Benı anlayan bırılerı varmı burda

kendi tecrübemle yorum yapayım.
9 yıl uzun bir süre ama zaman geçtikçe insanın gözünde daha da büyüyor ikinci çocuk.
birinciye kardeşi olmadığı için zaten yetemiyorsunuz buna emin olun.
her şey iki yetişkin ebeveynin çocuğu kollayıp,kucaklması değil.
tam tersi relaks olmaları için arada sizden ayrı olması gerekir.
yani kardeşleri ile beraber zaman geçirmesi onun için daha doyurucu olur.
büyük kızım 5,5 yaşındayken ikincisi oldu.
o sürece kadar aynen sizin gbi düşünüp,tedirgin oldum.
her şeyi eksiksiz ve düzenli olmalı.
olmazsa benim için devasa bir suçluluk duygusu idi.
evin prensesi,nazlısı vs. vs.
ben de hep diken üstünde ve gergin.
tabi bunu ikinci biraz büyüdükten sonra farkettim.
ben ilk sezaryenden korktuğum için kabus gibiydi ikinci kez aynı şeyleri yaşamak.
ama sadece kendi zihnimde oluşturduğum gereksiz bir duygu olduğunu yaşayınca anladım.:)
ikinci çocuğum daha pozitif,daha relaks ve kendinden emin.
ve üçüncümüzde 3 yaşında şu an.
o apayrı bir varlık.
evde kendinden yaşça az büyük kardeşlerinin olması ona müthiş özgüven verdi.
yaşından daha büyük şeyleri yapma hırsıyla büyüdü.
kendinin 12 yaşında yani ablasıyla yaşıt olduğunu düşünüyor.:)

kızım zaman zaman kardeşlerinden şikayetçi olsa da saatlerce ortak zaman geçiriyorlar.
sarılıyorlar,zaman zaman kavga ediyorlar vs. vs.
kızım tekken hep benimle oynardı ve bundan çok sıkılmıştım artık.
hepsiyle yine zaman zaman oynuyoruz ama birbirlerine yetiyorlar.

oğlun epey büyümüş kardeş olayını nasıl karşılar bilemiyorum ama haytta yalnız olmayacağını bilmesi ilerde mutlu edecek muhakkak.

ikinciye hamileyken kızıma ihanet ettiğimi düşünürdüm.
sevgiyi tek ona verip kendimle bütünleştirdiğimi farketmemişim.

kardeş bir çocuk için zenginliktir emin olun.
hayatınıza çok farklı bir renk katılacak sadece.
ve keşke daha önce olsaymış diyeceksiniz.

eğer kendi kendinize aşamıyorsanız psikolok yardım alın.
bir nevi panik bozukluk aslında yaşadığınız.
ne guzel anlattin yaa..

her dogum ayni degil her cocuk ayni degil..her lohusalikta ayni degil..ve hic birsey kolay degil...istemiyorsaniz istemiyorsunuzdur ama sadece korkular yuzunden bundan vazgecmeyin..zaten insan 1. cocugu kendi icin istiyor..2. yi ise kardes olsunlar diye...cunku insan cocugunu kendinden daha cok dusunuyor...oyle olmasa herkes tek cocuk ister..herkesin gorusu farkli tabii, ama bence Rabbim veriyorsa bi tane daha dusun derim...
 
Eşimde cocuklara tahammul gosteren bır ınsan degıl kı ,, gece ben gelmeden yatır uyut cocugu dıyor cogu zaman televızyon ızlıyorum dıye kızıyor odadan gonderıyor yanı bır gun bak desem bakmaz
 
Ben yasadim bu durumu kizim 5 yasindaydi ve ben asla ikinci cocugu dusunmedigimi soyler dururdum her ortamda..kesinlikle ikinci cocuk istemedim o kadar kesin net kararliydimki cunku gergin bi insanim kizim tam buyumusken bi kez daha basa donemezdim arti tek cocuk bana gore daha mantikliydi herseyin en iyisini ona yapacaktim hem kariyer planlarim vardi esimde benimle ayni dusunuyordu ve aylik igneyle korunuyordum derken nasil oldugunu anlamadan hamile kaldim tabi istememekte kararliydim esim kiyamayiz dedi allah diger cocugumuzdan cikarir o bi can vs... vs.. derken hep bana yardimci olcagini herseyin iyi olcagini bize sans geturcegini soyledi suan 2.kizim 1 yasinda..iyiki dogmus bize gercekten sanslida geldi esim kadroya girdi onun dogmasiyla..hic hesapta yokken o dogardogmaz ev sahibi olduk hayatimiz hizla yoluna girdi ama sunuda eklemeliyim bu ikinci cocuk kararini en cok anne vermeli aksama kadar bakan buyuten strese giren uykusuz kalan erkek deil kadindir..hazir deildim evet cok zorlaniyorum sinirlerimin kaldirmadigi bunalima girdigim cok oluyor hazir deilsen esin ne derse desin yapma derim ben dogurduguma pisman deilim ama hamile kalmasaydim hic fikrim degismezdi dusunmezdim
 
