sürekli ölmek isteyip hiçbir şey yapamıyorum. kendime sözler verip asla tutmuyorum.kimseye verdiğim sözü tutamıyorum ki. kendimden nefret ediyorum. karşımdaki kötüyü ben yaratmışım gibi geliyor. verdiğim sözleri tutmayıp ayrılmasına da izin vermediğim için.

yazarken bile kendimden nefret ettim. ben bu hayatımı nasıl düzelteceğim, nereden başlayacağım. öyle kültürsüz cahil biri de değilim ama konu 10 senelik ilişki olunca ruhum can çekişiyor.
Çevre etkisinden ve kendi özgüveni olmadığı için sizi yıpratıyor ve sizde üstüne düştükçe sacmaliyor.. bundan arinmaniz gerekir.. kendinize kıymet verin aklınizla hareket edin..
 
kimse yapmaz demişsiniz ama siz bile isteye kendinize kötülük ediyorsunuz. Farkındasınız bu ilişkinin ne kadar yanlış olduğunun. Nasıl ayrılamıyorsunuz ben de ona şaşırıyorum. Adam farkında tabi ne yaparsa yapsın bırakamayacağınızın istediği gibi at koşturuyor
hergün her dakika birşeylere dikkat ederek yaşamaktan sıkıldım. işen dönerken dakika sayarım. trafik olsa geriliyorum. 5 dk geç varsam eve nereye uğradın kimi görmeye gittin, haritadan baktım trafik yok ne karıştırdın...

yaşadığım şeyleri yazmaya kalksam sayfalarca hikaye çıkar. merak eden dinlemek isteyenlere özelden daha detaylı yazarım hikayemi.

evet ayrılmak için çok fırsat geçti elime ama yapamadım. ondan başka kimsem oladığına beni ailem dahil kimsenin sevip değer vermediğine o kadar inandırdı ki beni gerçekten garip davranışlarım yüzünden kimse arkadaşlık etmek istemiyor. çünkü birr gün onlarla takılsam ikinci gün git onlara küfür et konuşmayın benle de diyor. bunu bana nasıl yaptırdığını inanın bilmiyorum. hipnotize olmuş gibi yapıyorum. şu anda kendiside terrapi almaya başladı. ve korktuğum şy başıma geldi. olayları tekrar birine anlatıp paylaştıkça bana dönüşü daha hırslı daha öfkeli intikamcıl olmaya başladı. gerçekten çok endişeleniyorum psikolojim bitik durumda konuşacak kimsem yok.
 
güncelleme

az önce yine kavga ederken nolur bırak beni engelle her yerden ayrılalım dedi bunu hep yapıyordu. ama asla asla ben hemen yumuşayıp özür diliyordum. yine yaptı aynısını bende heryerden engelledim ama içimde 10 senenin patlaması oluşuyor. iş yerindeyim ağlıyorum her yerde bana aldığı şeyler var ben bunları ne yapacağım benim kendime ait hiçbirşeyim yokmuş gibi hissediyorum. İnanılmaz bir öfke ve acı var içimde ve endişe yaşadığım duyguları ben bile tarif edemiyorum. ya yine bana ulaşıp beni engellediğinde sevgiline mi koştun neden hemen bana yalvarmadın diye iftira atarsa. deli olduğumu düşünebilirsiniz gerçekten deliriyorum. bana kim yardım edecek:KK43:
 
merhabalar,

öncelikle belirtmeliyimki yazdıklarım tamamen gerçek uydurma hikayeler değil.

yorum yaparkende insanların piskolojisini düşünüp ona göre yapın lütfen kimse bileisteye kendine kötülük etmez.

konu 10 senelik bir ilişkim. Okadar çok yazacak şey varki çok kısa özetleyeceğim.
29yaşındayım 10 sene önce bile isteye hiç olmayacak biriyle sevgili oldum. kötü bir insan değil sadece fikir düşünce olarak tam zıttık.o dönemlerde kendimi çok yalnız ve kimse tarafındanbeğenilmeyen biri olarak görüyordum ki bu çocuğun peşinden koşarak kendime aşık ettim. arkadaşlarım asla bizi yakıştırmadılar çok şişman olduğunu bana yakışmadığı vs. Kimseye aldırış etmeden sevdim . sonra ilk senemizde aldattın suçlaması yaptı bana halbuki arkadaşımdı suçladığı kişi bende yediremedim sözler verdim bir daha hiçbir erkekle konuşmicam filan derken
seneler geçti..

