Ben mi abartıyorum ya da haklı mıyım?

Bence siz nişana söze gitmek istiyorsunuz. Evet kırgınsınız ve içiniz bir yandan gurur yapıp istenmediğim yere gitmem diyor haklı olarak ama siz belli ki samimi olmayı istiyorsunuz aile ortamlarının içinde olmayı istiyorsunuz. O nişana gururunuzu dinleyip gitmezseniz sonsuza kadar o samimiyeti kaybetmekten çekiniyorsunuz
 
Neyseki eşim beni hiçbir konuda zorlamıyor. Çünkü olanları kendisi de görüyor. Hatta bana gitme diyor. Ben de eşim olmadan gitmiyorum zaten.

Sadece bu tanışma nişan meselesi kafamı kurcalıyor.
Maşallah Allah muhabbetinizi daim etsin eşinizle. Zaten kötü biliyorlarmış sevmiyorlarmış boşver umursama. Seni çagirdıkları yerlere git çagırmazlarsa bosver.
 
Valla kime nasıl yaklaşırsanız aynı reaksiyonu alırsınız bence. Eşiniz ve siz ses çıkarmadıkça sindirilmiş gibi gözüktükçe çok umursanmayacaksanız. Biraz sivri olmak lazım hayatta. Ve nişana da kesinlikle gitmeyin derim. İlk tepkiniz de böyle olsun
 
Özgüven ve daha birçok problemimden dolayı destek almaya başladım zaten. Konunun başında da belirttim bunu. Kendimi de çok normal bulmadığım için tamamen karşı tarafı suçlayamam dedim.

Peki şu konuda ne düşünüyorsunuz? Oğlunuz bir seçim yapmış ve evleniyor. Gelin aileye sonradan dahil olacağı için ilk etapta ona kendini iyi hissettirmek gerekir öyle değil mi? Sonuçta tanışmıyorsunuz ve o kız sizin oğlunuzun eşi olacak. En başta önyargılarınızı bir kenara bırakıp nötr davranmak bile daha mantıklı bir seçim. Yani illaki boynuna sarılıp canımı cicim demek de gerekmez ama en azından kötü de hissettirmezsiniz değil mi? Ama dış görünüşe bakarak önyargılı olup itici davranırsanız gelin adayı da kendini kötü hissedebilir ve uzaklaşabilir. Tabi aksi de mümkün yani bazı insanlar durumların üzerine giderler. İlk başta kp sanki benden hoşlanmadı ama ben ne yapar eder kendimi sevdiririm der ve bunu yaparlar da. Ama herkes aynı değildir mesela ben zaten kişisel problemlerim de olduğu için bunu yapamadım. En başından beri istenmediğimi düşündükçe daha da uzaklaştım.
Öncelikle kendinizi çok güzel ifade ediyorsunuz belki de yazarak daha iyi ifade ediyorsunuz..Bende benzer durumları yaşayan biri olarak bizim gibi insanlar haklıyken haksız duruma düşer..Birincisi düz insanlarız rol yapmayı bilmiyoruz ..Bazıları sevmedigi halde normal davrandiklarindan yansitmadiklarindan bahsetmiş karşı tarafa ..Bunu yadirgamiyorum kendi ruh sağlıkları için yapmaları gerekeni yapıyorlar..Bizde bu durusumuzdan taviz vermediğimiz icin kendimize yapıyoruz..İkincisi de herşey eş de bitiyor..Eşin bir durusu yoksa sen nasil davranirsan davran hakettigin degeri goremiyorsun..Kesinlikle kendini suclamayi birak ,bunlar seninle ilgili degil karsindaki vurdumduymaz insanlarla ilgili ..Psikologa gercekten hasta olanlar degilde asil hasta olanlarin hasta ettikleri hassasiyetli insanlar gitmek zorunda kaliyor ..Bastan iyi secimler yapmayinca maalesef boyle olaylara omur boyi maruz kalmak zorunda kaliyoruz ..Bir de ben kanser hastasiyim ama esim ailesiyle ilgili onca seye ragmen beni uzmekten itina etmez dusunun ..Bir de kızım var ..Cok gelgitler yaşıyorum evlenmeden önceki ben değilim hayat enerjimi süpürdü resmen ..Bakalım nereye kadar böyle gider
 
X