bence öncelikle psikoloğa gitmelisin..ikinci çocuk konusundada eşin haklı..bencede kardeş olmalı..tek kalmamalı..maddi manevi yönden hazır olunmalı tabi..siz önce kendinizi manevi yönden hazılayın..
 
En azından buyumeye buyudu cocuk bende bu kadar arayı actım zaten dogursamda bır taneden fazla yapmam dıye dusunuyorum ....Zaman neyı gosterır bılmıyorum ama belkı 3 , 4 yıl sonra ısterım o zaman olur ama sımdı hzır degılım dıyorum....Yasınıız geldı gecıyor dıyorlar ne yapacagımı bır bılsem
 
Konuyu ben açmadım ama bende o psikolojide değilim zaten söylüyorum da
Ablanıza üzüldüm gönlüne göre olur umarım bundan sonrası ama herkesin de derdi farklı olabilir
Belki ikinciyi baskıyla yapsa daha kötü olacak bu konu sahibi, bak yapmazsan böyle olanlar var demek te doğru gelmiyo bana
İnsanin hayatinda en yakin kişi eşidir, onunla baba olma isteğini payaşmiş, tam tersi de olabirdi. Eş istiyor erkek istemiyorda olabirdi burda önemli olan bir eşin mutlu olduğu yuvasina ve eşinin psikolojisine güvendiği. Hiç bir erkek gerçeten kaldiramıyacağini düşündü eşinden çocuk istemez. Ben bu paylaşim konusunu açan arkadaşin da kocasının manyak yada şidet yanlisi oduğunu düşünmüyorum sadece ısrar etmiş, kadinlar olarak biz ısrarci değil miyiz yani. Düşünerek insan ruh hastasi da olur polyanada bakis açınızı değistirmek bazen zordur ama olmasi gerekeni yapmak ve seçimlerimiz arasinda kolay olani seçmemek lazim
 
ne guzel anlattin yaa..

her dogum ayni degil her cocuk ayni degil..her lohusalikta ayni degil..ve hic birsey kolay degil...istemiyorsaniz istemiyorsunuzdur ama sadece korkular yuzunden bundan vazgecmeyin..zaten insan 1. cocugu kendi icin istiyor..2. yi ise kardes olsunlar diye...cunku insan cocugunu kendinden daha cok dusunuyor...oyle olmasa herkes tek cocuk ister..herkesin gorusu farkli tabii, ama bence Rabbim veriyorsa bi tane daha dusun derim...
kızım kendine kardeş istemişti ama ben çocukları çok sevdiğimden ve çocuk ruhunu daha iyi tahlil edebildiğimi gördüğümden severek yeni bir insana anne olmak istedim.
ve üçüncüye de.:)

her çocuk bir hazine ve değerli.
 
En azından buyumeye buyudu cocuk bende bu kadar arayı actım zaten dogursamda bır taneden fazla yapmam dıye dusunuyorum ....Zaman neyı gosterır bılmıyorum ama belkı 3 , 4 yıl sonra ısterım o zaman olur ama sımdı hzır degılım dıyorum....Yasınıız geldı gecıyor dıyorlar ne yapacagımı bır bılsem
ne geçmesi abartmasınlar.
benim ilk senin yaşında doğmuştu.
çevrene uygun cevabı ver ve baskı altına sokmalarına izin verme.
erken yaşta anne olunca daha zorlanmışsızdır.
eğer olacaksa zaten istek gelir içine.
dışardakilerin ısrarıyla değil.
 