geçen tüm senelerde de aldattın hayır aldatmadım kavgası. iş yerimde günaydın diyenlere cevap verdiğim için kavgalar.kuzenlerim eve gelirse eve göndermeme odadan çıkarmama. bir türlü ayrılamadım beraber olduk iftiralar o zaman başladı. başkasıyla aldattın beni kandırıp evlenmeye çalışıyorsun. hayatımı mahvettin diyerek sürekli savaş halindeyiz. Gerçekten asla onu aldatmadım. hakaret iftiralarına hep yenildim. binlerce kez ayrıldım yine ben gidip yalvardım. defalarca terapi aldım yine gidip yalvardım. şimdi gerçekten savaşamıyorum artık gücüm yok sevip sevmediğimden emin değilim. İstekleri çok fazla arttı. ailemin hiçbir şey den haberi yok ama bir şeylerin kötü gittiğinin farkındalar.

asla fiziksel bir şiddet yaşamadım. Ama duygusal psikolojik şiddeti her gün her dakika gece uykumdan uyandığımda bile yaşıyorum. sürekli ölmek isteyip hiçbir şey yapamıyorum. kendime sözler verip asla tutmuyorum.kimseye verdiğim sözü tutamıyorum ki. kendimden nefret ediyorum. karşımdaki kötüyü ben yaratmışım gibi geliyor. verdiğim sözleri tutmayıp ayrılmasına da izin vermediğim için.

yazarken bile kendimden nefret ettim. ben bu hayatımı nasıl düzelteceğim, nereden başlayacağım. öyle kültürsüz cahil biri de değilim ama konu 10 senelik ilişki olunca ruhum can çekişiyor.
Ahhh canım inan çok zor bu şekilde ömür geçmez sen ona bağlanmışsın ve emin ol bu sevgi değil çok benzer bir durumu yasamistim çok önceden ayrılınca onsuz yaşayamacak gibi hissedersin ilk zamanlar da çok zorlanacaksin duygusal anlamda ama emin ol gececek sen dirayetli bitir ve irtibatı bir anda kes ayrilayim ama tlfnlarina cvp vereyim msjlarina karşılık vereyim bir kere yazayim deme sakın heryerden engelle. Kesinlikle alışması çok zor olacak ama geçecek ve geçtiğinde çok güzel bir hayat seni bekliyor olacak yıllar sonra geriye dönüp baktığında, yüksek ihtimalle soyadını bile hatırlamıyor olacaksın. İnan bana senden daha önemli değil hiç bişey, kendine saygıyla ve sevgiyle yaklaş ayrılma döneminde spora basla, yogaya ne bileyim farklı bi enstrüman kursuna falan git sana iyi gelecek kafanı meşgul edecek şeyler yap lütfen. Devam edip kendine bu kötülüğü yapma sana kocaman sariliyorum
 
güncelleme

az önce yine kavga ederken nolur bırak beni engelle her yerden ayrılalım dedi bunu hep yapıyordu. ama asla asla ben hemen yumuşayıp özür diliyordum. yine yaptı aynısını bende heryerden engelledim ama içimde 10 senenin patlaması oluşuyor. iş yerindeyim ağlıyorum her yerde bana aldığı şeyler var ben bunları ne yapacağım benim kendime ait hiçbirşeyim yokmuş gibi hissediyorum. İnanılmaz bir öfke ve acı var içimde ve endişe yaşadığım duyguları ben bile tarif edemiyorum. ya yine bana ulaşıp beni engellediğinde sevgiline mi koştun neden hemen bana yalvarmadın diye iftira atarsa. deli olduğumu düşünebilirsiniz gerçekten deliriyorum. bana kim yardım edecek:KK43:
Sana ulaşmasına izin verme, dirayetli ol az önce de yazdım başta çok zor gelecek ama emin ol alisacaksin. Kendine ait bir hayatın olacak, hatta bunun için kendine iyi gelecek şeyler yap. Yoga çok iyi geliyor insana yogayi dene. Sana aldığı herşeyi de çöpe atabilirsin.
 
Otokontrolünü tamamen kaybetmişsin. Sevmediğin ve yanlış olduğu bildiğin bir ilişki içerisindesiniz. Adama bağımlılık geliştirmişsiniz. Bu şekilde devam edemezsiniz. Adam resmen ruhunuzu emmiş. Hemen bir uzman desteği alın.
 
Otokontrolünü tamamen kaybetmişsin. Sevmediğin ve yanlış olduğu bildiğin bir ilişki içerisindesiniz. Adama bağımlılık geliştirmişsiniz. Bu şekilde devam edemezsiniz. Adam resmen ruhunuzu emmiş. Hemen bir uzman desteği alın.
herşey zaten çift terapisinde başladı. ben ısrarcı olmuştum gitmekle. yanlış uzman seçimi beni haksız bulup onu yüceltti. o günden beri hayatım alt üst oldu. şuanda da kime güveneceğimi bilmiyorum .yeni mezun bir arkadaşla 4 -5 seansımız oldu ama istediğim akıcılıkta olmadı bıraktım.
 
X