İlk dogumum rezalettı sezeryan olmam gerekırsen normal doguma aldılar bebegımde bende olum tehlıkesı atlattım...iyılesme surecım baya uzun oldu ıkıncıye kesınlıkle sezeryan olmalısın dedıler ve ben bu sezeryandanda cok korkuyorum
 
kızım kendine kardeş istemişti ama ben çocukları çok sevdiğimden ve çocuk ruhunu daha iyi tahlil edebildiğimi gördüğümden severek yeni bir insana anne olmak istedim.
ve üçüncüye de.:)

her çocuk bir hazine ve değerli.
hadi darisi bana olsun saglicakla hayirlica insaAllah :-)
 
Hiç anlamiyorum bu ikinci cocuk konusundaki mahalle baskisini. Cocuga bakacak olan anne, ne diye diretirler anlamam. Bana da çok baskı yapiyorlar ikinci cocuk için, ne zaman hazır hissedersek kendimizi o zaman yaparız ya Allah Allah
 
İnsanin hayatinda en yakin kişi eşidir, onunla baba olma isteğini payaşmiş, tam tersi de olabirdi. Eş istiyor erkek istemiyorda olabirdi burda önemli olan bir eşin mutlu olduğu yuvasina ve eşinin psikolojisine güvendiği. Hiç bir erkek gerçeten kaldiramıyacağini düşündü eşinden çocuk istemez. Ben bu paylaşim konusunu açan arkadaşin da kocasının manyak yada şidet yanlisi oduğunu düşünmüyorum sadece ısrar etmiş, kadinlar olarak biz ısrarci değil miyiz yani. Düşünerek insan ruh hastasi da olur polyanada bakis açınızı değistirmek bazen zordur ama olmasi gerekeni yapmak ve seçimlerimiz arasinda kolay olani seçmemek lazim
Üslup önemli şey ama
8 ayın var düşün yoksa haberin bile olmadan hamile kalırsın çokta düşünce paylaşımına girmiyor bence, tehdit belki de doğru tanım olabilir burda
 
İlk dogumum rezalettı sezeryan olmam gerekırsen normal doguma aldılar bebegımde bende olum tehlıkesı atlattım...iyılesme surecım baya uzun oldu ıkıncıye kesınlıkle sezeryan olmalısın dedıler ve ben bu sezeryandanda cok korkuyorum
ben de korktum ve kötü bir sezaryendi ilk.
ikinciye titreye titreye hazırlandım.
ama sedyede ameliyat haneye girerken rahatladım birden.
ve ameliyathanedeki görevli bayanın sıcacık karşılaması,doktorumun yanıma gelip rahatlatması ile bayılmıştım.
hayatımın en güzel gecesiydi diyebilirim.
üçüncüde sorunlu idi hamileliğim.
ilk sezaryenin berabtlığı yüzünden ciddi bir rahatsızlık yaşadım.
ve prof. arayıp buldum ameliyatımı kimse yapmak istemedi yani.
ve yıllarca sezaryenden niye korkmuşum çerezmiş dedim.

her doğum,her dr. farklı.
şimdi o korktuğum sezaryeni önerebiliyorum herkese.
normalde çok sıkıntı yaşayanlar var çevremde.
hayırlısı tabi,sorunsuz normal doğum yapan da çok.:)

hamileyken zihnimizde doğum korkusu ne boyuttaysa o şekilde olurmuş diye okumuştum yıllar önce.
ben de ilkde son aylarımı o korkuyla geçirmiştim hiç yaşamadan.:KK43:
 
bence ikinci cocugu yapin tekmi kalsn cocuk buygunce kardesleri olsun yaslandgnzda ALLAH gecinden versin oldugunzde tek kalack kardesi olmicak bunun vebali daha kotu yani yazk gunah kardesleri olsun
 
İlk dogumum rezalettı sezeryan olmam gerekırsen normal doguma aldılar bebegımde bende olum tehlıkesı atlattım...iyılesme surecım baya uzun oldu ıkıncıye kesınlıkle sezeryan olmalısın dedıler ve ben bu sezeryandanda cok korkuyorum
Epidural miydi peki
Ben epidural oldum memnunum korkmadım da
 
hepınız o kadar ıyısınız ve destek verdınız kı bana bır nevı olsada rahatladım cevremde boyle ınsanlar olsaydı hep belkı bu kadar gozumde buyutmezdım bende ....
 
Bende ruhumu kotu dusuncelerden arındıracagım ve galıba psıkolojık destek alacagım
 
kızım üç yaşındayken eşim istediğinde aynen senin tepkini verdiğimi hatırladım az önce.
yaşanılan kötü şeyler insnaın zihninde devasa bir korku haline geliyor zamanla.
hahhında hayırlısı olsun.:)
 
X